Dagblaðið Vísir - DV - 26.04.1985, Side 15

pv. FÖSTUDAGUR 26. APRlL 1985.
15
Menning
Menning
Menning
Menning
Mullova og Abramovic hjá
Tónlistar-
félaginu
Tðnlelkar Tónlistarfélagsins í Austurbœjar-
biói 20. apríl.
Flytjendur: Viktoria Mullova iiðluleikari og
Charies Abramovic píanðieikari.
Efnisskrá: Wolfgnag Amadeus Mozart:
Sónata fyrir fiðlu og píanó i B-dúr KV. 378;
Béla Bartók: Sónata fyrir einleiksfiðlu;
Johannes Brahms: Sónata fyrir fiðlu og píanó
nr. 1 í G-dúr op. 78; Niccolo Faganini: La
Campaneiia ár Konsert i b-moll op. 7.
Ekki var að undra að Austur-
bæjarbió troðfylltist laugardaginn sem
Viktoria Mullova og Charles Abram-
ovic léku á vegum Tónlistarfélagsins,
svo rækilega hafði Viktoria Mullova
unnið hug og hjörtu íslenskra tónlistar-
unnenda með leik sinum á
fimmtudagskvöldinu áður, þegar hún
lék með Sinfóníuhljómsveitinni. Nú lék
hún með aðstoð Charles Abramovic,
ungs og margverðlaunaðs píanista.
Leikinn hófu þau með sónötu
Mozarts, KV 378. Leikurinn einkennd-
ist af nærfærni og samhent voru þau,
en þó fannst mér Abramovic næsta
hlutlaus við píanóið. Næst lék Mullova
einleikssónötu Bartóks. Ég var búinn
að lýsa því yfir fyrirfram, að ég
hlakkaði mikið til að heyra hana spila
Bartók og ekki varð ég fyrir vonbrigð-
um. Þótt vissulega hrifist maður af því
hvernig hún lét bogann valhoppa á
strengjunum í Paganini konsertinum
og fékk samt hvem tón til að sitja
Tónlist
Eyjólfur Melsted
hreinan og tæran á öllum þessum
harðahlaupum, þá var þaö ekki sist
mergjaður tónninn í hægu strokunum
einkum á djúpu tónunum, sem mér
fannst allra mest heillandi í snilldar-
leik hennar. Og leikur hennar í Bartók
einleikssónötunni var kynngi-
magnaður.
Framhaldið var af sama toga en þó
ágerðist sú tilfinning sem ég fékk fyrir
hlutleysi píanóleikarans. Það var í
raun meira en hlutleysi, því þótt hann
spilaði allt stafrétt þá vantaði mikið
upp á aö skapsmuna gætti i leik hans á
borð við þá sem hjá fiðlungnum birtust
og stundum fannst mér eins og hjá
honum gætti vélrænu. Það er eiginlega
leitt að svo fær píanisti skuli vera
þannig gerður og þáttur þessi í fari
hans enn meira áberandi við hlið svo
litriks fiðlara. Því fór svo aö langtím-
um saman hreinlega gleymdi maður
tilvist píanistans, en beindi fyrir vikið
athyglinni að makalausri snilld
fiölarans. EM
UPP Á LÍF OG
DAUÐA
HaukurDór—
Teikningar
GalleríBorg
Varla þarf að fjölyrða um stöðu
Hauks Dór innan íslenskrar keramík-
listar, svo mjög sem ferill hans er sam-
tvinnaður þroskasögu þeirrar greinar
hér í landi. Haukur Dór var driffjöðr-
in I endurreisn keramíkur á sjöunda
áratugnum og hefur í hverju verki,
hverri skál, fati og hver ju keraldi, lagt
listamannsheiður sinn að veði.
Arangurinn hefur verið eftir því. Nafn
hans er nú trygging fyrir gagnvand-
aörikeramík.
Hins vegar er það á allt of fárra vit-
orði að Haukur Dór hefur einnig verið
sérstæður og firna kröftugur málari og
afburða teiknari í svart/hvítu. Alltaf
hefur hann verið samur við sig. Meðan
poppið gekk yfir, var Haukur Dór ,,ný-
expressjónisti” og hélt áfram að vera
það gegnum súrt og konsept.
