Dagur - 26.11.1947, Side 6

6
D A G U R
Miðvikudagur 26. nóvember 1947
(Framhald).
í fyrsta skiptið á ævinni fannst Anthony hann verða að viður-
kenna að frú Davíðsson gæti haft rétt fyrir sér. Það var ekki blöð-
um um það að fietta, að stúlkur á horð við þ^ssa Maggie Lane gætu
látið illt af sér leiða.
Hann hafði hana í huga þegar hann svaraði frú Davíðsson. „Vel
getur verið, að það séu ekki slæmar stúlkur, sem þið þurfið að fást
við á vöggustof-.mum, heldur aðeins veikgeðja stúlkur. Og þér eruð
svo sterk kona, frú Davíðsson, að þér ættuð að geta hjálpað svo-
leiðis stúlkum að því marki. að þær villtust ekki af veginum í ann-
að sinn“
Móðir hans leit þakklátlega á hann. Frú Davíðsson roðnaði af
eintómri ánægju. „Það er fallega gert af þér, Anthony, að slá mér
gullhamra. Ekki þar fyrir, að slíkt breyti tkoðun minni á málinu,
en.... “
Frú Carver sá sér færi þarna að leiða málið til lykta. „Ósköp
ertu fölur, Anthonj%“ sagði hún, „ertu verri í fætinum?“
„Mér líður hreint djöfullega. Æi, afsakið frú Davíðsson, þetta
var e. t. v. heldur mikið sagt.“
„Eg skil þetta vel,“ sagði frúin og lét sér ekki bregða „Það er von
að þú takir þér þetta nærri. Og eg átti líka dreng, elskulegan
dreng.... “
„Já, Jósefína," stgði frú Carver í huggunartón „Við skulum ekki
tala um það núna“ Anthony muldraði eitth\að í barm sér, sem átti
að merkja samúð og notaði tækifærið til þess að komast út úr stof-
únni Hann hafði þekkt Hugh Davíðsson \el Hann hafði fallið á
Evrópuvígstöðv.ínum, hafðj verið hraustuv í bardögum, en land-
eyða heima fyrir. Einn af þeim allra lökustu, sem hann hafði fyrir-
hitt um dagana. Anthony var lengi á leiðinni upp stigann. en hann
komst inn í herbeigið sitt um síðir og lokaði huiðinni. Hann var
ekki fyrr kominn inn fyrir, en síminn tók að lv.ingja ákaft. 7pað
hlaut að vera Mac. En ekki varð reyndin sú Það var Georg sjálfur.
„Anthony,“ sagði hann hægt og stillilega, ,,eg er kominn í alveg
hræðilegar ógöngur, komdu og reyndu að hjálpa mér út úr þessu.
Viltu gera bað?“
„Eg hefi heyrt fréttirnar.“
„Já, auðvitað, hún lét ekki standa á því, að koma þeirr. í blöðin.“
„Henni skjátalaðist þar. Hún hefði getað haft meira upp úr þessu
ef hún hefði ekki verið svo bráðlát. Við hef'oum að sjálfsögðu verið
reiðubúin að greiða henni meira, ef hægt hefði verið að þagga allt
niður.“
„Já, en þú veizt ekki allt saman, Anthony,“ sagði Georg, og von-
Ieysi og hryggð hljómaði i röddinni. „Hún /ill enga peninga.“
„Hvað segirðu maður?“
„Hún vill ekki peninga.“
„Hvað vill hún þá?“ »
„Hún vill vera konan mín. Ekkert nema það.“
Paley stóð við gluggann í setustofu Maggie Lane og hlustaði á”í
samtalið, sem fram fór í milli hennar og Carver-bræðranna. Eldri
bróðirinn var kraftakarl, þóttist Paley heyr a, ákveðinn, glöggur og
einarður. Drengurinn, sem Maggie hafði krækt í, var allt annars
eðlis. Ósjálfstæður, leiðitamur og kjarklaus.
Þarna sat hann nú, og fól andliíið í höndum sér, ímynd iðrunar
ög sárrar kvalar. Maggie bograði við arineidinn og var að bæta á
hann. Þegar hún rétti úr sér, sneri hún sér beint að bræðrunum,
einarðlega og ákveðin í fasi. Maggie var falleg stúlka, bauð af sér
góðan þokka. Það fannst Paley að minnsta kosti, E. t. v. sáu þeir
það ekki hinir. Maggie var ekki vön því að eyða miklu fé í föt
og tilhald. Hún saumaði sjálf kjólana sína Uesta, þeir voru snotrir,
en íburðarlitlir. Paley hafði aldrei komizt að því hvað Maggie gerði
við peningana, sem hún vann sér inn. Elcki fór það í íbúðina hennar
hér. Hún var að vísu snotur, en íburðarla.is með öllu. Húsgögnin
voru fábreytt og einföld, eins og húsnæðið, og ekki /ar þetta hverfi
samastaður ríka fólksins. Menn eins og þe.r Carver-bræður voru
sjaldséðir gestiv í þessum enda borgarinnrr. Hann þóttist sjá, að
Anthony Carver hefði tekið eftir þessu öllu saman,
Hann hafði reynt allar hugsanlegar röksemdafæ. rlur við Maggie,
Nú var hann orðinn reiður Þetta var stilltur maður að eðlisfari, það
var auðséð, en þegar svoleiðis menn verða reiðir, eru þeir venju-
lega ekki lamb við að leika. Þrátt fyrir að “iann varð að styðja sig
yið stafinn allan tímann, hafði hann ekki setzt niður síðan hann
Lom inn í herbergið. Hann stóð teinréttur og studdi hendinni létti- .
lega á stólinn, sem bróðir hans sat í.
