Dagur - 24.11.1938, Qupperneq 2

202
D A G U R
50. tbl.
• •• • • ♦ • ♦ ♦ ♦ ♦ • ■ » • •
Laugaskóli og
Lauoaland.
Eftir
PÉTUR SIGURÐSSON.
Eftir mjög ánægjulega dvöl á
Húsavík. sem eg hefi minnst á
öðrum stað, lagði eg leið mína inn
í Reykjadal. Hafði þess verið
óskað, að eg kæmi þangað í heim-
sókn til ungmennafélaga og al-
þýðuskólans á Laugum. Á vegum
ungmennafélaganna flutti eg þar
tvö erindi, annað á Breiðumýri en
hitt á Hólmavaði, en í alþýðuskól-
anum flutti eg þrjú erindi, og mun
þar hafa verið samankomið um
hundrað manns frá báðum skól-
unum. Þetta var mjög myndarleg-
ur og ágætur áheyrenda-hópur.
Eg minnist þess með sérstakri
ánægju, að nokkrir nemendanna
heimsóttu mig á herbergi mitt, að
ræða við mig bindindis- og menn-
ingarstarf, heima í þeirra eigin
héruðum, og óskuðu eftir sam-
starfi. Ekki varð annað séð, en að
öll umgengni í skólanum og stjórn
hans væri hin bezta. Eg var gest-
ur skólastjórans þessa daga sem
eg dvaldi á Laugum, og sendi eg
þeim hjónum mínar kærustu
kveðjur og þakklæti fyrir góða og
mjög ánægjulega daga á heimili
þeirra.
Einn daginn fórum við milli 50
og 60 í gönguför, og gengum eina
14 km. Var það hressandi og
heilsubætandi ferðalag.
Þá var mér boðið að heimsækja
húsmæðraskólann á Laugum og
flytja þar erindi, og auðvitað var
það ekki hið lakasta. Þar voru og
staddar kennarakonur frá alþýðu-
skólanum. Ef þessi snotri og
prýðilegi húsmæðraskóli er smá-
mynd þess heims, er kvenþjóðin
mundi skapa, ef hún fengi völdin,
þá legg ég til að hún taki við
stjórninni. Alstaðar sáust á þessu
fyrirmyndar skólaheimili merki
þeirra handa, sem bezt skreyta
lífið í mannheimi, hjúkra sálum
manna og umvefja þá ástúð og
blíðu. Skilningsgóðum lesara þarf
ekki að finnast neitt broslegt við
það, þó ég segi, að hvergi á ferða-
laginu hafði mér liðið betur en i
þessari kvenna- og meyja-skjald-
borg, er við drukkum öll myndar-
lega framreitt kaffi á eftir. —
Forstöðukonan er Kristjana Pét-
ursdóttir, og þarf ég ekki að
kynna hana, því hún er ein hinna
ágætu kvenna, sem allir ljúka
lofsorði á. — Það er í alla staði
mjög ánægjulegt að heimsækja
skólana á Laugum.
Nú vildi svo vel til, að góðkunn-
ingi minn, Eiríkur Pálsson, lög-
fræðinemi við Háskóla íslands,
kom í heimsókn til skólans, á veg-
um Bindindissambands í skólum.
Sýndi hann skuggamyndir og
flutti erindi um bindindismál. Með
honum fór ég svo til Akureyrar,
sem er eftirlætisbærinn minn á ís-
landi.
Hér verð ég nú að brjóta blað,
því lengra var ég ekki kominn
með línur þessar, er ég reis úr
> *-* * * » • •
rekkju snemma á mánudagsmorg-
uninn 21. okt., á Munkaþverá. Þar
hafði ég flutt erindi kvöldið áður
fyrir ágætum tilheyrendahóp. Nú
varð ég að bíða fram um hádegi
eftir bílferð og gekk því út að
Laugalandi, eins og sá, er langar
til að hnýsast í það, sem er þó
hálfgerð bannvara. En hér var
hægt að finna sér nokkuð til af-
sökunar, því á Laugalandi er ekki
aðeins kvennabúr, heldur líka
prestssetur, og auðvitað fór ég og
heimsótti prestinn. En prestar
hafa aðgang að öllum hofum, og
séra Benjamín Kristjánsson leiddi
mig í hina fögru meyjaskemmu á
Laugalandi. Skólinn er sjálfur svo
stílhreint og fallegt hús — busta-
og hornalaust — að annað er ó-
hugsandi en að hann geymdi eitt-
hvað fallegt innan veggja sinna,
og ætti ég ekki að þurfa að rök-
styðja það frekar.
Hin unga og ágæta forstöðukona
skólans kom mér í samband við
sinn fríða meyjahóp, og flutti ég
fyrir þær erindi. Auðvitað ekki
um bindindi, nema hvað ég varaði
þær við þeim fjanda og fegurðar-
spilli, sem sígaretta kallast, og selt
hefir um of unga menn og meyjar
lands vors í þrældóm. Eg þarf víst
ekki að segja það, að þetta var
hinn elskulegasti tilheyrendahóp-
ur, og hið stóra skólaheimili þeirra
er hin mesta prýði bæði utan og
innan, litir mjög smekklega og
vel valdir og herbergin séi'lega
vistleg. Umgengni öll fullkomin
fyrirmynd. Þegar öll húsmæðra-
efni á íslandi hafa vanizt slíkri
vist, þá hlýtur sá þjóðarósómi að
hverfa, sem óþrifnaður heitir, og
enn á víða of mikil ítök.
