Dagur - 19.07.1928, Síða 2

122
DAGUR
31. tbl.
§ • 9 •-•
K Strigaskór ~
með gúmmíbotnum, nýtegund, afar sterk en þó ódýr:
w
Barna-skór kr. 3.50.
Unglinga-skór — 3.75.
Kven-skór — 4.20.
Karla-skór — 4.60.
•m
•iÉ
•m
•m
•m
Nýkomið.
Kaupfél. Eyfirðinga. 2*
Éíliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Myndastofan
Oránufélagsgötu 21 er opin alla daga
frá kh lO-ó.
Guðr, Funch-Rasmussen.
Hugheilar þakkir vottum við öllum
þeim, sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og jarðarför litla
drengsins okkar.
Guðrún Bjarnadóttir.
Magnús Pétursson.
iná benda á það, að blað miðstjórn-
ar íhaldsflokksins hefir áðtir mjög
varað við óþarflega niikilli stúdcnta-
framleiðslu og talið hana skaðlega,
þó að nú ærist sama blað og ætli
aí göflum að ganga yfir því að tak-
mörkuð er tala þeirra, er inngöngu
fá í Mentaskólann. Sést af öllu
þessu heilindi íhaldsmanna í menta-
málum þjóðarinnar.
í næsta kafla bréfsins stígur
þungt andvarp frá brjósti miðstjórn-
arinnar yfir þeirri stjórnmálaspill-
ingu, að landsstjórnin skuli h-afa
leyft sér að kaupa bíl fyrir ríkisins
hönd »handa ráðherrunuin til
skemtiferða og í snatt«, eins og það
er orðað. Mánni verður að spyrja:
Settust ráðherrar ihaldsins aldrci
svo í bíl, að þeir væru að reka þarf-
leg erindi, heldur annaðhvort að
skemta sér eða þá í snatt? Hvílíkt
ódæði, að ríkið skuli eiga eitt eða
tvö farartæki til nota fyrir starfs-
menn sína í stað þess að kaupa þau
dýrum dómum af öðrum í hvert
skifti, sem á þeim þarf að halda!
Annars lýsir þetta bílaskraf mæta
vel hugsanalággengi þeirra manna,
sem sitja í miðstjórn íhaldsflokks-
ins og er ekki fleiri orðum að því
'eyðandi. /
Þá skýrir miðstjórnin frá því, að
Olafur læknir Thorlacius hafi verið
setur eftirlitsmaður með berkfa-
Jækningum. Ekki er.með einu orði á
það minst,' hvort starf þetta sé
nauðsynlegt eður eigi, aðeins tekið
fram, að hlutaðeigandi læknir sé
- »sérstakur vinur og skoðanabróðir
dómsmálaráðherra«, ennfremur að
laun hans muni »naúmast mjög
lág«. Af þessu má draga þá álykt-
un, að miðstjórnin hefði steínþagað
yfir þessu, ef launin fyrir þetta eft-
|r!itsstarf hefðu fallið í skaut ein-
hverjum úr íhaldsflokknum. Pening-
ar í vasa sinna manna eru henni of-
ar í huga en bætt skipulag lieil-
brigðismála.
Þá kemur að því atriðinu, að
stjórnin hafi beðiö foringja danska
vaiðskipsins að halda uppi risnu
fyrir landsins hönd í fjarveru ráð-
herranna í sumar, og kallar mið-
stjórnin það »þjóðarminkun«, »að
láta danska varðskipið koma fram
gagnvart erlenduin gestum eins og
húsbónda á heimili hinnar íslensku
þjóðar«. Við þetta er nú það að at-
huga, að hér er aðeins um að ræða
íhaldssannindi, eða nreð öðrum orð-
uin hrein og bein ósannindi. Er ekki
hægt'að vita, hvort þau eru sprottin
upp af ásettu ráði miðstjórnar í-
haldsflokksins, eða aö einhver hefir
haft hana að ginningarfífli; er þó
hið síðara trúlegra. En hvað sem
um það er, þá er það sannarleg
þjóöarminkun, aö forráðamenn heils
síjórnmálaflokks gerist slefberar og
sögusmettur um landið þvert og
endilangt.
