Dagur - 19.03.1952, Blaðsíða 10

10
D A G U R
*'■ $• í$
Þorp í álögum
Saga eftir Jnlia Truitt Yenni
^fcvC
fU-* 25. DAGUR.
Hreingerningar
(Framhald).
Og svo undarlegt sem það var,
þá speglaði andlitið hugsunina að
baki. Þegar Lucíus Parker hafði
bjargað Roxie úr klóm laganna,
fyrir mörgum órum, í það eina
sir.n, sem hún hafði látið laganna
verði koma sér að óvörum, hafði
han nsagt, að hún væri ein af
þeim undarlegu mannverum, sem
væru skapaðar til þess eins að
rugla aðra í ríminu, og væru
þeirrar náttúru, að trúa algerlegr
því, sem þær vildu trúa og engu
öðru, hvenær sem með þyrfti. —
Þess vegna var ekkert undarlegt,
að Roxie gat þegar 12 óra gömul
vafið laganna vörðum um fingur
sér. Hún sat í garðinum heima hjá
móður sinni og spjallaði þar á
sinn sérkennilega sakleysislega
hátt við lögreglumennina um
„saumastofuna", sem mamma
starfrækti, á meðan mamma
hennar og Larkie bróði rhennar,
komu bruggunartækjunum á bíl
og óku þeim langar leiðir í burtu.
Þegar Roxie talaði um húsið
sitt sem „klúbbinn“ — og hún
nefndi það aldrei annað — talaði
hún af sannfæringarkrafti, og um
stúlkurnar, sem hún hélt, ræddi
hún eins og húsið væri samastað-
ur kvenskátahreyfingarinnar og
hún sjálf foringi í því liði. Andlit
hennar lýsti svo móðurlegri um-
hyggju og svo miklu sakleysi, að
ókunnugir féllu óðar fyrir sögum
hennar og trúðu henni eins og
nýju neti.
Enginn vissi, hver kostaðí
Roxie sjálfa, En víst var að ein-
hver gerði það. Það var meira
horið í „Regubogarklúbbinn“ en
viðskiptin í litlum bæ gátu staðið
undir. Þetta var uppáhaldsum-
ræðuefni karlmannanna í Ár-
móti þegar þeir komu saman yfir
glasi hjá Saddlers. Sögur gengu
um það, að fyrir kæmi að „klúbb-
urinn“ væri lokaður, gluggatjöld-
in dregin niður, en röð af falleg-
um, svörtum bílum stæði við bak-
garðinn. Sumir sögðu að skrán-
ingarskiltin á bílunum sýndu að
þeir væru úr höfuðborg fylkisins.
Það var líka talað um það, hvcrt
stúlkurnar, sem hún hélt ,færu
heim til sín þegar þær áttu frí,
eins og Roxie sagði, eða hvort
þær væru þá sendar til þess að
skemmta einhverjum háttsettum
í höfuðstaðnum.
En nú var áhyggjusvipur, jafn-
vel reiðisvipur, á sakleysis-
legu andliti Raxie. Fyrstu óveð-
ursskýin voru að myndast. Brátt
mundi stormui'inn bresta á. Hún
las hægt og gætilega, eins og hún
íhugaði hvert orð, fylgdi línunum
eftir með fingrinum.
Þegar hún kom á bls. 67 virtist
óveðrið vera að skella á. Hún
tautaði orð, sem mundu hafa látið
ókunnuglega í eyrum viðskipta-
manna hennar, sem höfðu alltaf
heyrt hana halda því frám, að hún
væri vel ■ uppalin og kynni
mannasiði öllum öðrum betur.
Þegar hún kom á bls. 72 fleygði
hún bókinni frá sér. Andlitið var
rautt og þrútið. Roxie var orðin
ofsareið. „Beulah!“ kallaði hún.
Þegar stofustúlkan kom inn,
svipti Roxie sér fram úr rúminu,
smeygði sér úr náttkjólnum Ug
strunzaði fram á baðherbergið.
„fíáðu í svortu dragtina mína,“
kallaði hún um leið og hún skellti
á.eftir séi' þui'ðinni. En hún opin-
áði dyrnar aftur, gægðist út og
hélt áfram: „Og takið þið utan af
,ö)lum sængurfatnaðinum í hús-
inu.“ ■ :
„En fröken Roxie,?“
„Gei'ðu' þáð, sem eg segi, brjótið
lökin saman og látið í körfu. Hún
reiknár sjálfsagt með því að eg
geti ekki kært hana. En eg get
tekið lökih og. . .. “
Hún hVárf inn í baðherbergið
'og röddin órukknaði ýhávaða frá
hyissandi sturtubaði. .
—o—
Þegar Hampton. vaí farinn úr
húsi Evu, stóð Jónatan kyrr við
píanóið nokkra stund og horfði á
hmana. Orvænting skein úr svip
hans. Hann var mjög þreytulegur.
„Eva,“ sagði hann loksins. En
sv'ó varð áftur þögri! Hann virtist
ekki geta sagt meira. .
■ Þay höfðu ekki sést í nokkrar
viku'r. Hún horfði á hdhn dg létt-
ur skjálfti fór um haha.' Hún gat
ekki afborfð áðhovfa’í ándíit hans
is* riiH'ic -liVfi’.: f;>A i n\;
núiia. Hún snei'i ,sér undan, sorg
og meðaumkun lýstu í svip henn-
ar. Hún hafði vei’ið að hugsa um
refsinguna, sem .yfir hana var
komin, en Jónatan var að bera
sinn kross líka. Ekki var hann
léttri. Hann gat ekki verið einn
heima með áhyggjur sínar og
sorgir. Lucy var þar líka. Aum-
ingja Lucy. Eva gat meira að
segja kennt í brjósti um hana
þessa stundina. Eva minntilst
hennar frá skóladögunum,
hvernig hún hafði manað börnin
til-þess að segja það,, sem allir
vissu.... að heima hjá henni
skiptu pabbi hennar og mamma,
frændi og frænka, um rúm þegar
þeim hentaði og héldu því fram,
að meðan enginn úr þeirra hópi
kvartaði, kæmi engum óviðkom-
andi það við- Og enginn af þess-
um fjórum kvartaði. En aumingja
Lucy var alltaf á varðbergi.
Hún hafði alltaf fengið góða
einkunn í skóla' ,én hún hafði
ekki fallið henni í skaut erfiðis-
laust. Hún hafði þrælað við nám-
ið. Fötin hennar vorU alltaf
snyrtileg og smekkleg. Hin börn-
in komu stundum í óhreinum föt-
um, en Lucy kom alltaf í ný-
þvegnum og nýstrauuðum kjól.
Hún hataði strákana. Það var
engin uppgerð. Bræðin sauð í
F.ins og undanfarin vor tek
ég að inér hreingerningar.
Legg til efni og áhöld.
Pantið í sírna 1920 eða í
Eiðsvallagötu 14.
; Kristinn Agnarsson.
Stíilku
vantar til að sjá um lítið
heimili í sveit, fram til 14.
maí
Afgr. vísar á.
Góður guitar
til sölu og sýnis í Verzl.
Drifa. — Lágt verð.
Tek að húllsauma
Soffia Sigtryggs,
Strandgötu 23.
Dansskemmtun
verður haldin í Þinghúsi
Glæsibæjarlrrepps laugardag-
inn 22. þ. m. Hefst kl. 10 e. h.
— V e i t i n g a r. —
Kvenfélagið.
henni, þegar þeir nálguðust. Þeir
vissu hvað henni leið, og lærðu
brátt að láta hana í friði.
Enginn hafði búizt við því, að
Lucy mundi nokkru sinni giftast.
Þó hafði hún verið fremur ásjáleg
um tíma. Hinar skörpu línur
æskuáranna höfðu mildast þegar
hún þroskaðist og á fyrstu þroska
árunum mátti segja að hún væri
sérkennilega lagleg. Þá Varð það,
sem Jónatan Bricker hafði komið
til bæjarins.
Lucy hafði gifzt honum nærri
því strax. Það hafði ekki verið
erfitt verk. Hann var ungur, upp-
alinn þannig, að hann kunni að
sýna riddaramennsku sína gagn-
vart konum. Hin veikbyggða
Lucy hafði kunnað að slá á þá
strengi. Hún hafði Veitt honum
þá tilfinningu, að hann væri um
það bil að komast í snertingu við
eitthvað fagurt, veikbyggt, dá-
samlegt, er þyrfti umönnunar, en
svo hafði hún horfið sjónum og
skilið hann eftir með saknaðar-
kennd í brjóstinu. Þessi hemað-
araðferð hafði gefið skjótan ár-
angur.
Hann hafði gifzt henni. Fyrstu
nóttina, er hann hafði komið inn í
herbergið, hafði hún legið þögul
og tekin í andliti á rúminu, og
þegar hann nálgaðist hana, hafði
hún risið upp, slegið hann í and-
litið, og hlaupið grátandi út.
Hann hafði beðið eftir þetta, beð-
ið að hún kæmi til hans. Og það
kom fyrir, að hún gerði það, eins
I
og hún væri að vinna ákveðið,
nauðsynlegt en ógeðfellt verk. Og
hún hafði legið rúmföst nokkra
daga á eftir. Eftir nokkum tíma
hafði hann sjálfur læst herberg-
inu sínu. Hjónabandið fyllti hug
hans meðaumkun og sorg.
(Framhald).
Miðvikuclaginn 19. marz 1952
Nýkomið:

