Dagur - 18.05.1949, Blaðsíða 6

6
D A G U R
Miðvikudaginn 18. maí 194.9
$
X
%
HVERFLYND ER VERÖLDIN
Saga eftir Cbarlcs Morgan
w
%
20. DAGUR
ÍÞRÓTTIR OG OTILÍF
(Framhald).
Hegrinn sátum hjá gamla mann-
inum .Eg hafði lítið blandað mér
í samræðurnar, því að þeir voru
að tala um þýzkan skáldskap og
eg bar ekkert skynbragð á hann.
Hegrinn endurtók þá það, sem
hann hafði áður sagt við okkur,
að hann ætti þýzk ættmenni og
þýzkan væri eins létt á tungu
hans og enskan, en hann sk-ýrði
þó ekki nánar frá ættum sínum
eða högum, og Chassaigne hætti
að spyrja hann um það, og taut-
aði eitthvað um, að þetta væri
merkilegt, mjög merkilegt.
Allt virtist falla í ljúfa löð eft-
ir þetta, en þegar við vorum að
fara og Hegrinn var kominn
hálfa leið upp stigann, benti
gamli maðurinn mér að koma til
sín aftur. Hann átti í fórurri sín-
um gamla koparstungumynd af
New York og þóttist ætla að sýna
mér hana. En í rauninni var er-
indið að spyrja mig í þaula um
Hegrann.
Það var næsta fátt, sem eg gat
sagt honum. Raunar var það ein-
kennilegt að eg skyldi ekki vita
meira um manninn, því að sjálfur
hafði eg sagt honum allt um mína
hagi. Og sú tilfinning hafði grafið
um sig hjá mér, að í hvert sinn,
sem talið barst að Hegrarium
sjálfum, högum hans og fortíð,
var eins og hann hyrfi inn í skel
og eyddi talinu.
Þegar Sturgess kom aftur upp
í leikherbergið að loknu þessu
samtali við gamla manninn, hafði
hann fyrst reynt að forðast
augnatillit Hegrans. „Hvað gengr
að þér, Philip?“ hafði Hegrinn
spurt. „Þú lítur út eins og þú
hefðir séð draug.“ En Sturgess
hafði eyt þessu tali. Fyrst hafði
hann langað mest til þess að vara
Hegrann við, segja honum að
gamli maðurinn væri fullur af
tortryggni, en hann hafði ekkert
sagt, geymt það allt hið innra
með sjálfum sér.
Þetta kvöld færði María þeim
matinn eins og venjulega, en hún
var óvenjulega þögul og þungbú-
in. Hún var alltaf að horfa á
klukkuna. Hún sagði þeim, að
þá um kvöldið væri von á nýjum
gesti. Þeir skyldu búa svo í hag-
inn, að hann gæti sofið í herberg-
inu hjá þeim og ekki ganga til
náða fyrr en hann væri kominn,
en það mundi vera einhvern tím-
an upp úr miðnættinu.
Sturgess fannst hún horfa
tregafullum augum á Hegrann
þetta kvöld, rétt eins og hún
byggist við því að sjá hann aldrei
framar, en þó játaði hann með
sjálfum sér, að vel gæti sá skiln-
ingur hans hafa verið ímyndun
ein. María hlaut samt að vita
hvern vitnisburð Hegrinn hefði
fengið hjá forráðamönnum Ein-
stigsins og það var skylda hennar
að hafa gát á honum og vera sí-
fellt á verði.
„Mér fannst sem sagt, að sakn-
aðarkveðja búa í augnaráði henn-
ar þetta kvöld,“ hélt Sturgess
áfram frásögninni, „en Hegrinn
virtist alls ekki taka eftir því að
hún horfði sérstaklega á hann. —
Hann var einhvern veginn þannig
gerður, að hann var ekki gjarn á
að taka hlutina persónulega til
sín. En hann skildi samt mæta vel
og sá, að María átti bágt þetta
kvöld, að taugar hennar voru
spenntar, og hann gekk til henn-
ar og sagði: „Eg kem með þér“.
