Dagur - 13.01.1954, Qupperneq 5

Miðvikudaginn 13. janúar 1954
D AGUR
5
LYNCBARUE
í þjóðsögum segir frá því, að
fyrir kom einstaka sinnum, að
sjómenn, er sigldu úthöf, sáu
eyju lyngivaxna, þar sem þeir
áttu enga von lands.
Þessi eyja freistaði stundum
sumra skipverja. Þeir tóku skips-
bátinn, réru að eynni og gengu á
land.
En þegar þeir voru komnir upp
á eyna, gerðist ætíð sama sagan.
Eyjan sökk skyndilega og dró
mennina með sér í djúpið.
Þessi eyja var ekki land, held-
ur ein af ókindum hafsins, hval-
urinn Lyngbakur.
----o----
Á hafi íslenzkra stjórnmála
skaut upp einhverju, sem líktist
eyju.
Þessu var gefið nafn og nefnt
Þj óðvarnarf lokkur.
Nokkrir menn þóttust strax
vissir um, að þetta væri nýtt land
og fagurt, — helzt fyrirheitna
landið.
Þeir tóku báta sína, reru þeim
þangað og stigu „á land“.
Sumir þessir menn voru flótta-
menn sinna eigin skugga, —
menn, sem alltaf eru að reyna
hvenær sem færi gefst að róa frá
sjálfum sér, ef svo mætti að orði
komast og vita þó ekki, hvað
veldur eða hvað þeir eru að gera.
Þarna voru líka „þreyttir"
kommúnistar, eins og t. d. Björn
Sigfússon, sem búinn var að
ganga fram af samvizku sinni
með fylgi við kommúnista og
Rússatrú, en ekki tortrygginn við
djúpin frekar nú en þegar hann
réðist á skip kommúnistanna.
Aðrir voru „spekúlantar11, sem
hugðu á landvinninga, hló hugur
við landsýn og dreymdi um
mannaforráð á eynni. Enn voru
nýjungagjarnir menn með ýmsu
móti lausir í skiprúmi, óráðnir
menn, en leiðitamir og fúsir til
ævintýra.
Lóks voru menn, sem reru að
eynni í heilbrigðum landnáms-
hug.
■ Hver einasti þessara manna,
sem lét á annað borð til sín heyra,
sagði, að hér væri um óvenju-
lega gott land að ræða — betra
en áður hefði þekkzt. Þeir fyndu
yndislega sætan lyngilm, þótt
enn væri ekki nema fyrstu vor-
dagar.
•Þeim var sagt, að landið væri
blekking og ókind úr djúpi
kommúnismans.
En þeir tóku það ekki til
greina.
Sleppum líkingum um stund,
þótt þær séu sjónaukar, sem gott
er að hafa við hendina. — Þeir,
sem höfðu orð fyrir Þjóðvarnar-
flokksmönnum við alþingiskosn-
ingarnar í sumar sem leið, sóru
og sart við lögðu, að þeir væru
fullkomnir andstæðingar komm-
únista.
Út á þá svardaga fékk flokk-
urinn mörg sinna atkvæða, —
máske mestan hluta þeirra, —
af því að flestu fólki, sem ekki
er blindu slegið, er að verða það
ljóst, að kommúnismi og þjóð-
hollusta samrýmast ekki á fs-
landi.
Síðan kosið var eru vikur liðn-
ar og mánuðir.
Margt hefur gerzt, sem sýnir,
að svardagarnir voru markleysa
og blekkingar.
Eitt allra gleggsta dæmið um
þetta kom fram á Alþingi 9. des.
Þá kaus sameinað Alþingi í tólf
ráð og nefndir.
Þeir tveir menn, sem Þjóð-
varnarflokkurinn kom inn í þing,
sátu hjá (þ. e. skiluðu auðum
kjörseðlum) við þessar kosning-
ar, nema kosningar í mennta-
málaráð og útvarpsráð.
Með hjásetunni voru þessir
fulltrúar Þjóðvarnarflokksins að
fela sig.
En með kosningaþátttöku sinni
við kjörið í menntamálaráð og
útvarpsráð sýndu þeir samt svo
glöggt sem verða má, hvert inn-
ræti þeirra er og með hverjum
þeir vilja standa, þegar mest
liggur við.
