Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.1992, Qupperneq 22

30
FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1992.
FLOT-
VINNUGALLAR
með sjótöskum
Seljum nokkurt magn af
MULLION/66°N
flotvinnugöllum með
sjótöskum á tilboðsverði
næstu daga.
66°N
V E R S LUNIN
SKÚLAGÖTU 51 REYKJAVlK
SÍMI 91-11520
Menning
Grínsögur
Ásgeir Hannes getur verið hnyttinn í tilsvör-
um og góður sögumaður er hann. í þessa bók
hefur hann dregið saman margar sögur úr
Reykjayíkurlífinu og fjallar um marga sögu-
fræga íslendinga.
Bók þessi er mjög í ætt við bækurnar um ís-
lenska fyndni og alveg vafalaust með þeim bestu
í þeim flokki.
Bókinni skiptir Ásgeir í sex kafla, Lagt af stað
frá Austurvelli, 4,53 á Örstedkvarða, I Austur-
stræti einn ég stóð, Út um borg og bý, Þórs-
kaffikynslóðin á hádegisbarnum og Aftur á
Austurvöll.
Eitt er að safna sögum, muna þær og skrá hjá
sér, annað að segja þær svo vel sé. Ásgeir Hann-
es hefur flestar sögumar með inngangi þar sem
hann kynnir sögupersónur, ættir þeirra og atvik
í lífi þeirra. Og Ásgeir hefur hæfileika til að
segja frá. Hann kemur fljótt auga á hið skoplega
og eins og segir á bókakápu:....umfram allt
situr skopið hér í hásæti“.
Sögurnar eru úr Reykjavíkurlífinu eins og
nafn bókarinnar ber með sér og margar gerast
nálægt nútímanum, persónumar era flestar
kunnar okkur öllum.
Bókina hefur Ásgeir Hannes á „ljóði“, sem
hann kallar Sagnfræði:
„Það era til margar sögur
Ekki eru allar sögur sannar
og ekki era allar sögur góðar
Langt frá því
Ekki eru heldur allar sannar sög-
ur góðar
og ekki allar góðar sögur sannar
Öðru nær
Ásgeir Hannes Eiríksson. Hefur safnað saman
mörgum sögum um þekkta einstaklinga.
En sumar sögur eru það góðar
að þær þurfa ekki að vera sannar
í því ljósi eru þessar sögur sagðar“
Bókina helgar sögumaður fóstra sínum, Haf-
steini Baldvinssyni, „sem þurfti engar sögur til
að halda sínu góða skapi".
Svona bók verður ekki lýst nema grípa niður
í hana.
Ein sagan fjallar um Hauk pressara. Hann var
kallaður fyrir rannsóknarlögregluna vegna þess
að ávísun, sem hann hafði komist yfir á Vífils-
stöðum, reyndist ekki í lagi.
Þegar Njörður Snæhólm hafði skýrt pressar-
anum frá málavöxtum sat hann hljóður undir
lestrinum „... en stóð svo skyndilega á fætur.
Tók hatt sinn og gekk á dyr en sneri sér við í
gættinni og sagði: Þetta er alvarlegt mál. Ég kem
ekki nálægt þessu.“
Þegar Westlund lásasmiður átti að sundurliða
háan reikning sinn hljóðaði nótan þannig:
Gert við vél í klukkustund 10 kr.
Akstur 5 kr.
Bókmeimtir
Guðmundur G. Þórarinsson
Að vita hvaða skrúfu átti að skrúfa 9.985 kr.
Samtals 10.000 kr.
