Dagur - 18.12.1934, Side 1

D AGUR
kemur ót á þriðjudögum,
fimmtudögum og laugar-
dögum. Kostar kr. 9.00 árg.
Gjaldkeri: Árni Jóhanna-
son í Kaupfél. Eyfirðinga
Gjalddagi fyrir 1. júlí.
• • • * • o *
Afgreiðslan
er hjá JÓNI Þ. ÞÓE.
Norðurgötu3. Talsimi 112.
Uppsögn, bundin við ára-
mót, sé komin til af-
greiðslumanns fyrir 1. des.
Akureyri 18. desember 1934.
145. tbl.
Samningar við Spán.
Opinbei'lega hefir nú verið
skýrt frá þeim samningum, sem
náðzt hafa við Spán viö umieit-
anirnar í sumar. — Er þá helzt
að íslendingar megi framvegis
flytja til Spánar fisk er svarar
til meðalinnfl., miðað við 1931—
1933, eða rúmlega 16000 smálest-
ir 15%. Gegn því skulu
spánskar vörur sæta fyrsta flokks
kjörum á íslandi, enda skulu ekki
Súðin slrandar.
Á sunnudagsmorguninn kl. 6
strandaði strandferðaskipið »Súð-
in« á svonefndum Djúpskerjum,
sunnan og framan við Höfða-
kaupstað á Skagaströnd. Ekkert
manntjón varö; voru íarþegar
allir komnir í land klukkan 9.
Send voru boð eftir hjálp og tókst
að ná skipinu út í fyrrinótt. Ein-
hver leki hafði komizt að því.
□ K.4I1 503412188 - Jólaf.
Tvö söngkvöld.
Hreinn Páilsson
söng í Nýja Bíó fyrra miðviku-
dagskvöld við sæmilega aðsókn,
og var stórum vel fagnað af á-
heyrendum. Enda mátti það vel,
því að síðan að ég heyrði til hans
fyr§tt hefir röddin ekki látið eins
vel ~að söng og nú.
Það er í raun og veru auðskil-
ið, að Hreinn Pálsson syngi fyrir
fullu húsi víðast, og ekki síður í
höfuðstaðnum en annarstaðar.
Þar styður hvað annað, óvenju-
lega karlmannlegt andlit og vaxt-
arlag á sviði að sjá, fallega hóf-
stillt framkoma, röddin-— frá
náttúrunnar hendi — og söng-
hæfileikarnir reyndar líka.
Um röddina er það að segja,
að cfniviðm'inn er óvenju sjald-
gæfur, Þetta er upplagður »hetju-
tenór«, með fagurmjúkum bary-
tonhreim, eins og myrkum kné-
fiðlublæ slái allstaðar á röddina,
þegar hún íylgir sínu rétta eðli
— röddin er jafn sjaldgæf í sinn
hóp sem platína meðal málma.
Raddsviðið er að eðli og uþpruna
mikið og nálega allstaðar jafn-
gott og raddmagnið geysilegt.
Mér, og sjálfsagt mörgum öðr-
um, hættir áreiðanlega til þess
að gera Hreini Pálssyni rangt til
I dómum, því þótt vitanlegt sé
lagðar hömlur á innflutning
þeirra. Borðvín séu að mestu eða
öllu leyti keypt frá Spáni, enda
séu íslendingar hvattir til þess að
kaupa þaðan annan varning t. d.
skófatnað, baðmullarvarning
»jute«-vefnað (poka) o. fl. o. fl.
Aftur á móti vona fslendingar að
Spánverjar sjái sér fært að auka
saltfisksinnflutning frá því sem
nú er. —
öllum að hann er ígripasöngvari
(»amateur«), sem eigi hefir lit-
izt kostur á að fullkomna sig, —
ekki líkt því — og á sér nú eng-
an kost þess að hlynna að rödd-
inni með þjálfun, nema rétt með
köflum, þá er efniviðurinn svo
ágætui' — og aðrir hæfileikar í
raun réttri svo góðir, — að hann
verður alltaf borinn saman við
atvinnusöngvarana (professio-
nals).
Um þjálfun, sem hjá þeim, ætti
því tæpast að mega tala. Þó er
tónslotun hans svo fyrirtaks góð,
að hverjum atvinnusöngvara
mætti sæmd að þykja, enda stór-
um betri en hjá flestum íslenzk-
um söngvurum, samtíðarmönn-
um hans, þótt auðvitað sé það í
sjálfu sér ekki stórkostlegt hrós.
— Mjög vel kom þetta fram víða,
allra bezt þó í »Tonerna«. — En
sökum þjálfunarskorts er sá höf-
uðgalli á röddmni, að hún oft
er skaðlega völt í lægi sínu þeg-
ar mest á lig’gur. Hún verður í
sjálfu sér aldrei Ijót, en heildar-
svipurinn stundum slæmur — ó-
þægilega höttóttur.
Túlkunar- og tjáningargáfa er
tvímælalaust mun betri en í með-
allagi í eðli sínu, og þá sérstak-
lega hinn ljóðræni þáttur þeirrar
gáfu, svo að þrátt fyrir stórfelld-
lega dramatískan raddblæ fer hið
ljóðræna jafnaðarlega betur úr
hendi, en oft þó bezt þegar við-
fangsefnið er sem einfaldast, en
að því styður vafalaust drengi-
lega látlaus skaphöfn söngvarans
á allan hátt. Gott dæmi um það
var »Berðu mig til blómanna«,
»FoIkvisa« og »Mustalainen«,
sungið með orðum Davíðs Stef-
ánssonar frá Fagraskógi: »Til
erufræ«'—, en ósmeðjulegt, en um
leið, óendanlegt vikivakaþunglyndi
þeirra orða hæfir laginu langtum
betur en sænski textinn, er prent-
aður var, a. m. k. eins og Hreinn
Pálsson söng þau, Ég hafði satt
að segja lcviðið dálítið fyrir því
lagi og »Berðu mig til blómanna«,
að söngvarinn myndi eyðileggja
þau með því að hleypa um of
klökkva í röddina, er honum hef-
ir stunclum hætt til. En nú var-
aðist hann það; honum hefir von-
andi skilizt, að á slíkan knéfiðlu-
blæ, sem rödd hans hefir, má var-
lega bæta meiri klökkva, nema
leyfilegt sé á stöku stað í með-
ferð mjög dramatískra viðfangs-
efna. — Áðurnefndum lögum og
löguni Björgvins Guðmundssonar,
ekki sízt hinu sérkennilega og
fallega »Tunglið«, skilaði söngv-
arinn mjög vel.
En í 'meðferðinni á »íf^pldrið-
um« kom sárlega í ljós vanþroski
vel sáhænnar túlkitnargáfu. Veld-
urþar náttúrlega tilsagnarskortur
oghonum samfara ávani á nokkuð
einhæf viðfangsefni. Tjáning þess
lags var þá líka svo geðlaus, að
allt fór í »hund og kött«, — á-
heyrandinn hefði komizt i ná-
kvæmlega jafn drauga- og djöful-
lega tryllandi geðæsingu af því að
hlusta á »Stígur hún við stokk-
inn« eða »Bí, bí og blaka«. Drott-
inn rninn dýri! Því ekki að nota
jafn stórfenglega dramatiska
rödd á jafn tilvalið viðfangsefni ?
Því ánægjulegra er þá að geta
borið því vitni, að síðasta lagið,
»Good bye«, var fyrirtaks vel
sungið, svo að frambærilegt hefði
verið til sæmdar hvar sem er, að
því einu undanteknu, að tónninn
var á einum stað síðast í »forte«
nokkuð opinn. Annars var laginu
skilað fullkomlega velgjulaust og
karlmannlega með tiltakanlega
fögrum raddblæ, ágætum fram-
burði erlends máls, svo að margir
»lærðir« söngvarar mættu af
læra og með svo frjálsri rödd, að
jafnvel í mestu átökunum virtist
enn vera af nægu raddmagni
meiru að taka. —
Vigfús Sigurgeirsson aðstoðaði,
og yfirleitt prýðilega.
Áheyrendur knúðu söngvarann
einum sjö eða átta sinnum fram
til endurtekningar. —
Prófai’kalestur á söngskránni
hefir verið hræðilegur, en prent-
uð er söngskráin í Reykjavík, svo
að Akureyri getur sofið rólegar
þess vegna.
Sigurður Skagííeld
endurtók söngkvöld sitt í sam-
komuhúsi bæjarins fyrra firnmtu-
dagskvöld. Að þessu sinni var
röddin eigi líkt því eins fullkom-
lega frjáls á hæstu tónunum eins
og hún var yfirleitt þá, en slíkt
er breytingum undirorpið og
skiptir ekki mestu, ef sanngjarn-
lega er dæmt. Enda má segja, að
þrátt fyrir þetta hafi meðferð
viðfangsefna að þessu sinni víð-
ast tekizt betur en fyrra kvöldið
og meðferð sumra stórum betur,
t. d. »Danny boy«, er nú var
sungið fallega jafnlíðandi frá
upphafi til enda með greinileg'-
um framburði og fullkomlega við-
unanlegum skilningi, svo að því
var líkast sem hér hefði gjörólík-
ur söngvari að verki verið þeim
er fyrra kvöldið söng sama lag.
— Yfirleitt var meðferð máls
mun vandaðri en fyrra kvöldið,
rpdduðu og blestu s-in ekki svip-
að því eins áberandi, en þó enn
til lýta, t. d. í »Sofðu vært elskan
mín«. Aftur á móti hafði slíkt
þjálfunaratriði sem snögg tón-
slotun er, auðvitað ekki lagazt á
þeim stutta tíma.
Svo er þá auðvitað líka um
önnur meginatriði, er tekin voru
fram hér um daginn, og nægir
því að skírskota til þess dóms, er
þar kom fram, eða í sem stytztu
máli: Alveg fyrirtaks efniviður
— sjaldgæfur — en þjálfun og
þroski, þrátt fyrir nám, ekki
nægilegt til þess að úr yrði mikill
söngvari á alþjóðavísu eins og
efni þó hefðu staðið til með rödd-
ina sjálfa.
* * *
Húsið var troðfullt og söngv-
aranum fagnað hávært og ákveð-
ið af aðdáendum hans. ,— Um
hitt, hvern þátt í meira lagi ó-
venjuleg framkoma söngvarans
milli söngkvöldanna hafi átt í
troðningnum, eða um framkomu
söngvarans undir sönglokin verð-
ur ekkert á þessum grundvelli
sagt. Það kemur í rauninni ekki
söngdæmingu við.
S. H. f. H.
Hfálpið fátækum.
Kvöldskemmtun verður haldin
í Nýja Bíó miðvikudagskvöldið
19. þ. m. kl. 9. Þar verður sýnd
kvikmyndin »Brúðarför PaIos«
(Grænlandsmyndin) og söngfé-
lagið Geysir skemmtir með söng.
Ollum ág'óðanum verð-
ur varið til sfyrklar fá-
tækum.
Er þess að vænta, að bæjarbúar
fjölmenni á þessa góðu skemmt-
un, og geri tvennt í einu, að njóta
skemmtunar fyrir sjálfa sig og
hjálpa þeim, sem bágt eiga.