Dagur - 23.07.1921, Blaðsíða 2

110
DAQUR
28. tbl.

bczt reikninga Sambandsins og
ástæður allar, í tilefni af rógi
þeitn og kviksögum, er gengið
hafa víða um land um það, að
Sambandið væri að fara á höf-
uðið. Mæltist hann til að kosn-
ir yrði i nefnd þessa menn
víðsvegar að af landinu.
Kosningu hlutu:
Þorsteinn Jónsson, Reyðarfirði.
Björn Kristjánsson, Kópaskeri.
Séra Sigfús Jónsson, Sauðárkrók.
Ólafur Lárusson, Skagaströnd.
Sigurður Þórðarson, Laugabóli.
Guðbrandur Magnússon, Hall-
geirsey.
Bjarni Kjartansson, Vík.
2. Svohljóðandi tillaga frá Þor-
steini M. Jónssyni samþykt:
„Fundurinn ályktar að kjósa
5 manna nefnd, til þess að
rannsaka hvort ekki sé heppi-
legt að sambandsdeildirnarstofni
sjóð til tryggingar óhöppum,
er einstakar deildir kunna að
verða fyrir á gjaldeyrisvörum".
Kosnir voru:
Séra Jakob Ó. Lárusson.
Ólafur Metúsalemsson.
Davíð Jónsson.
Jón Ólafsson.
Þorsteinn M. Jónsson.
Var fundi sfðan frestað til mið-
vikudagsmorguns kl. 8 árdegis,
sakir forfalia formanns.
|Meira.]
Sarðar Suðlaugur Jónsson
dáinn '30. júni 1921.
f sama knérunn enn þá höggvið hefur
og holund veitt því blómi, er yngst
hér stóð,
þú hvíti-dauði, er engu griðin gefur,
meö grimdaræði hrellir vora þjóð.
Já, hvenær raun þín sigð í sundur
brotin
og sára-valdi allur máttur þrotinn?
Það er svo sárt, að sjá á æsku-vori
in svásu blómin slitin upp með rót,
þars gleði’ og yndi greru’ í hverju
spori,
og göfug sálin horfði degi mót.
Iiér gaf oss trúin von um vænsta
gróður
ef við þú tefðir hjá oss, bróðir
góður.
Af hvörmum vina höfug tárin hrynja,
að horfa á bak þeim æskuglaða svein;
en foreldrarnir sámt hér sárast stynja,
er soninn kveðja’, er var þeim gleðin
ein
Vér biðjum guð, sem gefur mátt í
hörmum,
þau góðu hjón að vefja sínum örm-
um.
Þig kveðjum, vinur! Sæ!I til sólar-
Ianda
þú svifinn ert að lífsins veldisstól;
þar mur.tu heill um alla eilífð standa,
með englum drottins halda dýrðleg
jól,
og biðja fyrir bróður, systrum, móður
og blíöum föður, hjartans vinur
góður.
J. Ó.
Útlit fyrir gífurlegt atvinnu-
leysi í Reykjavík, bæði í sumar
og einkum næsta vetur.
Fréttaritari Dags.
Símskeyti.
Reykjavík, 22. júlí.
Japanir hafa þegið friðarboð
Hardings forseta; vilja þó vita,
hvað Ameríka vill í Kyrrahafinu.
Frakkar hafa sent Pjóðverjum
boð um að úrskurði í Upp-Slesíu-
málum verði frestað til hausts.
Byrjaður í London friðar-
fundur íra og Englendinga.
Sitja forkólfar Sinn-Feina þar
með Lloyd George og öðrum
forráðamönnnm Breta.
Sífeldar óeyrðir haldast í
Belfast.
Arabar í Gyðingalandi ýfast
við innflutningi Gyðinga. Búist
við að þrengt verði að þeim.
Er óvíst, hvort tekst að endur-
reisa Gyðingaland.
Fleiri og fleiri lönd taka upp
verzlunarviðskifti við Rússland.
Norski íþróttaflokkurinn gaf
íslenzkum íþróttamönnum vand-
aðan silfurbikar, sem vera skal
verðlaunagripur hér á Iandi.
Iþróttafélagið gaf Norðmönnum
vandað útskorið drykkjarhorn.
Inflúenza gengur víða um
Suðurland, fremur væg.
Umsækjendur um landsbank-
ann: Ben. Sveinsson, Snæbjörn
Arnljótsson, Jón Dúason, Georg
Ólafsson, Jens Waage. Atvinnu-
málaráðherra kvað ekki ætla að
veita það fyr en í haust.
Töluvert magnaður fjárkláði.
í Árnessýslu. Hannes Jónsson,
dýralæknir stýrir lækningum þar.
Dr. Vilhelm Andersen, helzti
bókmentafræðingur Dana, annar
en Brandes, heldur í Reykjavík
5 fyrirlestra um danskar bók-
mentir.
Gunnar Egilsson kallaður
heim frá Genua og veitt forstjóra-
staða í Brunabótafélagi Islands.
Andbanningar í Reykjavík
með Morgunblaðið í broddi
fylkingar sýnast vilja Iáta undan
kröfum Spánverja umtölulaust.
Bannmenn kenna úrræðaleysi
stjórnarinnar um öngþveiti þetta.
Vilja að send sé nefnd valinná
manna til Spánar, til að vera
við endanlega samninga fyrir
Islands hönd. Búist við að
stjórnin kalli þingið saman seint
í haust, ef ekki fæst Iengri frestur
og að þar verði lagt til, að
hleypa áfenginu aftur inn í landið.
’Andkristni‘
Frh.
Þá vfk eg að þvf, er spfritistar
fóru að birta opinberlega frásagnir
úr öðrum heimi, bera þær saman og
gagnrýna, og síðan af þeim að mynda
sér skoðun á lffinu eftir >dauðann«,
framhaldslífinu. Kemur þá kirkjan enn
með andmæli og segir, að skoðanir
þeirra og lýsingar á framhaldslífinu
séu eigi í samræmi við það, sem hún
sjálf kenni um það. Og vcit eg eigi
betur, en að spfritistar viðurkenni,
að svo sé. Viðurkenni, að skoðanir
þeirrá á framhaldslffinu falli eigi með
öilu f faðma, við kenningar kirkjunnar
um það, eins og hún boðar þær.
Þar kemur þó kenningamunur. Þá
mætti segja, að vegna þess skiftust
leiðir. Og vegna þessa áreksturs í
frásögnum framliðinna af öðru lffi, við
kenningar kirkjunnar um það, hefir
ritningin, eða sérstaklega Nýja testa-
mentið verið talsvert gagnrýnt, til
þess að komast að hreinni niðurstöðu
um það, hvort kirkjan hefði nú virki
lega útskýrt það og kent það rétt að
öllu leyti, hvað þetta snerti. Og að
hinu leytinu til þess að reyna að
komast til fullrar vissu um það, hvort
frásögnum hinna framliðnu bæri eigi
að neinu leyti saman við það, sem
sagt er f Testamentinu um framhalds-
lífið.
Þetta, að nokkrir skyldu leyfa sér
að atbuga, hvort kirkjunni, eða kenn-
ingum hennar bæri í öllu saman við
biblfuna, hefir sumum mönnum þótt
mjög vftavert athæfi Að efast um að
það eitt og alt, sem hún segir, sé rétt.
Eins og hún frá upphafi og um alla
eilífð sé eigi samkvæm sannleikanum
og sjálíri sér! En ekki meira um það
að sinni. Lftum nú á f hverju frásagnir
hinna framliðnu um framhaldslffið eru
írábrugðnar kenningum kirkjunnar um
það. Eg tala um frásagnir hinna fram-
liðnu, en nefni það eigi kenningar
spfritista, vegna þess að spíritistar
halda þeim alls eigi fram sem neinu
sönnu, og eíast ætfð um, að frásagnirnar
um annað líf séu réttar ; svo framarlega
að þær séu ósamrýmanlegar þvf, sem
Kristur hefir kent um það.
Eg þarf, vitaskuid eigi að vera
langorður um kenningar kitkjunnar
um þetta atriði, þær þekkja allir, sem
þetta lesa. En hún segir, að til séu
tveir bústaðir, tveir heimar, aðrir en
hinn jarðneski, sá er við nú lifum f.
Þessa heima nefnir hún himnarfki og
helvíti. — Bezt að nefna það svo, því
svo er að skilja, sem hr. A. J. þyki
orðið helja, sem það lfka hefir verið
nefnt, eigi nógu beiskt eða bragð-
mikið fyrir sig og kirkjuna, þar eð
hann talar um að það sé afvatnað
með því. —
Þá kannast allir við, að kirkjan
kennir, að eftir andlátið fari sálir vor
I Indirrituð tekur að sér kensluj
hljóDfæraleik, eftir næstu
mánaðamót.
Oagnfræðaskólanum, 22. júll 1921.
Hulda Stefánsdótfir.
mannanna inn ( annan hvorn þessara
heima,
Himnaríki er sælubústaðurinn og
þeim öllum, sem þangað komast líður
svo vel, sem unt er um alla eilffð, f
samfélagi við Jesúm Krist og guð,
föður lífsins.
Helvfti er aftur á móti kvalabú-
staður og stjórnandi þess heims er
djöfullinn, óvinur guðs og manna.
Þeir, sem þar lenda eftir andlátið,
kveljast þar hinum óttalegustu kvöium
am alla eilífð.
En spíritistar segja: Við höfum
komist í samband við framliðna menn
og þeir hafa sagt okkur _ margt og
mikið af högum sfnum þar, og frá
þvf, hvað þeim virðist um það líf, en
hvort frásagnir þeirra um það eru
réttar getum við ekki ábyrgst, því
slfkt er ósannanlegt. En eftir því að
dæma, hve þeir geta verið nákvæmir
í lýnngum sfnum og vissir og rfkir
af endurminningum frá jarðarlffinu,
virðist okkur sjálfsagt að taka það
nokkuð til greina, sem þeir segja um
annað lff.
Flestum eða öllum ber þeim saman
um það, að þeim virðist »dauðian« eigi
annað enn nokkurskonar svefnástand,
eða dá, er þeir falli í, meðan þeir
flytji af jarðarsviðinu og yfir f annan
heim, eða annað svið. En misjafnt sé
það, hvað sá svefn vari lengi og einnig
misjafnt hvað fljótir þeir eru að átta
sig á því, að þeir séu komnir í annan
heim, þegar þeir vakna þar. Og eftir
öllum lýsingum þeirra að dæma er
Ifðan þeirra mjög mismunandi í öðru
Iffi, og bústaðir þeir, eða svið þau, er
þeir komast á og dvelja í, mjög mis-
jöfn. En þeir segjast geta fært sig til
á hverju sviði og eftir vissum skilyrð-
um komist af einu sviði á annað.
Svo að, þó einhver lendi á því sviði,
þar sem iit er að vera og honum
líður illa, getur hann með tfma, mis-
munandi löngum, eftir því, hvert hugar
eða sálarástand hans er, hafið sig af
því sviði og á annað, þar sem gott
er að vera og honum líður vel.
Við verðum þvf að álfta, að eftir
öllum frásögnum þeirra að dæma og
iýsingum á »öðru lffi«, framhaldslífinu,
þá sé það með mörgum sviðum mjög
misjöfnum. Sumum nokkru fullkomnari
en jarðarsviðið, en lfka öðrum
ómetanlega miklu æðri og sæiurfkari.
En aftur enn öðrum óæðri, jafnvel
margfalt verri og þjáningameiri.
En milii allra þessara bústaða er
t samband og samgangur. Og mennirnir,
eða þeir sem lenda f þjáningabústöð-
unum, eiga það fyrir höndum að komast
úr þeim til hinna sæluríku staða, að
lokum til hinnar æðstu sælu, þar sem
Jesú Kri3tur lifir f sfnum »dýrðar-
lfkáma.* — Framliðnir ségjast einnig
hafa líkama, sem sé lfkur hinum jarð-
neska að ytra útliti, en úr alt öðrum
efnum og annars eðlis.
Þetta held eg að séu, f sem allra
fæstum orðum, aðalatriðin f frásögn-