Dagur - 17.01.1929, Blaðsíða 4

12
DXQUR
3. tM.
Jerðin Þönglabakki
í Orýtubakkahreppi, er laus til ábúðar í næstu fardögum.
Semja ber við undirritaðan umráðamann jarðarinnar fyrir 31.
marz n. k.
Hreppstjórinn í Orýtubakkahreppi.
Höfða, 10. janúar 1929.
Pórður Gunnarsson.
Islandshúsið í Oslo.
Eins og getið var um í síðasta
blaði, hefir norski rithöfundurinn
Knut Liestöl skrifað grein um
þetta efni í »Den 17. Mai«. Vegna
þess að þetta er mál, sem er eftir-
tektarvert fyrir oss íslendinga,
finst oss réttast að geta greinar-
innar nokkuð nánar.
Hún vitnar aðallega um tvent:
vinarþel ýmsra góðra Norðmanna
í vorn garð og óskina um að hin
gömlu menningarsambönd milli
þessara tveggja alveg náskyldu
þjóða slitni ekki, en aukist og
glæðist. Væ'ri og vel ef svo mætti
fara, og ef giftusamlega tækist,
gæti það orðið oss til mikils gagns
og blessunar. Það hefir jafnan
sýnt sig, að meðal þeirra menn-
ingaráhrifa, sem vér íslendingar
höfum sótt’ til útlendinga, hafa
þau, er frá frændþjóðum Norður-
landa hafa komið, verið þau or
bezta uppskeru hafa gefið í ís-
lenzkum þjóðarjarðvegi. Vil eg í
því sambandi serh dæmi benda á
það, sem Steingrímur læknir
Matthíasson segir um Laugaskóla
í grein sinni í »íslending« á
dögunum, þar sem hann seg-
ir að þau skólastjórahjónin hafi
dregið góðan þátt sænskrar lýð-
mentunar með sér heim að Laugum.
Eg vildi verða síðastur allra
manna til þess að draga úr, að
vináttu- og menningarsambönd
gætu komist á milli Norðmanna
og vor, meiri, betri og innilegri
en verið hafa hingað til, því að
sannleikurinn er sá, að þeir hafa
haft lítið af oss að segja og vér
einnig af þeim á menningarsvið-
inu, að undanteknum norskum
ritum eftir heimsfræga höfunda
norska, sem auðvitað hafa auðgað
menningu vora og haft áhrif á
hugsunarhátt vorn eins og allra
annara siðaðra þjóða.
Knut Liestöl byrjar grein sína
með að benda á, að af 22 íslend-
ingum, sem farið hefðu til náms
út úr landinu sl. ár, hafi enginn
farið til Noregs. Þetta sýnir eng-
an sérlegan áhuga íslendinga fyr-
ir Noregi og norskri menningu.
Og þegar málavextirnir eru slík-
ir, sýnir það mikinn stórhug hjá
Norðmönnum, að þeim skuli detta
í hug að fara að reisa hús í Oslo,
aðeins handa íslendingum.
Og það ber vott um mikla rausn,
að þeir hugsa sér að gefa íslend-
ingum húsið sem hátíðargjöf
1930.
Hugmyndin er sú, að íslenzkir
námsmenn, er sækja vildu há-
skólann í Oslo eða aðra mentun,
Kálfskinn
kaupir mót vörum og peningum
Eggert Einarsson.
sem þangað er að sækja, gætu
fengið ódýran bústað í þessu húsi
— og svo auðvitað að það yrði
miðstöð alls þess, sem íslenzkt er
í Noregi. En hér verður eitthvað
að breytast hugsunarháttur og á-
hugi manna, ef Norðmenn eiga
ekki að vinna fyrir gíg. — Nú er
auðvitað ekki sagt að húsið verði
reist, en ef til þess kæmi, mundi
gefendum þess þykja all ilt, ef
það yrði að standa tómt.
En svo er önnur hlið málsins
sú, hvort það sé holt fyrir þjóð
vora, að taka við svo stórmann-
legri gjöf sem þessari frá annari
þjóð — ef til kemur — án þess
að láta neitt af mörkum í staðinn,
eða hvort vér undir öllum kring-
umstæðum getum tekið við slíkri
gjöf. Það eru spurningar, sem
ekki er auðvelt að svara að svo
stöddu.
