Alþýðublaðið - 14.06.1967, Blaðsíða 8

J
SVIÐS
EIN er sú hljómsveit í Bretlandi,
sem kennir sig við Steinahlíðar
líkt og Steinar bóndi undir Steina
hlíðum, sögupersóna Halldórs
Laxness. En lengra nær þessi
samlíking ekki; guði sé lof fyrir
Nóbelskáldið. Hvort að Rolling
Stones hafa fengið hugmyndina
um þessa frumlegu nafngift við
lestur Brekkukotsannáls er vara-
samt að fulyrða nokkuð um.
Aðaldriffjöðrin í Rolling Stones
er grannvaxinn, renglulegur pilt-
ur með þykkar varir. Nafnið er
Mick Jagger og þegar hann syng‘
ur fyrir aðdáendurna falla marg-
ir þeirra í ,,trans“. Hvers vegna?
Sumir segja tímabundin sturlun
eöa múgsefjun; enn aðrir fullyrða
að þetta séu aðeins eðlilegar af-
leiðingar vegna hins tilkomu-
mikla flutnings söngvarans.
En í þessari grein var ekki
ætlunin að sálgreina Mick Jagg-
er og hans aðdáendur, heldur
skyggnast dálítið inn í hans lit-
ríku veröld og því gefum við hr.
Mick Jagger orðið:
í upphafi sömdum við ekki lög-
in sjálfir, en nú erum við Keith
Richard einir um það. Það eru
reiðinnar ósköp, sem við höfum
látið frá okkur fara af lögum,
sennilega langt á annað hundrað
og mörg þeirra höfum við samið
fyrir aðrar hljómsveitir. Við höf-
um dálítið óvenjulegar starfsað-
ferðir. Til að byrja með kveikj-
um við á segulbandinu. Nú síðan
raulum við það sem okkur dettur
í hug þá stundina og útkoman
er oft á tíðum prýðisgott lag. —
Mest selda platan okkar er „It’s
all over now“, en hún seldist í
yfir eitt hundrað þúsund eintök-
um. Við tökum það ekki nærri
okkur, þó að lag frá okkur kom-
ist ekki í fyrsta sætið, en ef það
kemst ekki upp fyrir fimmta sæt
ið, þá lítur það ekki vel út. „Sa-
tisfaction" var nokkuð umdeilt
lag, vegna textans. Fullyrtu sum-
ir, að þetta væri tómt kliám. Við
semjum ekki slíka texta, en ef
fólk vill skilja þá þannig, þá er
sökin ekki okkar.
Mér leiðast ferðalög erlendis,
ég vil frekar ferðast um mitt
heimaland. Margir aðdáendur okk
ar í Suður-Afríku hafa skrifað
okkur og lýst yfir vonbrigðum
sínum vegna þess að við höfum
ekki lialdið hljómleika þar. Ég
sé persónulega ekkert athugavert
við það að fara þangað, en við
mundum alls ekki fara, ef við
yrðum skikkaðir til að leika ein-
göngu fyrir hvíta. — Litarháttur
Framhald á bls. 10.
LÖGIN MÍN
1. She is leaving home .. Beatles
2. Little help from my friend •.
Beatles
3. When I am sixty four Beatles
4. Mister Pleasant .... Kinks
5. Simon Smith and his amazing
dancing bear .... Alan Price
Eins og sjá má af listanum hér
fyrir ofan, er Ómar mjög hrifinn'
af nýju L. P. plötu Beatles, en
þrjú fyrstu lögin eru öll á henni.
Þá skulum við heyra hvað Ómar
hefur að segja um þessi lög;
„She is leaving home“ er fall-
ega rólegt lag. Ég mundi segja,
að það væri í sama flokki og
„Yesterday" og ,,Michael“, en þó
svipar því kannski einna mest til
„Elenor Rigby“.
í næsta lagi syngur Ringó sóló.
Þetta er hratt lag í ekta beat-stíl.
Minnir mann dálítið á „I feel
fine“.
