Dagur - 22.10.1947, Síða 7

Miðvikudagur 22. október 1947
DAGUR
7
•I*
Auglýsing nr. 17,1947
frá Skömmtunarstjóra.
Samkvæmt lieimild í 3. gr. reglugerðar frá 23. sept. 1947
um vöruskömmtun, takmörkun á sölu, dreifingu og afhend-
ingu vara hefur Viðskiptanefndin samþykkt að" heimila
skömmtunarskrifstofunni að gefa út skiptireiti fyrir stofn-
auka no. 13, þannig að afhentir verði tveir skiptireitir með
árituninni „l^ stofnauki no. 13“.
Skiptireiti þessa skal heimilt að afhenda livort heldur er
verzlunum eða einstaklingum, gegn skilum á stofnauka no. 13,
tvo reiti fyrir hvern stofnauka.
Reykjavík, 17. okt. 1947.
Skömmtunars t j órinn.
Auglýsing nr. 18,1947
j frá Skömmtunarstjóra.
Samkvaémt heimild í 3. gr. reglugerðar frá 23. sept. 1947
um vöruskömmtun, takmörkun á sölu, dreifingu og efhend-
ingu vara hefur Viðskiptanelnd samþykkt að gera þá breyt-
ingu á innkaupaheimild stofnauka no. 13, að efrtirleiðis skuli
verzlunum heimilt að afhenda út á hann efni og tillegg sam-
svarandi því, sem þarf til þess ytri fatnaðar, sem heimilt er
að selja gegn stofnauka no. 13, íyrir allt að krónuni 350,00
gegn heilum stofnauka eða krónum 175.00 gegn hálfurn stofn-
auka, miðað við smásöluverðmæti, að því tilskyldu, að verzl-
unin geri sérstök skil á þessum stofnauka til skömmtunar-
skrifstofu ríkisins eða trúnaðarmanni hennar, og láti fylgja
þeirri skilagrein nótu yfir hið selda efni og tillegg kvittaða
af kaupanda.
Gegn stofnauka no. 13 til skömmtunarskrfistofunnar eða
trúnaðarmanni hennar, skal vera heimilt að afhenda verzlun-
inni sérstaka innkaupaheimild fyrir vefnaðarvörum til jafns
við það smásöluverðmæti, er umrædd .nóta greinir, enda sé
nótan tekin gild af skömmtunárskrifstofunni eða trúnaðar-
mönnum hennar.
Reykjavík, 17. okt. 1947.
Skömmtunarst jórinn.
Áuglýsing nr. 19,1947
frá Skömmtunarstjóra.
Samkvæmt 3. gr. reglugerðar frá 23. sept. 1947, um vöru-
skömmtun, takmörkun á sölu, dreifingu og afhendfingu vara,
hefur Viðskiptanefndin samþykkt, að gera þá breytingu á skrá
þeirri yfir skammtaðar vörur, er um ræðir í auglýsingu
skömmtunarstjóra no. 2, 1947, að prjónles lramleitt hér á
landi, úr íslenzkri ull, aðallega, eða að öllu leyti, skuli heim-
ilt að selja án skömmtunaneita.
Rísi ágreiningur um, hvort tiltekin vara skuli teljast
skömmtunarvara samkvæmt samþykkt þessari, sker skömmt-
unarstjóri úr.
Jafnframt hefur Viðskiptanefndin samþykkt, að eftirleiðis
skuli skömmtunarskrifstofu ríkisins óheimilt að leyf’a toll-
afgreiðslu á erlendum prjónavörum, sem tollafgreiddar yrðu
undir tollskrárliðum, er um ræðir í 51. kafla tollskrárinnar
frá 1942 no. 13, 14, 15, 16 og 18, nema að hún fullvissi sig um
það áður, að slíkar vörur hafi verið greinilega merktar á þann
hátt, að festur^sé miði við hverja einstaka flík, eða stranga,
með áprentuðu orðinu „SKÖMMTUNARVARA *.
Reykjavík, 17. okt. 1947.
Skömmtunarstjórinn.
Dráttarvextir
falla á öll ógreidd útsvör í Akureyrarkaupstað, ef eigi
ergreitt FYRIR 1. NÓVF.MBER næstk. Dráttarvextir
eru 1% á mánuði og reiknast frá upphafleguin gjald-
dögum útsvarsins. — Þá eru allir þeir, er vinnulaun
greiða, áminntir uin að gæta þeirrar skyldu að halda
eftir af vinnulaunum til lúkningar ógreiddum útsvör-
um starfsmanna og gera skil á hinum innheimtu upp-
hæðum jafnóðum til skrifstofu bæjargjaldkera. —
Dráttarvaxtaákvæðin ná eigi til þeiira launþega, er
greiða útsvör sín mánaðarlega af kaupi.
Akureyri, 20. okt. 1947.
BÆJARGJALDKERI.

NÝJA BÍÓ==J
Sýnir næstu kvöld:
KATRÍNA
Sænsk stórmynd, byggð á
skáldsögu Sally Salminen.
Gerð af Svensk Filmindustri.
Leikstjóri: Gustaf Edgreen.
Aðalhlutverk:
MARTA EKSTRÖM
FRANK SUNDSTRÖM
ERIK FAUSTMAN
BIRGIT TF.NGROTH
Maður, vanur sveitavinnu,
óskar eftir atvinnu frá 1. nóv.
næstkomandi.
Afgr. vísar á.
Til sölu
nokkrar. hœnur, með tæki-
færsiverði.
✓
Þorbjörn Kaprasíusson,
* Hrafnabjörgum.
Hafmenn.