Næsti kapítuli fjallar um það, að
»Einar Olgeir.sson sósíalistaleiðtogi
á Akureyri og Ingvar Guðjónsson
hafi í utanför sinni falið Gyöinga-
firma í Kaupmannahöfn (Bræðurn-
ir Levy) einkaumboð til sölu á allri
íslenskri síld fyrir Danmörku og
Svíþjóð«. Þó er ekki fullyrt að þetta
sé satt, en reynist það svo, »munu
ýmsir telja það nýjan vott um það,
að leiðtogar Alþýöuflokksins eigi
húsbændur yfir sér í Kaupmanna-
höfn«. Það var líka vissara fyrir
miðstjórnina að fullyrða ekki að
þetta væri satt, en þvi þá að vera
að hlaupa með það áður en vissan
fékst? Nú mun miðstjórnirt hafa
fengið þá vissu, og hana á þann
veg, að'hún mun sjá þann kost
vænstan sjálfrar sín vegna að minn-
ast ekki á þetta mál í framhalds-
bréfum sínum.
' Svo klykkja bréfritararnir út með
þeirri tilkynningu, að olíugeymar
Shellfélagsins við Skerjafjörð muni
reynast of litlir. Mun sú tilkynning
eiga að vekja samúð með einum
manni í miðstjórn Ihaldsflokksins,
Magnúsi Guðmundssyni.
Allra-síðast er svo yfirlit um þær
miklu framfarir, sem verði, ef þjóð-
in yrði svo náðug að lofa íhaldinu
að koinast í meiri hluta. Eitt ineðal
þeirra framfara er að drepa einka-
sölu á síld!
■ • •• • • • ••• • • ••••••*•
Hér að framan, hafa nú verið rak-
in aðalatriðin úr þessu upplýsinga-
skjali miðstjórnar íhaldsflokksins,
en aukaatriðum slept. Gefst nú al-
menningi á að líta veiðiaðferðir í-
haldsins. Kyndugt er það, aö í
sömu andránni og blað miðstjórnar
flokksins svívirðir samvinnubændur,
skuli hún dirfast að senda nokkruni
þeirra þetta andlega fóstur sitt.
íslenskir kjósendur. Varið yður á
veiöiköttum íhaldsins.
-------o------
Finnur /ónsson
prófessor
kjörinn heidursborgari Akureyrar.
Á aukafundi bæjarstjórnar Akur-
eyrar, sem haldinn var í vor, og þar
sem allir bæjarfulltrúar, sem heima
voru í bænum, voru mættir, auk
bæjarstjóra, kom fram tillaga um,
að Finnur Jónsson prófessor yrði
kjörinn heiðursborgari Akureyrar-
bæjar, nú er hann líefir fylt 70. ald-
ursár sitt.
Bæjarstjórnin var öll sammála
um, að Finnur Jónsson, sem er
fæddur á Akureyri, og óefað að
verðleikum langfrægastur allra inn-
borinna Akureyringa og allra nú-
liíandi íslendinga fyrir vísindaleg
afrek í íslenskum fræðum, ætti
þenna heiður skilið. Var síðan gert
kjörbréf fyrir heiðursborgarann, og
sendiherra Sveini Björnssyni falið,
að tilkynna honum kjörið á viðeig-
andi hátt.
Sveinn Björnsson kaus þá leið,
að afhenda heiðursborgarabréfið í
dálitlu samsæti heima hjá honum
Sunnudaginn 1. Júlí. Auk prófes-
sors Finns sjálfs og konu hans voru
þar viðstödd Klemens Jónsson fyrv.
■ ráðherra og kona hans, landlæknir
G. Björnsson, ekkja Júlíusar sál.
Havsteens amtmanns, sem lengi
bjó á Akureyri, og nokkrir fleiri.
