Alþýðublaðið - 22.11.1967, Blaðsíða 13

Alþýðublaðið - 22.11.1967, Blaðsíða 13
Sjóræningi á sjö höfum Hörkuspennandi sjóræningja- mynd í litum og Cinema-scope. Gerald Barrv Antonella LnaéAli íslenzkur texti. Sýnd kl. 7 og 9. BÍLAKAUF 15812 — 23900 Höfum kaupendur aB flest- um tegundum og árgerðum af nýlegum bifrelðum. Vinsamlegast iátið skrá bli- reiðina sem fyrst. BÍLAKAUP Skúlagötu 55 yið Rauðará Símar 15812 - 2390». Rafvirkjar Fotoselluofnar, Rakvélatenglar, Mótorrofar. Höfuðrofar, Rofar, Tenglar. Varahús, Varatappar. Sjálfvirk rör, Vír, Kapall, margar gerðir. Lampar í baðherbergi, ganga, geymslur, Handlampar Vegg-, loft og lampafalir inntaksrör, járnrör, 1“ 1V4“ ÍW' og 2“ Einangrunarband, margir litir og önnur smávara. — Allt á einum stað. Rafmagnsvörubúðin sf. Suðurlandsbraut 12. Sími 81670. I. KAFLI ‘ Himnadrottningin hefur borið i mörg nofn allt síðan á dögum i Romvcrja enda hefur hún aoal- i lega gætt liagsmuna kvenna. — i Júnó var dýrkuð sem Caprótína i meöal kvenþræla. Hún réði öUu i í vigsiuathöfnum undir nöfnun- i um Cinxía, Unxía og Pronuba. | Sem Júnó Lúcina verndaði hún | konur í barnsnauð og eiginkon- = ur foru með gjafvaxta dætur sín = ar tit mustens hennar og fórn- i uðu til hennar. Svo við séum i ekki með neina viðkvæmni má i benda á það að Júnó var einnig \ gyðja hernaðar — enda vissu [ ninir fornu Rómverjar að veik- ; ara kynið hugsar ekki aðeins um i tunglsijós og rósir. Dýrin, sem helguð voru Júnó voru: gæsin, sem er heimsk; páfuglinn, sem er fallegur; gaukurinn, sem breytir aldrei um raddblæ og verpir eggjum sínum í hreiður annarra fugla og naðran, sem allir þekkja of vel til að þurfi að ræða um fyrir hvað hún er þekkt. Hún er gyðja ráðlegginga og peninga — sem allar konur hafa mikinn áhuga fyrir og allt frá því að dcmur Parísar féll, þegar Júnó — senr Hera — bauð lægri mútur en Afródíte, hefur hún verið afbrýðisömust og miskunnarlausust allra guð- anna. í stuttu máli sagt, er Júnó allt mögulegt fyrir allar konur og því sagði skáldið Ovíd að Júní væri mánuður Júnó — en í júnímánuði vilja konurnar gjarnan gifja sig. „Velgengni fyrir manninn og hamingja fyr- ir brúðina, sem gifta sig i Júní“ sögðu Rómverjar hinir fornu. — Fjöldinn allur af kvenfólki hef- ur trúað þessu síðan og eldri dóttir Riehards K. Troy var eng in undantekning. — Hún vildi gifta sig í júní og hún gifti sig í júní — þó að giftingin yrði kannski ekki alveg eins og liana hafði dreymt um. En almanakið sagði að það væri júní, hún var í brúðarkjól og fókk hring, þann ig að gamli málshátturinn rætt- isf þó það væri aðeins um stund- arsakir. Faðir jhennar hafði nefnt hana Helen, því að Richard K. Troy var einhver hættulégasta manngerð sem til er, maður, sem notar sór viðkvæmni ann- arra. Hr. Troy áleit, að í „upphafi var orðið“ og þar sem hann hafði mikinn orðaforða og lag á endarími, fór hann að gefa út afmæliskort og jólakort. — Hann stórgræddi ó framleiðslu sinni. Nafn fyrsta barns hans stafaði af viðkvæmum endur- minningum æskunnar og þegar Helen Troy óx úr grasi og reynd ist vera afburða fögur kona, kom það föður hennar ekki á ó- vart. Það sannaði honum aðeins einu sinni enn, að orðið skapar manninn. Ilann iðraði þess alltaf að liaiin skyldi ckki hafa verið jafn forsjáll, þegar síðara barn hans fæddist. Hann lét konu sinni eftir að velja nafnið. Frú Troy hafði alltaf verið mikið fyrir velgengnina og orðabókin sagði henni að „Euphemia" merkti MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMIMII MMMMMMI IMIMII IMMMIMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMIM.........................Mll 11IIIIMIIII11II111IIII111111MM MMII Vonsvikn/ BIÐILUNN eftir Ellery Oueen Ný framhaldssaga 1 III............. „góð einkunn“. Það töluðu all- ir vel um Effie, þegar hún stækk aði, vandinn var aðeins sá að ósköp fáir töluðu við hana. Hún var frekar ljót og allir höfðu það á tilfinningunni að hún færi bráðum að skríða. Effie var kross hr. Troy. En Helen var augasteinninn hans — „gullið mitt“ eins og hann var vanur að kalla hana. ,,Gulleplið“, sagði hann og hló, „var ástæðan fyrir Trjóustyrj- öldinni“. — Þó að hr. Troy væri friðsamur maður, sagði hann þetta sigri hrósandi. Það höfðu ekki svo fáir ungir menn barizt um hjarta Helenar allt frá því að hún byrjaði að fá brjóst og þegar hún náði full- um þroska hafði hann legið yfir blóðug nef og brost in hjörtu. Hr. Troy varð á- liyggjul'ullur, þegar frú Troy dó og Helen notaði sér