Sú trú hefir lengi verið ríkjandi
meðal margra þjóða, og á öllum öld-
um að meðal sjávardýra væri skepna
er mjög líktist mörmum, og gæti hún
lifað bæði á landi o& í sjó. Dýr þetta
hefir því verið kallað Hafmaður eða
M armennill. ■— Otölulegur fjöldi
sagna er til um það, að farmenn eða
sjómenn víðs vegar um heim hafi séð
þessa hafmenn, eða orðið þeirra varir.
Gamlir norskir annálar herma að haf-
maður hafi náðst þar árið 1187 og
annar 1535. í þjóðsögum okkar, er
viða sagt frá þeim, og að þeir haíi
gengið á land og ráðist á menn. Sagna-
riiaiinn Þormóður Torfason fullyrðir,
að þeir hafi stundum verið við Is
landsstrendur, og í Landnámu er sagt
að einn hafi náðst í Steinérímsfirði í
Strandasýsíu á landnámsölditmi. —
Ekki er mjög langt síðan sú saga var
sögð, að hafmaður hafi komið upp í
vörpu á enskum togara einhvers stað
ar fyrir surman land. Fylgdi það sög-
unni, að svo hafi skipstjóranum otðið
illa við, að hann hafi skipað að skera
vörpuna þegar í stað frá skipinu, og
sökkva henni í djúpið með öllu því
sem í henni var. — Hafi hann síðan
siglt til Englands, og sagt eiganda eða
útgerðarmanni skipsins, að hann væri
með öllu ófáanlegur til að fara aftur á
íslandsmið til fiskveiða. — Ennfrem-
ur hefir verið sagt svo frá um einn ís-
lenzka togarann, að er hann eitt sinn
var staddur út af Vestfjörðum, hafi
einn skipverja, er var á þiljum, séð
einhverja skepnu í mannsmynd koma
upp úr sjóniim skammt frá skipinú. —
Stóð þessi ófreskja upp úr sjónum
niður að mitti. — Ekki lét skipverjinn
þetta á sig fá, en snaraðist þegar nið-
ur í skipið til að sækja hlaðna byssu
er þar var, og hugðist að senda óvætti
þessum kúlu í skrokkinn, en er hann
kom upp aftur var hafmaðurinn horf■
inn. — Skömmu síðar skall á ofsaveð-
ur; enda er það gömul trú sjómanna,
að ef Marmetmill komi upp boði það
fáirviðri. — Fiskimenn á Suðurnesj-
um höfðu svipaða sögu að segja fyrir
fáum árum. — Er þeir eitt sinn voru
komnir á fiskimið sín sáu þeir allt í
einu einhverja ófreskju í mannsmynd
koma upp úr sjónum skammt í burtu.
— Varð þeim svo illa við, að þeir
reru til lands; varð það lika þeim að
happi, því að rétt eftir að þeir náðu
landi, skall hið mesta aftaka veður á
Eirma einkennilegust sögn um þessa
hafmenn, er atburður er kom fyrir á
fyrri hluta 18. aldar, eða nánar tiltek-
ið 1733. í Tálknafirði vestra veiddist
stór hákarl, og upp úr maga hans kom
partur af mannslíkama að því er fyrst
var álitið, en sem fljótt sást þó að var
ekki . — Prestur einn á Vesturlandi
(séra Vernharð Guðmundsson) hefit
skrásett lýsing af skepnu þessari, og
er hún í stuttu máli á þessa leið: ■
Neðri hluta vantaði alveg, og mun há-
karlinn hafa klippt skepnu þessa
sundur um miðjuna. Höíuðlagið var
mjög líkt og á manni. Hnakkbeinið
Vil seljf
5 manna fólksbíl (Ford) eða
skipta á góðum jeppa.
A. v. á.
Tapazt hefur
belti af dökkbláum rykfrakka.
Finnandi vinsamlega beðinn
að skila því á afgreiðslu Dags.
hart og útstætt og hnakkagrófin mjög
djúp. Eyrun voru stór og náðu langt
aftur. Tennurnar voru langar og mjög
líkar og í steinbít. Tungan stutt en
breið, og augnaliturinn líkastur og
þorski. Hárið á höfðinu var langt,
svart á Iit, og náði á herðar, segir
presturinr. að það hafi verið líkast
því sem' við köllum „þursaskegé"■ —
Brúnahár voru engin, né hár sjáanlegl
nema á höfðinu. Ennið var hátt og
boéadregið. Nasir voru tvær, og dæld-
in neðan við miðsnesið mjög djúp.
Hakan var lítið eitt klofin. Axlirnar
háar en hálsinn stuttur. Handleégir
voru hæfileéir, og á hvorri hönd 5
finéur, en svo örmjóir, að undrun
sætti. — Brjóstið var líkt og á manni
og sömuleiðis hrygéur, en éoirvörtur
sáust varla.
Margir menn skoðuðu þetta, og
voru allir sammála um, að hér éæíi
ekki verið um mermskan mann að
ræða. Töldu því allir víst að þetta
hefði verið hafmaður. H. J.
Tryggið yður hjá okkur:
Maísmjöl
Kurlaðan maís
Blandað hænsafóður
Hafnarbúðin h.f.
Skipagötu 4 — Sími 94
Roskin kona,
með stálpaðan dreng, óskar
eftir herbergi með aðgang að
eldhúsi, gegn húshjálp að
' meira eða minna leyti. — Upp-
lýsingar hjá Þormóði Sðeins
syni, Mjólkursamlaginu.
Kaupum og seljum
húsgögn og góðan fatnað
SÖLUSKÁLINN
við Geislagötu
Vetrarfrakkar
Rykfrakkar
Kvenkápur
(lítið notað)
allt án skömmtunarmiða
SÖLUSKÁLINN
við Geislagötu