Eg sá hyað henni leið. Tilfinn-
ingarnar háðu orrustu í brjósti
hennar. Hana langaði augsýnilega
til að játa boðinu, en skyldu-
ræknin varnaði. „Nei,“ sagði hún.
Hann andmælti eklci ákvörðun
hennar. Hann stóð kyrr í sömu
sporum. Hún gekk út og lokaði
hljóðlega á eftir sér. Hegrinn
hinkraði við um stund. Því næst
settist hann. Enginn okkar sagði
orð.
—o—-
t ! •' >,-• /' .»• j; < i . • • • . •
Þessa nótt kom Julian Wy-
burton. Hann hafði vqrið látinn
svífa til jarðar. í Frakklandi sem
njósnari og hann hafði verið í
landinu átta vikur. Hann var nú á
heimleið. Aðrir möguleikar til
heimferðar höfðu brugðist og
Einstiginu hafði verið sagt að
búast við honum. Morguninn
eftir spurði Frewer hvort þetta
væri það, sem beðið hefði verið
eftir. Hún játaði því. „Og þá get-
um við haldið áfram ferðinni?"
sagði Frewer. „Ekki ennþá,“
svaraði María.
Flutningur okkar til spönsku
landamæranna var ekki frágeng-
inn. Fyrri ráðagerðir höfðu farið
út um þúfur vegna þess hve tim-
inn var liðinn. Nú varð að finna
ný ráð. Það mundi taka nokkurn
tíma. Töfin á okkur hafði haft.
áhrif' um gjörvallt Einstigið. Af
því að við komumst ekki á leiðar-
enda, höfðu þeir, sem á eftir
okkur áttu að koma, líka tafist.
En þegar búið væri að ákveða
hvenær við skyldum fara, mátti
ekkert tefja. Þá var lífsnauðsyn
að ekkert tefði olckur og við
héldum áætlun.“
Frú Muriven greip fram í fyrir
honum. „Og það tókst. Þið kom-
ust burt á rétturn tíma?“ spurði
hún.
Hann hrökk við. „Já,“ svaraði
hann. „Eg komst burt.“
(Framhald).
Sænsk stnlka,
er skilur íslenzku, óskar eft-
ir góðri atvinnu (ekki vist).
Upplýsingar á afgreiðslu
blaðsiirs í dag og á morgun.
8. maí 1949.
Hvítasunnulilaupið
fer fram á Akureyri annan
hvítasunnudag eins og að und-
anförnu. Mun það hefjast kl. 2 e.
h. Það er eitt af hinum árlegu
Norðurlandsmótum. og hefir því
verið veitt töluverð athygli und-
anfarin ár, einkum vegna þátt-
töku Þingeyinganna, sem þar
hafa verið sigursælastir. Þeir
unnu til fullrar eignar verðlauna-
bikar þahn, sem íþróttafélag
Reykjavíkur gaf í fyrstu til þess-
arar keppni og annan bikar gef-
inn af sama félagi hafa þeir nú
unnið tvisvar í röð. Beri þeir sig-
ur úr býtum 6. júní næstk. vinna
þeir einnig þann verðlaimagrip til
fullrar eignar. Keppt verður,
eins og að undanförnu, í fjögurra
manna sveitum. Síðastliðin tvö
ár hefir í sambanai við Hvíta-
sunnuhlaupið farið fram sveita-
keppni í drengjahlaupi milli
íþróttarfélaganna á Akureyri. Nú
hefir verið ákveðið, að þessi
drengjakeppni nái einnig jil allra
félaga í Norðlendingafjórðungi,
sem eru í íþi'óttasambandi ísl. —
Verður þar einnig keppt í fjög-
urra manna sveitum í tveimur
aldursflokkum, innan 12 ára og
13—16 ára. Er því ekki ósenni-
legt að fjöldi þátttakenda verði
meiri en nokkru sinni áður. Þing-
eyingar munu hafa hug á að taka
einnig þátt í drengjahlaupinu.
í .B. A. sér um Hvítasunnu-
hlaupið og eiga þátttökutilkynn-
ingar að sendast til formanns
bandalagsins fyrir 1. júní næstk.
—o—
íþróttavöllurinn.