Þeir gengu þarna hreint og
beint til liðs við kommúnistana
og kusu með þeim.
Fyrir þessa hjálp þingmanna
Þjóðvamarfl. komu kommúnist-
ar einum manni' frá sér inn í
menntamálaráð og öðrum frá sér
inn í útvarpsráð.
Um leið felldu Þjóðvarnar-
flokksmennirnir Guðmund G.
Hagalín skáld frá því að vera í
menntamálaráði og Stefán Pét-
ursson, fyrrv. ritstjóra, frá þátt-
töku í útvarpsráði.
Báðir þessir fulltrúar Alþýðu-
flokksins, Guðmundur og Stefán,
eru hreinlega ákveðnir andstæð-
ingar kommúnista, svo að hjálp-
arstarfsemi Þjóðvarnarmanna
fyrir kommúnista í þessum kosn-
ingum er svo skýr sem hugsazt
getur.
Tófan, sem felur sig fyrir skot-
manninum, stenzt ekki mátið og
gefur sig fram við grenið, þegar
hvolpurinn hennar kveinar.
Svona er jafnvel tófan. Blóð-
böndin eru sterk.
Þjóðvarnarmennirnir á Alþingi
vildu fela hug sinn við allar
nefndarkosningarnar, en gátu það
ekki, hlýddu rödd hjartans og
eðlis síns, þegar að þeim kosn-
ingum kom, sem kommúnistarn-
ir fundu sárast til að tapa.
Kosningarnar í menntamála-
ráð og útvarpsráð voru auðvitað
fyrir kommúnista lang þýðingar-
mestu kosningarnar, sem fram
fóru á Alþingi 9. des.
Að eiga menn í þeim ráðum
er geysilega mikilsvirði fyrir
útbreiðslustarfsemi kommúnista
á íslandi.
Þeir menn, sem þau ráð skipa,
eru valdir til þess að vera and-
legir sáðmenn meðal þjóðarinnar.
Þingmenn Þjóðvarnarflokksins
hafa sjálfsagt haft samráð um
þessa kosningaþátttöku við
stjórn flokks síns.
Stjórn Þjóðvarnarflokks ís-
lands hefir með þessu ótvírætt
sýnt, að hún vill að kommúnist-
ar fái góða aðstöðu til þess að sá
sæði sínu.
Blóðböndin leyna sér ekki.
Hvað segir nú sá kjósandi, sem
kaus Þjóðvarnarflokkinn í trausti
þess, að hann væri á móti komm-
únisma, — hélt, að með því að
kjósa þannig, væri hann að nema
nýtt land? Finnst honum nú, að
hann hafi fast undir fótum?
Nú hefir meðal annars umboð-
ið, sem hann gaf með atkvæði
sínu, verið notað til þess að koma
kommúnista í stað skáldsins Guð-
mundar Hagalíns í menntamála-
ráð.
Allir kjósendur Þjóðvarnar-
flokksins frá í sumar eru ábyrgir
fyrir þessum atburðum.
Með þessum atburðum er full-
komlega í Ijós komið, að Þjóð-
varnarflokkurinn er ekki nýtt
land, heldur LYNGBAKUR, sem
dregur kjósendur sína í djúp
kommúnismans. — („Tíminn").
Býlið HOLTAKOT,
Glerárþorpi, er til sölu og laust
til ábúðar nú þegar. Tilboðum
veitir móttöku Einar Svein-
björnsson, Norðurgötu 40,
Akureyri, og veitir nánari
upplýsingar. — Réttur áskilinn
að taka hvaða tilboði sem er
eða hafna öllum.
Reykt
Hrefnukjöt
komið aftur
á markaðinn.
KJÖTBÚÐIR KEA
Hafnarstræti 89. Sími 1714.
Ránargötu 10. Sími 1622.
Sigin ýsa
Kjötbúðir KEA
Hafnarstræti 89. Sími 1714.
Ránargötu 10. Sími 1622.
Frosin
Lambalifur
Kjötbúðir KEA.
