Alþýðublaðið - 14.10.1967, Blaðsíða 9

Ný dönsk mynd, gerð eftlr hlnni
umdeildu metsölubók Siv Holms
„Jeg en kvinde“.
Sýnd kl. 5 og 9.
ÓTTAR YNGVASON
héraösdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
BLÖNDUFILÍÐ 1 • SÍMI 21296
BtLÁKAUP
15812 — 23900
Höfum kaupendur að flest-
nm tegundum og órgerðum
af nýlegum bifrelðum.
Vinsamlegast látið skrá blf-
BÍLAKAUP
Skúlagötu 55 vi» Ranðará
Simar 15812 - 23900.
ÖKUMENN
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100.
Lesið Aiþýðublaðið
Henni til mikillar undrunar
byrjaði hún að gráta og hann
tók utan um hana eftir augna-
bliks hik. — Hvað er að, elsku
Meg?
Hún seildist eftir vasaklútn-
um sínum og reyndi að brosa.
Mér finnst þetta leitt. Ég held,
að allt hafi reynt um of á taug-
amar í mér. Ég á við allt er
svo erfitt......
— Þú átt við Carew! Peter
varð hörkulegur. — Ég skal
reka hann á dyr, Meg.
Hún hristi höfuðið þreytu-
lega. — Nei, það er ekki að-
eins vegna þess, að ég lofaði
pabba því. — Ég er hrædd við
hann. Hrædd við það, sem hann
kann að gera, ef hann neyðist
til að fara frá Polzennor.
— En livað getur hann gert?
Hún svaraði lágróma. — Ég
veit það ekki, en ég . . ég held
einhvern veginn, að það sé eitt-
hvað í sambandi við fortíð föð-
ur míns, eitthvað margt og að
David Carew viti það. Ég gæti
aldrei fyrirgefið mér, ef það
fréttist og ég þori ekki að neyða
hann til að fara!
— Þetta er hreinasta fjárkúg-
un! sagði Peter reifjilega. —
Plann ætlast eitthvað fyrir,
Meg og ég vildi óska, að ég
vissi, hvað það er. Ég hata þá
tilhugsun, að þú búir undir sama
þaki og hann!
Hún var glaðari, þegar hún fór
frá Peter heimleiðis. En hve
hann var öruggur, ósjálfelskur
og hreinn' og beinn! Ef hann
gæfi henni aðeins til kynna, að
hann var öruggur, 'osjalfselskur
meira en vin. En svo andvarpaði
hún. Til hvers er að hugsa
svona? Jafnvel þó að krafta-
verk gerðist og Peter bæði hana
að giftast sér, hvernig gat hún
þá játazt honum? Þá fengi hann
aðeins hennar byrðar á sitt bak.
En hve dásamlegt yrði það
ekki, ef hann aðstoðaði hana
við að leysa öll vandamálin!
Þau voru í garðinum, þegar
hún kom heim. David Carew
var að gera við girðingu ásamt
Janice, sem var klædd í níð-
þröngar buxur og enn þrengri
peysu, sem sýndi vel hve fagur-
lega hún var vaxin. Þau sáu
ekki Meg, sem stóð við runn-
ana og virti þau fyrir sér.
— Þú hefur svo fallegar
hendur, David, andvarpaði Jan-
ice. — Svo sterkar, duglegar og
samt næmar.
Hann brosti breitt. — Þú
hrósar mér of mikið!
— Nei, ég meina hvert orð!
Þú ert . . ó þú ert ekki líkur
neinum þeirra, sem ég hef
þekkt! Allir aðrir karlmenn
minna mig á drengi í saman-
bui'ði við þig. Nú hallaði hún
sér að honurn. — Lízt þér vel
á mig, David?
— Hættu þessu Janice, hróp-
aði lijarta Meg innra með henni.
Þú leikur þér að eldinum, þú
veizt ekki, hvað þú gerir!
David rétti úr sér og þurrk-
aði hendurnar á tusku. — Mér
lízt mjög vel á þig, Janice.
Hún leit á hann heillandi
undan hálfluktum augnalokum.
Því sýnirðu það þá ekki?
— Viltu, að ég elski þig?
spurði hann og brosti breitt. —
Christina Lafferty:
ÖRLAGAVALDUR
Það væri auðvelt.
Meg greip andann á lofti og
hljóp til þeirra meðan hún
reyndi að hafa taumhald á
reiði sinni.
— Þú ert heimsk eins og
krakki, sagði hún reiðilega við
Janice. — Farðu inn og farðu
í venjuleg föt í stað þessara
níðþröngu flíka!
Janice leit á hana og augu
hennar leiftruðu. Þú ert afbrýði-
söm og þú hefur alltaf verið
það! Þú hefur alltaf hatað mig
vegna þess að þú ert ljót. ..
David gekk á milli þeirra og
lagði hendurnar á axlir Janice.
— Þetta var illa mælt, sagði
hann róandi og ásakandi. — Mér
finnst rétt, að þú skiptir um
föt. Þú ert of aðlaðandi svona.
Reiði hennar hvai-f eins og
dögg fyrir sólu. Hún roðnaði og
brosti og gekk að húsinu án
þess að líta á Meg. Meg langaði
ósegjanlega og óútskýranlega
til að bresta í grát, en í stað
þess sagði hún eins kæruleysis-
lega og henni var unnt: Gjörið
svo vel að láta systur mína í
friði! Hún er aðeins sautján
ára og því barn enn.
