Alþýðublaðið - 18.08.1967, Blaðsíða 6

prófskrekk
Það
Hver emasta sal er mikils virði.
má íækna
TÖKUM sem dæmi 25 ára
mann, sem hefur verið við há-
skólanám í sex ár. En hann
er dauðhræddur við próf og
fjórum sinnum hefur hann ætl
að að fara í lokapróf, en jafn-
oft hefur hann hopað af hólmi
og hætt við allt saman. Stúd-
entspróf og fyrri hluta emb-
æltisprófs lauk 'hann með
prýði, þótt honum veittist erf-
itt að fara í prófin vegna rót-
Lise Östergaard.
gróins ótta síns við þá hluti.
Þessi maður ihefur um lítið að
velja, ef hann býr í Reykjavík,
— en ef hann er í Kaupmanna-
höfn getur hann leitað á náðir
stúdentaráðgjafaskrifstofunnar
þar, þegar að honum sverfur.
Ef til vill á fjölskylda hans
uppástunguna að því að hann
leitar hjálpar.
Það kemur í ljós, að stúd-
entinn þjáist af taugabilun.
Hann á erfitt með að rífa sig
upp. Hann lifir einangruðu
lífi, skemmtir sér lítið. Heldur
fábreytileg tilvera í stuttu máli
sagt. Það, sem fer verst með
hann, er sá lamandi ótti, sem
gagnte'kur hann, þegar próf
nálgast. Hann er algjörlega
máttlaus og situr tímunum
saman yfir bókunum án þess
að geta einbeitt sér að lestr-
inum.
Stúdentaráðgjafaskrifstofan
tekur hann að sér með því
skilyrði, að hann fari í próf
strax og mögulegt er. Þetta
skilyrði er sett sökum þess, að
það er talið verra fyrir hann
að hætta ennþá einu sinni við
próf en að falla.
Meðferðin gengur engan veg
inn eins og í'sögu. Stúdentin-
um fer síversnandi því nær
Framhald bls. 11.
ÞAÐ lá þoka yfir hluta af Reykja
vík, öllum Kópavogi og Hafnar-
firði, en var skjannabjart á
Reyk'avíkurflugvelli, þegar við
hófum okkur þar á loft í gær-
morgun og flugum til Eyja. Og
yfir Eyjunum lá þoka, sem þó
grisjaði í á ýmsum stöðum, og
hún hefði líklega ekki mátt vera
meiri til þess að hægt væri að
lenda.
Erindið til Eyja að þessu sinni
var að sjá og reyna furðulegt
farartæki, sem nú er verið að
kanna hvernig spjarar sig við ís-
lenzkar aðsfæður, íslenzkt veður-
far og sjólag. Enn hefur þó ekki
mikil reynsla fengizt á það, bæði
er skammt síðan farkosturinn
kom til landsins og einnig hefur
veðrið verið með eindæmum gott
þann tíma sem síðan er liðinn.
En lognsævi á sumardegi segir
ekki allt um hafið umhverfis ís-
land, því miður.
Hjálmar R. Bárðarson , skipa-
skoðunarstjóri, lýsti skipinu áður
en látið var úr höfn, og vitnaði
þá í orð brezks ráðherra, er hann
mælti á alþjóðaráðstefnu í Lond-
on fyrir sjö árum: „Ég kom hing-
að frá því að skoða farartæki,
sem enn er ekki víst hvort á að
telja flugvél, bifreið eða skip, —
eða þá eitthvað allt annað“. —
Þetta farartæki var foreldri þess,
sem við fórum til að kynnast í
gær, og nú er svo komið, sagði
skipaskoðunarstjóri, að það er
yfirleitt flokkað sem skip, þótt
það minni einnig nokkuð bæði á
flugvél og bifreið. En þetta far-
artæki flýgur naumast nógu hátt
til að geta kallazt flugvél, og það
hefur engin hjól, sem eru helzta
kennitákn bifreiða: hins vegar er
því gert að hlíta almennum sigl-
ingarreglum og ákvæðum um
björgunartæki skipa, enda hefur
það mest verið á ferð á sjó og
vötnum eða í nágrenni við sjó
og vötn.
Þó var þetta eiginlega ekki
neinu skipi líkt; það minnti einna
helzt á pöddu, — breiðskjaldaða
stuttfætlu eða jafnvel amöbu.
Þegar við komum að því var það
opið að framan og þar gengum
við inn, eins og inn í- heljarmik-
ið gin. Fyrir innan dyrnar voru
, stjórntækin fremst og síðan sæta-
raðir fyrir farþega, tvö sæti í
hverri röð hvorum megin og
fimmta sætið niðurfellt í gang-
veginum. Okkur var sagt að far-
artækið hefði rúm fyrir 35 far-
þega, en þó væri þessi gerð eigin-
lega ætluð fyrir 33 farþega, en
væru hér færri vegna þess, að
tækjaútbúnaður væri hér meiri
en yfirleitt tíðkaðist.
Þetta farartæki var loftpúða-
skipið alkunna, sem sumir hafa
haft svo mikið við að nefna svif-
nökkva, en bezt færi líklega á
að kalla svifskip á íslenzku. Þessi
gerð svifskipa nefnist SR.N 6 og
er ætluð fyrir 38 farþega eins og
fyrr segir eða 3 tonn af vörum.
Öll lengd skipsins er 14,76 m,
breidd þess 7,01 m og hæð þess,
þegar það stendur á lendingar-
stöllunum 4,57 m. Farþegaklefinn
er 6,62 m að lengd og 2,34 m á
breidd. Að öðru leyti er megin-
hluti svifskipsins flothylki og með
ytri brúnum þess eru pilsfaldar,
1,22 m á lengd. Innan þessara
falda er þrýstiloftspúðinn, sem
skipið svífur á. Skipið er knúið
900 hestafla gufutúrbínu, sem
brennir steinolíublöndu eins og
skrúfuþotur nota. Skipið ber 1205
lítra af eldsneyti, en. það nægir
í kyrru veðri til að sigla um 200
sjómílur eða 370 km. vegalengd.
Hámarkshraði í kyrru veðri á
sléttum er 60 mílur eða 111 km.
á klst., en venjulegur hámarks-
hraði yfir sjó er hins vegar 45
—55 mílur eða 83 — 102 km. á
klst. Fullhlaðið er skipið rúm 9
tonn að þyngd.
Klukkan var að byrja að ganga
ellefu, þegar svifskipið fór út um
hafnarmynnið í Eyjum. Eftir að
út var komið var hraðinn aukinn
og stefna tekin til lands, þar sem
stytzt er frá Eyjum, og réttum
tíu mínútum síðar renndi skipið
sér upp úr flæðarmálinu upp í

:
Svifskipið neðan við Haligeirsey; sjaldgæft mun að hafskip fari eins langt upp í land og þetta.
6 18. ágúst 1967 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