Kúrennur í pölvkum
Rúsínur í pökkum
Blanúaðir ávextir
Þurrkuð epli
Sítrónur
Kaupfélag Eyfirðinga
Nylenduvörudeildin.
og útibú

Blóðappelsínur
Jaffaappelsínur
L
Lækkað verð!
Ódýrara í heilum kössum. i;
Kaupfélag Eyfirðinsa
Nýlenduvörudeildin.
og útibi'i
.r#############################################################^
Kraffpappír
nýkominn
Byggingavörudeilcl.
Happdræffislán ríkissjóðs
Enn hefur ekki verið vitjað eftirtalinna vinninga,
sem út voru dregnir í A-flokki Happdrættisláns ríkis-
sjóðs þann 15. apríl 1949:
10.000 krónur:
66051.
5.000 krónur:
110303.
1.000 krónur:
29127, 30267, 76279, 142926, 147652.
500 krónur:
7292, 10168, 21404, 29157, 33474, 46551,
73958, 79759, 81758, 85308, 93256, 101499,
104948, 119624, 138265, 140379, 141834.
250 krónur:
2838, 2976, 3412, 6107, 8117, 8720, 11345,
12835, 13660, 14184, 17289, 20458, 22454,
43797, 44783, 46639, 51555, 57593, 59100,
59893, 66120, 66288, 67474, 73693, 77420,
79911, 85181, 87548, 87838, 93122, 94808,
99089, 100893, 112139, 118672, 147179,
147654, 148332.
Sé vinninga þessara ekki vitjað fyrir 15. apríl n. k.,
verða þeir eign ríkisjóðs.
Fjármálaráðuneytið,
17. marz 1952.