Dagur - 07.05.1936, Blaðsíða 2

Dagur - 07.05.1936, Blaðsíða 2
74 19. tbl. Þar sprakk íhaldsblaðran. Þegar Uialdsmenn hvísla og hlera. Fyrir fáum áruni vitnaðist um hið ógeðslegasta ráðabrugg, sem fyrir hefir komið í stjórnmálalífi islend- inga. Þetta andstyggilega ráða- brugg skapaðist innan ihaldsflokks- ins og grundvallaðist í hvíslingum og hleri íhaldsmanna. Svo var mál með vexti, að þeir óttuðust sérstak- lega inikið einn andstæðing sinn á Alþingi, sem þeir töldu vísan til mikilla áhrifa gegn hagsmunastreitu þeirra, til handa sjálfum sér í ís- landsbankamálinu og fleiru. Þá hófu íhaldsmenn hvíslingar miklar um það, hvernig þeir gætu með hægu móti gert þenna sér hættulega and- stæðing óskaðlegan, og ráðið var fundið með aðstoð »vísindalegrar sérfræði«. Við hvíslum því í eyru manna, sögðu íhaldsmenn, að þessi pólitíski andstæðingur okkar sé orð- inn geðveikur og megi ekki sinna neinum opinberum málum, en verði að meðhöndlast sem sjúklingur. Að vísu vitum við, að fyrir þessu er enginn flugufótur, en ef við hvíslum nógu ákaft um ,geðveikina’, þá verð- ur kannske lagður trúnaður á hvíslið og ekki er það ólíklegt, að andstæð- ingur okkar lamist svo við þetta, að mótstöðukraftur hans verði ekki nægilegur til að standa á móti frek- ari hefndartilraun frá okkar hendi. Þegar hvisl íhaldsins um »geð- vejkina« itafði gengið nokkra hríð, hlera íhakismenn, að hinn hættulegl andstæðingur liggi rúmfastur af kverkabólgu. Þá hvíslast íhalds- menn á uni það, að nú sé gott tæki- færi til að gera aðalárásina á sjúk- an manninn, færa honum og fjöl- skyldu hans þau tíðindi að sjúkra- beðnum að hann sé af »vísindalegri sérfræðk dæmdur vitskertur, verði því tafarlaust að hverfa, ekki ein- ungis frá afskiptum opinberra mála, heldur og úr hópi frjálsra manna og heilbrigðra og kviksetjast innan veggja vitfirringahælis. í ræðu, sem Jóhann Jósefsson flutti á Alþingi fyrir nokkru, var hann með glósur um gjaldeyrisnotk- un Sambands íslenzkra samvinnufé- laga, er gengu í þá átt, að Sam- bandinu væri veitt sérstaða með tilliti til þess erlenda gjaldeyris,, er það hefði aflað. Síðan heldur Morgunblaðið þvi fram, að S. í. S. hafi íengið Ieyfi gjaldeyris- og innflutningsnefndar til frjálsrar ráðstöflunar á þeim gjaldeyri, sem það fíer fyrir útflutt- ar afurðir, til greiðslu á erlendum nauðsynjavörum, og að S. í. S. haft hér orðið sérstakra hlunninda að- njótandi, sem önnur verzlunarfyrír- tæki geti ekki fengið. Vitnar MbL 1 ræðu Jóh. Jósefssonar í þessu efni. Að lokum etur svo »íslendingur« að nokkru upp ummæli Mbl. um þetta. íhaldsmenn ætluðu nú í snatri að framkvæma »kviksetninguna«, þar sem þeir þóttust vera búnir að treysta vel grundvöll hennar með hvíslróginum. Það væri allt of lint að orði kveðið að segja, að íhaldinu hefði mistekist kviksetningartilraun- in. Hún varð því til svo mikillar háðungar og svívirðu, að það ber þess aldrei bætur og á ekki að bera þess bætur, því það verk, sem átti að fremja, var níðingslegur