Alþýðublaðið - 21.04.1968, Blaðsíða 2

tfíaiiifi
Bltstjórar: Krlstján Bersi Ólafsson (áb.) og BenediRt Gröndal. Símar: 14900 —
14903. - Auglýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu,
Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Sími 14905. — Askriftargjald kr.
120,00. — I lausasölu kr. 7,00 eintakið. — Útgefandi: Nýja útgáfufélagið hf.
OLAFUR
ÓLAFUR JÓHANNESSON,
hinn nýkjörni formaður Fram-
sóknarflokksins, mætti á blaða-
mannafundi í sjónvarpinu á föstu
dagskvöld. Spurðu blaðamenn
hann hressilega spjörunum úr,
og varð samtalið fjörugt og lær-
dómsríkt.
Ekki gaf Ólafur skýr svör við
öllum spurningum, og verður þó
ekki sagt, að blaðamenn hafi fylgt
máli sínu eftir eins og efni stóðu
til. Komst Ólafur ærið oft und-
an með loðin svör eða stundum
engin.
Éf samtal þetta væri dregið
saman í eina spurningu og eitt
svar, mundi það 'verða eitthvað
á þessa leið:
Blaðamenn: Hver verður stefna
Framsóknarflokksins undir stjórn
hins nýja formanns?
Ólafur: Það mál tel ég tvímæla
laust að þurfi að athuga vand-
lega eftir aðstæðum hverju sinni!
MAGNÚS
MAGNÚS KJARTANSSON,
ritstjóri Þjóðviljans og alþmgis-
maður, hefur verið verðlaunað-
ur fyrir lipran penna. Dæmi um
snilld hans má tíðum lesa í blaði
hans, en oft eru sama efni og
sömu orð notuð í ræðum hans á
þingi.
í gær skýrði Magnús frá því í
blaðinu, að Íslendingar mundu
e:ga óprentað einstætt listaverk
á mælikvarða heimsbókmennta.
Síðan segir: „Hér er átt við kver,
sem helgað væri Gylfa Þ. Gísla-
syni. Sú bók skæri sig úr öðrum
að því leyti að í henni myndu
birtast allar hugsanlegar skoðan-
ir á öllum mögulegum viðfangs-
efnum; hin gagnstæðustu sjónar-
mið yrðu túlkuð af sama sann-
færingarkraftinum ásamt öllum
þeim viðhorfum sem hugsanleg
yrðu inn á milli.”
Sama daginn sem Magnús skrif-
aði þennan pistil til að ásaka Gylfa
fyrir að skipta xun skoðanir, flutti
hann á AÍþmgi ræðu. Þar réðist
hann á ríkisstjómina, og sérílagi
Emil Jónsson utanríkisráðherra,
fyrir að hafa óbreytta skoðun ár-
um saman. Magnús fór fögrum
orðum um nauðsyn þess að menn
gerðu sér grein fyrir breyttum
aðstæðum og breyttu skoðunum
sínum í samræmi við það.
Þessu til áréttingar vitnaði
Magnús í norska skáldið Arnulf
Öiverland, sem sagði, að þeir sem
ekki skiptu um skoðun væru
ekki menn, heldur myndastytt-
ur!
Svona er málflutningur Magn-
úsar. Hann ræðst á einn ráðherra
með svívirðingum fyrir að gera
það, sem hann hvetur annan til
að gera í hjartnæmri ræðu.
Hver getur tekið mark á svona
kavalérum?
-
Úr daglega lífinu
TAUGAR manna eru þegar
téknör að titra lyrir aðdrag-
draganda forsetakosninganna
í vor.
Hér um daginn ók ég bæjar-
leíð, eins og gengur og gerist,
með málhreifum bílstjóra
sein ekki er ótítt heldur. Ég
háfði vart nefnt við hann á-
fángastaðinn þegar hann tók
til niáls:
— Hvað gera blöðin í for-
setakosningunum? v
Ég hélt að blöðin mundu
eftir mégni reyna að hafa
hægt um sig. Gæta fyllsta
hlutleysis, eins og útvarps-
ráð.
— Jæja, sagði hann. Það
var eftir öðru.
Mér var ekki með öllu Ijóst
hvað hann ætti við.
— Það var prófkosning á
stöðinni um daginn. Og þeir
. kusu Kristján Eldjárn.
feinmitt, sagði ég kurteis-
lega.
— Ég skil nú ekki hvers
vegna á að gera mann sem
, engir þekkja að forseta.
Ég hélt að allur almenning
iir mundi kannast við Kristján
Eldjárn, ef ekki af Þjóðminja
safni og bókum hans, þá að
minnsla kosti af þjóðminja-
þáttum hans í sjónvarpinu í
seinni tíð.
— Það veit ég ekkert um,
sagði bílstjóri minn. Ég er ó-
breyttur alþýðumaður. Og ég
sé ekki að þetta safn komi
manni við. En maður kann-
ast að minnsta kosti við
hann úr Keflavíkurgöngunni.
Nú, sagði ég, var Kristján
Eldjárn í Keflavíkurgöngu?
Ekki vissi ég það.
