Dagur - 01.02.1940, Side 1

DAGUR
kemur ít á hverjum
fimmtudegi Kostar
kr. 6.00 áig. Gjaldk.
Árni Jóhannsson >
Kaupfél. Eyfirðinga.
Gjaldd. fyrir 1. jútl.
XXIII
• árg-i
AFGREIÐSLAN
er hjá Jóni Þ. Þór,
Norðurgötu 3. Tal-
sími 112. Uppsögn,
bundin við áramót, sé
komin til afgreiðslu-
manns fyrir 1. des.
Akureyri 1. febrúar 1940
* 5. tbl.
-■<*-<**
Ý* Ðr. Rðgi valduj' P é t y r s s o n
Svohljóðandi símskeyti barst mér í morgun:
Winnipeg Man. Canada 30. janúar 1940
Benjamín Kristjánsson Laugalandi, Iceland
Rögnvaldnr Pétursson dted to day
H. Pétursson
Þessi andlátsfregn kom ekki alveg á óvænt. Það var
kunnugt, að Dr. Rögnvaldur Pétursson hafði frá því
snemma í sumar verið sjúkur og alveg frá störfum. En
vér vinir hans hér heima vorum þó að gera oss vonir um
að hann mundi vera fremur í afturbata og að enn mund-
um vér á komanda sumri eiga eftir að sjá hann glaðan
og heilan hér heima á íslandi, þar sem hugur hans dvaldi
meira en hálfur að jafnaði. En nú var honum þessi lengri
ferð ætluð og þýðir ekki í því efni að deila við dómarann,
því að eitt sinn skal hver deyja.
Dr. Rögnvaldur Pétursson var fæddur á Ríp í Hegra-
nesi 14. ágúst 1877 og var því aðeins sextíu og tveggja
ára að aldri er hann andaðist. Það verður að bíða annars
tíma, að fara nánar út í æfiatriði hans og taka til með-
ferðar hið geysimikla og merkilega þjóðmenningarstarf,
sem hann vann meðal landa vorra í Vesturheimi. En það
er á allra vitorði, að dr. Rögnvaldur var sá maður, sem
sökum vitsmuna sinna og yfirburða og margháttaðra for-
ingjahæfileika varð með tímanum einhver mestur áhrifa-
maður með þjóðbrotinu íslenzka vestan hafs, enda starf-
aði hann að því með mestri elju og ósérplægni, að við-
halda þar íslenzkri tungu og þjóðerni og að varðveita
sambandið við heima-þjóðina. Eru ávextirnir af því starfi
hans enn ekki komnir fyllilega í ljós, en munu verða
mönnum því glöggari, sem tímar líða, Má því óhætt segja,
að hann verði harmdauði, eigi aðeins fjölskyldu sinni,
sem hann var alveg einstakur heimilisfaðir, heldur og
Vestur-íslendingum yfirleitt, einnig þeim, sem kunna að
hafa verið andstæðingar hans í skoðunum, því að engum
gátu dulizt yfirburðir hans. Einnig hér heima er það orð-
ið alkunnugt, hversu ágætan son íslenzka þjóðin átti í
framandi landi, þar sem Dr. Rögnvaldur Pétursson var,
mann, sem ávallt bar heiður og sóma þjóðar sinnar fyrir
brjósti hvar sem hann fór og vann ættjörð sinni hvar-
vetna allt það gagn er hann orkaði.
