Dagur - 08.12.1927, Blaðsíða 2

198
DAGUR
51. bl.
w
ÁVEITIR.
PURKAÐiR:
Apricosur kr. 2.50 kílo.
Epli - 2.00 -
Blandaðir ávextir — 2.25 —
Sveskjur — 1.30 —
Rúsínur steinlausar — 1.60 —
og með steinum — 1.40 —
Döðlur — 1.00 —
Fíkjur — 0.75 —
Kúrennur — i 1.80 —
Alt nýkomnir ávextir af beztu tegund.
Kaupfélag Eyfirðinga.
•m
Hjartans þakklæti okkar vottum við öllum þeim, sem sýndu samúð og
hluttekningu við dauða og greftrun okkar ástkæra eiginmanns og sonar,
cand. phil. Brynjólfs Arnasonar.
Akureyri 8. Desember 1927.
Valborg: Árnason. Lilja ólafsdöttlr.
Myndastofan
Oránufélagsgötu 21 er opin alla daga
frá kh 10-6.
Guðr. Funch-Rasmussen.
Skal þá í stuttu máli vikið að ein-
stökum viðfangsefnum í leiknum:
Aðalhlutverkið — Galdra-Loft —
leikur Haraldur Björnsson. Hlut-
verkið er geysilega erfitt. Auðséð
er að H. B. er enginn viðvaningur á
leiksviði, enda er enginn liðleskju-
bragur á leik hans. Munu fáir geta
gert sér í hugarlund þá miklu undir-
búningsyinnu, líkamlega og and-
lega, sem liggur á bak við hinn til-
þrifamikla leik hans. Líklegt er, að
æfðir listdómarar gætu einhvers-
staðar fundið eitthvað að leik H. B.,
því hlutverkið er svo örðugt, að á
fárra, jafnvel þaulæfðra leikara, færi
mun það að leysa það af hendi
hrukku- og lýtalaust.
Steinunni, annað aðalhlutverkið,
leikur frú Svafa Jónsdóttir. Hún
hefir áður getið sér góðan orðstír
á leiksviðinu og sýnt mikla leikhæfi-
leika. Virðist henni takast heldur
rniður með þetta hlutverk, en þar
sem hún hefir komigt lengst áður.
Málrómur hennar er t. d. ekki við-
feldinn í þessu hlutverki, og svo
hugsar maður sér Steinunni ung-
legri en frúin á kost á að sýna hana;
sumstaðar er ekki nægur þungi í
orðum hennar. Prátt fyrir þetta seg-
ir hún rnargt prýðilega vel og yfir-
leitt virðist hún hafa góðan skilning
á hlutverkinu, þótt henni t^ik'ist ekki
að leysa það af hendi svo sem æski-
lcgast væri. —
Dísu biskupsdóttur sýnir ungfrú
Sigríður Stefánsdóttir. Hefir hún
víst ekki leikið fyr svo teljandi sé.
Hún leikur Dísu svo vel, að líkast er
að hún hafi þegið leikhæfileika að
vöggugjöf; er hún ung og falleg svo
Sem vera ber, röddin hreimfögur og
hreyfingar mjúkar og eðlilegar.
ólaf leikur Steinþór Guðmunds-
son Idæðskeri. Það sýrtist ekki vera
hægt að gera mikið úr því hlutverki
og í höndurn meðalmanna mundi
það verða sáraleiðinlegt, en Stein-
þór notar það upp til agna og tekst
að smíða úr því góðan grip. Einn
af kostum þessa leikanda er skír og
viðfeldinn málrómur.
Ráðsmaðurinn er ekki stórt hlut-
verk. Jöhann Þ. Kroyer fer mjög
eðlilega með það,
Þá eru allmörg smáhlutverk, sem
minni þýðingu hafa, en veltur' þó
talsvert á að sæmilega séu leyst af
hendi. Um þau í heild sinni má
segja, að þau skemrna ekki heildar-
mynd leiksins. Sérstaklega er biindi
maðurinn vel og eðlilega leikinn af
Páli Vatnsdal.
