Dagur - 16.04.1936, Blaðsíða 2

62
D A G UR
16. tbl.
Hneyksliskosning
íhaldsins i bankaráð
Landsbankans.
Ihaldíð kýs mesta skuldakóng
landsins i ráðið.
Nýlega kaus Landsbankanefndin
tvo menn í bankaráðið í stað þeirra
tveggja, sem úr ganga nú í ár sam-
kvæmt lögum. Kusu Framsóknar-
menn Jónas Jónsson, en íhaldsmenn
Ólaf Thors.
' Hvar sem til spyrst, mælist þessi
kosning íhaldsmanna afar illa fyrir.
Ástæðan til gremju almennings yfir
þessu framferði íhaldsins er ofur
auðsæ og skiljanleg.
Það er nú orðið upplýst og upp-
víst, að hlutafélagið Kveldúlfur,
sem þeir Thorsbræður eiga og bera
ábyrgð á, skuldar bönkum landsins
nálægt fimm miljónum króna, auk
þess sern það kann að skulda ann-
arstaðar.
Meiri hlutinn af þessari iniljóna-
skuld Ólafs Thors og bræðra hans
er í Landsbankanum.
Það hefir einnig verið upplýst og
játað af aðstandendum Kveldúlfs,
að 400 þús. kr. af þessu stóra láni
hafj verið tekið út úr rekstri fyrir-
íækisins og lánað ólafi og bræðr-
um» hans til persónuiegrar einka-
notkunar.
Það, sem íhaldsmenn í Lands-
bankanefnd hafa aðhafzt, er þetta:
Þeir hafa valið rnann, sem skuldar
Landsbankanum miljónir króna, til
þess að gæta hagsmuna bankans og
sjá um, að allt sé þar í röð og reglu.
Þetta er tvímælalaust hneyksli og
lýsir fjármálaspillingu íhaldsins á
háu stigi.
Það var ekki ófyrirsynju, að Jón-
as Jónsson lagði þá spurningu fyrir
Ólaf Thors í nýlega afstöðnum eld-
húsdagsuniræðum, hvenær hann
ætlaði að greiða þessa miklu milj-
ónaskuld Kveldúlfs. Ólafur harð-
neitaði að svara og var ófáanlegur
til að ræða um skuldir sínar og
Kveldúlfs, en var þvi ákafari að fár-
ast yfir skuldum annara.
Kosning Ólafs Thors í bankaráð-
ið er talandi vottur um spillt fjár-
málasiðferði íhaldsins, þar sem á-
byrgðartilfinning þess er orðin svo
sljó, að það kýs stórskuldugasta
mann landsins í bankaráð þjóð-
bankans. .
ihaklsmenn eru með sífelldar hól-
ræður um sjálfa sig fyrir það, hvað
þeir séu mikiir sparnaðargarpar og
gætnir í fjármálum. Jafnframt þessu
ógeðslega og ósanna sjálfshóli ger-
ast þeir auðmjúkar undirlægjur
Kveldúlfs og leggja lið sitt til þess
að rýra öryggi þjóðbankans með
því að kjósa í bankaráðið mesta
skuldakóng landsins.
Og þó að Ólafur Thors hafi vikizt
undan því, að gefa upplýsingar um
það, hvenær hann hyggist að greiða
miljónaskuldir sínar, þá verður
þeirri fyrirspurn haldið áfram, þar
til hann neyðist til að svara.
Óiannindaverksiiiiií ja
„einkafyrir(æki$in$“.
í blaði því, sem Framsókn kall-
ast, frá 22. febr. s. 1., eru enn einu
sinni endurteknar lygarnar um bú-
skap Jónasar alþm. Jónssonar, í
Hriflu. Það er nú naumast ástæða
til að kippa sér upp við það, þó
þessi svokallaða »Framsókn« farl
með ósannindi og blekkingar í garð
bænda og samvinnumanna. Það er
ekki í fyrsta sinn, og kemur fáum
á óvart, enda sjaldnast tekið mikið
mark á því, seni sagt er í blaðinu
því. Virðist þar fara prýðilega sam-
an málstaður og menn, enda eðli-
legt, því hvað eiskar sér líkt.
