Dagur - 18.06.1921, Blaðsíða 4

100
DA0UR
25. tbl.
flaustnrsleg lagasmfðin virtlst vera, þar
sem á hverju þingi þyrfti sífelt að
breyta ýmsum lögum frá sfðustu þing-
um. Orsökin vseri ónógur undirbún-
ingur og hin mikla viðkoma þingmanna
frumvarpa, sem kæmu fram iítt hugs-
uð og vseri flaustrað í gegn. Ráðið
við þvi vasri það, að takmarka mjög
rétt þingmanna, til að bera fram frum-
vörp; takmarka hann því nær við rétt
þeirra, til þess með þingsályktunar-
tillögum að skora á stjórnina, að leggja
fyrir næsta þing vel undirbúin þau
mál, sem þingmenn bæru fyrir brjósti.
Til tryggingar því, að málin yrðu vel
undirbúin frá hendi stjórnarinnar, stakk
hann upp á þvf, að hver höfuðgrein
atvinnuveganna og atvinnustéttanna
ættu ráðgefandi fulltrúa f Stjórnarráð-
inu til aðstoðar við frumvarpagerð.
Þyrftu það að vera sérfræðingar og
væri þá meiri von þess, að vel yrði
gengið frá lögunum og til frambúðar.
Afstöðu þingsins til stjórnarinnar og
stjórnarskifta taldi hann lítt þolandi
eins og væri, þegar mikill hluti þing-
tímans gengi til þess að rffast um
það, hveijir ættu að verða ráðherrar.
Þjóðin þyrfti að róa að því öllum ár-
um, að heilsteyptir flokkar gætu mynd-
ast, sem befðu sína foringja. Þegar
svo einn slfkur flokkur yrði í meiri
hluta við kosningar, færi ekki á milli
mála, að foringinn væri sjálíkjörinn,
til þess að mynda ráðuneytið og veldi
hann mennina án íhlutunar þingsins.
Þá mintist hann á þá þingmenn, sem
flytu á því, að vera duglegir fyrir sitt
kjördæmi. Það væri af ýmsum talinn
kostur en væri f raun og veru hinn
mesti þingmannslöstur. Þeir menn
væru vanalega hugsjónalausir í yfir-
gripsmeiri þjóðmálum og hrossaprang-
arar f þinginu. Þá væri bitlingarnir
eitt vandræðamálið. Utgjalda og fjár-
veitingaáætlun stjórnarinnar væri berfi-
lega umhverft af þingmönnum, sem
hefðu ýmissa persónulegra hagsmuna
að gæta f meðferð málanna, vegna þess
að jafnframt því, sem þeir sætu á þingi,
gcngdu þeir opinberum stöðum og
helðu þvf tækifæri til að nota þing-
mannsstöðuna sér til aðhlynningar.
Vildi að embættismönnum væri þvf
fækkað á þingi. — Þá myntist hann
á heimfýsi þingmnnna. Þeir færu að
ókyrrast f sætunum, þegar rollurnar
þeirra væru komnar að burði. Málin
væru oft afgreidd með afbrigðum frá
þingsköpum og slíkt ætti ekki að
eiga sér stað. Fulltrúar þjóðarinnar á
þingi þyrftu að láta heili hennar sitja
fyrir eigin bagsmunum. — Hann vildi
láta taka af þinginu og fá hæstarétti
úrskurðarvald um gildi kosninga. Dæmi
væru til þess, enda lægi opið fyrir, að
gera slíkt mál að flokksmáli.
Fyrirlesarinn mintist á fleira og var
fyririesturinn ftarlegur. Helztu atriðin
eru hér talin, þó ekki í réttri röð.
Er þetta aðeins IftiII forsmekkur og
vonandi lætur Hallgr. birta fyrirlestur-
inn einhversstaðar áður langt lfður.
Steingr. læknir Matthíasson flutti
fyrirlestur s. 1. sunnudag, sem hanr*
kallaði: Ellibelgnum kastað. Fjallaði
hann um nýjar og mjög mérkilegar
uppgötvanir á sviði læknisvísindanna.
En það er hvorki meira né minna, en
að nú er gamla þjóðtrúin að verða
raunverulegur snnnleikur og að þegar
eru fengin mörg dæmi um það, að
menn hafa með lítilfjörlegri læknis-
aðgerð kastað ellibelgnum og hafa
vfsindamenn ástæðu til að ætla, að
takast megi að lengja lff manna alt
að því um hedming. Austurrískir,
þýzkir og franskir vfsindamenn hafa
unnið að þcssum tilraunum um mörg
ár með þeim árangri, sem nú er ný-
lega kominn á daginn. í fám orðum
• má segja, að aðferðin byggist á því
að örfa vissa kirtlastarfsemi í lfkam-
anum. Kirtlarnir eru enn að miklu
leyti ráðgáta vfsindanna, en svo mikið
telja þau vfst, að þau lfffæri séu ákaf-
lega þýðingarmikil; einskonar Iðunnar-
epli, sem vinni á móti hrörnun og
sliti. Að öðru leyti er ekki hægt hér
að skýra frá fyrirlestrinum, vegna
þess hvað efni hans var yfirgripsmikið
og vísindalegt, enda mun hann birtast
einhversstaðar á prenti, áður langt llður.