glæpur i augum allra drenglyndra manna á öllum tímum. Þess vegna er það, að yfir íhaldsöflum þeim, sem hér voru að verki, hvílir óafmáanleg smán i nútíð og framtíð. Blað eitt hér í bænum, sem þjón- ar þeim íhaldsöflum, er ætluðu að fremja »kviksetninguna« um árið, segir meðal annars í síðustu viku: »Þeir, sem læðast um og hvísla hafa það á sanivizkunni, að hafa vegið aftan að náunga sínum — þeir vita á sig skömmina og taka þá til þess ráðs að hlera. Þeir hlera þar sem þeir halda að enginn sjái þá og hlera helzt eftir því, sem sagt er á þeim stöðum, sem engum dreng- skaparmanni dettur í hug, að nokk- ur sé svo nöðrulega innrættur að ráðast inn á«. Það er engu líkara, en að ísl. ré að gefa sem nákvæmasta iýsingu á þeim. flokksmönnum sínum, sem stóðu að hinni skammarlegu kvik- setningartilraun. Þeir læddust um og hvísiuðu hinum versta rógi, þeir vógu á hinn ódrengilegasta hátt aft- an að náunga sínum, þeir óðu á skitugum skóm inn á þann vettvang, »sem engum drengskapannanni dettur í hug, að nokkur sé svo nöðrulega ínnrættur að ráðast inn á«. Allt þetta hafa þeir »á samvizk- unni« og »þeir vita á sig skömm- ina«. Kennir mjög blekkinga í frásögn íhaklsblaðanna um þetta mál, þar sem þau gefa í skyn, að S. í. S. fái algerlega að ráða yfir gjaldeyrinum fyrir útfluttu vörurnar eða einhverj- um hluta hans og hafi þannig hlunnindaaðstöðu fram yfir öll önn- ur hliðstæð fyrirtæki. Sannleikur málsins er sem hér segir: S. í. S. hefir viðskipti við erlenda banka og fær þar lán til vörukaupa í viðkomandi löndum. Gjaldeyris- og innflutningsnefnd hefir veitt Saimbandinu heimild til að greiða þeSsi lán af verði fyrir útfluttar af- urðir, og nær sú heimild að sjálf- sögðu aðeins til greiðslu á skuldum fyrir vörvtr, sem S. í. S. hefir fengið innflutningsleyfi fyrir. Eipifr^mur má upplýsa það, að a. ihaldið er alltaf samt við sig í réttarfarsinálunum. í 5 ár tókst í- haldsmönnum að hindra það að hægt yæri að hafa eftirlit með njósnum fyrir veiðiþjófa. Þessi mót- spyrna þeirra studdi að því, að upp ólust margir afbrotamenn, sem leigðu sig erlendum veiðiþjófum til niðurdreps fyrir fiskimannastétt síns eigin lands. Á síðastliðnum vetri kemur þetta landráðastarf í ljós og sannast, svo að ekki gat leikið á tveim tungum um sekt afbrota- mannanna og allar þrætur gegn því árangurslausar. Jafnframt kom það eðlilega fyrirbrigði í ljós, að hver einasti njósnari, sem var á leigu veiðiþjófanna, var hreinræktaður Morgunblaðsmaður. íhaldið hafðt alið njósnarahópinn upp við skaut sitt. Þá var það, að Hermann Jónas- son forsætisráðherra gaf út »ömmu- frumvarpið«, sem bráðabirgðalög. Á inóti þessari löggjöf til verndar íslenzkum fiskimiðum hafði íhaldið greitt atkvæði í 5 ár og tafið fram- gang hennar með málþófi og alls- konar prettum. Nú var sá leikur tapaður. Mbl.