Dagblaðið Vísir - DV - 06.09.1985, Síða 16

16
DV. FÖSTUDAGUR 6. SEPTEMBER1985.
Spurningin
Hvernig kanntu við ráðningu
Ingva Hrafns Jónssonar og
Hrafns Gunnlaugssonar að
sjónvarpinu?
Reynir Sigurðsson: Frábærlega vel.
Þetta eru mjög góðir menn. Viö
skulum bara vona að þeir bæti dag-
skrána.
Jóhann Guðnason: Mér þykir hún
dularfull. Ég tel að hæfari maöur
hefði fengist í annað starfið. Ég tel
hinn koma til með aö bæta sjónvarps-
efnið.
Þóra Elfa Björnsdóttir: Er þetta ekki
bara í stíl við annað? Þetta eru
mætustu menn samt sem áöur. Við
skulum vona að þeir geti bætt
dagskrána eitthvað.
Gísli Guðmundsson: Þessir menn
geta áreiðanlega sinnt þessu jafn vel
eða betur en forverar þeirra. En
ráðningin finnst mér pólitísk sem er
náttúrlega ekkert nýtt. Ég hef samt
enga ótrú á þessum mönnum. Alls
ekki.
Anna Jóhannesdóttir: Sæmilega. Ekki
nógu vel. Ég vildi ekki fá Hrafn
Gunnlaugsson. Annars er ég ánægð
með dagskrána eins og hún er. Sjálf-
sagt breytist hún eitthvað og vonandi
til hins betra.
Jóna Bára Jakobsdóttir: Ég þekki þá
nú lítið. Ég held að þeir eigi eftir að
bæta dagskrána.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Á Vemdað vera í Breiðholti?
Skúli Helgason skrifar:
Mikill grátur og gnístran tanna
heyrist nú síðustu daga frá íbúum
Teigahverfis hér í borg vegna þeirra
áforma félagsins Verndar að koma á
fót einhvers konar gistiheimili fyrir
fyrrverandi fanga í hverfinu.
Það skal játaö að máli þessu hef ég
veitt litla athygli þangaö til í morg-
un, þriðjudaginn 27. ágúst. Þá kom
frétt í útvarpinu, meðan ég var að
drekka morgunkaffið mitt kl. rúm-
lega 7, þess efnis að fjölmennur
fundur hefði verið haldinn um málið
kvöldið áöur og þar hefði sjálfur
borgarstjórinn verið mættur. Til-
gangur þessara fundarhalda hefði
verið sá að mótmæla þessari fyrir-
ætlun Verndarmanna.
Helstu rökin gegn tilkomu þessar-
ar stofnunar í hverfinu virtust vera
þau að íbúunum stæði einhver ógn af
þeim mönnum sem þarna ættu eftir
að dvelja. Síðast en ekki síst óttuðust
fundarboðendur það að verið gæti að
verðgildi fasteigna í hverfi þessu
gæti lækkað við tilkomu þessarar
stofnunar.
Davíð höföu þeir víst boðið til fund-
arins í þeim tilgangi að geta horft
framan í hann meðan þeir bæöu þess
að hann tæki þennan hroöalega
kaleik frá þeim. Þaö var ekki aö sök-
um aö spyrja, Davíð brást þeim ekki
heldur tók vel í þá bón þeirra að
koma þessum beiska kaleik yfir til
einhvers verðminna hverfis í borg-
inni. Kannski í Breiðholtið?
Það skal játað að mér fannst frétt-
in um þessi fundarhöld og málatil-
búnaö allan hálfhláleg þar sem ég
sat með kaffibollann í höndunum.' En
hláturinn fór snarlega úr huga mér
þegar ég heyrði morgunbænina sem
kom í beinu framhaldi af fréttunum.
