Alþýðublaðið - 25.02.1969, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið 25. febrúar 1969 2
Ritstjórar: Kristján Bersi Ólafsson (áb.) og Benedikt Gröndal. Símarj
14900-14903. — Auglýsingastjóri: Sigurjón Ari Sigurjónsson. — Augi
lýsingasími: 14906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið við Hverfisgötu 8—10,
Rvík. •— Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Sími 14905. — Áskriftargjal<|
kr. 150,00, í lausasöíu kr. 10,00 eintakið. — Útg.: Nýja útgáfufélagið h,f,
ÞRJÁR SKÝRINGAR
Síðastliðinn föstudag gaf Bjarni
BenedJktsson forsæti'sráðherra A]
fþingi skýrslu um efnahagsmál.
Flútti hann ítanlega greinargerð
og byggði á nýjustu upplýsing
um, sem fyrir liggja.
i Kjarninn í sltýrslu ráðherrans
j var að minna þjóðina á, að und
j anfarin tvö ár hafa þjóðartekj
: ur íslendinga minnkað um 17%
®g eru nú svipaðar að verðmæt
um og þær voru 1962—63. Þessi
j mikla skerðing tekna stafar af
; tvennu, miklu minni afla en ár
in á undan og verðfalli á erlend
j um mörkuðum, sem hefur verið
allt að 52%. Samdrátturinn varð
íyrst í útflutningsatvinnuvegun-
um, en náið samband er milli
! '
jþeirra og annarra atvinnugreina
: <og hefur áhrifanna gætt um allt
j jþjóðfélagið.
Þetta eru staðreyndir, sem
i íbæði forsætisráðherrann og aðr
ir hafa margoft gert þjóðinni
. .grein fyrir. Um þetta verður
gkki deiilt, og að sjálfsögðu verð
! ur þjóðin að táka afleiðingu’num
iaf þessári Iþróun. Það þýðir, að
I bæði fyrirtæki og einstaklingar
l 'verða að sníða sér þrengri! stakk
I':en á árunum 1964—66.
f\ Saimt sem áður tala stjórnar-
andstæðingar oftast eins og efck
ert h'afi fcomið fyrir — nema
hvað frámunálega léleg ríkis-
stjórn bafi verið við vöid1. Þeir
auisa yfir þjóðina áróðri sínum
án þess að nefna á nafn, hverj-
ar eru orsakir þelrra erfiðleika,
isem við er íað etja. Þannig ala
þei'r á þeirri huigsun hjá eihstakl
ingum og vinnu'stéttum, að það
sé hægt að velta vanidamálunum
yfir á einhverja aðra, en sjálfir
geti menn tryggt sér óbreytt
fcjör. Þetta er að sjálfsögðu
hættulegur misskilningur.
í árás stjórnarandstæðinga
hafa komið fram tvær mlsmun-
andi kenningar um ríkisstjórn
ina.
Framsóknarmaður hefur hald-
ið fram á Alþingi, að ráðherrarn
ir vilji vel, en þeir iséu svo
hlaufskir og ófærir til starfa
sinna að þeir hafi leitt þjóðina út
í ógöngur og vandræði. Það er
eðlilegt, að rnenn sem þessu trúa,
heimtii fcosningar. Ef þessi kenn
inig er rétt, mun allt batna snögg
lega og erfiðleikarnir hlverfa
eins og dögg fyrir isóil'u, éf fralm
sófcnarmenn taka við ‘stjórnar-
taumunum.
Kommúnilsti sagði hins vegar,
að ríkisstjórnin vilssi mætavel,
hvað hún væri að gera. Hún
stefndi vísvitandi að flutningi á
2—3.000 milljónum fcróna frá
vinnustéttunum til annarra
stétta og væri að framkvæma
stórfellt arðrán. Það vil'l svo vel
tiíl, að töliurnar, sem maðurinn
nefndi, eru svipaðar og árlegt
gjáldeyristap þjóðarinnar vegna
aflatregðu og verðhruns afurða.