Að lokum skal þess getið, að lítil
hljómsveit, undir stjórn Benedikts
Elfars, lætur til sín heyra áður en
Ieikur hefst og síðan á milli þátta.
Leikur hljómsveit þessi vönduð við-
fangsefni af ágætri smekkvísi; er
slíkt óvanalegt hér á leiksýningum,
en er mjög vel viðeigandi og til rnik-
lis ánægjuauka fyrir leikhúsgesti.
E
KVEÐJA
tn
gagnfræðinga frá Möðruvöllum
og Akureyri.
Mér barst í hendur í dag skóla-
skýrsla Gagnfræðaskólans á Ak-
ureyri, ef til vill hin síðasta, sem
ber það nafn. Vonandi verða holl-
vættir skólans þess megnugar að
að gera hann mentaskóla þegar á
næsta ári. Alt virðist benda til
þess, að Norðlendingar fái Hóla-
skóla sinn aftur eftir rúmrar ald-
ar bið.
Það fer altaf hlýr blær um huga
minn, þegar skólaskýrslan frá
Akureyri kemur mér í hendur.
Það andar frá henni svo miklu
lífi, svo mikilli hlýju, að mjer
þykir næstum leiðinlegt að hún
skuli skýrslunafn bera, því að við
nafn það er altaf tengd hugmynd-
in um talnadálka og aðra andlitla
hluti. Allmiklu veldur og, að
gamlar minningar vakna, um
liðnar ánægjustundir innan skóla-
veggjanna og samvistir við kenn-
arana og gamla skólabræður.
Skólabræðurnir og systurnar eru
tvístruð í allar áttir, en kennar-
arnir eru enn flestir hinir sömu
og húsið hið sama. Við komu
skýrslunnar lifi eg enn í anda
skólavist mína á Akureyri, og þá
getur ekki hjá því farið, að mér
hlýni um hjartaræturnar.
En til hvers er eg að segja frá
þessu. Hvern varðar um það, þótt
skólaskýrslan færi sólargeisla inn
í herbergi eins stúdents suður í
Kaupmannahöfn? Ástæða mín er
þessi:
Þeir eru nú orðnir býsna marg-
ir sem nám hafa stundað við
skólann á Akureyri og Möðruvöll-
um. Eg efast ekki um að þeir
flestir, sennilega allir, eigi fjöl-
margar ánægjulegar minningar
frá skólavist sinni þar. Og þeir
eiga meira. Þeir eiga hlýjan hug
og vinarþel til gamla skólans síns.
Þess verður bara ekki vart dag-
lega, því að störfin, sem lífið
krefst af þeim, svæfir slíkar
hugðartilfinningar hversdagslega.
En ef eitthvert ytra afl ýtir við
þeim, gægjast minningarnár fram
og vinarþelið vaknar á sama hátt,
og skólaskýrslan síðasta færði
hlýju í tilveru mína hér.
En eg vil að skólinn njóti góðs af
þessu, 'Og því rita eg grein þessa.
Tvenn merkileg tímamót eru í
vændum í sögu skólans. í fyrsta
lagi breyting sú hin mikla, er
hann verður mentaskóli og í öðru
lagi á hann 50 ára afmæli árið
1930. Það er tíska um þessar
mundir að ræða og rita um hvern-
ig íslenzka þjóðin eigi að fagna
árinu 1930. út í þá sálma skal
eigi farið hér. Heldur skal um
það rætt, hvað við, gamlir nem-
endur Gagnfræðaskólans á Akur-
eyri, eigum að gera þá á fagnað-
arári hans.
