Dagblaðið Vísir - DV - 25.06.1988, Side 16

16
LAUGARDAGUR 25. JÚNÍ 1988.
íslenskri ballerínu boðið starf erlendis
- Katrínu Hall boðinn samningur við dansflokk óperunnar í Köln
Þaö er ekki á hverjum degi sem
íslensku listafólki er si sona boöiö
starf á erlendri grund. En undan-
tekningarnar eru svo sannarlega til
9g er Katrín Hall, ballettdansari í
íslenska dansflokknum, ein þeirra
heppnu. Henni hefur veriö boðið
staif viö dansflokkinn viö Kölnar-
óperuna og hyggst hún halda utan
nú í haust og þar með taka þessu til-
boði. Reyndar er Katrín byrjuð að
dansa meö dansflokknum því aö
undanfómu hefur hún tekiö þátt í
sýningum hans.
- En hvernig kom þaö til að henni
var boðiö þetta starf?
„Stjórnandi dansflokksins, Jochen
Ulrich, kom hingaö til lands á síöasta
ári og setti upp sýninguna Ég dansa
við þig. Þannig kynntumst viö hon-
um en nú ári síðar hringir hann bara
í mig og býður mér aö koma þarna
út. Vissulega kom mér þetta mjög á
óvart enda var liðinn svo langur tími
frá því hann var hérna. Samningur-
inn, sem mér stendur til boða, tekur
gildi frá og með næsta hausti en þeg-
ar hann hafði samband viö mig þá
baö hann mig um að koma út sem
fyrst og taka þátt í nokkrum sýning-
um því einn bailettdansarinn haföi
forfallast. Ég er nýkomin heim eftir
að hafa tekiö þátt í sýningu með
flokknum og er að fara aftur út nú í
vikunni í sama tilgangi. Þaö var mjög
gott aö fara þarna út og kynnast aö-
stæöum áður en ég ákvaö nokkuð
meö næsta vetur.“
Vantaði spark
í rassinn
- Nú hlýtur það aö vera draumur
hverrar ballettdansmeyjar að kom-
ast að erlendis, haföir þú einhver
áform um aö reyna fyrir þér viö er-
lenda dansflokka?
„Já, það haföi auðvitað alitaf
blundaö í manni að prófa eitthvað
svoleiðis. Mig vantaöi bara spark í
rassinn. Það er nauðsynlegt aö kynn-
ast dansinum annars staöar en
hérna. Hugarfariö er svo gjörólíkt.
Vanalega þarf maður sjálfur aö
hafa fyrir því að reyna að koma sér
áfram erlendis en í þessu tilfelli er
málunum öfugt fariö og þvi ekki
hægt aö hugsa sér þaö betra. Þaö
getur veriö meiri háttar mál aö trana
sér fram erlendis. Dansarinn veröur
aö fara út og taka próf á nokkrum
stööum. Hann borgar allan kostnað-
inn sjálfur og svo er aldrei aö vita
hvemig gengur. Líklega er þaö þetta
umstang sem hefur dregið úr
manni.“
Fáir íslenskir dansarar hafa komist
að viö erlenda dansflokka. Að vísu
eru tveir fyrrum karldansarar ís-
lenska dansflokkinn á samningi er-
lendis.einnigþær Auöur Bjamadótt- ■
ir og María Gísladóttir en þær hafa
lengstum starfað á erlendri grund.
Þessir dansarar hafa farið utan en
eru ekki enn snúnir heim. Samning-
urinn, sem Katrínu hefur veriö boð-
inn, hljóðar upp á eitt ár.
- En hefur hún frekari áform og
drauma?
„Það verður allt að koma í ljós. Að
svo stöddu fer ég út í eitt ár en svo
er aldrei aö vita hvaö gerist. Þetta
hefur síöur en svo verið auðveld
ákvöröun og hvað þá ef mér býðst
starf áfram. Það er alltaf erfitt að
rífa sig upp frá sínu landi, sinni fjöl-
skyldu og vinum. Framhaldið ræðst
svo af því hvernig maður hugsar;
hvort starfið og að ná sem lengst í
því sé númer eitt eða einhverjir aðr-
ir hlutir. Svo er heldur aldrei að vita
hvernig mér kemur til með að ganga.
Leikhúslífið á
hug hennar
Katrín hefur verið í ballett frá því
hún var átta ára. í dag er hún tutt-
ugu og fjögurra ára og hefur verið
fastráðinn dansari við íslenska dans-
flokkinn í fjögur ár. Veturinn, sem
hún las undir stúdentspróf í Mennta-
skólanum í Reykjavík, var hún í
hálfu starfi við dansflokkinn. Síðan
hefur hún veriö í fullu starfi sem
dansari.
Katrín hefur einnig taisvert stundað
ljósmyndafyrirsætustörf, leikið í
kvikmyndum og tekið á einn eða
annan hátt þátt í leiksýningum af
ýmsu tagi. Sambýlismaður hennar
er Guðjón Pedersen leikari og reka
þau leikhúsið.Frú Emilía. í því hafa
þau getað sameinað starf beggja, sett
upp leiksýningar þar sem danslistin
hefur fengið að njóta sín með. En
starfsævi dansarans er stutt. Erlend-
is er fólk í mesta lagi í dansinum til
35-40 ára aldurs. Hérlendis hefur
ekki ennþá fengist reynsla á starfs-
aldurinn því þær stúlkur, sem hófu
störf með íslenska dansflokknum
þegar hann var stofnaður, fyrir 15
árum, voru þá komungar og dansa
enn með honum.
„Ef guð lofar þá á ég ekki von á
öðru en að ég dansi á meðan aldur
leyfir. Hér á landi fá dansarar engar
bætur eftir að tími þeirra er útnmn-
inn. Erlendis komast dansarar á eft-
irlaun um fertugt. Þetta er dálítið
óréttlátt. Fólk, sem á unghngsámm
ákveður aö tileinka líf sitt þessari
grein og leggur mörg ár við gíifurlegt
strit til að ná langt, stendur svo einn
daginn bara uppi með það að þess
sé ekki lengur vænst á danssviðinu.
Þessir einstaklingar hafa þá látið allt
frekara framhalds- eða háskólanám
eiga sig og búa þá í raun viö frekar
ótrygga framtíð. Ég vona þó að ég
eigi í framtíðinni eftir að geta starfað
við eitthvað tengt leikhúslífinu."
- Hvernigleggstsvoveturinníþig? .
„Bara vel. Eg hef fengið ársleyfi frá
íslenska dansflokknum og held ég
að þetta frí geti komið fleiri en mér
til góða, hvað sem verður svo eftir
árið. Þarna gefst mér mikilvægt
tækifæri til aö kynnast nýju í dansin-
um og verða viðsýnni. Efnisskráin
er að mestu komin á hreint. Meðal
verka, sem verða tekin upp, eru
Hnetubrjóturinn og Drakúla. Éins og
ég sagði áöan verður erfitt að fara
ein burt frá öllu hér en ég reyni að
koma eins oft og ég get hingaö í frí
og svo ætlar kærastinn að koma í
heimsókn til mín þegar færi gefst.“
-RóG.
Katrínu Hall ballettdansara hefur verið boöinn samningur við dansflokk óperunnar i Köln næsta vetur. Hún er
heppnari en margur listamaðurinn; fékk bara simhringingu og var beðin um að koma út. Stjórnandi dansflokksins
hreifst af henni en hann var hér á landi síðasta vetur þar sem hann setti upp sýninguna Ég dansa við þig í Þjóð-
leikhúsinu. Sú sýning sló eftirminnilega i gegn. DV-mynd JAK