Þessi rausn Norðmanna ætti að
verða íslendingum hvöt til þess,
að koma sér upp samastað utan-
lands, þar sem þeir sérstaklega
þarfnast þess, eins og t. d. í Kaup-
mannahöfn, þar sem fjöldi fá-
tækra íslendinga — sérstaklega
íslenzkra stúlkna — býr einmana
og hafa lítil tök á að halda menn-
ingarsamböndunum við þjóð sína
og ættjörð við líði. Danir hafa
ekki talað um að reisa »fslands-
hús« í Kaupmannahöfn á sinn
kostnað, eins og Norðmenn —
enda er síður en svo, að það hafi
þurft að hæna íslenzkt fólk að
Kaupmannahöfn. En á hinn bóg-
inn eru til þeir málsmetandi
menn danskir, sem vildu gera
það, sem hægt er, til þess að bæta
þjóðerniskjör fátækra íslendinga
í Kaupmannahöfn, við að styrkja
og stuðla að, að íslendingaheimili
yrði komið þar á fót. Þeir bíða
aðeins eftir því, að fslendingar
sjálfir taki höndum saman um
máíið, og mundu þá þegar bjóða
liðsinni sitt og samvinnu. — Auð-
vitað hefi eg ekkert umboð til að
tala í nafni þessara manna, en
mér er kunnugt um hug þeirra —
og mér er líka kunnugt um, að
íslenzkt þjóðerni stórtapar árlega
vegna deyfðarinnar, sem stöðugt
ríkir á meðal vor gagnvart hag
þeirra, sem úr landi fara — ekki
minst þeirra, er leita sér atvinnu
og búa í Kaupmannahöfn.
F. Á. B.
-------0------
Þeir einstaklingar og félög sem ætla að kaupa
hjá okkur
tilbúinn áburð
á næsta vori ættu að senda okkur pantanir sínar sem allra fyrst.
Tegundir þær sem verða til sölu eru:
Kalksalpétur með 15 */2°/o köfnunarefni og 28°/o kalki.
Nitrophoska I. G. algildur áburður með 16'/2°/o köfnunarefni
16'/2°/o forsforsýru og 20°/o kali.
Superfosat með 18°/o forsforsýru.
Kaliáburður með 37°/o kali.
KAUPFÉLAG EYFIRÐINGA.
Eimskipafélag íslands
Aðalfundur.
Aðalfundur Hlutafélagsins Eimskipafélag Islands, verður hald-
inn í Kaupþingsalnum í húsi félagsins í Reykjavík, laugardag-
inn 22, júni 1929, og hefst kl. 1 e. h.
DAGSKRÁ:
1. Stjórn félagsins skýrir frá hag þess og framkvæmdum
á liðnu starfsári og frá starfstilhöguninni á yfirstandandi
ári, og ástæðum fyrir henni, og leggur fram til úrskurðar
endurskoðaða rekstrarreikninga til 31. desember 1928, og
efnahagsreikning með athugasemdum endurskoðenda, svör-
um stjörnarinnar og tillögum til úrskurðar frá endurskoðendum.
2. Tekin ákvörðun um tillögur stjórnarinnar um skiftingu
ársarðsins.
3. Kosning fjögra manna í stjórn félagsins, í stað þeirra, sem
úr ganga samkvæmt félagslögunum
4. Kosning eins endurskoðanda í stað þess er frá fer, og eins
varaendurskoðanda.
5. Umræður og atkvæðagreiðsla um önnur mál, sem upp
kunna að verða borin.
Þeir einir geta sótt fundinn, sem hafa aðgöngumiða. Að-
gongumiðar að fundinum verða afhentir hluthöfum og umboðs-
mönnum hluthafa á skrifstofu félagsins í Reykjavík, dagana 19.
og 20. júní næstk. Menn geta fengið eyðublöð fyrir umboð
til þess að sækja fundinn, á aðalskrifstofu félagsins í Reykjavík.
Reykjavík, 4. janúar 1929.
Stjórnin.
. ^ ýlLFA-LAVAL 1878-1928
I 50 ár hafa Alfa-Laval skilvindur verið beztu og vönduðustu
skilvindurnar á heimsmarkaðinum.
ALFA LAVAL verksmiðjurnar hafa altaf
verið á undan öðrum verksmiðjum með ný-
ungar og endurbætur, enda hafa Alfa-Laval
skilvindurnar hlotið yfir 1300 heiðursverðlaun
og fyrstu verðlaun, auk annara verðlauna.
Reynslan, sem fengín er við smíði á yfir
3,500,000 Alfa-Laval skilvindum, tryggir það
að A L F A-L A V A L verði framvegis öll-
um öðrum skilvindum fremri að gerð og
gaeðum.
Mjólkurbú og bændur, sem vilja eignast vandaðar vélar, til
mjólkurvinslu, kaupa hiklaust Alfa-Laval mjaltavélaf, skilvíndur,
strokkar, smjörhnoðara og aðrar Alfa-Laval vélar.
Samband íslenzkra samvinrjufélaga.