Dagblaðið Vísir - DV - 02.11.1992, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 2. NÓVEMBER 1992.
15
Skinhelgi klerks eða krata
Ólína Þorvarðardóttir borgarfulltrúi. - Vildi veita borgarstjóranum fyrir-
gefningu eins og kristnum krata sæmir, segir greinarhöfundur.
Það olli nokkurri umræðu fyrir
skömmu að einn borgarfulltrú-
anna okkar hér í Reykjavík gekk
út af fundi í borgarstjóm vegna
þess að hann taldi sig hafa verið
brigslum borinn án þess að vítur
kæmu til.
Á dagskrá fundarins var tillaga
Ólínu Þorvarðardóttur um vín- og
tóbaksveitingar borgaryfirvalda. í
umræðunni tók borgarstjóri svo til
orða: „Þessi tillaga ber vott um þá
skinhelgi sem er svo ríkur þáttur
í eðlisfari borgarfulltrúans."
Gildir einnig
um borgarstjóra
Borgarfulltrúanum þótti sér mis-
boðið og óskaði þingskapaumræðu
um þessi ummæli, en forseti synj-
aði henni þar til annar borgarfuU-
trúi og einn mestur kunnáttumað-
ur um fundarsköp í borgarstjóm,
Sigurjón Pétursson, benti forseta á
að slíkt stæðist ekki. Ólína Þor-
varðardóttir visaði til 17. g. sam-
þykktar um sijórn borgarinnar og
fundarsköp, en þar segir: „Ef borg-
arfulltrúi ber aðra menn brigðum
eða víkur verulega frá umræðuefn-
inu, skal forseti víta hann.“
Og vitanlega gildir þetta einnig
um borgarstjóra, þó að ekki sé
hann borgarfulltrúi. Ekki þótti for-
seta ástæða til að áminna borgar-
sfjóra og því gekk borgarfulltrúinn
af fundi. Og borgarfulltrúanum
Katrínu Fjeldsted þótti Ólína „hör-
undsár".
Refsiverðu ummælin
En af hveiju skyldi nú þingmað-
ur úti í bæ vera að skipta sér af
þessu? Að hluta til vegna þess að
ég læt ennþá virðingarleysi karla
(og sumra kvenna) fyrir konum í
stjórnmálum fara í taugarnar á
KjáUajinn
Guðrún Helgadóttir
alþingismaður
mér, en þó miklu fremur til þess
að rifja upp annað mál af sama
toga.
Fyrir skömmu féll dómur í
Hæstarétti í meiðyrðamáli gegn
Halli Magnússyni kennara sem
séra Þórir Stephensen, staðarhald-
ari í Viðey, höfðaði gegn honum
vegna ummæla hans í grein um
framkvæmdir í Viðey.
Hallur var dæmdur sekur og til
refsingar og miskabóta til klerks,
og umrædd ummæli dæmd ómerk.
Af fjölmörgum ákæruatriðum í
greininni voru aðeins þijú talin
valda sekt, en í þeim öllum fólst.
einmitt áburður um skinhelgi.
Þessi refsiverðu ummæh eru til-
greind í dómnúm og hljóöa svo:
1) „hafa pólitískar skoðanir hans
og ráðríki ætíð komið á undan
kristilegum náungakærleik."
2) Reyndar hefur hann sýnt í stól-
ræðum sínum, þar sem hann
blandar póhtík inn í orð Guðs,
og með spjöhum í Viðey, að
hann er ahs óhæfur til að gegna
þessum embættum. Þess vegna
ætti hann að víkja.“
3) „skinheilagur maður“.
Óvisst um umbun
„Þessi orð eru alvarleg móðgun
og varða refsingu og ómerkingu",
segir í dómi Hæstaréttar um þessi
tvö orð „skinheilagur maöur", refs-
ingu eftir 108. gr. og ómerkingu eft-
ir 241. gr. hegningarlaga. Ekkert
hefur heyrst um að Viðeyjarklerk-
ur sé áUtinn sérlega hörundsár, en
Hallur Magnússon varð að greiða
nær 800.000 kr. í sektir og miska-
bætur hinum ærumeidda klerki.
Tæpast á ég von á að Ólína Þor-
varðardóttir freistist th að hefja
málarekstur á hendur virðulegum
borgarstjóra, þó að á hhðstæðuna
sé bent og þó að óvissara sé um
umbun hennar á himnum en Við-
eyjarklerks.
En borgarstjórinn í Reykjavík og
forseti borgarstjórnar ættu að gæta
varkámi ef vera skyldi að van-
hugsuð orð féllu um hörundsárari
borgarfuhtrúa en Óhna Þorvarðar-
dóttir er. Hún bað þó ekki um ann-
að en að fá að veita borgarsfjöran-
um fyrirgefningu eins og kristnum
krata sæmir.
Guðrún Helgadóttir
„En borgarstjórinn í Reykjavík og for-
seti borgarstjórnar ættu að gæta var-
kárni ef vera skyldi að vanhugsuð orð
féllu um hörundsárari borgarfulltrúa
en Ólína Þorvarðardóttir er.“
Óðul feðranna
og Össur Skarp.
Þingflokksformaður Alþýðu-
flokksins skrifar nýlega grein í DV
þar sem hann fjallar um EES-
samninginn og hver staða við-
skipta með jarðir, hlunnindi og
land er eftir gildistöku samnings-
ins.
