Dagur - 27.04.1939, Blaðsíða 2

68
DAGUR
17. tbl.
Ilandavinnusvningin
á Laugalandi.
Á sunnudaginn var, var uppi
fótur og fit á Akureyri, því að á
Laugalandi átti að halda sýningu
á vefnaði og handavinnu náms-
meyjanna. Allir bílar bæjarins
þutu frameftir með sýningargesti.
Eg kom frameftir um þrjú leytið;
var þá 'margt bíla og manna í
hlaðinu, sem nú er orðið fallegt
hlað. Þegar inn kom, var allt troð-
fult af sýningargestum, svo mér
leizt nú ekki meir en svo á, að
hægt væri að sjá annað en fólkið.
Með lagni komst eg þó inn í dag-
stofuna. Yfir höfðum gestanna
á stofuveggjunum blöstu þar við
augum hannyrðir húsmæðraefn-
anna. Á borðum fram með veggj-
unum láu dúkar og reflar af ýms-
um gerðum og litum. Yfirleitt var
þetta fallegt, en þó óneitanlega
misjafnt, bæði að smekkvísi og
áferð allri. Fallegastir þóttu mér
kaffidúkarnir og mundlínurnar,
sem saumað var í grisju (etam-
ine). Hver einasti, sem eg sá, var
vel saumaður og smekklegur,
hvar sem á var litið. Mikið var
þarna af dúkum í ullarefni (boj),
sumir algjörlega saumaðir með ís-
lenzku bandi og sumir svo alís-
lenzkir, að bandið var jurtalitað,
gerðin í forníslenzkum stíl og
saumaðir með forníslenZkum
saumi; mun sú saumaaðferð
hvergi þekkjast, nema á íslenzk-
um munum, frá ofanverðum mið-
öldum. Hefir ein hannyrðaverzlun
í Heykjavík (Aug. Svendsen)
unnið það þjóðþrifaverk, að taka
þenna saum upp aftur og út-
breiða hann um landið. Þarna í
dagstofunni voru líka ótal hæg-
indi (,,púðar“) á Jegubekkjum og
stólum. Sama má segja um þá:
glæsilegt yfir að líta, en fágaður
smekkur hlaut að reka sig á ó-
fágaða liti á stöku stað; þar veit
ég að ráðum kennslukonunnar,
frk. Lenu Hallgrímsdóttur, hefir
ekki verið 'hlýtt, því að hún hefir
fágaðan smekk. En sumum nem-
endum hættir við að gleyma, að í
skólann eru þeir komnir til þess
að læra, og til þess að fágast á
allan hátt, bæði siðfágast og fága
smekkinn, fá meiri gennt („kúl-
túr“). Það er nú einmitt það, sem
okkar þjóð skortir svo mjög; það
finnst glöggt, þegar maður kynn-
ist annarra þjóða mönnum. Er
þetta eðlilegt, þar sem við höfum
verið svo einangruð þjóð til
skamms tíma. En nú viljum við
vera menn með mönnum og þá
verðum við líka að fágast eða
mannast.
Yfirgnæfandi meirihlutinn var
þama líka smekklegur, en svo
hættir sumum við að sauma allt
of þétt. Það á ekki við ullarsaum-
inn og raunar ekki við neinn mis-
litan saum. Það heyrir til gamla
tímanum og hvíta saumnum.
Höndin á að vera létt. En það er
meir vandi að sauma létt.
í næstu stofu voru fötin. Falleg
föt. Þar voru sumarkjólar, sem
námsmeyjar 'höfðu ofið efnið í
sjálfar, mjög smekklegir kjólar á
allan hátt. Þar voru ísaumaðar
blúsur, í fjölbreyttu úrvali, sem
þær höfðu líka ofið efnið í sjálfar.
Margar þeirra voru mjög fallegar.
Efnið prýðilegt. Þarna voru líka
heilar kápur, sem námsmeyjar
höfðu ofið efnjð í og saumað.
Fjöldi annarra flíka var þarna.
Virtist þetta allt hvað öðru fall-
egra.
En svo kom innsta stofan. Þar
var aðalvefnaðurinn. Þetta þótti
mér glæsilegasti hluti sýningar-
innar. Vefnaðurinn hlýtur óhjá-
kvæmilega að vera það, ef hann
er smekklegur — og þessi vefnað-
ur var það. Þarna voru glugga-
tjöld, legubekksábreiður, flosofnar
mottur, borðreflar (þverreflar í
sænskum stíl), hægindi, veggrefl-
ar, borðdúkar, kjólefni, þurrkur o.
fl. Kennslukonan, frk. Erna Ryel,
er framúrskarandi í sínu fagi.
I þessari deild voru nokkrir
hlutir, sem mér fundust alveg sér-
staklega prýðilegir. Þar var ein
gul blúsa, ofin, saumuð og ísaum-
uð af einni námsmey, sem átti til-
takanlega margt fallegt á sýning-
unni. En þessi flík hefði sómað sér
vel í glugga hjá Harrods í London.
Vefnaður, litur, snið, ísaumur, og
allt handbragð virtist fyrsta
flokks. Svo voru það flosofnu
motturnar; þær voru næstum all-
ar ljómandi fallegar. Sú fyrir
framan legubekkinn í norðaustur-
horninu bar þó af, svo ljómandi
falleg var hún. Eitt var það enn,
sem vakti sérstaka athygli mína
og aðdáun. Það voru dúkar úr
gráu frotté-efni og saumað í þá
með kross-saumi. Hafði stúlkan
ofið efnið og saumað í með fínum
litum, gamlar, íslenzkar kross-
saumsgerðir, mjög smekklega fyr-
ir komið.