Hvort sem það hefur veriö tilviljun
eða ekki, þá lagöi presturinn, sem
bænina flutti, út af sögu þeirri í biblí-
unni, sem segir frá hinum miskunn-
sama Samverja, sem bæði var tilbú-
inn til þess að eyða tíma sínum og fé í
þágu hins ólánsama og vildi ekkert
til spara. Mér flaug í hug hversu
mjög siðgæðisvitund og hjálpsemi
mannsins, sem þarna var á ferð, fyr-
ir tvö til þrjú þúsund árum heföi tek-
iö fram því sem viö í dag auðsýnum
náungum okkar.
Þaö væri synd að segja að íbúar
Teigahverfisins, sem til fundarins
boðuöu, hafi tekið sér miskunnsama
Samverjann til fyrirmyndar, og
skelfingar ósköp hlýtur þetta aö vera
vammlaust fólk sem þorir aö aug-
lýsa sig á þennan hátt.
Mér flýgur í hug að þarna sé kom-
inn sá syndlausi sem meistari Krist-
ur bað að henda fyrsta steininum.
Þekkja íbúar Teigahverfis kannski
ekki þá sögu? Ég held satt að segja
að þetta ágæta fólk ætti nú alvarlega
aö huga að þeim stóra bjálka, sem
greinilega er í augum þess, og hætta
aö leita að flísinni í auga náungans.
Þaö væri greinilega hollt fyrir það að
íhuga vel og vandlega gamla orðtæk-
ið sem segir: Maður.líttu þér nær.
Það skyldi nú aldrei vera að innan
um þá ólánsmenn, sem þarna var
huguð vist, væri einhver sem ætti
uppruna sinn í Teigahverfinu?
Kannski er þetta ágæta fólk bara
að dansa kringum gullkálfinn eins og
Israelsmenn forðum meðan Móses
gamla dvaldist á fjallinu og ólíkt
hefði stjarna Davíðs risið hærra ef
hann hefði brugðist svipað við og
Móses forðum.
Hið nýja hús Verndar. Bréfritari spyrt hvort betra sé að hafa það i „ódýrara" hverfi, t.d. Breiðholti.
HALLDÓR OG HVALURINN
Hvalur dreginn upp til aðgerðar í
Hvalstöðinni. Skyndilegur visinda-
áhugi hefur nú tendrast í brjósti
sjávarútvegsráðherra, segir bréf-
ritari.
„Vísindin efla alla dáö” stendur
skrifað. Við Islendingar vorum löngum
tortryggnir á vísindin, trúðum öllu
meira á brjóstvitið. Sumir vísinda-
menn þóttu undarlegir, jafnvel talaö
um þá í skopi. Stjórnmálamenn (þing-
menn) voru sumir á verði gegn vísind-
unum, a.m.k. var fé þeim ekki mjög út-
bært til vísinda og er svo kannski enn.
Nú er öldin önnur. Sérstaka athygli
vekur sá vísindaáhugi sem tendrast
hefur í brjósti Halldórs sjávarútvegs-
ráðherra. Þetta ber að þakka hinni
umdeildu skepnu: hvalnum. Þessi
myndarlegi og yfirlætislausi piltur hef-
ur jafnvel ekki talið eftir sér aö birtast
okkur landslýönum á skjánum þrjú
kvöld í röö, okkur til fræðslu um hval-
inn og vísindin.
Viö þurfum að rannsaka hvalinn
miklu betur, sagði ráðherrann. Ogalhr
fjölmiðlarar fá einskonar hugljómun,
blessa vísindin í bak og fyrir en bölva
grænfriðungum. „Vérbrosum.”
Nú segja fróðustu menn að hvalurinn
hafi veriö rannsakaður í ein 30 ár eða
lengur, en samt eru vísindamennirnir
öngvu nær um þessa undarlegu sjávar-
ins skepnu. Þess eru dæmin aö menn
hafi komist ofan í hvalsmaga, sbr. Jón-
as spámann. Þetta ættu vísindamenn
okkar ágætir aö hafa í huga.
Aðdáun vekur aö svo nákvæm eru
vísindi Halldórs og eo , aö þeir hafa
fundið töluna 200 sem hina einu réttu.
Ekki er þó gert uppskátt hvernig þessi
tala er fundin. Hafa ber í huga að vegir
vísindanna eru órannsakanlegir.
Þar sem svo erfitt hefur reynst að
rannsaka þetta stóra hafsins
kykvendi, kannski vegna þess hvursu
stórt þaö er, þeim mun aðdáanlegri er
þrautseigja og ódrepandi áhugi Hall-
dórs, Kristjáns og co á meiri hvalavís-
indum. Aö fengimii heldur bágri
reynslu sýnist óráðlegt að segja 4 ár,
gæti ekki þurft 40,?
Illt er til þess að vita að nú þegar
verðbólgudraugurinn er að magnast á
nýjan leik skuli Haildór af vísindahug-
sjón einni saman þurfa að berjast við
græna drauga og það í öðrum heims-
álfum. Ætli þeir banni okkur ekki aö
veiða þorskinn, sagði ráðherrann af
mikilli vandlætingu. Þetta kom svolítiö
á óvart, því við héldum að Halldór væri
skeleggasti vemdari þorsksins og hefur
nú beint geiri sínum að færaköllum á
smábátum.
Hvará
hann
heima?
Margrét Líney Laxdal skrifar:
Um verslunarmannahelgina var ég
stödd í Vaglaskógi ásamt vinkonum
mínum. Þá kom þessi litli strákur til
mín og bað mig að taka mynd af sér.
Hann heitir, ef ég man rétt, Hrafn
Daði.
Ef einhverjir, sem lesa þetta, vita
hvar þessi drengur á heima myndi ég
gjarnan vilja fá heimilisfangið. Þá
myndi ég senda honum þessa mynd og
aðra sem ég tók af honum.
Heimilisfangiö mitt er: Eikarlundur
16,600 Akureyri.
Foreldrar Hrafns Daða aru beðnir að hafa samband við Margréti á Akur-
eyri.
Skoðunar-
ferðir um
hvala-
slóð
Ingvar Aguarsson skrifar:
Meðal nábýlinga okkar í hafinu
umhverfis landið, eru hvalirnir,
þessar stóru og vitru skepnur sem
gætu verið okkur og erlendum gest-
um okkar til hins mesta yndisauka
ef rétt væri á málum haldiö.
Við ættum að hafa í förum skip
sem gengi á hvalaslóðir í þeim til-
gangi einum að fylgjast með lifi
þeirra og háttum. Vísindamenn
gætu verið hér með í för.
Skip þetta skyldi flytja farþega,
innlenda og erlenda, í skoðunar-
feröir á haf út þangað sem hvalirn-
ir héldu sig hverju sinni. Einu vopn
farþega og áhafnar væru mynda-
vélar og sjónaukar, svo unnt væri
að njóta sem best þeirrar sjónar
sem líf og hátterni hvalanna býður
uppá.
I ferðum sem þessum mundi
margur njóta hollrar ánægju. Lotn-
ing fyrir lifinu væri hér efst á blaöi,
en öll drápsgimi víðs f jarri.
Ef slíkar hvalaskoðunarferðir
væru teknar upp í stað hinna ill-
ræmdu drápsferöa, sem nú eru
tíðkaðar, þá væri lífsstefna okkar
mannanna komin í rétt horf að
þessu leyti.
Og segja mætti mér að slíkar
skoðunarferðir gætu einnig gefið
eitthvað í aðra hönd því marga
mundi fýsa aö sjá hvalina lifandi í
náttúrlegu umhvefi sínu í stað þess
að sjá þá sundurflakandi, dauða og
blóðuga í hvalstöðinni í Hvalfirði.
En það er hið eina í þessa veru sem
ferðamönnum er nú boöiö að skoða,
reyndar flestum til angurs og hrell-
ingar.