Ekki einhamur
Nú er yngri kynslóðin allt i einu kom-
in með tærnar þar sem hann hefur hæl-
ana og brátt geta allir sameinast i
expressjónismanum. Sem kunnugt er
hefur Haukur Dór búið í Danmörku á
undanförnum árum en skreppur heim
til sýninga öðru hvoru, síðast með
keramík í hittiðfyrra. En Haukur Dór
er maður ekki einhamur því þrátt fyrir
stórbúskap, rekstur veitingastofu og
keramíkverkstæðis, hefur hann gefið
sér tíma til að teikna.
Nýjustu teikningar hans eru nú til
sýnis í Gallerí Borg og ætti enginn sá
sem einhvem timann hefur haldið um
blýant eða teiknikol að láta þessa sýn-
inguframhjá sérfara.
Teikningar Hauks Dór eru ekki
undirbúningur undir málverk eða
nettleg skrásetning, heldur sjálfstæð
og sterk myndlist. Hún verður til í
miklum stormhviðum, þar sem teflt er
saman línu, formi, ljósi og skugga, uns
HaukurDór
íGallerí Borg
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
myndlföturinn er fullhlaðinn þeirri
spennu sem listamaðurínn er ánægöur
með.
Kjaminn frá hisminu
1 þeim átökmn er öllum bröguð beitt,
teikningin er í senn stórgerð og
undurnæm, form breiða úr sér eða
klofna í ótal parta, áherslur eru dregn-
ar til þess eins að reyna á úthald
þeirra. Strokleðrið er Hauki Dór jafn
tamt og teikniblýið, ekki aöeins til að
hreinsa burt mistök, heldur einnig til
að mýkja upp fleti eða dempa þá niður.
Ætti ég að líkja teiknistíl hans við
vinnubrögð þekktra manna, mundi ég
segja aö hann væri einhvers staðar
mitt á milli Svends Wiig-Hansen og de
Koonings. Myndefni Hauks Dór er
sprottið upp úr hans allra nánasta um-
hverfi, veruleika og veikleika holdsins,
hinu tilfinningalega samspili líkama
og sólar, andstæðunum sem togast á
innra með hverjum manni. Endanlega
ræðst svipmót teikninga hans af böl-
sýni þess sem ígrundað hefur gang
lífsins og greint kjarnann frá hisminu.
Frumkraftur
Teikningar Hauks Dór hafa yfirleitt
verið opnar, hálffígúratífar heildir þar
sem meira er gefiö í skyn en fullyrt. En
nú er hann auk þess farínn að
kompónera með heillegar mannverur
sem takast á, upp til fjalla eða niöri
við sjávarrönd, upp á Iíf og dauða.
Þessar myndir eru fínlegri í teikningu
en eldri myndir Hauks Dór, en frum-
kraftinum hafa þær samt ekki tapað.
Næst væri gaman að sjá hverju lista-
maðurinn hefur áorkað í málverkinu á
síðustu árum. AI
Fyrirliggjandi í birgðastöð
Stálgæði: St. 35 - DIN 50049 - 2.2 - DIN 2615
Beygjur
Stærðir: 1” - 10”
SINDRA
STALHF
Borgartúni 31 sími 27222
ISIANDS-
KLUKKAN
eftir Halldór Laxness
sagan um óbótamál Jóns Hreggviðssonar á Rein og baráttu
ns við görótta réttvísi danskrar einokunar.
,Vont er þeirra ránglæti, verra þeirra réttlæti,“
r sagan um manninn sem varðveitti íslenska menningu á mestu
nginga- og niðurlægingartímum íslensku þjóðarinnar.
aldrei um eilífð verður til neitt ísland utan það
sem Arnas Arnæus hefur keypt fyrir sitt líf.“
jm Snæfríði lögmannsdóttur, ástir hennar reisn og nið-
þekt hefur ágætan mann finst góður mað-
r.“ „Heldur þann versta en þann næst-
þjóðar og stolt hennar sem er öllum hörm-
ki mikill maður. Barður þræll er mik-
brjósti á frelsið heima.“
XNESS
íjdpfdí
Veghúsastíg 5
sími 16837