Dagur - 21.12.1946, Síða 6

6
DAGUR
Laugardagur 21. desember 1946
CLAUDÍA
SAGA HJÓNABANDS
EFTIR
ROSE FRANKEN
28. dagur
(Framhald).
vÞað er eins og honum leiðist engin störf hér,“ hugsaði Claudía.
Hann hafði gaman a£ að gefa skepnunum, sópa gangstígana og
hreinsa hænsnakofann. Þótt þau hefðu ráðið mann frá næsta bæ til
þess að mjólka kúna og vinna nauðsynlegustu utanhússstörf, þá
mætti hann seint og illa, og þess vegna var ævinlega nóg að gera.
Davíð hafði ætlað að fá annan, en ekki hafði það tekizt ennþá.
„Hafðu engar áhyggjur af því,“ sagði Claudía. „Eg get gert það
sem gera þarf, að minnsta kosti á meðan kýrin er geld.“
Hann hafði dvalið nokkur sumur á búgarði afa síns og vissi um
hluti, sem voru hreinasta latína fyrir Claudíu, því að hún hafði ver-
ið alin upp með lokuð augu fyrir eðli dýraríkisins. Henni fannst
það enniþá furðulegt hvemig Davíð hafði farið að því, að vita hve-
nær tími var til kominn að ákveða hvort kýrin skyldi eignast kálf
eða ekki. „Lítill fugl sagði mér,“ hafði Davíð svarað, grafalvarlegur,
þegar hún spurði hann að þessu.
Málið var þannig vaxið, að hún hafði ekki nema takmarkaðan
áhuga fyrir því, sem gerðist utan hennar eigin veggja. Innan þeina
vom nægileg verkefni til þess að hafa ofan af fyrir henni.
í kvöld lá hún vakandi í rúminu og braut heilann um það,
hvernig í ósökpunum hún ætti að vera búin að ljúka við þá eitt
þúsund hluti ,sem gera þurfti fyrir morgundaginn, eða áður en
Júlía kæmi í heimsóknina. Júlía hafði ekki komið síðan húsið var
fullgert. Hún hafði komið meðan allt var á öðrum endanum og
fullt af smiðum og miðstöðvarlagningarmönnum um allt húsið og
raunar var ómögúlegt að skapa sér neina skoðun á íbúðinni undir
þeim kringumstæðum. Claudíu var því ekki sama hvernig heim
sókninni á morgun reiddi af. Hartley virtist eigi að síður skemmta
sér hið bezta, þótt allt væri ekki í röð og reglu. Hann hafði gengið
um garðinn og í sífellu endurtekið sömu setninguna: „Þetta hefi eg
ailltaf sagt. Maður á að setja peningana í moldina. Þar bera þeir
mestan ávöxt.“ En hann viðurkenndi þó, að ekki væri skynsamlegt
að leggja of mikla peninga „í moldina", eins og hann orðaði það,
eða í þessu tilfélli í búgarðinn og húsið, „því að eftir nokkur ár
viljið þið uppvæg flytja aftur til New York.“
„Nei, aldrei að eilífu." Claudía hafði fullvissað hann um það. Og
víst hafði hún verið sannfærð um það, því að allt hafði verið svo dá-
samlegt tii að byrja með. Hún mundi aldrei gleyma deginum, þeg-
ar Davíð gekk út á engið ti'l þess að slá. Þar hafði hann staðið allan
fyrripart dagsins, snöggklæddur í sólskininu, og hann hafði verið
svangur og hraustlegur, þegar hann kom inn til hádegisverðarins.
Hann var eitthvað svo frjálsmannlegur og lífið aillt svo frjálslegt, að
hún hafði verið alveg sérstaklega hamingjusöm, og hafði fullvissað
Davíð um, að sér hefði áldrei liðið betur en einmitt þá.
„Ertu þá ánægð að við erum fliítt?" hafði hann spurt.
„Já, það er eg áreiðanlega. I sjöunda himni! En þú?“
„Það geturðu reitt þig á,“ hafði hann svarað, fastmæltur.