Hafnarstræti 89. Sími 1714
Ránargötu 10. Qími 1622.
Súrt sláfur
Súr hvalur
Harðfiskur
á kvöldborðið.
KJÖTBÚÐIR KEA
Hafnarstræti 89. Sími 1714.
Ránargötu 10. Sími 1622.
LAUST OG FAST
NÝMÓÐINS ERFIÐISMENN.
Kommúnistablaðið' þykist
ákaflega hneykslað á því, hve
fáir verkamenn eigi sæti á lista
Framsóknarmanna (og raunar
á listum annarra Iýðræðis-
flokka), en á því sannast hið
fornkveðna, að það sæmir þeim
illa, sem í glerhúsi búa, að kasta
grjóti. Á lista kommúnista
sjálfra er nefnilega enginn
verkamaður fyrr en kemur nið-
ur fyrir miðjan lista. Níundi
maður er að vísu talinn verka-
maður en kaupmaður væri
meira réttnefni, en enda þótt
hann sé talinn með eru ekki
nema fjórir verkamenn á gjör-
völlum kommúnistalistanum! —
Enginn verkamaður mun því á
þeirra vegum komast í bæjar-
stjórn sem aðalmaður og ekki
heldur sem varamaður. Efsti
maður listans — og líklega sá
eini, sem að kemst — er verka-
maður í víngarði kommúnista-
flokksins og hvergi nema þar,
en hefur fyrir löngu látið af
öðru erfiði. Varamaður hans
verður væntalega útgerðarfor-
stjóri. Má því með sanni segja,
að „verkamenn“ kommúnista
séu nýmóðins erfiðismenn, og
enda þótt sumum hafi meðGabardine-rykfrakki,
pólitískum bolabrögðum teldzt með ^ kf 500 00_
að na vegtyllum í verkalýðs-
félögum eru þeir þar sem ann- GUFUPRESSAN,
ars staðar fulltrúar kommún- Skipagötu 12.
^Ö-ÖíKBKBKBKBKHKBKBKBKHKBKHKHKBKHKHKBKBKBKBKHKHKH
istaflokksins en ekki verka-
manna almennt.
SÍMASKRÁIN OG
ISLENDIN GUR.
Á því var vakin athygli í síð-
asta blaði, áð ísl. hefði haft
uppi nokkra tilburði til þess að
kenna kandídata sína við önnur
störf en þeim eru eiginlegust
til þess að leyna forstjórasvipn-
um á listanum. Ef menn efast
um að sumir titlarnir séu ný-
smíði, þá er fróðlegt fyrir þá að
fletta upp í símaskránni og gá
að því, hvaða titla sumir kandí-
datarnir völdu sjálfum sér í
fyrra þegar símaskráin var í
undirbúningi og enn óralangt
til kosninga. í símaskránni
þykir fínt að vera „stjóri“ og
„kaupmaður“, en á framboðs-
lista er það ákaflega ósniðugt
að skoðun fsl. að því er nú er
upplýst. Já, það þarf að gá að
mörgu í allrastétta- og allra-
málaflokknum fyrir hverjar
kosningar.
Ný smókingföt,
tvíhneppt, kr. 800.00.
'omsafa
4 A&e/'fr y
5 bækur fyrir 55 krónur
Almanak Þjóðvinafélagsins 1954.
Andvari.
Eggert Ólafsson: Kvæði (íslenzk úrvalsrit).
Lönd og lýðir: Suðurlönd.
Musteri óttans eftir Guðmund Daníelsson.
Nýjar aukafélagsbækur
Sagnaþættir Fjallkonunnar.
Andvökur Stephans G. Stephanssonar.
Saga íslendinga í Vesturheimi V.
Lcikritasafn Menningarsjóðs nr. 5 og 6: „Piltur
og stúlka“ og „Skugga-Sveinn“.
Gerizt félagsmenn!
iBÓKAÚTGÁFA MENNINGARSJÓÐS
OG ÞJÓÐVINAFÉLAGSINS
Umboðsmenn á Akureyri
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
Hafnarstræti 88, Akureyri
5
KHKHKHKHKBKHKBKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKHKBKHKBKHKHKÚ