Dagur - 19.03.1925, Page 3

12. tbl.
DAQUR
47
/Vðalfundur K. E- yv. var haldinn
hér á Akureyri 17. og 18. þ. m, Hag-
ur félagsins hefi stórbatnað á árinu
og var tnjög ánægjulegt, að hlusta á
skýrslu framkvæmdastjórans um árang-
ur og niðurstöðu félagsstarfseminnar
á liðnu ári. Einnig skýrði hann frá
helztu niðurstöðum af rekstri Sam-
bandsins síkastliðið ár og eru þær
mjög glæsilegar. Verður eins og að
undanförnu, birt hér í blaðinu skýrsla
um starfsemi Kaupfélags Eyfirðinga.
Vöruskemdir qrðu nokkrar f Goða-
fossij er hann var fyrir Austurlandi á
uppleið nú sfðast. Skipið tók yfir sig
sjó að framan og rann hann af eðli-
legum ástæðum niður um festaropin
og ofan i festarkassana. En skilrúmin
á milli kassanna og framlestar skips-
ins voru ekki vatnsheld og rann sjór
f lestina til skemda. Það er þvf ekki
rétt, sem hermt hefir verið, að yfir-
bygging framlestarinnar hsfi brotnað.
Dánardægur. Látnir eru nýlega
hér f bænum: Gunnar sonur Antons
Tómassonar sjómanns hér f bænum,
18. ára gamali, Viktor Mignússon
stýrimaður og Kristjfn Guðmundsson
áður sótari hér I bænum, rúmlega
fimtugur að aldri. Tveir hinir íyr-
nefndu dóu úr berklaveiki.
Fáein orð
um viðarkaup landsmanna.
Oft hefir mér blöskrað að sjá þann
við, sem landsmenn kaupa nú á dög-
um. Sést varla annað en argasta pskk-
húsagreni frá Norðmönnum. Er aumt
að sjá þjóðina hrúga peningum sfnum
f Norðmenn íyrir slfka vöru.
Maður einn ætlaði að byggja lftinn
ferjubát. Viður var nýkominn f kaup-
staðinn. Hann mátti náttúrlega velja
viðinn og það gerði hann. í einni af
skffunum, sem voru V2 þuml. þykkar,
voru ekki nema yfir 40 vænstu kvist-
ir, enda var hún valin. Oít ofbýður
mér að sjá menn vera að smfða úr
slfkum við. Skyldu kaupm. æfinlega
biðja Norðmenn um lökustu tegund
grenis ?
Góður furuviður er tvisvar til þrisv-
ar sinnum jafn endingargóður sem
greni og litlu dýrari. Eg man að hing-
að kom tvÍBvar Norðmaður með skip
sitt hlaðið af góðum furuvið, þurrum
og kvistalitlum, og seldi hann vöru
sfna Vs ódýrar en aðrir. Hver var
ástæðan? Sennilega sú, að fslenzkir
kaupmenn fá viðinn altaf með óeðli-
lega háu verði, af því að útlendiagar
nota sér hroðvirkni þeirra og fáfræði
við innkaupin. Norðmenn þykjast sjá,
að þeir, sem hafa ekki vit á að biðja
um góða vöru, muni ekki heldur hafa
vit á verðinu.
Eg hefi Btundum pantað við og ætfð
heimtað góða furu og fengið hana
Iftið dýrari en ónýta grenið, sem svo
mikið flyzt af til landsins. Margir tugir
þúsunda fara til ónýtis árlega vegna
óheppilegra viðarkaupa.
Gluggar úr greni endast mest 1 20
—ár en úr fnrn < $0 og upp i 80
ár. Það er mikill munur. Smfðið hleypir
verði glugganna fram um helming. Það
kostar þvf mikið að þurfa að smfða
glugga f bæ sinn 3svar sinnum f stað-
inn fyrir f eitt skifti á 75 árum.
Fiutningskostnaður, uppskipunar-
kostnaður, húsaleiga og ómakslaun
kaupmanns er alt jsfnt á góðum við
og ónýtum og kemur þvf margt til
greina f þessu viðarkaupamáli.
S. Ó
Bréf úr Húnavatnssýslu.
Að kvöldi 28. febrúar 1924
urðu skjót veðrabrigði. Veður hafði
verið milt og gott framan af deginum.
Utn miðjan daginn fór veður að kólna
og eftir 2 kl.t. skall á norðangarður
með 14—16 stiga frosti og bálviðri.
M&rgir voru á ferð þeBsa daga til
og frá Blönduósi. Sýslufundur stóð
þar yfir þá viku og ýmislegt var þar
til mannfagnaðar þessa dagana.
Mörgum varð þvf hverft við, þegár
veðrið skali á svo snögglega. Heim-
ilin vlða mannfá og fé alstaðar úti og
vitanlegt að margir voru á ferðinni.
Þó urðu eigi önnur tfðindi af völd-
um þessa veðurs, en að nærri lá, að
norðanpóstur yrði úti á Vatnsskarði.
Von var á honum til Blönduóss þetta
sama kvöld, fimtudagskvöld, en svo
liðu næstu tveir dagar að póstur
kom ekki. Var þá sj&anlegt að þetta
var ekki einleikið og á sunnudags-
morgun var sendur maður af B'.önduósi,
til þess að vita, hvað pósti liði. Hafði
þá frézt að hann hafði lagt á stað
frá Víðimýri á fimtudag kl. 3. e. m.
Sendimaður mætti pósti f Bólstaðar-
hlið. Hafði veðrið skollið á hann, þegar
skamt var komið upp á fjallið. Engin
leið var að halda hestunum a vegin-
um, enda var póstur einn og veðrið
á hlið þegar vestar dró. Hrakti hest-
ana undan veðrinu og póstur hefir senni-
lega mist réttar áttir. Er skemst af
að segja að eftir mikla hrakninga þar
á fjallinu komst hann loks kl. 3. e.
m. daginn eftir ofan að Skottastöðum,
sem er bær framarlega f Svartárdal.
Hafði hann þá týnt frá sér hestunum,
fundust þeir þó næsta dag nema einn,
sem komst aftur norður að Viðimýri.
Sjálfur var póstur nokkuð kaltnn f
andliti, á höndum og fótum og mjög
þjakaður.
Margur spyr nú eðaust: Þvf var
ekki sent íyr til að leita að pósti?
Ástæðan er f fæstum orðum sú, að
engin sfmastöð er á allri póstleiðinni
frá Akureyri til Blönduóss. Póstur
lagði á réttum tfma af Btað frá Akur-
eyri, en ekki þótti ástæða tii að
undrast um hann, þó hann kæmi ekki
til Blönduóss fimtud. og föstudaginn.
Þótti sennilegt, að hann hefði ekki
verið lagður á stað frá Vfðimýri á
fimtudagskvöldið þegar veðrið skall á
og setið þar jafnvel um kyrt á föstu-
daginn þvf allan þann dag var hið
mesta harðviðri og stórhrfð á fjöll-
um uppi.

Bezta
skilvindan er:
BÁLlTIC
Höfum fyrirliggj-
andi ýmsar stærðir
og gerðir. Einnig
BALTI C-strokka.
Afgreiðumpantanir
út um land.
BRÆÐURNIR ESPHOLIN
(einkaumboösmenn).
Ef sfmastöð hefði verið á Vfðimýri
og f Bólstaðarhlið, hefði strax mátt
vita hvenær póstur lagði af stað frá
Vfðimýri og hefðu menn úr Svartár-
dal getað komið til móts við hann
þegar á fimtudagskvöldið. Þvf auðvitað
mátti ætla honum tfmann yfir fjallið
og að honum liðnum hefði strax verið
sent.
Er það ekki f fyrsta skifti sem
sfmaleysið á póstléiðinni að norðan
hefir verið nærri þvf að valda slysi.
Er skemst á að minnast, er Kristján
norðanpóstur var nær orðinn úti á
Vatnsskarði og tveir menn, sem með
honum voru. Víitist þá fylgdarmaður-
inn frá Kristjáni og komst við illan
leik eftir nær sólarhríngsvillu ofan að
Hvammi ( Svartírdal, sem er næsti
bær fyrir franan Srottastaði. Sjálfur
stóð Kristján og hinn maðurinn yfir
hestunum heila nótt í stórhrfðinni.
Á 10 sfðasti. árum hefir auk þessa
þrisvar verið komið að þvf að menn
yrðu úti á Vatnsskarði. Fjallvegur
þessi er ekki hár, en hið mesta breða-
bæli, veðurstaða mjög breytileg og á
engu að átta sig f d'mmviðrinu, enda
aldrei verið hirt um að varða veginn
fyrir vegfarendur.
Má það furðu gegna, þegar þess
er gætt hve ábyrgðarmikið starf póst-
anna er, þar sem þeim er, auk peninga
og póstflutnings, oft trúað fyrir manns-
lffum, hve Iftið hefir verið gert til
þess að bæta póstleiðina og gera hana
ratfærari.
Þegar sfminn var lagður 1905 virt-
ist flest mæla með þvf að hann lægi
sem víðast með póstleiðinni eins og
hún iiggur nú eða ætlast er til að
hún liggi f framtfðinni. Útaf því var
þó vfða brugðið og lfnan f þess stað
lögð yfir háa fjallgarða og sjaldfarna
svo sem Kolugafjall á leiðinni frá
Blönduósi til Sauðárkróks og svo
norður yfir Heljardalsheiði, sem mun
liggja 2—3000 fet yfir sjó og er
meginhluta ársins ein snjó- og jökul-
breiða.
Við þetta vanst það að lfnan varð
styttri, en á hinn bóginn er á það að
lfta, að símslit eru mjög tfð á þessum
fjallvegum og kostnaðarsamar aðgerðir.
Með þvf að leggja lfnuna yfir Koluga-
fjall vanat það, að Sauðárkrókur fékk
Húsaleigusamninga-
eyðublöð fást í
Prentsm. Odds Björnssonar.
Tíu nýjar grammófónsplötur sel
eg með tækifærisverði.
Jón Þór.
Línuverk.
Öngultaumar 3|4 og 4|4.
Önglar nr. 7 og 8,
nýkomið í
Kaupf. Eyfirðinga.
sfmasamband lftið eitt fyr en orðið
hefði ef lfnan hefði verið lögð með
póstleiðinni norður Stóra-Vatnsskarð
um BólstaðarhKð og Vfðimýri og
aukalfna frá Vfðimýri til Sauðárkróks,
en vegna þess að lfnan var svo lögð
fór meginhluti Austur-Húnavatnssýslu
og nálega ö!l Skagafjarðarsýsla utan
Sauðárkróks á mis við sfmasambandið
um óákveðinn tfma.
Ef Landsfmastjórinn hefði verið
kunnugri, en hann var þá, hefði sfminn
eflaust aldrei verið þannig iagður.
Sendi- og trúnaðarmenn stjórnarinnar
hafa lfklega verið helzt til taihlýðnir
við kaupmenn á Sauðárkrók. í »frjátsri
samkepni< hafa þeir þar beitt framsýni
sinni og góðhug giftusamlega fyrir
landslýðinn,
Forberg Landtfmaitjóri, sem er
talinn duglegur og réttsýnn embættii-
maður, sá fljótt, er hann fór að
kynnast betur staðháttum, hve hér
hafði verið misráðið og hefir jafnan
verið hlyntur sfmalfnu fri Blönduósi
um Bólstaðarhllð og norður Stóra-
Vatnsskarð.
í 19 ár erum við vestan og austan
fjalls samt búnir að blða með þögn
og þolinmæði eftir sfmanum, sem við
illu heilli fórum á mis við 1906. Mun
nú fiestum finnast að nógu lengi sé
beðið. Á þingi 1923 var loks veitt fé
á fjárlögunum til þessarar Knu, »en
þegar átti til að taka, tómhljóð var
i skúffunni,*