Mér var það verulegur fengur
að kynnast betur prestinum á
Laugalandi og hans fyrirmyndar-
heimili. Hann hefir einhverntíma
litið í bók, maðurinn sá. Það gagn-
ar lítið, að segja manni, þegar
maður kemur á slíka staði, að öf-
und sé ókristilegt athæfi. — Eftir
hálfs dags eftirminnilega dvöl á
Laugalandi ók svo séra Benjamín
Kristjánsson með mig í bíl sínum
til Akureyrar. Svo óhætt er fyrir
mig sem gest hans að segja, að þar
var vel tekið á móti og vel frá
gengið.
14 ár i Kína
heitir nýútkomin bók eftir Ólaf
Ólafsson kristniboða, sem nú dvel-
ur hér í landi í tveggja ára fríi
frá starfi sínu austur þar. Fyrst
skýrir höfundur frá för sinni
austur til Kína, síðan lýsir hann
kristniboðsstarfinu þar, segir ým-
islegt frá þjóðháttum Kínverja,
og síðast greinir hann frá tildrög-
um þess, að hann gerðist kristni-
boði. Bókin er um 150 blaðsíður,
fróðleg á ýmsan hátt, liðlega
skrifuð og skemmtileg aflestrar.
Verður lesandinn þess lítt var af
máli og framsetningu, að höfund-
ur hafi dvalið langvistum meðal
framandi þjóða.
I. O O. F. = 12011259 ss O.
Selma Lagerlöf, hin fræga,
sænska skáldkona, varð áttræð um
síðustu helgi.
Kveðja til
Guttorms J. Gutlormssonar.
Góði Guttormur!
sem galsa-stormur
í laufi leiki
og litverpu feyki,
þú kant að þyrla
þokum, og byrla
sólskin og sælu
úr súld og brælu.
NÝJA-BÍÓ
Fimmtudagskvöld kl. 9:
¥
Aðalhlutverkin leika:
Hin fræga skautadrottning
Sonfa Henie
Allt við þér brosi —
útsynnings-rosi,
yfir þig falli
aldrei á fjalli.
Gleðji þig grundin,
gjögur og sundin,
fönn í fjallsbrúnum,
flekkir á túnum.
Ak heilum vagni —
verði þér að gagni
för þín um flæði,
flyttu ný kvæði.
Stuðla ástarorð
frá úthafsstorð
væringja þjóðum
á vestur slóðum.
Far heill um flæði
með föng í kvæði:
Andvara og yl,
árstrauma spil;
sævarhljóð og súg,
svifléttan múg
sólfáðra svana
er syngja við bana.
Friðgeir H. Berg.
Nokkur minningarorð
um
Sveinb/'örn Sigtryggsson
Saurbæ.
Þann 17. okt. síðastl. andaðist á
sjúkrahúsi Akureyrar, eftir fárra
daga veru þar, merkisbóndinn
Sveinbjörn Sigtryggsson, Saurbæ,
úr illkynjaðri blóðeitrun. Hann
var jarðsunginn að heimili sínu
1. nóv. s.l. af síra Benjamín Krist-
jánssyni, að viðstöddu fjölmenni.
Sveinbjörn sál. hafði kennt
nokkurrar vanheilsu s.l. sumar,
en vann þó alla daga fram að
banalegunni, sem ekki var nema
rúm vika. Hann var einn af þeim
mönnum, sem aldrei slapp verk
úr hendi, og hann var búinn að
reyna það, að ef búskapur á að
og hinn glæsilegi
Tyrone Power.
geta blómgast sæmilega, þá dugir
engin löðurmennska, enda lá
hann ekki á liði sínu.
Sveinbjörn var fæddur 6. júní
1882 af fátækum foreldrum, en
greindar- og dugnaðarfólki. Hann
missti föður sinn ungur, og varð
að fara til vandalausra og vinna
þar fram á fullorðinsár. Ekki gat
hann í æsku notið neinnar sér-
stakrar menntunar, en varð að
gera sér að góðu, þá tilsögn, sem
í þá daga var talin nægileg, til
þess að fá fermingu. En það var
mjög misjafnt hvemig menn not-
færðu sér þessa litlu tilsögn. —
Mér er óhætt að segja, að Svein-
björn hagnýtti sér vel þá kunn-
áttu, sem hann hlaut á ungdóms-
árum sínum, því hann var maður
framgjarn og duglegur, ræðinn og
bókhneigður, og var því alltaf að
læra. Hann fylgdist vel með öllu,
sem að framförum laut, hafði
áhuga fyrir nýungum í búnaði og
var búinn að afla sér ýmsra
vinnuvéla, og var fljótur til þess
að taka það upp, sem varð til þess
að létta vinnuna og prýða heim-
ilið.
Sveinbjörn sál. giftist eftirlif-
andi konu sinni, Sigrúnu Jóns-
dóttur, mestu dúgnaðar- og mynd-
arkonu. Þau eignuðust 6 börn,
sem öll eru á lífi: Rósa, kona
Halldórs bónda í Hleiðargarði,
Herbert, sem dvelur á Akureyri,
Ljósmyndastofan
í OránufélagsKÖtu 21
er opin frá kl. 10—6.
HVERGI ÓDÝRAR.
Guðr. Funch-Rasmussen.
■tWWWHWWnWHiW
B .. ■ I „... 3
1
Kaupfélag Eyfirðinga.
Skódeild.