Alþýðublaðið - 28.06.1921, Blaðsíða 4

4
ÁL:l»irÐ;UBL AÐIÖ
Komið Og kyanið ykkur
hin hagfeldu viðskifti í Matvöru-
verzl. „Von“. Nýkomið hangikjöt,
ekta saltkjöt, smjör, reyktur rauð-
magi, kæfa, egg og miklar birgð-
ir af kornvörum, kaffi, sykri, ex
porti, kartöfium og margt fleira.
Virðingarfylst
Gunnar S. Sigurðsson.
Hjólhestar
gljábrendir og nikkel-
húðaðir í
Fálkanum.
Kftiplfking af vik-
ingaskipi vecður til sýnis
á Tjörninni alla vikuna. Menn
geta fengið að koma út í það frá
kl. 8—ii á kvöldin.
Alþbl. er blað allrar alþýðu.
S tó r stúku þi ng.
2. þing Stórstúku íslands I. O. G. T. verður sett tnið-
vikudaginn 29. júnf kl. 1 e. m. og hefst með guðs-
þjónustu i dómkirkjunai. Séra Halldór Kolbeins pré-
dikar. — Öllura er heimill aðgangur að kirkjunni. —
Fulltrúar og aðrir félagar mæti í Goodtemplarahúsinu
kl. 123/4 Verður þaðan gengíð til kitkju. — Að af-
lokinni þingsetningu verður stórstúkustig veitt þeim,
setn rétt hafa til þess. — Pétur HalIdÓrSSOn St. t.
Havinden’s Cocoa
sérlega ódýrt og gott.
Kaupfélag Reykvikinga
Laugaveg 22 A. Símí 728.
K aupid Aipbi. kosfar S kr. á nánufli.
Riístjórl og ábyrgöarmaðnr;
Alþýðnblaðið! ólafur Friðrikssion.
Prentsmiðjan Gutenberg,
fack London'. Æflntýri.
nú á það, sem drengurinn sagði, sem kominn var í
stað hennar.
XIX KAFLI.
„Jæja, nú hefi eg þá,“ sagði Jóhanna og varp öndinni,
kynt þig hinum amerísku verzlunaraðferðum, sem hægt
er að reiða sig á, að gefa eitthvað í aðra hönd, og nú
ertu aftur að verða óánægður.
Fimm dagar voru liðnir og nú stóðu þau Sheldon á
svölunum og horfðu á eftir Martha, sem sigldi beiti-
vind frá landi. í þessa fimm daga hafði Jóhanna aldrei
minst einu orði á heitustu ósk sína, en Sheldon, sem
gat 1 þessu efni lesið hugsanir hennar eins og upp úr
bók, hafði veitt því athygli hvernig hún hvað eftir
annað reyndi að beina samtalinu þannig að hann
skyldi stinga upp á því, að hún tæki að sér stjórnina
á Martha. Hún hafði búist við því, að hann mundi
segjá fyrsta orðið og hafði stilt sig um að gera það.
það hafði gengið mjög tregt að fá skipstjóra á Martha,
vegna þess að hún spilti fyrir það sem hún gat; og
engínn þeirra manna sem hann hafði bent á, hafði fall-
ið henni 1 geð.
„Olson ?“ fullyrti hún. „HanD getur verið nothæfur á
Flibherty, þegar eg og menn mínir eru með honum og
tökum 1 taumana 1 hvert skifti sem skipið er að farast
vegna vanrækslu hans. En skipstjóri á Martka P Nei,
ómögulegt.
Miinster? Jú, hann er sá maður hér á eyjunum, sem
eg helzt vildi að haft væri efti'rlit með. Hann hefir líka
náð fallegu meti. Hann strandaði Umbava — hundrað
og fjörutíu menn druknuðu. Hann stóð á stjórnpallin-
um. Hann sýndi af ásettu ráði óhlýðni; og þvl var ekki
svo undarlegt að hann færi svona.
Kristján Young hefir aldrei stýrt stóru skipi. Líka
gætum við aldrei greitt honum þau laun sem hann nú
græðir á fMtnerva. Sparrowhawk er ágætur — þegar
hlýða þarf skipunum; en hann vantar framtakssemi.
Hann er góður sjómaður, en hann kann ekki að stjóma.
Þú mátt reiða þig á, að eg var hjartveik meðan hann
stýrði Flibberty við Poonga-Poonga, en eg varð að vera
á Martha."
Svona hafði hún haldið áfram; enginn af þeim sem
til orða kom hafði verið nógu góður, og Sheldon hafði
oft fallið í stafi yfir þvf, hve skarpskygn hún var. Hon-
um hafði oft legið við að segja, að eftir því hvernig
hún talaði um sjómennina á Salomonseyjunum, væri
enginn fær um að taka að sér stjórnina á Martha nema
hún. En hann hikaði við það, og hún hafði verið of
stolt til að segja þetta sjálf.
„Góðir hvalfangarasjómenn þurfa ekki ætíð að vera
góðir sjómenn á stærri skipum", hafði hún svarað einni
uppástungu hans. „Og skipstjóri á öðru eins skipi og
Martha verður að hafa heila, vera víðsýnn, hann verð-
ur að vera duglegur og framtakssamur."
„En þegar Tahitimennirnir þlnir eru með honum“,
hafði harin sagt.
„Þar verða engir Tahitimenn", svaraði hún samstund-
is. „Menn mínir verða hjá mér. Eg veit ekki hvenær eg
þarf á þeim að halda. Þegar eg fer, fara þeir með méri
þegar eg verð kyr í landi verða þeir það líka. Þeir hafa
hér nóg að gera. Þú hefir séð vinnubrögð þeirra, einn
þeirra er á við sex mannætur."
Þannig var málum komið, þegar Jóhanna nú stóð við
hliðina á Sheldon og andvarpaði, um leið og hún horfði
á eftir Martha, sem lét í haf, með Kinrose gamla, sem
sóttur hafði verið til Savo, á stjórnpallinum.
„Kinrose gamli er mesti skröggur", sagði hún dálítið
sár. „Ójá — eg held ekki að hann strandi skipinu með
því að fara sér of hart; en það er hlægilegt hvað hann
er hræddur, og skipstjórar sem eru hræddir stranda
eDgu færri skipum en hinir, sem fífldjarfir eru. Ein-
hverntíma fer illa fyrir Martha fyrir þá sök, að Kin-
rose þorir ekki að fara þá einu leið sem er til að
bjarga henni. Eg þekki svoleiðis fólk. Af ótta við að