Sá, sem þessar línur ritar átti því láni að fagna, að vera
náinn samstarfsmaður Dr. Rögnvalds Péturssonar að
kirkjumálum um fjögurra ára skeið. Hefi ég aldrei
kynnzt manni, sem mér virtist meiri höfðingi til orðs eða
æðis. Hann var manna ram-íslenzkastur í lund og orð-
bragði, enda lærður vel í fornum fræðum og hafði mikið
ástríki á hinum fornu bókmenntum þjóðar vorrar. En
hann líktist um það skáldinu Stephan G. Stephanssyni,
sem hann dáði mjög, að jafnframt hafði hann vítt útsýni
til þeirra hugsuða sem frjálsmannlegast hafa borið höf-
uðið með engilsaxneskum þjóðum. Eðlisgerð hans var öll
stórbrotin og nokkuð þótti hann jafnan stríður andstæð-
ingum sínum. En þó var hann undir niðri ávallt hlýr í
þeli og reyndar mildur og sáttfús, nema þar sem um
stefnumál var að ræða, og var af öllum virtur því meir,
sem menn þekktu hann betur. í síðasta bréfi sínu til mín
fer hann þungum orðum um einræðisstefnurnar, sem
hann sér eins og koldimman skýjabakka í austri og allt
eðli hans reis öndvert í gegn.
Dr. Rögnvaldur Pétursson var líkur því sem ég hugsa
mér ýmsa hina fornu kirkjuhöfðingja af ætt Oddaverja
eða Haukdæla. Hann hafði yndi af því að halda stórar
veizlur eins og þeir og var víkingur og veraldarhöfðingi
í aðra röndina, jafnframt því að vera öðrum mönnum
andríkari í ræðustól.
„Þegar þú kemur hingað öðru sinni, skrifar hann mér
fyrir skömmu, „verður ekki eftir mörgum að spyrja af
þeim, sem þú þekktir bezt. Þeir hafa flogið á vængjum
morgunroðans og eru seztir við hið yzta haf“.
Með Dr. Rögnvaldi Péturssyni er nú sá maður horfinn,
sem mestur er sjónarsviptirinn að, og sá vinur minn vest-
an hafs, sem ég sakna mest af öllum.
En blessuð sé minning hans — og njóti hann sæll morg-
unroðans við hið yzta haf.
Benjamín Kristjánsson.
Karlakór
Akureyrar
var stofnaður 26. jan. 1930 og á
því 10 ára starfsafmæli um þessar
mundir. Minntist kórinn þessa
með hátíðarhaldi í Samkomuhús-
inu síðasta laugardagskvöld, þar
sem saman var komið hátt á 2.
hundrað manns, kórfélagar og
gestir. Var fyrst borðhald og mat-
ur framreiddur rausnarlega. Und-
ir borðum mælti Sveinn Bjarman
fyrir minni kórsins, og Robert
Abraham minntist söngstjórans,
Áskels Snorrasonar, með ræðu.
Nokkrir fleiri tóku til máls, og var
sungið milli ræðuhaldanna. Eftir
að staðið var upp frá borðum
skemmtu menn sér lengi nætur
við upplestur, söng, dans og sam-
ræður.
Karlakórnum bárust mörg heilla-
óskaskeyti frá söngfélögum og
einstökum mönnum.
Að öllu fór .hóf þetta hið bezta
fram.
Leikfélag Akureyrar sýnir næst-
komandi laugardag í fyrsta sinni
og svo aftur á sunnudaginn leik-
ina: „Hin hvíta skelfing“ eftir
Árna Jónsson og „Apaloppan“,
einkennilegan leik, þýddan úr
ensku. Hefir sýning Leikfélagsins
á leikjum þessum dregist um
nokkurt skeið vegna veikinda eins
leikandans. Vafalaust mun mörg-
um leika hugur á að kynnast þess-
ari sýningu, sérstaklega vegna
leikrits Árna Jónssonar, því það
verður að teljast mikill viðburður
í leiklistarlífi okkar, er nýtt, ís-
lenzkt leikrit kemur fram á sjón-
arsviðið.
Sr. Friðrik Rafnar tók sér far til
Rvíkur með Esju í gær og verður
fjarverandi 10—14 daga. í fjar-
veru hans þjóna þeir sr. Benja-
mín Kristjánsson og sr. Sigurður
Stefánsson.
I. O. G. T. St. Brynja nr. 99
heldur fund á miðvikudaginn 7.
febrúar á venjulegum stað og
tíma. — Stuttur fundur. Systra-
kvöld! Bræður, fjölmennið, því að
systurnar verða margar,