„Mér sýnist,“ sagði Anthony, J;að búið sé að reyna flestar hugs-Ö
anlegar leiðir, og engin virðist hafa nein áhr f á yður, fröken. Mætti
eg þá að síðustu skírskota til tilfinninga yðar sem konu?“
Hún leit hvasst á hann. Augu þeirra voru svipuð, gráblá og
augnatillitið rólegt, yfirvegandi og kalt. Hún gekk að skrifborðinu
sínu og opnaði skúffu í því, tók nokkur blöð þar og fleygði þeim í
opinn eldinn. „Gagnvart hverju er mér æclað að sýna kvenlegar
tilfinningar og samúð? Georg máske?“
„Eg var að hugsa um móður mína.“
„Það verður erfitt fyrir hana, að taka mig heim, sem dóttur sína.
Eigið þér við það?“
Hann beit á vörina. „Þér fyrirgefið, þótt eg sjái mig tilneyddan
að benda á það.“
„Nei, eg fyrirgef það ekki, en við skulum sleppa því,“ svaraði
Maggie og var orðin þóttafull á svipinn.
„Hún virðist ætla að ná sér heldur betur niðri á okkar,“ sagði
Georg Carver, „en hvað hún sér í því, það er ofvaxið mínum skiln-
ingi.“
Hún leit á hann og svipur hennar var óbreyttur. Hún opnaði
handtöskuna sína á borðinu, tók út lykil og fékk Paley. „Fáðu Rose
lykilinn að íbúðinni,“ sagði hún. „Hún getur flutt inn strax. Eg
ætla ekki að taka með mér neitt af því, sem hér er inni.“
„Drottinn minn dýri,“ stundi Georg. „Bara að eg hefði munað
eftir lyklinum mínum í gærkveldi í staðinn fyrir að lenda í þessu.“
„Anthony! Hvað eigum við að gera? Er engin leið út úr þessu?“
Maggie leit fyrirlitlega á hann. „Að vísu veit eg það, að þið Carv-
er-bræður eruð nokkuð miklir á lofti. En einhvern tíman hlaut að
reka að því, að þið gætuð ekki lagað alla hluti í hendi ykkar eins og
ykkur bezt líkar.“
Svona talaði Maggie við strákana í hljómsveitinni, hugsaði Paley,
þeir skildi svona talsmáta og raunar ekki annan. Paley virtist
Maggie vera að setja ofurlítinn leikstúf á svið, gera sið harðskeytt-
ari og kaldari en hún í rauninni var. Anthony var ákveðinn og
einbeittur, er hann svaraði: „Drengurinn var viti sínu fjær. Eg tel
að við getum látið ógilda giftinguna með dómi.“
„En hver trúir því, að þið leggið út í slíkt?“ spurði Maggie, viss
í sinni sök.
„Hvers vegna skyldum við ekki gera það?“
„Hann dvaldi hér í nótt. Hvernig getið þér vitað, að eg gangi
ekki með barni? Það mrmdi vera af Carver-ættinni, þér skiljið
það?“
Nú varð þögn um stund. „Þarna kemur það,“ sagði Georg loks-
ins. „Kannske segir hún satt, að barn sé í vændum, en það verður
ekki Carver.“
„Nú er nóg komið,“ sagði Anthony, höstugur. „Þetta leiðir ekki
til neins árangurs Manstu ekkert af því, sem gerðist í gærkveldi,
Georg?“
Georg var þögull um stund. „Ekki nokkurn skapaðan hlut,“
stundi hann loksins upp.
Anthony gekk fyrir stólhornið og haltraði og studdi sig þéttings-
fast við staíinn. Hann'leit á þau til skiptis. Augnaráðið var kalt og
yfirvegandi og einhvern veginn langaði Paley mest til þess að líta
undan, eins og hann skammaðist sín. Að vísu var þáð ekki fjarri
sanni, að hann minnkaðist sín fyrir allt þetta, en hvað sem því lioi,
mundi hann aldrei svíkja Maggie eða taka neitt aftur af því, sem
hann hafði sagt. Hvað sem öllu leið, og þótt Maggie hefði, köld og
ákveðin, leitt drenginn drukkinn í gildru, var hann viss um, að hún
hefði haft gilda ástæðu til þess að haga sér eins og hún gerði. Hann
vissi að vísu ekki hverjar þær ástæður voru, en Maggie hlaut að
hafa þær og þær voru þess vegna gildar og'góðar. Að vísu hafði
Maggie ekki talað þannig, eða hagað sér, nú síðustu mínúturnar,
að það vekti álit á mannkostum hennar, en Paley vissi að hún var
að leika, leika, eins og hver annar góður leikari, en enginn vissi um
það, sem inni fyrir bjó.