Sveinn Björnsson afhenti pró-
fessornum bréfið með stuttri ræðu;
var svo hrópað íslenskt húrra fyrir
heiðursborgaranum og því næst
lcikið »Ó, guð vors lands« á flygel
og fiðlu: Prófessor Finnur, sem ekk-
ert vissi fyrirfram hvað ske ætti,
svaraði með innilegri ræðu fyrir
minni Akureyrar.
Var þessi athöfn óbrotin en þö
hátíðleg.
-------o------
Prestskosning fór fram á Húsavík 8.
þ. m. úrslit: Knútur Arngrímsson lög-
lfcga kosinn með 157 atkv. — Jakob
Jónsson fékk 104 atkv. og Þormóöur
Sigurðsson 16 atkv.
Þorsteinn M. Jónsson bóksali og kona
bans fóru til Austfjarða með Lagar-
fossi fyrir síðustu helgi.
A víðavangi.
30 ára sleggjudóniur.
Jón Björnsson, ritstjóri »Norö-
lings«, vill auösjáanlega þóknast
kaupinönnum á einhvern hátt. Helst
hyggur hann að geta glatt þá og
tinnið hylli þeirra meö því að sparka
í kaupfélögin. Hann íer því aö leita í
fórum sínum að árásarefni, en finn-
ur ekkert og tekur því það ráð að
leita 30 ár aftur í tímann og grefur
upp óvingjarnleg og órökstudd um-
mæli um kaupfélagshreyfinguna eins
og hún var fyrir síðustu aldamót.
Eru þau tekin úr bók séra Friðriks
Bergmanns: »ísland um aldamótin«.
Mergurinn í þeim ummælum er á
þessa leið: »Nú hafa augu manna
opnast, svo að þeir sjá nú flestir og
viðurkenna, að þrátt fyrir það, að
kaupfélagsskapurinn gerði ofurlítið
gott í bili, er nú þetta uppátæki
orðið eitt hið mesta átumein og nið-
urdrep fyrir velmegun og velferð
landsins«.* Hraklega er það gert af
Norðlingi að vera að halda á lofti
þessum órökstudda og heimskulega
sleggjudómi, því hann kastar
skugga á minningu hins ágæta,
látna manns. Það var að vísu satt,
áð ástand kaupfélagsskaparins, á
fruinbýlingsárunum fyrir síðustu
aldamót, var ekki glæsilegt. Nálega
hin eina ' útflutningsvara félags-
manna á þeim árum var lifandi
sauðir. Var þá kominn afturkippur
í þann útflutning, er stafaði frá
hömlum Englendinga. Stóð því hag-
ur félaganna með litlum blóma, þar
sem var að lokast hin eina leið til
sölu eigin afurða. En bráðiega
fundu forgöngumennirnir ný úrræði
sem kunnugt er öllum, er hafa
kynt sér þessi mál.
En þetta réttlætir þó á engan hátt
sleggjudóminn. Það er staðreynd,
að munurinn á verði hinna pöntuðu
vara félagsmanna og tilsvarandi
búðarvarnings kaupnranna var gríð-
arlega mikill; reyndist pöntunar-
verðið 20—30% lægra en kaup-
mannaverðið. Var það nú »eitt hið
mcsta átumein og niðurdrep fyrir
vtlmegun og velferð landsins«, að
félagsmenn fengu vörur sínar að
fjórða hluta ódýrari en áður hafði
verið? Það þýðir auðvitað ekki að
leggja þessa spurningu fyrir Nl.,
því vitanlega svarar hann ekki af
neinu viti eða sanngirni. En henni
c-f skotið fram almenningi til athug-
unar.
Og enn önnur spurning: Var starf
þeirra Jakobs Hálfdánarsonar, Ein-
ars í Nesi, Jóns í Múla, Péturs á
Gautlöndum og Benedikts á Auðn-
um, sem á þesum áruni unnu mest
Leturbreyting gerð hér.
„CEL0TEX“
er einangrunarefni til að klæða innan hús með,
svo þau verði hlý. — Fæst hjá
Tómasi Björnssyni.