Dagur - 09.03.1918, Blaðsíða 4

Dagur - 09.03.1918, Blaðsíða 4
DAGUR. 1 2 fyrirkomulagi hefði landið áreiðan- Iega beðið stórljón af versluninni, og það að nauðaynjalausu. Óli treystir sjer heldur ekki til að neita því, að svo hefði orðið, en segir, að landsverslunin sje þá stofnuð í »gróðabrallsskyni.« Eftir þessu er ekki nema um tvent að gera: stór- skaða eða gróðabrall; þar er ekkeri í milli. í heila Óla er stórskaði öðrumegin, gróðabrall hinumegin, og vega salt. Sá sem vill komast hjá stórskaða, ef hægt er, hann er gróðabrallsmaður eftir rökfræði þessa spekings. Allir kaupmenn vilja áréiðanlega komast hjá stór- skaða af verslun sinni. Allir kaup- menn eru því gróðabrallarar. Hver einasti maður vill komast hjá stór- skaða, sje þess nokkur kostur, alla leið ofan frá stjórn landsins og nið- ur í Óla. Allir menn eru gróða- brallarar og hann sjálfur líka! Alt skraf um að hægt sje að halda verði á aðfluttri vöru niðri með hdmarksákvœðum, eins og Óli heldur fram, er tóm endileysa. Tafir á skipum, síbreytilegt verð á markaðinum erlendis, misjöfn farm- gjöld o. fl. gera alófært að hindra milliliðina frá að leggja gífurlega á vöruna, ef þeir vilja nota sjer neyð- ina. Óli þykist nú víst færa allgóða sönnun fyrir því, að hámarksverð geti koniið að fullum notum. Sönn- unin er sú, að smjörsölum í Rvík hafi haldist uppi að fara í kringum hámarksverð á þeirri vöru »undir handarjaðri sjálfrar verðlagsnefnd- arinnar og landstjórnarinnar,* En gleymst hefir Óla að geta um há- marksverðið, er sett var á kol vor- ið 1915, og hvaða árangur það hafði hjer á Akureyri. Hálmstráið. Ný stjórn er sett yfir landsversl- ^unina, sem kunnugt er. Ekkert blaðanna hefir treyst sjer til að níða þá stjórnarráðstöfun. Pað má segja að hún hafi hlotið almannalof, Ó- vinir þeirrar verslunar eru nú áreið- anlega orðnir vonlausir um, að hún verði kveðin niður, á meðan tím- arnir ekki breytast til batnaðar. Eina von þeirra er sú, að stjórn Iandsversluninnar taki þá stefnu að draga saman seglin, láta lands- vöru aðeins liggja í forðabúrum, hjálpa kaupmönnum að draga að o. s. frv. Reir þykjast þegar hafa eygt von- arstjörnu í suðri, og þó hún sje dauf, hefir hún þó vakið nokkra gleði í brjóstum þeirra. Lögrjetta skýr- ir frá því, að hún hafi átt tal við einn af forstjórum landsversluninnar, Ágúst Flygenring, og að hann hafi viijað koma landsversluninni í of- angreint horf. Retta er vonarstjarn- an. Og að fallast ekki á þetta fyrir- komulag.'það er móðgun við Hallgr. Kristinsson(I) segir »íslendingur.« Eitthvað hafði það blað að athuga við kjötsöluua í haust, var hún þó bygð á tillögum frá Hallgrími. Sennilega er Hallgrímur ekki á sama rnáli og Flygenring, ef Lög- rjetta skýrir rjett frá, en vonandi hefir hún misskilið hann. Á þessi ummæli Lögrjettu er því best að treysta varlega, þau geta reynst svikul, en druknandi mönnum hættir til að grípa í hálm- strdið, þó gagnslaust sje. Hyggilegasta ráðið er það, sem formaður verðlagsnefndar Guðm. Björnson stingur upp á og »Tím- inn« styður. Rað ráð er þetta : Land- ið kaupi inn alla matvöru, meðan stríðið stendur yfir, en kaupmenn og kaupfjelög hafi smásöluna á hendi fyrir sanngjarna þóknun. Aðferðin. Fjandmenn samvinnunnarogkaup- fjelaganna brjóta sí og æ heilann um, hvernig þeir eigi að vinna fje- lögunum ógagn, hvaða aðferð muni reynast best í því efni. Ragir eru þeir við að ráðast beint á skipulag- ið sjálft, og ekki sýnist þeim vel aðgengilegt að koma þeirri trú inn í kaupfjelagsmenn, að þeir hafi pen- ingalegan skaða af því að versla í í kaupfjelagi. Alt þetta gengur illa í fólkið. ) En eitthvað verða þeir að hafast að, því annars má búast við að kaupfjelagsskapur’inn breiðist út jafn- hröðum fetum og hingað til eða jafnvel enn hraðar. Og aðferðina þykjast þeir auð- sýnilega hafa fundið. Hún kemur einna skýrast fram í »Norðurl.« 27. febr, þ. á. Aðferðin er þessi: Að reyna að koma af stað úlfúð og ala á sundrungu í fjelögunum innbyrðis, og þá helst á þann hátt, að espa bændnr til mótþróa gegn fjelagsstjórn og framkvæmdarstjóra; reynt að telja bændum trú um, að kaupfjelagsstjórarnir sjeu harðstjórar, framkoma þeirra sé alveg óþolandi, bændur sjeu ekki alment kvaddir til ráða í kaupfjelagsmálum o. s. frv. Ressi ritsmíð í Nl. sýnir ekkert annað en illgirnislegt vanmætti og klaufahátt höfundar síns, að því ó- gleymdu, að hann verður sjer til opinberrar háðungar, þar eð hann kann ekki algengustu reglur móð- urmálsins. Vörur landsverslunarinnar ákvað sfðasti bæjarstjórnarfundur að sel- jast skyldu framvegis í sömu stöð- um og áður hjer í bæ, hjá þeim Lárusi Thorarensen og Magnúsi Kristjánssyni; fá þeir ákveðna borg- un fyrir að hafa söluna á hendi eins og áður. Var þetta sjálfsögð ráðstöfun, til þess að koma í veg fyrir óþarfa verðhækkun á vörunum. Misskilningur er það í sumum mönnum, að Bretar hafi neitað öll- um verslunarsamningum við ísland í ár. Reir hafa aðeins neitað að senda menn til Reykjavíkur til samninga. Nærsveitamenn eru beðnir að vitja blaðsins í blaðaskápinn í Kaup- fjelagsbúðinni. Prentsmiðja Björns Jónssonar.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.