það, að nú hvildi athugult móðuraugað ekki lengur á henni og fór í slagtog með óheppilegum ungum manni. En Helen hló og fullvissaði föð- ur sinn um að hún gæti séð um manninn og hr. Troy var svo heimskur að trúa henni. Það voru mikil mistök. II. KAFLI. Victor Luz var þreklegur ung ur Evrópumaður með þykkar, svar.tar augnabrúnir og stórar Ihendur. Þetta voru bóndahend- ur og hann skammaðist sín fyr- ir þær, því að faðir hans, sem var sendinefndarmeðlimur hjá Sameinuðu þjóðunum, var hefð- armaður og hafði langar, fín- legar hendur. Victor kom til Bandaríkjanna sem háskóla- nemi. í Princeton var honum ráðlagt að nota hendur sínar og þar sem hann var léttur á sér og mikill íþróttamaður og gat slegið stórkostleg vinstrihandar- högg, komst hann í hnefaleika- flokkinn. En í keppni milli há- skóla kom sú leiðinlega stað- reynd í ljós, að Luz varð óður, ef einhver kom slæmu höggi á hann. Þá gleymdi hann öllum reglum og barðist eins og villt dýr, barði á forboðna staði og beitti næstum tönnunum. Einu sinni henti hann andstæðingi sínum til jarðar og stökk ofan á hann og þá var hahn rek- inn úr flokknum. En hann var aðlaðandi og laglegur og frá Evrópu og vellauðugur og því varð hann vinsæll í samkvæm- islífinu um leið og hann tók á loigu piparsveinsílbúð í Park Avenue að loknu prófi. Hann sást einstöku sinnum í sendi- ráðinu, en þar át.ti hann að vinna, en þeim mun oftar á hestasýningum og í klúbbum og hann komst jafnvel svo langt að lenda í sjónvarpsmynd sem einn af gestum Storkklúbbsins. Henry Middleton Yates kynnti Luz fyrir Troyfjölskyldunni. En Henry hafði verið með Luz í Princeton og seldi nú verðbréf í Wall Street. — Henry Yates hpfði elskað Helen Tjroy frá því að hann mundi eftir sér. Hann var einn biðlanna sem fengu blóðnasir, en hjarta hans var ósnortið. Henry var fæddur verðbréfasali og gafst því aldr- ei upp. Löngu eftir að sambiðl- ar hans höfðu huggað sig við eirihverja aðra stúlku' eltist hann við fegurðardísina. Helen þótti vænt um hann. Hann var elskulegur, laglegur, þægilegur í umgengni og bara aðlaðandi og hún hefði kannski gifzt hon- um löngu áður, ef umsátrin hefðu ekki kitlað hana eilítið og svo var það vitanlega það, að mamma hennar hafði endi- lega viljað að hún giftist Henry. ^ Henry vissi um báðar þessar staðreyndir, en hann lét þær ekkert á sig fá. Hann vissi að tíminn myndi vinna bug á þeim báðum. Þegar frú Troy dó, greip Henry til sinna ráða. — Hann kynnti Helen fyrir Victor Luz. Henry gerði áætlanir fram í tímann og þessi áætlun hans grundvallaðist á þekkingu hans á Helen og því að hann vissi, hvernig hún liugsaði. Aðdáun í fjarska myndi aldrei full- nægja henni til lengdar og allt benti til þess að Trjóustríðið væri senn tii lykta leitt. Hann áleit að liún þarfnaðist síðustu orustunnar og þá hefði liún feng ið nóg af sigrunum. Henry á- leit að Vietor Luz væri einmitt rétti maðurinn. Luz myndi verða hrifinn og Helen- myndi gefa honum undir fótinn að venju. Það var engin hætta á að hún féili fyrir honum né hrifist af erlendu nafni hans. Luz var of útlendingslegur fyrir Helen og hún var of skynsöm til að selja frelsi sitt fyrir titil. Hún gat skemmt sér við hann um stund og svo myndi hún hætta við hann og ætlast til þess, að hann lóti sér það vel líka eins og allir aðrir höfðu gert, með brost ið hjarta en blítt bros á vör. Hún vissi hinsvegar ekki fyrr en of seint að Luz braut allar reglur, þegar einhver særði hann. Hann þoldi ekki að tapa og endalokin gátu orðið all ó- þægileg. Henry var sannfærður um að slíkur atburður sem þessi myndi enda með því að Helen játaðist honum að lokum. Hann fór með Victo Luz heim ,til Troyfjölskyldunnar. Luz varð yfir sig hrifinn, Helen sýndi á- huga og þau hittust daglega. Luz elti hana á röndum og Hel en gaf lionum undir fótinn þang að til að áhuginn dvínaði og hún gaf hann upp á bátinn. Luz lét það ekki á sig fá. Þá sá Helen hann eins og hann var Henni fannst liann ógnvekj- andi. Hann minnti á skriðdreka. sem ræðst á virki Hann hagaði sér ekki eins og heiðursmaður. Hann elti hana, ógnaði fylgdar mönnum hennar, sendi henni hótunarbréf, hringdi án afláts til hennar, hótaði að fremja sjálfsmorð, grét fyrir utan glugg ann hennar, henti sér fyrir fæt ur hennar. HARÐVIÐAR UTIHURÐIR TRÉSMIÐJA | Þ. SKÚLASONAR Nýbýlavegi 6 Kópavogi sími 4 01 75 22. nóvember 1967 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ 13

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.