Hann silieppir þesisu smáræði ail-
igerl'ega, en segir þjóðinni, að rík
isstjórnin sé að ráðstafa þessum
fjármunum til annarra. Svona
þurfa menn að ganga lanigt í
blekkingum tlll að geta heimfært
gam'lar kenningar kommúnism-
ans við íslenzkar aðstæður.
Sæmilega viti bornir menn
geta kannað skýrslur um afla og
gj aldeyristekj ur, og á þann hátt
sannfærzt um, að skýringar for
sætisráðherra á erfiðleikum þjóð
arjinnar eru hinar réttu. Kenn
ingar framsóknavmaíTina og
kommúnista eru hugarburður
einn.
Bonnie & Clyde
Einhvers staðar í blöðunum gat að
lesa á dögunum heldur ahyggjusam
lega ritgerð um þau Bónnie Parker
og Clyde Barrow, söguhetjur kvik-
myndarinnar um Bonnie og Clyde
sem nú er verið að sýna í Austur-
'bæjarbíó. Það er ljótt að stela pen-
inguni og drepa fólk, og það borg-
ar sig ekki, nei nei; þetta var í
stytztu máli inntak ritgerðarinnar,
Sýnilega hefur höfundur sett það
fyrir sig að rnynd þessi væri til þess
f^ilin að varpa eiuhvers konar
rómantískum hetjuljóma á glæpi
og glæpamenn og glæpah'f og haft
áhyggjur af því skapi af vinsældum
hennar og væntanlegum áhrifum.
Trúlega hefur hann líka eitthvað
verið að spekúlera í siðferði æsku-
lýðsins sem jafnan er mikið um-
hugsunarefni í alvörugefnum rit-
um.
Nú má það svo sem einu gilda
hvers konar þrjótar þau virkilegu
Bónnie Parkcr og Clyde Barrow
virkilega voru. F.n eru þau gerð að
„þetjum“ { myndinni um Bonnie
og Clyder Sá hetjuháttur er þá að
n|innsta kosti harla ólíkur hetju-
skap venjulegra Hollywood-mynda;
þvert á móti þeim virðist Bonnie
og Clyde óvenjulega raunsæ lýsing
óhappaferils sem fyrirsjáanlega hlýt-
ur að leiða til ógæfu og dauða.
Þau Bonnie og Clyde hafa svo sem
ekkert upp úr sínu krafsi; líf þeirra
í myndinni er stöðugur og við-
námslaus flótti; garpskapur þeirra
ekki fólginn í öðru en skjóta sér
undankomuleið eftir bankarán eða
úr umsátri lögreglu. Ekki eru þeim
heldur í myndinni „ætlaðir neinir
afburðir til munns né handa nc
knýr neitt örlagavald þau áfram
eins og gerist í hetjusögum glæpa-
manna; þau eru hins vegar alls
ekki gerð að neinum líkamlegum af-
hrökum, bæði tvö ofur viðfelldnir
unglingar. Er það háskaleg róman-
tík? Myndin daðrar að vísu lítil-
lega við þá hugmynd að Clyde sé
eða vilji vera einhvers konar Hrói
höttur kreppuáranna, vinur fátæk-
linga, en úr því er þó aldrei meira
gert en daðra við hugmyndina eins
og þau Bonnie og Clyde kunna
sjálf að hafa gert í verunni. Róman-
tískari kann ástalýsing myndarinn-
ar að þykja, hvernig Clyde yfir-
vinnur karlmennskuleysi sitt seint
og um síðir. En ætli margur annar
feiminn unglingsdrengur hafi ekki
reynzt daufur til ásta framan af
þó það sé að vísu ekki altítt í hetju-
legum kvikmyndum? Aðalefni
myndarinnar, sífelld viðureign
þeirra við lögregluna er hins vegar
allt annað en rómantísk; sjaldan
mun bang-bang mynd, eins og þessi
vissulega er, liafa lýst blóðsúthell-
ingurn, áverkum og grimmilegum
dauða með jafn raunsæjum hætti og
myndin um Bonnie og Clyde sem
lögreglan murkar að Iokum niður
í vélbyssuskothríð úr launsátri.