— Ja, mér er sagt svo.
Hann var að minnsta kosti á
móti sjónvarpinu. En það er
svo sem eftir öðru ef á að
gera kommúnista að forseta.
Hér eru hvort sem er allir að
verða kommúnistar.
Ég hélt að Kristján Eldjárn
hcfði einna helzt verið orðað
ur við Framsóknarflokkinn.
Minnsta kosti væri hann öðru
hverju að skrifa lofgreinar
um einhverjar bækur í Tím-
ann. Og hefur hann ekki mælt
opinberlega með einmennings
kjördæmum?
— Það veit ég ekkert um,
sagði bílstjórinn. En það
sagði mér trúverðugur maður
í Framsóknarflokknum, að
framsóknarménn vildu hvorki
heyra hann né sjá.
Atarna þótti mér skrýtið að
heyra.
— Og kona hans? Hver er
ei'ginlega kona hans? Forsét-
inn verður að eiga fallega og
myndarlega konu.
Ég varð að játa það að ég
vissi ekki einu sinni hvað kona
Kristjáns Eldjáms héti. En væri
hann ekki sjálfur prýðilega fram
bærilegur rnaður í starfið?
— Forsetinn verður að
KIALLARI
S
þekkja stjórnmál út og inn,
sagði bílstjóri.
Ætli Kristján Eldjárn þekki
ekki til stjórnmála á við hvem
annan? Hann yrði að minnsta
kosti ekki háður neinum ein
stökum stjórnmálaflokki á
Bessastöðum. Eða vissi bílstjór
inn frekari sönnur á kommún-
isma Kristjáns Eldjárns. Hven-
ær lenti hann í þeim solli?
— Ja , íþað veit ég ekkert
um, sagði bílstjóri minn. En
maður sem þekkir vel til
sagði mér að hann væri brjál-
aður kommúnisti. Hann hefur
bara vit á því að láta það ekki
koma fram opinberlega.
Þegar hér var komið sam-
talinu vorum við að beygja úr
Hverfisgötu inn í Ingólfs-
stræti. Hvað kostaði bíllinn?
Það voru fimmtíu og níu krón
ur. Og ég bað um nótu.
— Nei, sagði bílstjórinn. En
það er svo sem eftir öðru ef
blöðin ætla ekkert að gera.
Ég vonaði að honum hægðist
í skapi þær 10 eða 12 vikur
sem eftir væru fram að kjör
dégi. Og kysi svo rétt í vor
— Brjálaður kommúhisti
sem enginn þekkir. Nehei,
sagði bílstjórinn. Og hvérnig
skyldi svo þessi kona hans
vera? Ó. J.
BONNIE ú
CLYDE
í VIKUBLAÐI einu íslenzku
birtist fyrir skömmu viðhafnar
mikil grein með fjölda ná-
kvæmra mynda af bandarískum
þokkahjúum ,BONNIE og CLY-
DE að nafni, er létu eftir sig
langan blóðferil í Bandarikjun
um upp úr 1930. Var saga þessi
ara vesalinga hin viðbjóðsleg-
asta; hún andlega volað gleði.
og glæfrakvendi, hann samvizku
Iaus launmorðingi, er aldref
hafði náð fullum þroska, kyn-
villtur og geðbilaður. Þau voru
í stuttu máli sagt úrhrök mann
félagsins, sorglegt dæmi um
lítil börn, sem kyrkjast í uþþ-
vexti. En nú hefur það gerzt,
sem e.t.v. speglar betur and_
legan vesaldóm vorra tíma en
margt annað, að framleidd hef
ur verið kvikmynd um fólk þetta
með frægum leikurum í aðal-
hlutverkum, gelín út hljómplata
með samnefndu lagi, innleidd
fatatízka með nafni BONNIEAR
og myiidum og greinum um hjú
in dreift út um allar jarðir.
Virðist þetta hafa gert mikla
lukku - og Bonnie og Clyde
þarmeð allt að því tekin í dýr
lingatölu!
— O —
MÉR er suurn: Er þetta nú
ekki full langt gengið? Og er
það ekki ósamboðið gamalgrónn
og skjkkanlegu íslenzku viku-
blaði, sem að því er manni
skilst á að vera við hæfi allrar
fjölskyldunnar. að tilreiða slík
an óþverra? Þó að kvikmynda-
jöfrar og fataframleiðendur
mati krókinn svo auðvirðulegri
beitu, er ekki naúðsynlegt að
bíta á gagnrvníclaust og af
fullkominni arlónslui! Við get
úm einhverntíma leyft okkur
að sýna meir; manndóm en
milljónalýður stórborganna!
— O —
ÞAD er ltka umhugsunarefnl
að nafnkunnir leikarar, sem að
likindum telja sig til lista-
manna, skulj líta við því að
lelka í myndum eins og BONNIE
og CLYDE. Og þó! Manni skilst
reyndar, að Hollivúddmórallinn
risti ekki djúpt og ef til vill
er þetta aðeíns frekari stað-
festing þess!
GA.
2 21. apríl 1968
ALÞÝÐUBLAÐIÐ