Skólinn er í fjárþröng. Þótt svo
vilji til nú, að stjórn sú er með
völd fer í landinu sé skólanum holl
og muni vart láta nokkurs óspar-
að, er honum má til heilla verða,
þá má óttast að eigi verði allar
stjórnir honum jafn hollar. Er ilt
til að vita, ef svo skyldi fara að
hann yrði að kreppast í bónda-
beygju vegna fjárskorts. Fram-
tíðardraumur þeirra manna, sem
velunnarar skólans eru, hlýtur að
vera sá, að hann yrði sem mest
efnalega sjálfstœður. Það má
aldrei koma fyrir, að fresta verði
kaupi á góðri bók eða þörfu
kenslutœki vegna fjárskorts skól-
ans eða þröngsýni fjárveitinga-
valds ríkisins. Og aðeins eitt ráð
er til að tryggja, að slíkt komi
ekki fyrir. Og það er: að sjóðir
skólans séu þess megnugir að
veita féð.
Það er kunnugt að tveir eru að-
alsjóðir skólans, Skólasjóður og
Nemendasj óður. Sá fyrri nemur
nú 8200 kr., en hinn síðari 9400
kr., og hefir hann aukist um næst-
um 900 kr. á árinu og er allmikið
af því fé skuldbindingargjöld
gamalla nemenda. Aftur á móti
eykst Skólasjóður lítið, en honum
er ætlað í framtíðinni að standa
straum af ýmsum kostnaði við
skólahaldið. Báðir eru sjóðirnir
nauðsynlegir, og ætti hverjum
gömlum nemanda að vera ánægja
að styrkja þá. Tilmæli mín qru
því þessi: að allir gamlir nemend-
ur bregði nú við og sendi skólan-
um fégjöf nokkra og haldi því á-
fram um þau hin næstu árin. Mér
blandast ekki hugur um að all-
flestir geta sér að meinalausu lát-
ið eitthvað af mörkum og margir
eru, sem betur fer, vel efnum
búnir. Það á að vera metnaðarmál
okkar allra, sem í Möðruvalla eða
Akureyrarskóla hafa gengið, að
færa skólanum eða sjóðunum svo
myndarlega afmælisgjöf á fimt-
ugsafmæli hans,. að framvegis
geti sjóðir skólans starfað, svo að
gagn sé í. Það þarf ekki svo ýkja-
míkið frá hverjum einstökum, við,
erum til alrar hamingju mörg.
Aðalatriðið er: minnumst skólans
okkar gamla, sem altaf er ungur,
leggjum öll saman krafta okkar
honum til stuðnings, hvort sem
við erum nær eða f jær eða hver
ágreiningsefni, sem annars kunn-
um að hafa.
Með kærri kveðju til ykkar
allra.
Kaupmannahöfn 26. Okt. 1927.
St. Steindórsson.
frá Hlöðum.
------O------
Til frú Lizzie d Halldórsstöðum.
Þó viti’ eg, að þegja sé viðtekið gull
og varasamt nokkuð að segja.
En þegar að sálin af fögnuði’ er full,
þá flestum mun ofraun að þegja.
Frú Lizzie, eg bið þig! Að lesa mitt
blað,
þó lítinn það ávinning bjóði.
Þú söngst eins og engill! Og það er
nú það,
sem þakka eg vildi’ í ljóði.
í »sweet home«, þar tónana tókstu
svo blítt
þeir titrandi’ um sál mína fóru.
Eg fann, að eg hlustaði’ á fagurt og
nýtt
og fyrirleit heimskuna stóru:
Hinn hlakkandi, ákefðar, óyndis
söng,
sem eltendur tízkunnar bjóða.
Þá skild’ eg að fullu hve skákin er
löng,
sem skilur hið vonda og góða.
Haf þökk fyrir sönginn! mín hátt-
virta frú,
um hann skal eg minningu geyma.
Qg allar þær kendir, sem uppvaktir
þú
þær ennþá um sál mína streyma.
Og gagntekið fleiri, þar, fékstu en
mig,
sá faraldur leyndi sér ekki.
Því aðdáun fólksins, hún átti við
✓
þíg-
sem ómaði’ um leikhússins bekki.
Jóhannes Davlðsson.