Enn er stöðug vetrartíð og
óvenjumikill klaki í jörðu hér um
slóðir. Það verður því seint, sem
unnt verður að hefja fram-
kvæmdir við íþróttasvæðið, en
fyrirhugað er að byrja á til-
færslu og jöfnun og ljúka skurða-
gerð svo fljótt sem tíðin leyfir. —
Lögð verður áherzla á að ljúka
gerð knattspyrnuvallarins og
hlaupabrautarinnar á þessu
sumri. Enn er ekki kunnugt hve
mikið fé verður veitt til þessara
framkvæmda á yfirstandandi ári
úr íþróttasjóði. En samkvæmt
kostnaðai'áætlun er þó sýnilegt að
hlaupabrautin getur ekki orðið
fullgerð í sumar, nema því betri
samtök verði um framlög sjálf-
boðavinnu. Þeir, sem enn eiga
eftir að skrifa sig fyrir vinnulof-
orðum eða fjárframlögum, geta
gert það í íþróttahúsinu, eða snú-
ið sér beint til stjórnar í. B. A.
Þeir einstaklingar, sem hafa söfn-
unarlista, eru beðnir að skila
þeim sem fyrst í íþróttahúsið, eða
til formanns í. B. A.
A. D.
—o—
Grundvallaratriði íþróttaiðkana.
Þegar við höfum í huga að ná
árangri í íþróttaiðkunum, verð-
um við að vita, að undirstaðan til
þess er fyrst og fremst hraustur
líkami, einnig er það undirstaða
frjálsrar og einarðlegrar fram-
komu.
Gott og hreint loft ásamt reglu-
sömu líferni eru nauðsynleg skil-
yrði, sem hver áhugasamur
íþróttamaður á að hafa hugfast.
Hver og einn verður að gæta þess
sjálfur að ofbjóða ekki líkama
sínum með því að byrja of hratt;
sjálfui' verður íþróttamaðurinn
að vita hvað líkaminn þolir.
Þegar við hugsum: eg skal og
eg vil, getum við náð því marki
sem keppt er að. Margt ungt fólk
í heiminum, sem hefir haft nægan
vilja og löngun til að komast nær
því marki, sem hugurinn hefir
þráð, hefir náð því marki, jafn-
vel þó að aðrir hafi sagt: „Þú get-
ur þetta ekki“, þá hefir viljinn og
sálarþrekið drifið það á fram.
Með gætni og þolinmæði getur
hver sannur íþróttamaður náð
því markmiði, sem hann hefir sett
sér. — Sterkur vilji og áhugi á
íþróttaiðkunum gefur sterkan
og hraustan líkama, ekki aðeins í
líkamlegum skilningi heldur
einnig andlegum. Þess vegna er
það svo nauðsynlegt að skóla-
menn og yfirmenn á sviði skóla-
málanna skilji tilgang íþróttanna.
Það, sem að framan er sagt, tel
eg nauðsynlegt att-iði hverjum
íþróttamanni. Þetta verður
íþróttafólk að hafa hugfast, þá er
ekki hætta á að vegurinn liggi
niður á við heldur upp og það ört.
I. Þol.
II. Afl.
III. Snerpa.
Hver einasti maður eða kona,
sem vill iðka íþróttir verður að
gera sér Ijóst, að það verður að
fylgja settum reglum. Þá kemur
árangurinn, ekki á stundinni,
heldur með margra ára þjálfun.
Oftast þarf 6—8 ár til þess að ná
markinu.
Hefja skal göngur í lok janúar.
Göngur koma blóðinu á meiri
hreyfingu og varna mæði. Fjall-
göngur eru nauðsynlegar. Þær
styrkja hjartað, styrkja æðarnar
og auka starfsmátt rauðu blóð-
kornanna og gefa þannig réttan
andardrátt.
Afl. — Með þolinu fáum við
meiri mátt, ef viljinn er nógur og
ekki hörfað til baka. Aukið afl
fær enginn nema með því að
fórna sér á altari áreynzlunnar.
