Dagur - 06.02.1952, Qupperneq 6

6
DAGUR
Miðvikudaginn 6. febrúar 1952

Þorp í álögum
-^>r.
Saga eftir Julia Truitt Yenni
21. DAGUR.
(Framhald.)
Þarna hefur hún falið pening-
ana öll þessi ár, hugsaði Eva,
því að þarna gat hún séð þá og
þuklað á þeim daglega. Lem
mundi hafa gizkað á staðinn ef
hann hefði munað eftir hnútnum
á vasakliitnum hennar í gamla
daga.
„Þú hefðir aldrei getað látið
þér detta það í hug,“ sagði Pearl
með stolthreim í röddinni, „en
þetta er hægt með hagsýni hér og
sparsemi þar. Hér eru seðlar, sem
Lem hafði ekki hugmynd um að
komu inn á heimilið. Þetta eru
fimmtán þúsund, Eva. Þú færð
aldrei aftur svona tilboð.“
Eitt andartak fannst Evu svo
þröngt um raddböndin, að hún
gæti ekki komið upp nokkru orði.
Hún studdi sig við rennvott te-
borðið og dró andann djúpt. ,
„Ut með þig, út úr þessu húsi,“
hvíslaði hún.
Pearl starði á hana, eins og hún
skildi ekki orðanna hljóðan.
„Farðu,“ endurtók Eva og kom
ekki upp fleiri orðum fyrir geðs-
hræringu, þótt þau hrúguðust
upp inni fyrir. . . . farðu, farðu
héðan sem fyrst — láttu pening-
ana þína í svörtu töskuna og
komdu aldrei nálægt þessu húsi
aftur, forynjan þín, ógeðið þitt,
stattu upp úr stólnum hans
pabba, stólnum hans Jónatans,
farðu út úr þessu herbergi, sem
geymir svo margar fagrar minn-
ingar, út, út, út. . . . hugsaði Eva.
„Jæja, svo að peningarnir mín-
ir eru ekki nógu góðir fyrir ung-
frú Evu Larch,“ sagði hún. „Og
þetta hús er kannske líka of fínt
fyrir fólk í okkar stöðu. En það
var nógu gott fyrir pabba þinn,
sem talaði fagurlega um siðgæði
og læddist svo út á kvöldin út í
pólska húsið í eyrunum. Og ung-
frú Eva Larch lítur niður á okk-
ur hin — eins og skítinn á skón-
um sínum. En kannske er þessi
staður ekki eftirsóknarverður.
Líklegt mundi Lem ekki kæra
sig um hann. Þú getur boðið
Roxie Drumheller húsið.“
Pearl sat hreyfingarlaus um
stund, eins og hún tryði ekki sín-
um eigin eyrum. En svo stóð hún
upp. Hún skalf á beinunum með-
an hún tróð seðlunum aftur í
töskuna og batt fyrir opið og
snaraðist út.
Einu andartaki lengur sást sigri
hrósandi andlitssvipur hennar í
dyragættinni, en svo snerist hún
á hæl og hvarf.
Eva hlustaði eftir þyngslalegu
fótataki hennar þar til útidyrnar
aðskildu þær. Hún horfði í kring
um sig í stofunni og henni- fannst
allt í einu hún vera gömul og
þreytt. Hún vissi þá, að þessi
stofa mundi aldrei verða hin
sama aftur. Hún fór að sýsla við
að tína upp brotin úr tepottinum
og þurrka upp teið af borði og
gólfi.
—o—
Bóka- og hannyrðaklúbbur
Ármótsbæjar var ekki svipur hjá
sjón lengur. Flestir félagsmenn-
irnir höfðu hlaupizt á brott án
nokkurs fyrirvara. Þeir, sem enn
sóttu fundi, litu grunsemdar-
augum til náungans þá sjaldan
þeir áræddu að taka augun af
saumaskapnum. Það var eins og
félagskonurnar treystu engu
lengur nema dúkbleðlunum, sem
þær höfðu milli handanna. Hinn
vikulegi upplestur May Önnu
Parker var enginn viðburður
lengur. Þær hlustuðu varla á
hana. Þessar uppdiktuðu hug-
leiðingar hennar voru hvort eð
var svo víðsfjarri gráum og
glórulausum raunveruleikanum,
sem umvafði Ármótasbæ upp á
síðkastið.