En það er að þeirra eigin áverk-
™, þjáningum og dauða sern eftir-
tekt mvndarinnar beinist, ekki þeim
áverkum sem þau veita öðrum.
Bonnie og Clyde og þcirra félagar
skjota a baðar hendur þegar þeim
lendir saman við lögreglu og menn
falla tvist og bast, en við það mann
fall stöðvast ekki myndavélin; hún
skráir hins vegar nákvæmlcga dauða
stríð bróður Clvdes sem fellur í
viðureign við Iögregluna, Bonnie
og Clyde á flótta, særð, blóðidrifin,
örmagna, dauða þcirra í kúinahríð
lögreglunnar að lokum. Ofbeldi
borgar sig ekki. En ofbeldi mynd-
arinnar er framið á þeim Bonnie
og Clyde af lögreglunni. Frásögn
myndarinnar er alveg einskorðuð
við þeirra sjónarhorn á atburðarás-
ina, og hún lætur hjá líða að kveða
upp einn eða neinn siðferðilegarú
dóm um það sem fram fer. Undir
lokin er Clyde á því að hann mundi
lifa alveg sama lífi ef hann mætti
byrja upp á nýtt — nema hann
mundi náttúrlega vanda sig betur,
takast betur það sem hann tæki sér
fvrir hendur Bonnie sem sjálf er upp
gefin orðin ber sig ekki að mót-
I ramhald á 4. síðu.
LoSna
í|,ramhald af 1. síðu.
•— I fyrra var loðnuveiðin allt
öðruvísi.'Þá kom loðnan ekki að
neinu verulegu ráði vestur fyrir
Ingólfshöfða. Það virtist ekki vera
neitt verulegt magn þá og veiðia
var aðallega við S-Austurland. Mig
minnir að veðrið hafi átt sinn þátt
í því, það voru suðvestlægir eða vest
lægir vindar og þá berst hún langt.
um minna hér vesturmeð heldur.
en í norðlægri átt og hægviðri.
Annars erum við allir á því mál!
að hefja mætti loðnuveiðar miklu
fyrr. Það eru jafnvel möguleikar
á að veiða loðnu út af Norðurlandi
á sumrin. Ef við fáum fé til loðnu-
leitar í sumar, þá eru líkur á að
hægt sé að veiða loðnu í allt sumar
út af Norðurlandi.
— Hefur orðið vart við mikið
loðnumagn út af Norðurlandi?
— Já. Við fundum hana oft þeg-
ar síldarleit var starfrækt út afi
Nórðurlandi. Þá var loðnan hins
vegar talið hið mesta ófiski og síld-
in gekk fyrir öllu.
— En hvað um kolmunnaveiðar?
— Mér finnst að vinda þurfi
bráðan bug að því að hefja veiði-
tilraunir á kolmunna og það með
flotvörpu og jafnvel nót líka. Kol-
munninn er sfundum í veiðanleg.
um torfum fyrir nót og stundurrt
ekki. Það er gífurlegt magn af kol-
munna scm finnst í hafinu og eðli-
legt að atluigaðir séu möguleikar á
því að veiða hann.
Milljón á
hvern mann
Á síðasta aðalfundi Loftleiða,
sem haldinn var í s.l. júnímánuði,
kom það í ljós, að tckjur félagsins
hefðu samsvarað um einni milljórt
íslenzkra króna á hvern starfsmann
þess á liðnu ári, en þeir voru þá
um 1000. Við árslok 1968 reyndust
þeir, heima og erlendis, 1,101, og
má búast við að tekjutalan verðí
— vegna nýlegrar gengisbreytinga*
— nokkru hærri á hvern starfs-
mann þegar reikningsskilum lýkuf
á þeim aðalfundi, sem haldinn verð.
ur vegna ársins 1968.
Undanfarin ár hefir hluthöfurrt,
sem eru rúmlega 600, og í þeitfl
hópi margir starfsmcnn félagsins,
verið greiddur 10% arður, og
standa vonir til þess að svo verðj
einnig vegna ársins 1968.
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
Bilaskoðun &
stiiling
Skúlagötu 32
Sími 13-100.