Hann leit sakleysislega á
hana. — Ég hef ekki verið að
eitast við systur þína!
— Ég heyrði þig segja það.
Hann leit hlægjandi á hana.
Það hef ég aldrei sagt. — Ég
sagði aðeins, að það yrði ekki
erfitt.
— Ég vildi óska, að ég væri
karlmaður, hrópaði Meg. — Þá
myndi ég slá þig niður fúslega.
Varir hans herptust saman.
Ég er afar feginn að þú ert
ekki karlmaður, sagði hann al-
varlega.
Hún greip andann á lofti og
bai-ðist við að missa ekki stjórn
á sér. — Viltu gera það fyrir
mig að fai’a frá Polzennor? —
Viltu gera það! Ég veit, að þú
gerir það, ef þú hefur mannleg-
ar tilfinningar í brjóstinu.
— Er það! sagði hann með
rödd, sem bæði virtist lirana-
leg og reiðileg eins og liann
hefði loksins fengið nóg. — Ég
er ekki hér til að stríða þér.
Ég get ekki farið frá Polzennor.
Um leið og hann hafði mælt
þessi orð tók hann verkfæra-
kassann og fór og hún gekk upp
að húsinu. Við hvað átti hann?
Áleit hann, að eitthvað myndi
gerast? En hvað?
Eða gat það hugsast að hann
notfærði sér, hve afskekkt Pol-
zennor var til þess að felast?
Að hann hefði gert eitthvað ó-
löglegt og þyrði ekki að snúa
aftur til síns heimalands?
Ég verð að komast að því,
sagði Meg við sjálfa sig. Það
er eina von mín.
i
SJÖTTI KAFLI.
Jafnvel þó að Meg hefði á-
kveðið, hvað henni bæri að gei'a
gekk henni illa að rannsaka for-
tíð David Carews næstu daga.
Hún var meiri hluta dagsins við *
steinnámuna, en verkamenn-
irnir litu fyrirlitningaraugum á
veru hennar þar.
í frítímum sínum fylgdist
hún með Janice og David Car-
ew. Hr. Smithers var ekki enn
kominn aftur frá Yorkshire og
það var sagt, að hann hefði
veikst hjá skjólstæðing sínum
og væri þar á sjúkrabeði. Meg
óskaði ekki eftir að leita til fé-
laga hans með vandamál sín og
leita ráða og því voru Janice
og Tom enn á Palzennor og
Janice varð alltaf hrifnari og
hrifnari af David Carew. Meg sá
það og hún gerði sitt bezta til
að skilja þau aldrei eftir ein.
Samt sem áður var það á-
kveðið að þau færu á ströndina
í bifreið Janice og meðan Meg
stóð í eldhúsinu og var að þvo
upp, kom Tom til hennar. — Ég
held að ég fari til Dick Prouts.
Mér hefur verið sagt að hann
reyni mikið kvnbætur. Hann
talaði enn smástund um naut-
gripi, en sagði svo: — Ég geri
ráð fyrir, að Dick myndi ráða
mig sem aðstoðarmann sinn, ef
ég færi fram á það við hann.
— Nei! Þú ferð til London
urn leið og ég hef fengið tæki-
fæi-i til að tala við hr. Smith-
ers, Tom.
Hann varð þrjózkulegur á
svipinn: — Ég fer ekki, Meg.
Ég vil alls ekki verða lögfræð-
ingur.
— Þú vilt heidur verða bóndi.
Ó, Tom, skilur þú ekki, að þar
er engin framtíð fyrir þig?
— Ég yrði hamingjusamur!
Ó, Tom,
__ Hve lengi? Einhvemtíma
giftir þú þig og eignast heimili
og börn og þá þai-ftu bæði að
halda á fjárhagslegu öryggi og
framtíðarmöguleikum.
— David Carew segir ....
— Fjandinn hirði David I
Carew! Vertu ekki að segja mér,
lxvað liann segir! Hann hefur
þegar gert nóg af sér!
Tom andvarpaði. — Ég fer
til Dick Prout. Blessuð á með-
an, Meg.
David Carew hugsaði hún
með biturleik, þegar hún var
orðin ein. Allt var það David
Carew. Hún ætlaði að komast
að meiru um hann — enginn
kæmist að því, þó að hún færi
inn á herbergi háns og leitaði
í föggum hans.
SERVÍETTU-
PRENTUN
SÍMI 32-101.
Rafvirkjar
Fotosellurofar,
Rakvélatenglar,
Mótorrofar,
Höfuðrofar, Rofar, tenglar,
Varhús, Vartappar.
Sjálfvirk vör, Vír, liapall
og Lampasnúra f metr8'-all,
margar gerðir.
Larnpar í baðherberp
ganga, geymslur.
Handlampar.
Vegg-,loft- og lampMt».
inntaksrör, járnrör
1” ÍW’ lVz” og *'
1 metratall.
Einangrunarband, marglr
litir og önnur smávara.
— AUt á einum stað.
RajmagnsvörubúOin s.f.
Suðurlandsbraut 12.
Sími 81670.
—r- Næg bílastæöl. —
14. október 1967 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ 9