Dagblaðið Vísir - DV - 07.10.1989, Blaðsíða 26

LAUGARDAGUR 7. OKTÓBER 1989.
Lífsstm
Ekið um England:
Lífshætta í
hringtor
„Ætlarðu virkilega að aka ein og
það í Englandi þar sem allir eru vit-
lausum megin á götunni og stýrið
öfugum megin í bílnum? spurði fólk
og því var ekki hægt að svara öðru-
vísi en játandi enda reddar enginn
ferðafélaga með tveggja daga fyrir-
vara. Ýmsir voru með fortölur og
bentu á að ökuleikni undirritaðrar
hefði fram að þessu verið með þeim
ósköpum að búast mætti við öllu. En
hvað um það. nú var of seint að iðr-
ast og ekki um annað aö ræða en
hella sér í umferðaröngþveitið.
Þegar leið að lendingu á Heathrow
var farið að fara um mína. Almáttug-
ur, öli hringtorgin, ég var búin að
gleyma þeim. Bretar eru frægir fyrir
að drita hringtorgum niður með tvö
hundruö metra miUibili. Maður hlýt-
ur að þurfa aka öðruvísi inn í hringi
hér en þann á Miklatorgi sem verið
er að fjarlægja.
Ökukonur
í rauðum bílum
Ofboðslega er heitt héma. Okkur
er sagt að hitabylgja gangi nú yfir
England og nú hafi hitinn komist upp
í 35” á Celsíus. Við erum sex saman
í hópnum frá íslandi, tvenn hjón og
tvær konur einsamlar. Frá flugvell-
inum var ekið með okkur á bílaleig-
una og þar biðu fjórir glæsivagnar.
Ég fæ í mínar hendur lykla að rauðri
Fiestu, sem er traustur bíll og pass-
lega stór. Einhvers staðar las ég (í
Úrvali sennilega) að konur undir
stýri í rauðum bílum væri það al-
hættulegasta. Vonandi að þeir öku-
menn, sem eiga eftir að verða á vegi
mínum, hafi líka lesið Úrval.
Auðvitaö ryðst ég inn í bílinn far-
þegamegin og það var ekki í síðasta
sinn í þessari ferð. Seinna lærði ég
að þykjast vera að leita einhveiju á
Veðrið í útlöndum
HITASTIG IGRÁÐUM
0111'10 I 11115 6 0110 11 tll 15 16 0120 20 0126 I 250130 1 30*Hg*0am.

Byggt á veöurlróttum Veöurstotu Islands kl. 12áhádegl, töstudag
Reykjavík 7°
0
Þórshöfn 8
Elsta smáþorpið i heiminum er sextiu ára gamalt. Allt er til staðar eins og í venjulegu þorpi. DV-myndir JJ
gólfinu og brosti svo góðlátlega þegar
ég dró ló eða tyggjóbréf af gólfinu.
Gírarnir
röngum megin
Öll eigum við að safnast saman á
hóteli í nágrenninu tii að fá afhenda
dagskrá. Fulltrúi frá British Tourist
Authority ekur með mér þangað.
Meðan við bíðum reyni ég í taugaæs-
ingi að láta hana hlusta á Roy Orbi-
son en tækið virkar ekki. Kallið kem-
ur og við leggjum af stað.
Úps, ein hindrun. Það þýðir ekkert
að þreifa eftir gírstönginni á hurða-
spjaldinu. Gírstöngin er auðvitað
öfugum megin hér Uka, gott fyrir
örvhenta. Við þeysumst út í götuna
og eltum hina að hótelinu. Þetta virð-
ist ætla að ganga bara nokkuð vel,
að minnsta kosti er engin lögga sjá-
anleg.
Þegar áæOun næstu daga er komin
í hendur okkar leggur hópurinn af
stað. Mér er ætlað að aka um Tha-
mes and Chilterns svæðið en það er
norður og vestur af Lundúnaborg.