Það verður að byrja rólega, og
auka síðan magn og hraða æfing-
anna eftir því sem hver þolir. —
Þeir, sem byrja of seint, verða
móðir og komast ekki lengra. Það
verður hver að vinna af heilum
hug; ganga mikið á mjúkum vegi,
en ekki steyptum götum, þá
glíma, lyfta og grípa þunga
knetti o. fl. Afl og þol er þó ekki
nóg. Við verðum að beita réttum
hreyfingum. Liðug og vel hreyf-
anleg liðamót er nauðsyn, sem
hverjum einasta íþróttamanni
verður að vera ljós. Fjaðurmagn-
aðar hreyfingar verður hver
íþróttamaður að tileinka sér.
Léttar hreyfingar gefa bæði
sneggju og mátt. Leikfimi er því
nauðsynleg öllu íþróttafólki. Þá
eru böð nauðsynleg, gufuböð og
sund ásamt sólböðum, sem þó
verða að vera í hófi. Það er höf-
uðskylda allra manna að halda
líkama sínum hreinum og þar
verða íþróttamenn auðvitað að
standa í broddi fylkingar.
Þolið, aflið og snerpan verða að
vinna saman til þess að íþrótta-
maðurinn geti á réttu augnabliki
náð því takmarki, sem hann hefir
sett sér.
Hver og einn verður að setja
sér íþróttagrein við sitt hæfi. En
hvei' sem íþróttin er, verður und-
irstaðan ætíð hin sama. En eng-
inn ætti að vera of fljótur að
ákveða framtíðaríþróttagrein
sína. Það verður að gera með því
að hlaupa miili íþróttagreina allt
sitt íþróttalíf.
Við skulum hafa hugfast að
undirstaðan er þol, afl og snerpa.
Þeir sem eru án. þessa geta ekki
leyst af hendi erfiða íþróttaraun.
E. Mikson.
Gösta Leandersson.
Sænskur hlaupari hefir getið sér
mikinn orðstýr í vor. Cíösta Le-
andersson heitir maðurinn. Hann
hafði mikinn hug á að komast á
Olympíuleikana í fyrra, en í
keppninni þegar valdir voru
hlauparar á þá leika var hann
eitthvað bilaður í fæti og varð 4.
maður og rétt á eftir þeim þriðja.
En þetta nægði, aðeins þrír fyrstu
skyldu fara og mörgum til ang-
urs og gremju varð Gösta að sitja
eftir. En hann vildi ekki gefast
upp, æfði sig áfram og vann stór-
sigra á mótum þá. En nú í apríl
var hann einn meðal 142 hlaup-
ara í „Boston-Maraþonhlaupinu“
og sigraði mjög glæsilega. Eftir
rúrnl. 10 km. hlaup var hann orð-
inn fremstur og hljóp síðan einn á
undan yfir 30 km. og var nærri 4
mín. á undan næsta manni. Tím-
inn var 2.31.50. Bezta tíma á þessu
hlaupi á Kóreumaðurinn Yun
Bok Sun, 2.25.39. En með góðri
samkeppni og heilum fótum
(ekki í bezta lagi nú) má gera
ráð fyrir að Gösta komist nálægt
pví meti. Hann ætlar á næstu
Olympíuleika!
Uss — bara telpur!
Lítill drengur — á barnabað-
stað — nauðaði alltaf á pabba
sínum að gefa sér sundbuxur. —
Pabba fannst óþarfa fyrir 6 ára
strák að vera í sundbuxum, en
loks hafð,i sá litli þó sitt fram og
hentist svo glaður til strandar-
innar með sundbuxurnar í hend-
inni. Þegar. hann kom heim aftur
sagði faðirinn: „Nú hefirðu þá
prófað sundbuxurnar rækilega?“
— „Nei — eg þurfti þær ekki í
dag, það voru bara stelpur þar!
Þann 3. þ. m. tapaðist 500-
króna seðill, annað livort í
Járnvörudeild KEA eða á
pósthúsinu. — Vinsamlegast
skilist, gegn fundarlaunum,
í Fjólugötu 9.
Reiðhestur
Af sérstökum ástæðum er
jyrsta jlokks töltari til sölu,
ásamt reiðtygjum.
Upplýsingar í síma 549, eftir
kl. G á kvöldin.