Alþýðublaðið - 19.07.1968, Blaðsíða 16

Hvar finnst hin
fullkomna steik?
Þesa dagana er staddur hér
í Reykjavík maður, sem á fáa ef
nokkurn sinn líka. Hann heitir
Maurice Dreicer og ef heimfæra
má orðtakið matur er mannsins
megin upp á nokkra eina pers-
ónu, þá' er hún þessi ameríski
furðufugl, sem hefur flakkað um
80 lönd í leit að fullkominni
kjötsteik, en ekki haft erindi sem
erfiði, þó að 22 ár séu liðin síðan
hann hóf þessa pílagrímsför sína.
Og þar sem hann hyggst dvelja
hér a.m.k. um vikutíma og reyna
aðskiljanlegar steikur á íslenzk-
um veitingahúsum ætlum við að
gefa íslenzkum matreiðslumönn-
um upp uppskriftina að hinni
fullkomnu steik, sem gæti bundið
endi á áratugalanga leit hins
matglaða vinar okkar. Boðorðin,
sem hafa verður í huga eru þessi:
1. Hráefnið verður að vera
af 4 vetra tarfi.
2. Kjötið verður að vera fyrsta
flokks.
3. Skepnan verður að hafa
hangið í 4-6 vikur.
4. Steikin verður að vera það
meyr, að herra Dreicer geti
skorið hana með silfurhnif
sinum.
5. Hún verður að vera þannig
steikt, að kjötið sé svart að ut-
an, bleikt að innan og rautt í
miðju.
6. Áður en steikin er „grilluð”
verður hún að standast skoðun
herra Dreicers í gegnum til
þess gert stækkunargler. Sú
skoðun verður að leiða það
í ljós, að gripurinn hafi verið
stríðalinn, og vel alinn hæfi-
lega í hold kominn.
7. Svo verður að steikja kjötið
yfir viðarkolaeldi og síðast en
ekki sízt verða matreiðslumenn
að fylgjast vel með tímanum,
því að þegar hver únsa í steik-
inni hefur verið í eldinum
15 sekúndur er hún tilbúin,
Dreicer hefur nefnilega í
liöndunum gullslegið úr, sem
hringir, þegar steikin á að vera
tjl. Ef út af því bregður stend-
ur hann upp og fer og kemur
aldrei á viðkomandi veitinga-
stað.
Dreicer. hefur mikinn á’huga
á öliu því, sem menn láta í and-
litið á sér, mat, drykk og vindl-
um, stórum Havannavindlum,
sem framleiddir eru á Kanaríeyj-
um, Hann hefur ritað þykka bók
um það, hvernig bezt megi þjóna
þeirri list að fullnægja matar-
lystinni. Sú bók verður senn gef-
in út aftur aukin og endurbætt
og verður þá væntanlega fjallað
um íslenzka matarlyst. Þá hefur
hann gefið út plötu, þar sem segir
hvernig blanda skuli hanastél
og fylgja leiðbeiningunum allir
nauðsynlegir hljóðeffektar.
Dreicer veitir oft verðlaun
fyrir þá rétti, sem honum þykja
sérlega góðir, og notfæra fram-
leiðendur sér ofít þessa viðurkenn
ingu hans í auglýsíngum. T.d.
sáum við í úrklippusafni hans
baksíðuauglýsingu í bandaríska
tímariíinu Newsweek, þar sem
bandarískur bjórframleiðandi not
aði viðurkenningu Dreicers vöru
sinni til framdráttar.
Dreicer hóf feril sinn sem út-
varpsmaður, en eftir tilkomu sjón
varpsins er hann orðinn kunnur
á þeim vettvangi. Fyrsta starf
hans í útvarpi var að tala lát-
laust í tvo klukkutíma milli 3
og 5 á morgnana í beinni útsend-
ingu. Þegar hann sótti umstarf-
ið spurði útvarpsstjórinn hann,
hvort hann treysti sér til að láta
móðan mása svo lengi.
— Það eina, sem ég hef áhyggj-
ur út af er, að ég geti ekki hæít
eftir tvo tíma, sagði Dreicer/
Hann var ráðinn á stundinni.
Að lokum má geta þess, að
Dreicer hefur alltaf með sér á
ferðum sínum stórbrotna vindla,
sem hann lætur búa til fyrir sig
sérstaklega. Eru þeir liðlega hálf
ur metri á lengd og tekur um
4 klukkustundir að reykja þá
upp. Kvaðst Dreicer hafa gefið
lafði Churchill einn slíkan handa
gamla manninum, sem var orð-
lagður- vindlareykingamaður.
Héðan heldur Dreicer væntan-
lega á þriðjudaginn í maraþon-
leit sinni að hinni fullkomnu
steik - nema svo fari, að íslenzka
kjötið fuilnægi kröfum hans . . .

Kosningar eru merkileg fyrir-
bæri. Fyrst rífast menn iengi
fyrir þær, og svo rífast þeir um
úrslitin eftir að þeim er lokið.
Ekki eru þeir nú alveg sjálf-
um sér samkvæmir, bjessaðir
ráðamennirnir okkar. Fyrst tala
þeir um að hægt væri að fóðra
allar skepnur í Húnaþingi á hey-
inu af túnblettunum í Reykjavík
- og svo slá þeir Arnarhól á viku
fresti og láta grasið grotna þar
niður, engum til gagns.

Þeir hefðu átt að láta táninga-
liðið fara í Norsarana, þá
hefði verið burstað á hinn
veginn . . .