Þetta var nú meiri sýninghi.
Þær hafa ekki setið auðum hönd-
um Laugalandsmeyjar. Afköstin
eru áreiðanlega dæmafá. Og dug-
legar eru kennslukonurnar, því
fyrst og fremst eru það þær, sem
bera hita og þunga dagsins.
Sýningin var þeim öllum til
hins mesta sóma, námsmeyjum,
kennurum og forstöðukonu. Skóla-
nefnd og allir, sem hlut eiga að
máli, mega vera þakklátir og á-
nægðir með þenna sýnilega glæsi-
lega árangur.
Ragnheiður O. Bjömsson.
Iðnskóla Akureyrar
var sagt upp síðasta vetrardag.
100 nemendur hafa stundað þar
nám í vetur, þar af 45 iðnnemar.
7 iðnnemar, allir úr 4. bekk skól-
ans — luku burtfararprófi. Fara
aðaleinkunnir þeirra hér á eftir:
Arnaldur Quðlaugsson, bakari II. 7.38
Gunnar Sigþórsson, múrari II. 6.38
Jón Benjamínsson, húsasmiður I. 7.50
Karl Hjaltason, húsgagnasmiður II. 7.44
Sigm .Bjarnason, skipasmiður 11. 7.31
Sverrir Áskelsson, málari I. ág. 9.00
Vilhelm Kjartansson, prentari I. 7.94
Að skólaslitum loknum héldu
kennarar og nemendur Iðnskólans
og Gagnfræðaskólans sameigin-
lega fjölmennt skilnaðarsamsæti í
samkomuhúsi bæjarins.
Alþingi
frestað.
Fyrir síðustu helgi flutti for-
sætisráðherra svohlójðandi þings-
ályktunar tillögu:
„Sameinað Alþingi ályktar að
veita samþykki sitt til þess, að
að fundum Alþingis verði frestað
frá síðari hluta aprílmánaðar þar
til síðar á árinu, þó ekki lengur
en til 1. nóv. 1939“.
í greinargerð fyrir tillögunni
segir svo:
Ástæðu rliggja ýmsar til þess,
að rétt þykir að leggja til, að
fundum Alþingis, þess er nú situr,
verði frestað. — Fyrir þessu þingi
liggja allmikilvæg og stór mál,
sem miklu varðar, að þingmönn-
um gefist nægur tími til að at-
huga sem bezt og hagkvæmara
mund því að taka til afgreiðslu á
þingi síðar á árinu. Með þessum
hætti má telja líklegt, að fengist
geti öruggari athugun málanna,
án þess að það tefji störf sjálfs
þingsins og auki kostnað. Þá er
það og eðlilegt, að þeir ráðherrar,
sem 'hafa tekið við störfum fyrir
fáum dögum, telji næsta nauð-
synlegt, að þeir fái til þess tíma
og tóm að athuga sér í lagi þau
mál, er heyra til þeim stjórnar-
deildum, sem þeir fara með. —
Alveg sérstaklega á þetta við um
fjármálaráðherra og þau fjárlög,
sem samþykkt verða fyrir árið
1940. Má og þar til nefna, að yfir-
standandi tímar eru á margvísleg-
an hátt svo óvissir, eins og ástand-
ið er í alþjóðamálum nú síðustu
vikurnar, að það er næstum óger-
legt verk að ganga frá fjárlögum
fyrir næsta ár, án þess að hafa,
ef unnt er, hugmynd um, hvernig
úr málum rætist í sumar.
Ríkisstjórn er og sammála um
það, að nú liggja fyrir margvís-
leg stjórnarstörf, sem kalla á
NÝJA-BÍÓ ■
Flmmladagskv. kl. Ö
Niðursett verð
Sýnd í siðasta sinn
Bðnnnð bðrnnm
Ljósmyndastofan
í Gránuféíajfsírötu 21
er opin frá kl. 10—6.
HVERGI ÓDÝRAR.
Guðr. Funch-Rasmussen.
starfskrafta stjórnarinnar alla og
óskipta.
Af þessum sökum, er nánar
verður gerð grein fyrir í fram-
sögu, er borin fram tillaga sú, er
hér liggur fyxir.
Þingsályktxmartillagan um
frestun þingsins var tekin til um-
ræðu og úrslita í gær og sam-
þykkt. Alþingi er því hætt störf-
um að sinni, en kemur aftur sam-
an í haust.
Þó að allmörg mál hafí. verið
afgreidd síðustu daga þingsins,
verður ekki sagt, að mikið lög-
gjafarstarf liggi eftir það. Ástæð-
an fyrir því er öllum kunn. Meiri
hlutinn af tíma þingsins hefir
gengið í samningatilraunir milli
flokkanna um myndun samsteypu-
stjórnar. Var það og eðlilegt að
þetta tæki langan tíma jafnmikið
og á milli bar. En aðalatriðið er,
að samningatilraunimar báru
að lokum þann árangur, að aðal-
flokkarnir þrír gengu til sam-
•starfs um stjórnarmyndun og
lausn vandamála þjóðarinnar.
Hvernig sú samvinna tekst og
hvað af henni leiðir, fær tíminn
einn úr skorið. Leiði þessi sam-
vinna flokkanna til aukinnar far-
sældar fyrir þjóðina, sem vonandi
er að verði, þá má telja þing það,
sem nú hefir hætt störfum að
sinni, eitt merkasta þing, er háð
hefir verið, þrátt fyrir lítil afrek í
löggjafarstörfum.
Kirkjan: Messað í Lögmannshlíð
næstk. sunnudag kl. 12 á hádegi.
■nikið úrval, lágt vecð
Kaupfélag Eyfirðinga
Skódeild.