Alþýðublaðið - 16.07.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Aiþbl. kísstar 9 kr, á siáitiil
Á Steljalandl eru hreinsaðir
prímusar. Hvergi eins ódýrt.
111
Eitstjóri Halldór Frifljónssos.
Árgangurinn 5 kr. Gjaidd. 1. júní.
Bezt ritaður allra norðlenzkra blaða.
Verkamenn kaupið ykkar blöðl
Gerist áskrifendur í
^jgreiðsk yilþýðaliL
M.s. Svanur
íer eftir helgina til Sands, Ólafs•
vífair, Stykkishólms, Salthólnia•
víkur og Króksfjarðar. — Vör-
ur afhendist á mánndag. —
Aiþbl. er blað allrar alþýðu.
Saltket
seljum vér nú fyrir kr. 225,00
tunnu eða kr. i,oo fyrir V2 kg.
Kaupfélag Reykvikinga
Laugaveg 22 A.
S í m í 728,
Ódýrt kjöt.
Nokkrar tunnur af vei verkuðu I, flokks dilkakjöti frá s.l. haustt,
seljum vér, meðan birgðirnar endast, íyrir kr. 225,00 hveija.
Sláturfélag Suðurlands.
er öðýrasta, ijölbreyttasta og
besta ðagblað landsins. Eanp-
ifl pað og lesið, þá getið
þifl aidrei án þess veriö.
Ritatjóri og ábyrgðarmaða?
Ó’afur Friðriksaoa.
Prentímiðian Guténber*.
J»ck Lendon'. Æflntýri.
ur, sagði hann viðstöðulaust, að Sheldon yrði étinn,
legði hann af stað.
Sheldon lét verkstjórann velja ur tíu hina sterkustu
Poonga-Poongamenn.
„Ekki menn frá ströndinni," sagði hann. „Menn úr
skógunum — þeir hafa sterka fætur
Þetta úrvalalið kom að svölunum í ljósbirtuna. Fæt-
urnirnir sýndu ljóslega að þeir voru skógarbúar. Þeir
.kváðust allir alvanir bardögum í skógunum, þeir sýndu
<ör eftir kúlur og spjót og vildu óðir losna við hin dag-
legu störf og komast með í herferðina. Þeim var eðli-
Jegast að drepa, en ekki að fella tré, og' þó þeir hefðu
aldrei einir vogað, að fara inn í skógana á Gnadal-
canor, þótti þeim bara gaman að því að fara 1 þessa
ferð með öðrum eins hvítum mönnum og Sheldon og
Jóhönnu. Þeir vissu llka, að Tahitimennirnir áttu allir
að fara með.
Sjáltboðaliðarnir frá Poonga-Poonga biðu með leiftr-
andi augum og brosandi:, þeir voru naktir, nema um
lendarnar og voru skreyttir að villimanna sið. Sérhver
þeirra hafði skjaldbökuhring í nefinu og krítarpípu í
gati 1 eyrunum eða í hring, sem var um handlegg
þeirra. Einn þeirra bar á brjósti sér tvær stærðar högg-
tennur úr villigelti og annar bar þykka fægða plötu af
steindri skjaldbökuskeL
„Margir sterkir menn að berjast við“, sagði Sheldon
*til viðvörunar.
Peir hjóu.
„Kannske nota skógarbúar ykkur í kai-kai."
„Ekki hræddir", sagði sá sem orð hafði fyrir þeim.
„Kannske nota Poongá-Poongamennirnir skógarbúa í
kai-kai."
Sheldon hristi höfuðið og hló. Þvi næst lét hann þá
fara og fór að leita í matvælabyrginu eftir tjaldi handa
Jóhönnu,
XXIV. KÁFLI.
Það var hræðilegur leiðangur, sem lagði af stað
morguninn eftir frá Beranda með heilan flota af ein-
trjáningum og smábátum. í honum voru Jóhanna og
Sheldon, Binu-Charley og Lalaperu, Thahitimennirnir
átta og tíu Poonga-Poongamenn, sem voru afar hreykn-
ir af því, að hafa meðferðis hver um sig spánýjan riffil,
auk þéss voru tólf ræðarar með í förinni, en þeir áttu
ekki að fará lengra en til Cárlel, því lengra varð ekki
komist á ánrii. Bonche varð eftir til þess að gæta
Beranda.
Um klukkan ellefu komst leiðangurinn til Binu, sem
var fáein húa á árbakkanum. Þar bættust þrjátfu afburða-
Binumenn í hópinn. Þeir voru vopnaðir spjótum og
örvum, og þeir mösuðu og grettu sig af gleði yfir því
að vera svona búnir.
Lygnan breytist nú í harðan straum, og ferðin gekk
stöðugt ver. jafnframt gryntist Balesuna, og varð oft
að setja frá yfir eyrar í ánni. Sumstaðar stöðvaði reka-
timdur alveg leiðangurinn. svo þeir urðu að setja bát-
ana yfir land. Um kvöldið komu þeir til Caril, og gátu
hrósað sér af því, að hafa farið á einum degi þá leið,
sem Tudor fór á tveimur.
Þar voru bátarnir skildir eftir. Binu-mennirmr urðu
þar eftir að gæta þeirra en sá hugaðasti þeirra fór með
leiðangurinn hálfa mílu lengra, en þá brast hann kjark-
inn svo hann hljóp til baka.
Binu-Charley var forstjóri og fór þá leið einn á millí
hæðanna, sem Tudor og menn hans höfðu farið. Næstu
nótt höfðust þeir við spölkorn inn á milli fjallanna,
inni í miðjum kjarrskóginum. Þriðja daginn komust
þeir á leynigötur Búskmannanna, þrönga stíga þar
sem mennirnir urðu að ganga hver á eftir öðrum og
lágu þessir vegir í ótal bugðum í gegnum kjárrið. Það
mátti heita steinhljóð í skóginum, það var steikjandi
hiti og molluloft, að eins einstöku sinnum heyrðist
kurrið f skógardúfunni og vængjaslög hvítu kakadúanna.