Steingr. lýsti því yfir, að hann væri
reiðubúinn, að gera aðgerð þessa á
hverjum, sem þess óskaði og er lík-
legt að einhverjir telji sér vera þörf
á, að yngjast upp.
„úr bréfum " Ógeðsleg eru skrif
þau, sem ritstj. eða andlegir sifja-
menn íslendings hnoða saman og kalla :
>Úr bréfum til ís).« Það situr hálf-
illa á íslendingi, að tala um árásir
annara blaða á einstaka menn, þar
sem heita má, að hann hafi því nær
eingöngu lagt stund á það, að ofsækja
einstaka menn og atofnanir, síðan
hann komst í hendur núverandi um-
ráðamanna. Ætli nokkur, sem hefir
að staðaldri lesið blöðin hér nyrðra
undan farna mánuði, neiti þvf, að hann
og hans nótar hafi átt upphaf að öll-
um þeim deilum, sem orðið hafa ?
Biaðið, sem uppbaflega ætlaði sérstak-
lega að helga sig bœjarmálum hefir
birt eina smáklausu um að bærinn
væri, ef til vildi, að fara á hausinn.
Nú nýlega hefir hann gefið í skyn,
að tugir þúsunda af rafveitufénu væru
komnar veg allrar veraldar, við hvað
sem blaðið kann að eiga með því.
Og f rafveitumálinu leggur það til,
að slá öllum framkvæmdum á frest.
Annað hefir það ekki frá eigin brjósti
lagt til bæjarmáia, enda er þcss ekki
að vænta, þvf allir betri menn, sem
að blaðinu stóðu við áramótin, haía
nú snúið við þvf baki og eftir standa
nú aðeins örfáir þröngsýnustu brodd-
borgarar þessa bæjar og heldur nú
Einar á Stokkahlöðum uppi merkinu.
í
Kaupfélogi Eyfiiðinga
fást
Drengjahaffar, «nir, stangaðk.
Ullarklúfar, ódýnr.
Blúsuefni, (Eolienne,)
fleiri litir, mjög ódýr.
Kvenbolii, fleiri teg.
Samband Isi.
Sam vinnufélaga
útvegar beint frá verksmiðjunni
hið viðurkenda, ágæta
Mc. Dougall’í
BAÐLYF
T-í-JVI-/\-R-I-T
isl. samvinnufélaga.
Nýútkomið hefti rekur í aðaldráttum sögu samvinnustefnunnar hér á
Iandi síðust 40 árin. Koma þar við sögu fjölmargir þjóðkunnir menn: t.
d. Tryggvi Qunnarsson, Jalcob Hálfdánarson, Benedikt á Auðnum, Jón
Sigurðsson á Gautlöndum og synir hans þrír, Einar í Nesi, Jón í Múla,
sr. Einar Jónsson á Hofi, Skúli Thoroddsen, Ólafur Briem, Páll Briem,
Torfi í Ólafsdal, Guðjón á Ljúfustöðum, Hallgrimur Kristinsson, Sigurður
á Ystafelli, Ágúst í Birtingaholti, Bogi Th. Melsteð, Sigurður Sigurðsson
ráðunautur. Lárus Helgason Kirkjubæjarklaustri, Guðmundur Þorbjarnar-
son á Hofi, Eggert í Laugardælum, Björn Bjarnarson í Grafarholti,
o. m; fl.
Ennfremur er i sama hefti rækiíegt yfirlit yfir mörg hin helstu málaferli
sem risið hafa út af útsvarsskyldu samvinnufélaga.
Nýir kaupendur að árg. 1921 fá þetta hefti í kaupbæti, ef borgun fylg-
ir pöntun.
Afgreiðsla tímaritsins er í Sambandshúsinu, Rvík. Sími Ö03.
Eyfiröingar!
Greiðið andvirði blaðsins til Kaup-
félags Eyfirðinga eða útbús þess á
Dalvík, eftir því sem yður hentar bezt.
Kaupendur
blaðsins í Múlasýslum og Norður-Ping-
eyjarsýslu eru beðnir að greiða áskriftar-
gjöldin til þess kaupíélágs, sem þeir
verzla við,
Skagfirðingar!
Greiðið alt sem þér skuldið fyrir
blaðið og áskriftargjöldin framvegis
til kaupfélagssljóra Sigfúsar Jónssonar
Sauðárkróki eða kaupfélagsstjóra Guðm.
Ólafssonar, Stórholti í Fljótum.
/ Ritstjóri: JÓNAS ÞORBERGSSOJI S
k Prentari: OPDUR BjÖRNSSON