Dagur - 01.08.1940, Blaðsíða 4

136
0A6U8
31. tbl.
sveitamanns.
Eg ólst upp við fátækt á afskekktri strönd
með æskunnar framadrauma.
Af arfi eg fékk hvorki fé né Iönd
og fræðslu og þekking nauma.
Otþráin dró mína ungu lund
til ókunnra sveita og fjalla;
og nú er hún komin sú stóra stund, —
til starfa mig skyldur kalla.
En viðfangsefni mig vanta enn
til a ðvinna á lífs mlns sigra.
— Eg hlusta’ ekki á »launaða heldri
menn«,
sem hrópa með barka digra:
>Þinna handa er þörf milli fjöru og
fjalls
og fólksekla hvar sem við gistum«.
— Eg býð ekki frjálsbornri dóttur dals
upp á dægurlangt strit í vistum.
Frá Happdrættinu
Oreglð verður laug
ardaginn lO. ágásf.
Pér œttuð að athuga vel, hvað
það getur kostað yður að
gleyma að endurnýja.
Eftir er að draga:
1 vinning á 50.000.00
2 vinninga á 25.000.00
3 — á 20.000.00
1 vinning á 15.000.00
1 - á 10.000.00
6 vinninga á 5.000.00
18 - á 2.000.00
66 - á 1.000.00
125 - á 500.00
600 - á 200.00
2850 - á 100.00
3700 vinningar á 798.000.00
Eg vil yrkja sjálfur mitt eigið líf,
arftaki stoltra feðra. —
Frá lífstefnu þeirri ei leita og svíí
sem leiksoppur allra veðra.
Eg vil reisa mitt ból og rækja störf
og ráð út úr vanda finna;
mín orka skal ganga í eigin þörf, —
sem arfur til bama minna.
Hvern þessara vinninga getið þér
mist, ef þér gleymið að endurnýja.
Pér, sem endurnýjuðuð ekki í
síðasta (5.) flokki, getið endur-
nýjað nú.
Sel/um nýja miöa
daglega og til kl. 12 kveldið
fyrir drátt.
En sköpunarþrá minni er skorða sett —
skortur á óðalssetri.
Ef ríkið gæfi mér rótgóðan blett
að rækta — eg þættist betri.
Þótt örðugt sé snauðum að byrja bú
og byggja ’oná fenginn grunninn,
þá vex hjá flestuin þrek og trú,
er þrautin fyrsta er unnin.
Starfsþrá min taumlaus á takmörk nein
og trúin á gróðurmáttinn.
Um vor kallar moldin hrjúf og hrein
og hækkandi grös um sláttinn.
Við sveitina tengir mig sifjaband,
þar er sál mín í gleði og harmi,
en ónumið bíður mín ekkert land
né athvarf í hennar barmi.
Kristjdn Einarsson frá Djúpalæk.
Bækur . . .
(Framhald af 1. síðu).
ur þeirri hugsun eigi varizt, að
þær séu þarflegri en margan
grunar, og gildi þeirra meira en
til stundargamans eða að geyma
nokkra fróðleiksmola um liðna
tíma. Þess verður ískyggilega
vart, eigi sízt við sjávarsíðuna og
í kaupstöðum, hversu íslenzk
tunga spillist og orðaforði, eink-
um unglinga, minnkar. Orsakir
þessa verða eigi ræddar hér, en
fátt hygg ég vænlegra til að
spyrna gegn slíku, en ef unnt væri
að beina lestri unglinga að bók-
um, sem einmitt fjalla um ramís-
lenzk efni, og eru jafnframt skrif-
aðar á góðu máli, og framreiða
efnið þannig, að frásögnin veki á-
huga lesandans. Báðar þessar
bækur eru í þeim flokki, sem nú
var getið, og má þakka hverjum
þeim útgefanda, sem lætur slíkar
bækur á markaðinn. Hefir ísafold-
arprentsmiðja átt í því drjúgan
þátt. í þessu sambandi vil ég og
minnast að frá sömu útgáfu er
nýlega komin á prent sagan Sig-
ríður Eyjafjarðarsól, prýdd fögr-
um myndum eftir Jóhann Briem
listmálara. Þannig útgáfur eru
TAPAST hefur, frá Bási í
Hörgárdal, grár hestur 11—12
vetra. Mark: stýft vinstra; al-
járnaður. — Sá sem kynni að
verða var við hest þennan, er
vinsamlega beðinn að gera að-
vart í síma að Þúfnavöllum.
