Alþýðublaðið - 29.11.1968, Blaðsíða 8

8 ALÞYÐUBLAÐIÐ 29- nóvember 1968
WWUHVWWMWMWWWiWVVWHVIWWVWWWHWVVWVVVWWVtWVtWVWHHWWWHWVWWWWWHtWWlWUWWWVVWWWtWtUVUWHV
Heimsókn i Bókasafn Hafnarfjarðar
SJónvarpið getur orðið
békasöfnum lyftistöng
Bókasafnið í Hafnarfirði er gömul og gróin stofnun,
sem skipar mikinn sess í bæjarlífinu svo sem sjá má
af því, hvemig að því er búið og hve mikið hlutverk
það rækir. Síðastliðið ár voru lánuð þar út samtals
60.000 bindi, en þetta ár hafa útlán stóraukizt.
K Opnan gerði sér ferð suður
í Hafnarfjðrð um daginn til
þess að hafa tal af bókaverð
inum, Önnu Guðmundsdóttur.
Þegar ég leit inn til hennar í
safninu, sat hún { skrifstofu
sinni, sem líktist raunar ekki
mikið skrifstofu eins og þær
gerast, heldur miklu fremur
vistlegu aðsetri menntamanns,
þar sem á öllu er menningar-
bragur, allt ber vitni um snyrti
mennsku, hvert sem litið er.
En það eru bækurnar, sem
ráða svipmótinu, og það ligg
ur í loftinu, að þær eru það,
sem ræður umræðuefni, þeg
ar hér er komið. En því fer
fjarri að þetta, sem ég hef
sagt um skrifstofu bókavarð-
ar að umgengni og öllum brag
eigi við hana eina. Þegar geng
ið var um önnur húsakynni
safnsins, var hvarvetna hið
sama að sjá: reglusemi og
snyrtimennsku.
safninu núna?
— Rúmlega 32 þúsund, og
árleg aukning er frá 12—1300
bindi.
— Er það ekki óþarflega mik
ill bókakostur í ekki stærri
bæ og á öld sjónvarps og
bítla?
— Jæja, Anna, hve gamalt
er nú þetta safn þitt eigin-
lega?
— Uss, þetta er barn að
aldri, liðlega fertugt, eða um
það bil 100 árum yngra en
amtsbókasafnið á Akureyri.
Þetta bókasafnshús hérna var
eitt veglegasta bókasafnshús
landsins, þangað til fyrir fá
um dögum, er hin nýja og veg
lega bókhlaða á Akureyrj var
( vfgð og tekin til notkunar. Síð
an er þetta hérna svo sem ekki
umtalsvert.
— Hvað eru mörg bindi í
— Nei, alls ekki. Á síðast-
liðnu ári lánuðum við út
60.000 bindi, að lesstofu með
talinni, og fyrirsjáanlegt er,
að það verður meira í ár, og
hvað sjónvarpinu viðvíkur 'er
engin ástæða til að óttast, að
það útrými bókasöfnum. Þvert
á móti álít ég, að það geti orð
ið þeim beinlínis lyftistöng,
eins og útvarpið hefur oft á
tíðum reynst. Komi eitthvað
á hvorum staðnum sem er, sem
varðar bækur, þá eykst óðara
eftirspurn og útlán í bókasafn
inu. Rsyndar var það svo á
fyrsta kvöldi sjónvarpsins, að
aðeins ein sál kom í bókasafn
ið, en það er raunar ekki um
talsvert, þar sem mér var
sagt, að í Reykjavík hefði jafn
vel ekki sézt bíll á götunum
það kvöld. Þannig var það á
,,sjónvarpskvöldunum“ f fyrra
vetur, að hér var að vísu frem
ur fátt um manninn, en það
komu þá bara þeim mun fleiri
næsta dag. Þannig sýnir það
sig að þeir sem á annað borð
hafa tamið sér bóklestur,
leggja hann ekki auðveldlega
niður.
— Hvað les fólk helzt?
— Fólk les mest af skáldrit
Anna Guðmundsdóttjr, bókavörður.
Alla daga er hvert
börnum.
Eins og sést á myndinni, er
mikið að g:era í útlánunum, og
veitir ekki af að þær séu báðar
í aígreiðslunni, Anna og Þor-
björg.
sæti í útlánasalnum skipað af lestrarfíknum
um, en fræðiritin eru í miklum
minnihjuta. Það er reyndar
býsna athyglisvert, að' hlut-
fallstala skáldrita er geysihá
í útlánum bókasafna hér hjá
okkur miðað við hin Norður
löndin. — Ég gerði það einu
sinni að gamni mínu að gera
„statistik“ eða „stikkprufu"
eftir bókaskrá bóksalafélags
ins á bókaútgáfu okkar í 10
ár, og bera saman lestrar
hneigð þjóðarinnar eins og
hún birtist í skýrslum almenn
ingsbókasafna á sama tíma.
Það var skemmtilegur saman
burður og ólíkar niðurstöður.
Samkvæmt þeim var útgáfa
skáldrita, að frátöldum barna
bókum, í talsverðum mjnni-
hluta við fræðibækur eða öf
ugt við útlán safnanna.
— Ber að skilja þetta þann
ig, að bókaútgefendur séu að
gsfa út bækur, sém lítið eru
lesnar?
— Nei, því fer víðsfjarri,
sem betur fer. Ég álít, að fræði
bækur séu mikið lesnar, enda
þótt það sé meira í gegnum al
menna bókasölu. Þar að auki
eru það nærri eingöngu fræði
bækur, sem lesnar eru í gegn
um sérsöfn, og ekki megum
við gleyma þeim mörgu og
stóru einkabókasöfnum, sem
til eru á landinu. Þar trúi ég,
að sé að finna meira af fræði
bókum en skáldritum.
— Álítur þú þennan mikla
lestur skáldrita í bókasöfnum
bera vott um slæman bók-
menntasmekk almennings?
— Það þarf hreint ekki að
vera. Vitanlega eru til bæði
vond og góð skáldrit. En ég
álít fátt betra til þroska og
að víkka sjóndeildarhring,
auka samúð og skilning, en
gott skáldrit. ,
— Finnst þér að bókaverðir
eigi að hafa áhrif á bókaval
lesenda?
— Það er auðvitað sjálfsagt
að bókaverðir leiðbeini fólki
um bókaval, ef þess er óskað,
- og þá vitanlega að benda
þeim aðeins á góðar bækur.
En hins vegar álít ég það sjálf
sagða skyldu hvers almennings
bókasafns að hafa Þar bækur
við allra hæfi, á hvaða þroska
stigi, sem þeir eru, því öllum
má koma til nokkurs þroska.
— Ég sá, að hérna frammi í
útlánasalnum var mikið að
gera, og margir sátu þar við
lestur.
— Já, útlánasalurinn þjónar
tvennum tilgangi. Auk útlán
anna er þar, eins og þú sást,
búið í haginn til lestrar, eink
anlega fyrii/börn og unglinga,
og þar má heita að sé: hvert
•sæti' skipað allan dáginn.
— Hafið þið þá engan sér
stakan lestrarsal?
WMMMMMMMMMMMMIMMMWMMMWWMMMMMMMMMMVWlMW WWMMMMMlHMiHMtMMMWMMMMMMMMMMMMMMMMVMMMM tMWWWHMW