Kappakstur á M 25
Leiðir eiga að skilja á næsta hring-
torgi sem vitanlega er stutt frá. Eg
ætla í norður en bíllinn á undan mér
í suður. Hringtorgið kemur í ljós og
viti menn, það er um sex leiðir að
velja út úr þvi. Hvert á ég að fara?
Allt í einu verð ég að snögghemla og
sveigja bílnum til vinstri. Eg held ég
sé biluð, næstum því búin að keyra
niður formann Blaðamannafélags-
ins, Lúðvík Geirsson, og hans spúsu.
í fátinu hefur mér tekist að komast
á hraðbrautina og nú er engin leið
aö snúa til baka. Áfram og áfram er
ekið eftir M25 en það var númerið
sem ég átti að leita eftir. Það keyra
allir svo hratt héma, hvert eru allir
að æða? ég bara spyr. Skýringin kom
síðar, það var fóstudagssíðdegi, hita-
bylgja og fyrsti sumarleyfisdagur í
skólúm.
Fyrsta og
eina ákeyrslan
Ég syng Ijóðið um hana Bíla-Gunnu
hástöfum þar sem ég þýt framhjá
alls konar staðarmerkjum. Allt í einu
birtist skilti sem á stendur Sout-
hamtpton. Það er í Suður-Englandi
eða var það síðast þegar ég vissi. Ég
hef farið út út hringnum á vitlausum
stað þegar ég rétt slapp við að keyra
niður samlanda mína.
Kortið, kortið, tauta ég fálmandi
þegar smáumferðarteppa myndast.
Fífl ertu, það les enginn á kort á ferð.
Þegar ég fann höggið vissi ég af
hverju. Maður getur ekki bæði horft
á veginn og lesið á kort. Maðurinn
er þungbúinn þegar hann stígur út
úr bílnum. Þetta lítur ekkert illa út,
hvísla ég, þurr í munninum og svita-
storkinn. Nei, svarar þungbúni maö-
urinn, en ég tek niður númerið á
bílnum þínum. Ég er villt og var að
lesa á kort, hvísla ég og bæti viö, ég
ætla sko norður til St. Albans. Nú
leit hann á mig vorkunnaraugum og
sagði að ég yrði að taka fyrstu akrein
út af M25, komast á hringtorg (auð-
vitað) og taka leið sem héti M25 -
North. Þetta gengur eftir því nú virð-
ist þetta ætla að hafast. Auðvitað er
stefnumótið í St. Albans fyrir bí og
um að gera að koma sér á fyrir-
hugaðan náttstað.
Sofið undir skjaldar-
merki Jakobs I.
Búið var að panta svefnpláss í
sveitagistingu eða Bed&Breakfast.
Það yndislegasta við svona heima-
gistingu er að tekið er á móti manni
eins og gömlum fjölskylduvini. Hús-
móðirin er vitanlega orðin áhyggju-
full og segir aö ef ég hefði ekki kom-
ið innan klukkutíma hefði hún látið
auglýsa eftir mér. Húsakynni eru frá
tímum Jakobs I. og í svefnherberg-
inu mínu er skjaldarmerki hans út-
skorið í tré. Húsið angar allt af sögu
og ef bitar og sperrur gætu bara sagt
frá.
Flugvélar
og fljótabátar
Næsta morgun er lagt af stað árla
til að allar áætlanir standist. Nú er
maður farinn að venjast umferðinni,
vinstri akstrinum og hitanum. Fyrsti
viðkomustaðurinn er Shuttleworth-
safnið en það geymir gamlar flugvél-
ar og bíla. Þama má sjá flugvélar frá
árdögum flugsins í heiminum en
I Blenheim-höll fæddist sir Winston Churchill en höllin er ættarsetur Marl-
boroughanna. Myndin sýnir aðeins framhliðina en hún er aðeins brot af
heildarstærð hallarinnar.