-liðið var þrútið aí reiði, beit á jaxlinn og blótaði í hljóði, en þorði ekki að verja hina seku flokksmenn sína af hræðslu við almenningsálitið. Ölafur Thors hélt því jafnan fram i þinginu, að löggjöf uin misnotkun loftskeyta væri með öllu óþörf, því ríkisstjórnin gæti látið skoða skeyt- in án hennar eins og hún vildi. Á þessum forsendum greiddu íhalds- menn atkvæði gegn frv. til laga um misnotkun Ioftskeyta í 5 ár. Sama skoðun kom enn fram meðal íhalds- manna á yfirstandandi þingi. Hún var framborin í þeini tilgangi að m. k. 14 kaupmenn í Reykjavík, að allega heildsaiar, og 30 kaupmenn utan Reykjavíkur hafa á síðastl. ári fengið samskonar heimild og S. í. S. til ráðstöfunar á útflutningsverð- mæti. Og ein af þessum verzlunum, sem á síðastl. ári fékk leyfi gjald- eyris- og innflutningsnefndar til að nota andvirði útfluttra afurða til greiðslu á erlendum skuldum á sama hátt og Samb. ísl. samvinnu- félaga, var einmitt verzlunarfyrir- koma sökinni í sambandi við njósn- irnar yfir á ríkisstjórnina. Forsætisráðherra uppiýsti þá, að engin stjórn gæti haft eftirlit með misnotkun loftskeyta, nema með því að fá nýja löggjöf, af því að óhugs- andi væri og óframkvæmanlegt að fá úrskurð lögreglustjóra um að skoða og þýða þúsundir skeyta á ári, en án þess væri skoðunin ólög- ieg, ef ekki væri löggjöf fyrir hendi. íhaldsmenn höfðu tapað í tog- aranjósnamálinu og gáfust loks upp við að verja illan málstað. I bili báru þeir harm sinn í hljóði. En ný- lega hafa atburðir gerzt í Reykja- vík, sem haft hafa þau áhrif, að blaðran sprakk hjá íhaldinu. Rökstuddur grunur lék á um ó- leyfilega vínsölu í höfuðstaðnum. Til þess að komast fyrir hið sanna í því lögbrotamáli er gripið til þess ráðs að hafa eftirlit með símtölum við viss símanúmer í bænum. Var þetta gert samkvæmt dómsúrskurði Iögreglustjóra og því fullkomlega löglegt. Grunurinn reynist réttur. Fjöldi manna er brotlegur og sekt þeirra sönnuð. í vetrarlok er togaranjósnamálið til 3. uinræðu í neðri deild. Gerðust þá harðar umræður í deildinni, ekki um það mál, er fyrir lá, heldur um leynivínsöluna. íhaldsleiðtogarnir tóku upp vörn fyrir hina leynilegu áfengissölu undir því "formi, að það væri lögbrot af Iögreglustjóra að úrskurða að lögreglan mætti hlusta á viss símanúmer í því skyni að sannprófa grun um stórfelld lög- brot. Ólafur Thors brauzt fast um og hélt því fram, að rofin væru grið og friður í símastöðinni og enginn gæti framar talað óhultur í símann. Þaut nú öðruvísi í þeim skjá en áð- tæki eitt í Vestmannaeyjum, sem Jó- hann Jósefsson er meðeigandi i. Þetta hlýtur honum sjálfum að vera fullkunnugt um, en af því verður ekki dregin önnur ályktun en sú, að hann tali móti betri vitund, þegar hann heldur því fram, að S. í. S. hafi hlotið sérstök hlunnindi að því er snertir ráðstafanir á gjaldeyri. En líklega veldur þekkingarskortur ónytjumælgi íhaldsblaðanna um þetta efni. Slúðurburður íhaldsmanna um gialdeyrisnotkun S. I. S. mm £ Til hreingerninga: Vim, Dyngja, Blautasápa, »Imi« ræstiduft, Sódi, Gólfklúta. Kaupfélag Eyfirðinga. Matvöru- og hreinlætisdeild. m 1

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.