Ef málflutningur fylgjenda samn-
ingsins er á öUum sviðum eins og
kemur fram í þessari grein þá
undrar mig ekki að þeir geri allt
hvað þeir geta th að forðast þjóðar-
atkvæði um máhð heldur reyni að
knýja samþykkt hans í gegnum
Alþingi með einfóldum meirihluta.
Þegar rökstuðningur fyrir samn-
ingnum byggist á röngum fuUyrð-
ingum og vanþekkingu þá er fyrr-
greind afstaða skhjanleg.
Girðingarvinna
stjórnvalda
Þeir fyrirvarar, sem lagt var af
stað með af hálfu íslendinga varð-
andi viðskipti með jarðir og hlunn-
indi í upphafi könnunarviðræðna
um EES-svæðið, gufuðu upp eins
og dögg fyrir sólu þegar utanríkis-
ráðherra fékk fuUt umboð stjórn-
valda til samninga, með tilkomu
nýrrar stjórnar.
Því hefur síðan verið haldið fram
af hálfu utanríkisráðherra og fylg-
issveina hans að næsta auðvelt sé
að reisa alls kyns girðingar tíl að
koma í veg fyrir kaup útlendinga á
landi hérlendis. Komið hefur í ljós
aö þetta er rangt, hvað sem forystu-
menn krata segja. Mismunun mUh
einstakhnga á samningssvæðinu
er bönnuð, því skulu menn átta sig
á. Bændasamtökin hafa ætíð varað
KjaUaiinn
Gunnlaugur Júlíusson
við þessum málflutningi. Undir
þau vamaðarorð hefur verið tekið
af tUkvöddum lögfræðingum sem
skUuðu skýrslu um fasteignavið-
skipti í tengslum við EES-samning-
inn.
Þingflokksformaðurinn tekur
mið af írum sem hafa sett skUyrði
um sjö ára búsetu í landinu til að
öðlast leyfi til að eignast jarðir og
telur það fordæmi sem hægt sé að
taka mið af. Þar er verið að vísa tU
laga sem írar settu áriö 1965 eða
fyrir 27 árum. Evrópubandalagiö
hefur ekki látið þá í friði með þessi
lög og hótaði þeim málshöfðun fyr-
ir EB-dómstólum.
írar vom knúöir tíl að breyta
þessum ákvæðum með ofurþunga
bandalagsins og felldu því lögin úr
gUdi. Því er það með endemum að
sjá úr penna þingflokksformanns
utanríkisráðherra fuhyrðingu um
að íslendingar geti farið að dæmi
íra í þessu efni. Hveiju getur mað-
ur treyst í umfjöUun um aðrar hhð-
ar samningsins þegar hún er eins
og raun ber vitni um þetta atriöi?
Hvað með sumar-
bústaðalönd?
Þingflokksformaðurinn gerir lít-
ið úr því að vandkvæði geti komið
upp varðandi kaup útlendinga á
jarðnæði undir sumarbústaði og
hagfræðingur
Stéttarsambands bænda
„Þingflokksformaðurinn gerir lítið úr
því að vandkvæði geti komið upp varð-
andi kaup útlendinga á jarðnæði undir
sumarbústaði og spyr 1 framhaldi af
því: „Er ekki verið að markaðssetja
landið sem ferðaland?““
„Það er enginn að slá hendinni á móti því að erlent fólk dveljist hér sér
til ánægju...,“ segir m.a. í greininni.
spyr í framhaldi af því: „Er ekki
verið að markaðssetja landið sem
ferðaland?" Hann ræðir síðan um
möguleika sveitarfélaga í þessu
sambandi. Ef sveitarstjórn sam-
þykkir ekki sölusamning á jörð þá
er hún skyldug tU að kaupa jörðina
á sama verði og samningurinn
kvað á um.
Það er deginum ljósara aö sveit-
arfélög hérlendis hafa ekki hingað
til haft fjárhagslegt bolmagn í nein-
um mæli tíl að ganga inn í jarða-
kaup, enda þótt þau hafi haft tU
þess vUja, hvað þá ef erlendir aðUar
fara að kaupa jarðir í einhverjum
mæh hérlendis.
Þaö er enginn að slá hendinni á
móti því að erlent fólk dveljist hér
sér til ánægju, það er hins vegar
ekki þar með sagt að aUt sé falt tU
sölu. AUa vega hefur stjómvöldum
í nálægum löndum þótt ástæða tU
aö gera ráðstafanir gagnvart hhð-
stæðri þróun. Danir fengu til dæm-
is í gegn kröfu um búsetu í landinu
þegar sýnt var fram á aö þeir stóðu
varnarlausir gagnvart ásókn Þjóð-
verja í danskt sumarbústaðaland.
Það var komið svo þar í landi að
sýnt þótti að ríkið yrði að ganga inn
í aUa samninga ef halda ætti Dan-
mörku í danskri eigu.
Grjót úrglerhúsi
Þingflokksformaðurinn segir að
hræðslurökum hafi verið beitt í
umræðu um EES-samninginn. Mér
þykir þar vera kastað gijóti úr gler-
húsi þegar rök fyrir samningnum
eru byggð upp á röngum fiUlyrð-
ingum og vanþekkingu.
Það er ekki að undra að almenn-
ingur krefjist þjóðaratkvæða-
greiðslu um samninginn þegar sýnt
er hve vel þeir sem ætla aö sam-
þykkja hann á Alþingi íslendinga
eru upplýstir um einstök mikUvæg
atriði hans.
Gunnlaugur Júlíusson