Friðflnnur Magnússon.
valdar barnabækur, og geta Þjóð-
sögur Jóns Árnasonar í þeirri
mynd enn á ný orðið ótæmandi
uppspretta til gagns og gamans
unglingum landsins, og víst er
það að hverjar stefnur sem ríkja
í bókmenntum, þá verður aldrei
um það deilt, að í þeim þjóðsög-
um er íslenzkt mál eins og það
getur hreinast verið á vörum al-
þýðu.
Steindór Steindórsson
frá Hlöðum.
Hólasveinaförin.
(Framhald af 2. síðu).
fossana, sem eg er kunnugastur,
er sendast fram af svimandi há-
um hömrum, fannst mér fallhæð-
in lítil, en vatnsmagnið leizt mér
svo mikið, að það muni duga til
að drekkja þar enn sem fyrr hjá-
trú og hindurvitnum úr Þinghá
þeirra Ljósvetninga.
Hjá Skógum skildi Haraldur á
Steinkirkju við okkur, og húrra-
hrópin fylgdu honum og hljóm-
uðu fram allan Fnjóskadal, gylltan
geislakransi kvöldsólarinnar. Ef
til vill var líka einhver ungfrúin
þar að vökva blómabeðin sín og
bergmálsómarnir næðu eyrum
hennar um leið.
Við horfðum yfir Vaglaskóg,
Veisu og Fjósatungu, æskustöðvar
skólastjóranna á Hólum, og krók-
um upp Vaðlaheiðina, 10 eða 12
haglega byggðar beygjur.
Nú er orðið of seint að koma
við hjá skrúðgarðafræðingnum í
Dráttarvextir
0
falla á fyrri helming þeirra útsvara í Akureyrarkaup-
stað á yfirstandandi ári, sem eigi eru greidd fyrir
1. ágúst 1940.
Vextir eru 1 prc. á mánuði og reiknast frá 1. júní
síðastl. Dráttarvaxtaákvæðin ná þó eigi til þeirra
gjaldenda, sem greiða mánaðarlega af kaupi samkv.
lögum nr. 23, 12. febr. 1940.
Akureyri 31. júlí 1940.
Bæjargjaldkerinn.
Ef ekkert óheppilegt kemur fyrir yður alla tíð til elliára, þá
standið þér vel að vígi með að leggja nokkrar krónur á ári í
yðar eigin varasjóð, til þess svo að fá sjóðinn útborgaðan t.
d. um 60—65 ára aldur.
En ef ólánið kemur, og það kemur til margra, þá er fátt til,
sem jafnast á við góða h'ftryggingu.
Líftryggið yður strax. (Pað verður líka dýrara, eftir því sem
þér verðið eldri).
Lfftryggingárskýrteinin frá „S{óvátrygf{iiigH er
bezta eignin, sem þér getið átt.
aq íslandsf
Umboð ú Akuceyci:
ðxgl Ui\mm k.f. <* Kaupfélag Eyiinga.
Fífilgerði, en þar eru um 400 teg-
undir trjáa og jurta til að skoða.
Og hliðið á Gróðrarstöðinni var
harðlæst, enda var klukkan komin
langt yfir 10 og fáguðustu borgar-
ar bæjarins haldnir til húsa. Það
var því ekki um annað að gera en
að leita sér að mat og legurúmi
sem fyrst. Fóru nokkrir til vanda-
manna og vina í bænum, en Björn
fékk „pláss“ í barnaskólanum
handa hinum, sem veitt var end-
urgjaldslaust.
Eftir ágæta máltíð á einu Hótel-
inu var svo lagst til hvíldar eftir
ánægjulegan dag og svo viðburða-
ríkan að sumum gekk illa að
sofna.
(Framhald).
Ferðafélag Akureyrar fer til
Herðubreiðar og Öskiu um næstu
helgi. Verður lagt af stað frá Ak-
ureyri kl. 3 á laugardaginn í lang-
línubílum. Við Herðubreið snúa
sumir við og verða komnir heim á
mánudagskvöld, en aðrir fara til
Öskju og þaðan að Svartárkoti og
koma heim á miðvikudagskvöld.
Hópur frá Ferðafélagi Reykjavík-
ur slæst með í förina. Búizt við
mikilli þátttöku úr bænum.
Michael, en ekki Ríkarð, hét
yngri maðurinn, er drukknaði á
Norðfirði í síðustu viku.
Ritstjóri: Ingimar Eydal.
Prentverk Odds Björnssonar,