Alþýðublaðið - 24.04.1967, Síða 16

efurt/uiétcuis
Einvígi í stað orðaskaks
í>Á er almanakið
búið að kjósa sum
arið til þess að fara
með völdin næstu
mánuðina, en vet-
urinn bagar sér
eins og íslenzkur
stjórnmálamaður
og þrjóskast við að
víkja úr stöðu sinni
fyrr en í fulla hnefana. Meðan
kosningaeldurinn magnast hér
Frétta-
yfirlit
vikunnar
EG SE EKKI BETUR EN að
það sé langsamlega bezt að
eiga aldrei svo mikið sem græn
an eyri. Þá þarf maður ekki
að vera að liugsa um að spara
ueitt.
uppi á íslandi Og óspart er bar
izt með logandi stóryrðum, les
um við frétt utan úr heimi, nán
ar tiltekið frá Frakklandi, sem
vert er að veita ofurlitla at-
hygli. Tveir franskir þingmenn,
annar sósíalisti og hinn Gaullisti
gerðu sér lítið fyrir og brugðu
sér ögn aftur í tímann og háðu
einvígi upp á,gamla móðinn. Þeir
tóku sér sverð í hönd og börðust
í fjórar mínútur, unz sósíalistinn
fór með sigur af 'hólmi en Gaull
istinn féll í valinn, skrámaður á
hægri handlegg. Ólíkt er nú hrein
legra að iganga sisona útundir
vegg og berjast með sverðum,
lieldur en að vera sýknt og heil
agt með þetta eilífa nagg og
makk og múður, eins og tíðkast
hér á landi. íslenzkir stjórnmála
menn ættu að taka þá frönsku
sér til fyrirmyndar, enda rennur
þeim blóðið til skyldunnár engu
síður en Frökkum, allir komnir
af knáum víkingum og bardaga
mönnum og guma af því í tæki
færisræðum þegar við á. Ólíkt
£
iimu:;

ij- /%>,
MIR
Stí spaki segir...
Grikkland er vagga
lýðræðisins, En-
lýðræðið hefur
aldrei komizt úr
vöggunni þar.
Skopmynd
í næsta mánuði mun
Wilson gera enn eina
tilraun til þess að já
England tekið upp i
Ejnahagsbandalag
Evrópu. i tilejni af'
þv{ teikmar Mogens
Juhl þessa mynd. Og
textinn hljóðar
svo: — Nú ríður á að
maður komist yjir
stóra hestinn.
hefði nú til dæmis verið skemmti
legra ef Alfreð hefði sent Austra
einvígisáskorun í staðinn fyrir
úrsögn úr bandalaginu. Hvílík
skemmtan hefði það ekki orðið,
ef þeir hefðu brugðið sér bak við
alþingishús með leynd einhverja
nóttina og barizt einu sinni heið
arlega.
Nei ,því er ekki að heilsa á
þvisa landi, að menn láti til skar
ar skríða og leysi málin í eitt
skipti fyrir öll,
í staðinn laumaðist Alfreð úr
landi og Austri sezt við ritvélina
og hneykslast reiðinnar feikn ó
manninum, að hann skuli ekki
•gera sig ánajgðan með að láta
sparka sér úr þingsæti og öllum
áhrifastöðum, — að 'hann skuli
meta meir eigin aðstöðu en hag
heildarinnar og málefnisins, eins
og hann kemst að orði. Svona
geta menn tajað digurbarkalega
þegar þeir eru sjálfir búnir að
koma sér í öruggt efstasæti 'á
lista.
Meðan enn er frost á íslandi
þrátt fyrir valdatöku sumarsins
eru miklir umhleypingar í grísk
um stjórnmálum, að því
er Mogginn segir. Einnig þar var
málaþrasið orðið svo yfirgengi-
legt, að enginn botnaði neitt í
neinu. Það er nefnilega svo með
orðin, eins og eitt ljóðskáldið
kemst að raun um í nýjustu bók
sinni: Þau geta tekið á sig allar
mögulegar myndir; verið ber-
fætt og eldfim og hrekkjótt og
ég veit ekki hvað og hvað. Grikk
ir gáfust upp á orðunum og hér
eftir berjast menn þar í landi
með vopnum en ekki orðagjálfri,
enda er það miklu hreinlegra.

Vísur um veður og framboð.
Víst mun gaman í vor að kjósa,
þótt verð’ ekki farið að þiðna.
Sumar og vetur saman frjósa,
en sundur kommar gliðna.
Á endanum slitna ástarböndin.
Austri er sár og bitur,
Alfreð er flúinn út í löndin,
en eftir Hannibal situr.
Ekki er von að Austri skilji,
að aðrir í framboð komast vilji.
Hvernig sem gengur og hvernig sem fer
hann í tryggu sæti er.
DANÍEL DJÁKNI.
Orðabók háðskólans
FYRSTi SUMARDAGUR: Ætti heldur að heita FRYSTI sumardagurinn.
PIPARSVEINN: Berhöfðaður maður á köldum vetrardegi.
DÖSARLOK: Það sem veika kyninu tekst að skrúfa svo fast á,
að sterka kynið getur ekki skrúfað það af aftur.
SÖNGUR ALÞÝÐUBANDALAGSINS: SJÁ ROÐANN í AUSTRA.