Hún hafði oft minnst þessa dags og reynt að endurvekja þær til-
finningar, sem þá brutust um í hjarta hennar, en það var hægra
sagt en gert. Einhvern veginn hafði henni aldrei tekist það. Alltaf
var svo mikið að gera, og margt, að aldrei var tími til þess að hugsa
neitt. Þakið hafði byrjað að leka, einhver sjúkdómur héltók trén í
garðinum og svo það, sem verst var af öllu, kýrin hafði orðið veik
og þau höfðu þurft að sækja dýralækninn fjórum sinnum og það
var ekkert bamagaman, því að það kostaði 10 dali í hvert sinn.
Litlu seinna hafði Bobby fengið hitakast, og héraðslæknirinn var
óðar sóttur. Hann tók ekki nema þrjá dali fyrir skoðunina og Clau-
díu fannst, að hún hlyti að hafa verið ómerkileg, fyrir svona lágt
verð.
„Þú hefðir getað borgað honum 10 dali, ef þér hefði þá liðið bet-
ur,“ sagði Davíð.
„Það er ekki það, sem eg er að hugsa um. Eg er nærri því hrædd
um, að þú hafir haft meiri áhyggjur af heilsu kýrinnar, en barns-
ins þíns.“
„Já, en Lalla er enginn venjuiegur gripur.“
Claudía svaraði ekki. Vitaskuld var hún þakklát fyrir mjólkina
og smjörið, en hún hafði þó fundið til þess, að þegar Lalla varð
geld, var einstakilega þægilegt að geta fengið mjólkina senda heim
frá verzluninni í nágrenninu, án þess að þurfa að hafa fyrir
mjöltun.
„Um hvað ertu að hugsa?" spurði Davíð. „Finnst þér ekki bæri-
legt, að geta fengið mjólk og rjóma úr okkar eigin fjósi?“
Hana langaði mest til þess að segja: „Nei, mér finnst það hræði-
legt og helmingi betra að kaupa mjólkina og losna við alla fyrir-
höfnina," en hún áræddi það ekki. Hún skildi, að hann hafði ein-
hverja innri ánægjú af því, að geta talað um sitt eigið land, sem
(Framhald).
Silkisokkana
fóið þið bezta hjó
V einaðarvörudeild
Yegna vörukönnunar
verða sölubúðir vorar lokaðar
sem hér segri:
Kjötbúðin: 1.—3. janúar, að báðum dögum meðtöldum.
Nýlenduvörudeildin: 1.—4. janúar, að báðum dögum með-
töldum.
Vefnaðarvöru-, Skó-, Jám- og glervöru-, Véla- og várahluta-
og Byggingarvömdeildir frá 1.—7. janúar, að báðum dögum
töldum.
Útibúin á Oddeyri, Brekkugötu, innbænum og við Hamar-
stíg frá 1.—3. janúar, að báðum dögum meðtöldum.
Lyfjabúð, brauð- og mjólkurbúðir verða ekki lokaðar.
Full reikningsskil á þessa árs viðskiptum verða að vera
gerð fyrir 15. janúar næstkomandi, þar eð gömlum
reikningum verður ekki haldið opnum til innborgun-
ar nema fram að þeim tíma.
Kaupfélag Eyfirðinga
Jarðlíkön
(Globus) frákr. 120.00
til 575.00, með gráðu-
bogum, hinir dýrari
með afargóðum korta-
bókum, og sumir ráf-
lýstir, eru tilvalin jóla-
gjöf handa ungling-
um. — Fást í
Gjafabúðinni
Enginn bókamaður
á íslandi má láta hina
nýju útgáfu
ÍSLENDINGASAGNA
vanta í bókaskáp sinn.
Gerizt því áskrifendur
þegar í dag.
Aðalumboðsmaður
á Norðurlandi:
*
Arni Bjarnarson
Bókaverzlunin Edda.
Akureyri — Sími 334.