„Jæja, þér virðist hafa valdið í yðar höndum eins og stendur,"
sagði Anthony.
„Já,“ svaraði Maggie, „eg veit það.“
En Anthony hélt áfram, eins og hann hefði ekki heyrt hverju hún
svaraði.
„Þér elskið ekki bróður minn .Ef þér gerðuð það, munduð þér
ekki kvelja hann, eins og þér gerið nú. Sú ástæða er því ekki fyrir
hendi. Einhverra hluta vegna virðist þér staðráðnar í því að fá
viðurkenningu, sem konan hans. Þetta er mjög vanhugsað. Þér get-
ið aldrei hlotið slíka viðurkenningu. Hann mun aldrei skipta sér
neitt af yður. Hann elskar aðra stúlku og hefir gert lengi, hann ger-
ir það ennþá og hún elskar hann. Og nú verð eg aftur að minna á
móður mína. Þótt það sé ekki hennar Sök — né heldur yður —
hrærist þið tvær í gjörólíkum heimum'. Þið getið ekki búið saman,
fundið neitt það, sem gerði líf ykkar uhdir sama þaki bærilegt. Það
er enginn sameiginlegur grundvöllur fyrir vináttu eða viðurkenn-
ingu ykkar í milli. Eg bið yður að athuga, að eg segi þetta ekki til
þess að særa yður, heldur er eg aðeins að lýsa staðreyndum.“
Maggie hlustaði, en engin svipbrigði sáust á andliti hennar. Hún
horfði út í stofuna, eins og hún sæi eitthvað íjarlægt, handan
veggjanna.
„Ef þér viljið samþykkja álitlega peningaupphæð fyrir ómakið,“
hélt Anthony áfram, „held eg að allir aðilar mundu verða miklu
hamingjusamari. Það er ekki þar fyrir, að eg haldi, að þér eigið rétt
á peningagreiðslu frá okkur eða neinni tillitssemi. — Bróðir minn
(Framhald).
NYJA BIO..................""""=
Næsta mynd:
Föðiirhefnd
(Wanderer of The
I Wasterland) |
É Cowboy-kvikmynd, tekin l
i af RKO Radio Pictures. i
i Leikstjórar: ' I
i Edruard Killy og i
Waliace Grissel. §
é Aðalhlutverk: |
É Jarnes Warren
i Andrey Long
Richard Martin. I
i (Bönnuð yngri en 12 ára.) \
......iiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiT
Skjaldborgar-Bíó.............;
í kvöld kl. 9: i
| Flekkuð fortíð f
i (Síðasta sinn.) |
É Fimmtudag kl. 9:
I Fleagle-liyskið |
i Amerísk sakamálamynd, i
i sprenghlægileg. i
i (Bönnuð yngri en 16 ára.) i
Eyfirðingár!
Akureyringar!
Hrossaslátrun er lokið næstkom-
andi föstudag. Þeir, sem ætla að
fá sér kjöt í 14 pörtum, hálfum
eða heilum skrokkum, ættu að
panta það sem fyrst. Síðasti sölu-
dagur á laugardag. Eftir þann
tíma fæst nýtt kjöt, eingöngu
hraðfrystur vöðvi, í 1—3ja kg.
pökkum. — Saltkjöt, hangikjöt,
reyktir sperðlar, hjörtu, mör. —
REYKHÚSIÐ,
Norðurgötu 2. — Sími 297.
TYRONE POWER
(Framhald af 1. síðu).
lönd að undanförnu. Flugfélag ís-
lands hafði afgreiðslu hér fyrir
flugvélina og annaðist móttökú
gestanna, en þeir voru, auk áhafn-
ar, umboðsmenn kvikmyndafélags
þess, er Power er ráðinn hjá. Mikill
fögnuður greip kvennaskarann á
flugvellinum, er kvikmyndaleikar-
inn steig út úr vélinni, og mátti
heyra setningar eins og þessa, er
hann gekk gegnum skarann inn á
afgreiðslu Flugfélagsins: „Guð,
hvað hann er sætur!“ „Ó, almáttug-
ur, ég kom við hann!“ — Margir
reyndu að fá leikarann til þess að
skrifa nafn sitt á blöð og í bækur,
og þeir, sem ekki höfðu annan
handhægari pappír en hundrað
krónu seðla, veifuðu þeim ákaft
til hans.
Eftir slcamma viðdvöl á flugvell-
inum hélt leikarinn að Hótel Borg
og dvaldi þar um daginn og næstu
nótt, en flaug til Grænlands
snemma á mánudagsmorgun.
, I viðtali við Guðna Þórðarson,
blaðamann, lét leikarinn svo um
mælt, að honum hefði þótt mjög
til koma hinnar hrikalegu landsýn-
ar hér. Kvenþjóðin þótti honum
glæsileg, og hafði við orð að koma
hingað aftur.