Að hinu leytinu virðist svo sem
allt þetta tal um búskap J. J. í
Hriflu sé seigunnið sælgæti í munni
andstæðinga hans. Og þó vita þeir
það, sem slíku halda á lofti, að J. J.
hefir aldrei búið í Hriflu og aldrei
»f!osnað« upp þaðan, þó þeir haldi
slíku fram. En það virðist vera hin
sterka, meðfædda eðlishneigð, er
hér kemur fram, þ. e. löngunin til
að skýra rangt frá, segja ósatt, þó
í litlu sé, þegar andstæðingur á í
hlut. En hversu er þá trúandi þess-
uni sömu mönnum, þegar til annara
mála kemur? Má ekki álykta, að
þeir, sein þjóna svo einhliða lund
sinni á opinberum vettvangi, að
þeir virðast hvorki vilja né geta
sagt annað en ósatt, og það í mjög
einbrotnu og raunar ómerkiiegu
máli, — má ekki álykta segi ég, að
þeim hinum sömu sé hætt við að
ganga á snið við sannleikann og
fara um hann fremur köldum hönd-
um, þegar um stærri og þýðingar-
meiri mál er að ræða og andstæð-
ingar eiga í hlut? — Það er talin
gömul reynsla fyrir því, að þeir,
sem af meðfæddri hvöt, eða af ut-
anaðkomandi áhrifum — eins og t.
d. af stöðugu samneyti við sér verri
menn — gjörast talsmenn ósann-
inda, þá verði þeir furðulega fast-
heldnir og tryggir hinum illa mál-
stað.
Það er hálf gremjulegt að heyra
það og lesa, þegar manntitjur, eins
og þessi Sveinn — eða hvað hann
nú heitir — frá Egilsstöðum, er með
dólgsskap og drembilæti að gefa
það í skin, að hann sjálfur sé ein-
hver voðaleg stærð í andstöðuflokki
bændanna, sem aðrir muni vera
hræddir við, — hann, sem fæstir
munu nokkuð kannast við, hann,
sem sennilega aldrei hefir komið
opinberTega fram og aldrei verið
getið í sambandi við nokkurt þjóð-
nytjamál í almennings þarfir. —
Þá er það og eigi síður gremjulegt,
þegar hann, þessi maður, læzt vera
að fordæma ósannindin hjá öðrum,
samtímis því sem hann sjálfur fyll-
ir gúlinn af vísvitandi ósannindum
um aðra.
Önnur ósannindi þessa Sveins eru
og þau, að J. J. hafi látið gera
skurð í Hriflu og vatninu verið ætl-
að að renna á brattann! Ekki er
okkur sveitungum J. J. kunnugt um
þetta, og ættum við þó að vita það
gerst allra. En við vitum, að þetta
eru ósannindi. Má segja að Sveini
þessum sé ekki sérlega óljúft að
offra tíma og eigin áliti í þjónustu
ósannindanna.
Við, gamlir sveitungar J. J., sem
höfum þekkt hann allt frá. lians
æskuárum og fram á þennan dag,
þurfum alls ekki að láta Svein
þennan, eða nokkurn annan, segja
©kkur hver eða hvernig maður Jón-
as Jónsson.er. Það er öldungis ár-
angurslaust fyrir Svein, eða hvern
sem er, að ljúga upp á J. J. og ætla
okkur að trúa. Til þess þekkjúm við
of vel framfarahug hans og um-
bótalöngun, drengskap hans og
viljakraft til þjóðnýtra starfa og
framkvæmda. Enda hefir J. J. sýnt
það sjálfur, hver hann er, með
störfum sínum í þágu alþjóðar.
Samflokksmenn hans og margir
aðrir hafa og sýnt það í orði og
viðurkennt það í verki, þar sem
fleiri hundruð manna voru mættir,
að J. J. er mest metinn allra núlif-
andi stjórnmálamanna þjóðarinnar.