„When I am sixty four“ er af-
Ómar Ragnarsson.
skaplega skemmtilega einfalt lag,
eitt af þeim, sem maður grípur
strax, en fær kannski þeim mun
fyrr leið á. Stíllinn á því kemur
dálítið skoplega út, enda fara
þeir þarna aftur í tímann. Þessi
danstaktur var alls ráðand i í
kringum 1930, þar af leiðandi er
þetta gerólíkt hinum dæmigerðu
Framhald á bls. 10.
g 14. júní 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
EITT merkilegasta plagg, sem
borizt hefur út úr Rússlandi hin
síðari ár, barst brezkum blöðum
fyrir síðustu helgi. Er það þung-
ur áfellisdómur um ritskoðun á
bókmenntum í Sovétríkjunum,
sem ritaður er af Alexander Solz
henitsin, hinum þekkta sovézka
höfundi, er ritaði bókina „Dagur
í lífi Ivans Denisovitch", en sú
bók lýsti skelfingum lífsins í
fangabúðum Stalíns. — Sagan var
birt árið 1962 í bókmbenntatíma-
ritinu Novy Mir.
Hin nýja árás hans á rússnesku
ritskoðunina var gerð í bréfi, sem
hann sendi um 300 fulltrúum á
fjórða þingi sovézkra rithöfunda,
sem haldið var í Moskvu dagana
22. til 25. maí s.l. Honum var ekki
boðin þátttaka í þinginu né var
honum leyft að vera viðstaddur
sem áheyrandi.
í bréfi sínu nefnir Solzhenitsin
næstum tug rússneskra rithöf-
unda og skálda, er hafi orðið fyr-
ir barðinu á opinberum þvingun
arráðstöfunum og allir eru látnir.
Þeir hafa flestir hverjir verið
þurrkaðir út í Sovétríkjunum á
árunum milli 1930 og 1940, eða
komizt úr landi og dáið í útlegð.
Um hálf tylft þeirra, menn eins
og Babel, Yesemin, Akhmatova,
Tsvetayeva, Bunin og Bulgakov
hafi fengið nokkuð af verkum sín
um útgefið í Sovétríkjunum. En
harðvítugust er gagnrýni Solzhen-
itsins á aðstæðurnar, eins og þær
eru í dag. Hann segir m.a.:
„Þar er mér er meinaður að-
gangur að ræðupalli, bið ég þing-
ið að ræða hina óþolandi kúgun,
sem bókmenntirnar hafa orðið
fyrir áratugum saman með rit-
skoðun, og sem Rithöfundasam-
bandið getur ekki lengur þolað.
„Stjórnarskrá Sovétríkjanna
gerir ekki ráð fyrir ritskoðun, sem
því er ólögleg og aldrei minnzt á
opinberlega. En undir hinu tor-
riáðna nafni Galvlit þjakar hún
bókmenntirnar og setur rithöf-
unda undir ráð duttiunga ómennt
aðra embættismanna. Hún er leif-
ar frá miðöldum, en hefur verið
framlengd næstum fram á 21. öld
og tekur sér það vald að greina
leyfilegar bækur frá þeim, sem
hún telur ónothæfar.
„Rithöfundum okkar er ncitað
um þann rétt að láta í Ijós hug-
myndir sínar um mannlegt sið-
ferði og þjóðfélag og gefa sína
túlkun á félagslegum vandamál-
um eða sagnfræðilegri reynslu,
sem land vort hefur orðið fyrir.
Rit, sem hefðu getað sett fram
hug almennings, sem er á þroska-
braut, og haft tímabær og heil-
brigð áhrif á sviði gáfnafars eða
þróunar félagslegrar samvizku,
eru annað hvort bönnuð eða af-
skræmd af ritskoðaranum af lítil-
mótlegum eða eigingjörnum hvöt
um eða skammsýni.
er reiðubúinn til að mæta dauð-
anum.“
„Hin ágætustu handrit ungra
höfunda, sem enn eru algjörlega
óþekktir, senda ritstjórar til baka
eingöngu vegna þess, að þau
mundu ekki komast framhjá rit-
skoðuninni.“
Hann heldur áfram og bendir
á, að margir meðlimir Rithöfunda
sambandsins og jafnvel sumir
fulltrúar á þingi sambandsins
hafi orðið fyrir því, að bækur
þeirra væru afskræmdar með
því, að ritskoðunin strikaði út úr
þeim setningar, málsgreinar, jafn
vel heilu kaflana, og þetta létu
þeir sér lynda til þess að geta
fengið bækurnar gefnar út. Það
sé augljóst, að slíkar aðfarir séu
banvænar fyrir rit hinna gáfuð-
ustu rithöfunda, þó að þær hafi
engin áhrif á meðalmennskuna.
Þannig komi bezti 'hluti rúss-
Séð yfir hjarta Moskvuborgar, Ki