Ásgeir Hannes rak pylsuvagn við Útvegsbank-
ann um árabil. Margir reyndu að slá pylsusal-
ann en hann vitnaði til samkomulags:
„Því miður, sagði Ásgeir. Það er vegna sam-
komulags við bankann að ég lána ekki peninga
og á meðan selur bankinn ekki pylsur.“
Óli Þ. Guðbjartsson, fyrrum dómsmálaráð-
herra, hefur eftir Júlíusi gamla Havsteen:
„Þrír minnisbestu menn, sem ég þekki, era
ég sjálfur, Jóhann sonur minn og svo man ég
ekki, hvað sá þriðji heitir.“
„Skandinavar líta á íslensku þjóðina eins og
eina allsheijar hópferð, sem gleymst hefur að
sækja í eliefu hundruð ár.“
Þeir sem gaman hafa af grínsögum, munu oft
hlæja upp úr þessari bók.
Sögur úr Reykjavik.
Almenna bókafélagið.
Ásgeir Hannes Eiriksson tók saman.
207 blaðsiður.
Einstakur ferill
Stundum er kyartað undan því að þeir sem setja
endurminningar sínar á blað hafi ekki frá nægu aö
segja. Það á svo sannarlega ekki við um Þorstein E.
Jónsson, flugkappa í síðara stríði og síðar flugstjóra í
áratugi. Þorsteinn á að baki feril sem einstakur er
meðal íslendinga. Hann var orrustuflugmaður í
fremstu víglínu í hinum konunglega breska flugher í
seinni heimsstyrjöldinni.
Hver dagur var þrunginn spennu og hvert flug var
upp á líf og dauða. í gegnum þetta allt komst Þor-
steinn. Hann varð þó að horfa á eftir fjölda vina og
félaga sem ekki komu til baka. Það er því engin furða
að Þorsteinn þakki verndarenglum sínum samfylgdina
öll stríðsárin. Það er raunar með ólíkindum að sleppa
frá þeim hildarleik sem Þorsteinn tók þátt í og lýsir í
bók sinni. Þar hjálpast að dirfska, færni, góð tæki á
þeirra tíma mælikvarða og síðast en ekki síst einstök
lukka.
Bókmenntir
Jónas Haraldsson
í endurminningum sínum, sem Þorsteinn ritar sjálf-
ur, rekur hann uppvaxtarár sín hér og í Bretlandi.
Móðir hans var ensk en faðirinn íslenskur. Meginefni
bókarinnar er hins vegar þátttaka höfundar í stríðsá-
tökunum. Þorsteinn getur þess í formála bókarinnar
að nauðsynlegt hafi verið að rekja aðdraganda að þessu
„stríðsbrölti" sem hann kallar svo.
Flugdagbók höfundar er góð heimild og við hana
styðst hann. Lýsingar era því nákvæmar og bókin góð
heimild um það líf og þann anda sem skapast milli
manna í orrustuflugsveit. Raunar hefur Þorsteinn frá
svo mörgu að segja að jafnvel lýsingar á miklum lífs-
háska geta orðið stuttaralegar, jafnvel nokkrar línur.
Slíkur háski yrði þeim sem lifað heföu ögn hefðbundn-
Þorsteinn E. Jónsson. Lífsháskinn var daglegt brauð.
ara lífi en Þorsteinn efalaust tilefni til langra útlist-
ana. Þess gerist ekki þörf í þessari bók.
Þorsteinn segist í upphafi bókar ekki gera sér neinar
grillur um að hann sé að bjóða upp á bókmenntir með
þessum skrifum sínum. Það er óþarfi fyrir hann að
afsaka eitt eða neitt. Endurminningarnar eru fróðlegar
í betra lagi og frásögnin þrungin spennu. Allt getur
gerst. Margar góðar myndir prýða bókina.
Ferill Þorsteins eftir stríðið er líka ævintýraríkur.
Hann starfaði sem flugmaður víða um heim og verhd-
arenglarnir fylgdu honum einnig þar. í lok formála
bókar sinnar boðar Þorsteinn annað bindi endurminn-
inga sinna. Það er fagnaðarefni þótt höfundur kvarti
undan því að skriftimar taki tíma frá golfi, veiðum
og öðru göfugu. Megum viö fá meira að heyra?
Þorsteinn E. Jónsson:
Dansaó í háloftunum
- endurminningar
340 blaósiður
Útgefandi Setberg 1992