Enginn hefir hlotið jafn glæsilega
viðurkenning fyrir því og J. J. Enda
hefir öll hans stjórnmálabarátta lot-
ið að því, að bæta úr því, sem núð-
ur hefir farið í lífi og háttum þjóð-
arinnar, og hefir sú umbótastarfsenú
komið fram í dómsmálum, heilbrigð-
ismálum, skólamálum, atvinnu- og
landbúnaðarmálum, samgöngumál-
um, landhelgismálum og fl. — Öll
hans starfsenú hefir miðað að því,
að gera nútíð og framtíð betri og
bjartari, svo ahnenningi fái liðið
betur, svo allir fái lifað menningar-
lífi móts við aðrar siðmenntaðar
þjóðir, svo sem þjóðarhættir, efni og
ástæður frekast leyfa. — Þetta vita
allir og þetta viðurkenna allir sæini-
lega sanngjarnir og réttlátir, allir,
sem meta sannleikann meira en ó-
sannindin. En öll þessi starfsemi J.
J., hefir kostað hann látlausa bar-
áttu og stór átök.
Engum dettur í hug að neita því,
að Jónas Jónsson hefir oft og mörg-
um sinnum veitt andstæðingum sín-
um mörg högg og þung, svo þá hef-
ir harla oft sviðið undan, og það
ekki óverulega. En er nú raunar
við öðru að búast, þegar alls er
gætt? Reynast þau ekki býsna sterk
öflin þau, er samanstanda af skiln-
ingsleysi, þröngsýni, viljaleysi,
kæruleysi, hlutdrægni, heimsku og
ósannindum? Starfsemi J. J. hefir
miðað að því að brjóta þessi öfl á
bak aftur og slíta þau bönd, er hafa
knýtt þau saman, jafnframt því að
byggja upp nýja starfsenú á nýjum
og heilbrigðari grundvelli. Og hon-
um hefir, því betur, orðið mikið á-
gengt. Hann hefir víða unnið marga
sigra og stóra, með aðstoð góðra
manna.
Þegar nú litið er til hinna mörgu
umbótamála, sem J. J. hefir barizt
fyrir og konúð í framkvæmd, þá má
segja að það sé undraverður við-
burður — og þó neðan við það aö
vera nokkurs verður — þegar
kiaufalegir ritsnápar, eins og þessi
Sveinn, fer að moka upp hrakyrðum
og ósannindum um J. J. Þetta er
enn undraverðara, þegar þess er
,gætt, að þetta gerir maður, sem
enginn þekkir að hafi barizt fyrir
nokkru umbótamáli eða nokkru nyt-
semdarmáli komið í framkvæmd
fyrir íslenzka þjóð. — Hversu má
honum detta sú fjarstæða í hug, að
nokkur trúi því, sem hann segir, —
svona maður. Það væri undarlegt.—
Það, sem mest einkennir grein
þessa Sveins, sem birtist í áður
nefndri »Framsókn«, er kæringar-
leysið, stráksskapurinn og ósannind-
in. Skal ég að lokum láta Svein
sjálfan sanna þessi ununæli, með
því að taka hér upp glefsur úr
grein hans, sem örlítið sýnishorn
fyrir þá, sem ekki sjá »Framsókn«
eða ekki vilja lesa hana. Eg gríp af
handahófi niður í grein þessa
Sveins, Þar er af miklu að taka, og
flest er iíkt hvað öðru:
Sveinn segir meðal annars:
»Þú (þ. e. J. J.) skilur ekki þýð-
ingu ræktunar landsins, heldur ekki
þýðingu Iandbúnaðarins fyrir þjóð-
arheildina«.------»Enginn stjórn-
málamaður hefir sett svo ranglátt
mat á gildi landbúnaðarins sem þú.
Þú hefir tekið upp þá stefnu, að
Peir, setn ekki hafa þegar
tryggt sér útsæði, ættu ekki
að draga að gera pantanir.
Kaupfólag Eyfirðinga. «g
Kjötbúðin.
HHHHHHHBlSHtiilÍHHHHHHHHHHHHHHB