En May Anna Parker hélt hug-
hraust áfram að lesa yfir hálf-
tómum bekkjunum. Utan úr
fundarherberginu barst hvorki
lófatak né aðfinnslur. Engir að-
dáendur söfnuðust umhverfis
hana lengur og sögðu, með hrifn-
ingarglampa í augunum. „Ekki
veit eg hvernig þú ferð að því
hafa þetta svona skemmtilegt
May Anna!“
Þær fórp af fundinum ein og
ein og enginn bauðst til að verða
henni samferða heim á leið. Hún
horfði á eftir þeim með þungum
huga. Það var þykkja á brá er
hún sópaði blöðum sínum sam-
an og snaraðist í yfirhöfnina. Það
ætlaði ekki að veitast' létt fyrir
May Önnu Parker að missa kon-
ungsríkið.
Þetta sama kvöld — við kvöld-
verðarborðið — leit hún mæðu-
lega til manns síns. Hann var eins
og þeir hinir í Ármótsbæ —
kunni ekki að meta hana — hætt-
ur að taka tillit til hennar eða
að skipta sér af henni. Allt í einu
fannst henni hún ekki geta borið
þennan kross lengur.
„Hvaða gagn er að öllum laga-
lærdómi þínum,“ sagði hún „ef
þið getið ekkert gert til þess að
klekkja á kvenmanninum? Ef
athæfi hennar er ekki glæpsam-
legt þá skil eg það orð ekki leng-
ur.“
Lúcíus leit ólundarlega upp úr
dagblaðinu. „Hu—m—m? Glæp-
samlegt. Stórt orð, góða mín. —
Það verður ekki sannað fyrir
rétti. Það er tvennt ólíkt, að vita
og sanna. Roxie hefur alltaf ver-
ið mjög varkár."
May Anna espaðist um allan
helming. Svo að hann .var þar í
huganum, karlinn! Gat verið, að
hann væri einn af......?
Augun urðu hörð og köld. „Við
höfum víst verið að hugsa um
mismunandi glæpi. Eg átti við
(Framhald.)
8 m/m
Kanpfélag Eyfirðinga
Véla- og varalilutadeild.
HANSA-gluggatjöld
hentug fyrir alla glugga.
Umboðsmaður:
Þórður V. Sveinsson.
Sími 1955.
f- ■■■ - ---
ÚTSALA
Ýmsar vörur með innkaups-
verði.
G. Funch-Rasmussen.
Dekk,
1 st., 1000x18, til sölu.
Jón Ólafsson frá Gilsá.
Eldri-dansa-klúbbur
Dansleikur að Lóni laugar-
daginn 9. febrúar n. k.
Hefst kl. 10 e. h.
STJÓRNIN.
Kvenúr
tapaðist síðastl. þriðjudag,
frá Pylsugerð Kea að Bóka-
búð Eddu. Finnandi vin-
samlegast skili því í Pylsu-
gerð Iíea. Fundarlaun.
GEFJUNAR-
DÚKAR
GARN
LOPI
er bezta skjólið gegn vetrarkuldanum.
★
Gefjunarvörur fást í öllum kaupfélögum
landsins.
Ullarverkmiðjan GEFJUN
AKUREYRI.
Nylosol nylon-sokkarnir
kosta nú aðeins
kr. 37.50
parið.
Verzlunin Eyjafjörður h.f.
BÍLL
Góður 4—6-manna bíll ósk-
ast. Jeppi kemur einng til
greina. — Tilboð, merkt
Jlíll 900, sendist afgr. Dags
fyrir 17. febrúar.
Saumavél
óskast. Má vera notuð.
Upplýsingar í síma 1924.
Jeppi
Til sölu er góð, yfirbyggð
Jeppa-bifreið nú þegar.
Allar upplýsingar gefur
Sigfús Jónsson,
Arnarstöðum.
Sími um Saurbæ.
ECOBRA-teikniáhöld
Nýkomið mikið úrval af ECOBRA-teikni-
áhöldum, svo sem: Teiknibestik, sirklar,
teiknifjaðrir og reikningsstokkar.
Bókaverzlun Axels Kristjánssonar h.f.
Finnskt birki
i
nýkomið.
Höfum nú fyrirligjandi GÓLFDÚKA-
LIM í stórum og smáum dósum.
Timburhús KEA.