Dagur - 29.06.1955, Page 5

"Miðvikudaginn 29. júní 1955
DAGUR
S
Hitaveita Akureyrar
Snæfcllsku bændurnir og húsfreyjur þeirra höfðu bækistöð á Hótcl KEA á mcðan þau dvöldu hér.
130 bæniur og húsfreyjur a
oesi hrifusf af rækfun í
Kynnisferðir sveitafólks eyða Iiér-
aðaríg og efla vinsamleg samskipti
SíðaEtliðinn miðvikudag kom
hingað stór hópur bænda og hús-
freyja ,af Snæfcllsncsi. Búnaðar-
samban dhcraðsins hafði efnt til
f bændafcrðar um Norður- og
Austurland. Varð þátttaka mjög
almenn, uin 130 manns.
Fararstjórar voru þeir Gunnar
var Ragnar Asgeirsson, ráðunautur,
en hann hefur tekið þátt í mörgum
slíkum bændaferðum, af hálfu Bún
aðarfelags íslands:
Gagnleg kyilrting.
Ragnar sagði blaðinu, er það
ræddi við hann 'á miðvikudaginn,
voru mættir nokkrir stjórnarmeð-
limir Búnaðarsambands Eyjafjarð-
ar og Bændafélagsins og fleiri bún-
aðarsamtaka.
Eyfirzkur búskapur og
samvinnuiðnaður.
Síðdegis á miðvikudaginn skoð-
uðu gestirnir verksmiðjur SIS hér
á staðnum, en óku síðan íram um
Eyjafjörð, en skoðuðu bæinn um
kvöldið. Nokkrum erfiðleikum var
bundið að fá gistingu fyrir þennan
fjölmenna hóp, en úr því greiddist
vel að lokum. A fimmtudagsmorg-
un bauð stjórn Búnaðarsambands
Eyjafjarðar til morgunverðar að
Hótel KEA, og þar flutti Árni Jóns
son 'tilraunastjóri fróðlegt erindi
um þúskap í Eyjafirði, Ketilí Guð-
jónsson bóndi á Finnastöðum flutti
gestunum ávarp. Gunnar Guð-
bjartsson í Hjarðarfelli þakkaði
með ræðu, og síðan var sungið:
Eg vil elska mitt land. Var síðan
ekið af stað austur á land.
Ánægðir mcð fcrðina.
Blaðið ræddi við fararstjórana,
sem létu mjög vel af móttökunum
hér, og allri fyrirgreiðslu, og kváðu
bændur og húsfreyjur hafa notið
þess mjög að koma hingað og kynn
ast gróðri og ræktun, og miklum
framkvæmdum í byggð og héraði
Þótt veður væri óhagstætt, mundi
Akureyri og Eyjafjarðarhérað
verða sólskinsblettur í endurminn
ingum ferðarinnar.
Fararstjórarnir, Gunnar Guðbjartsson (t. h.) og Gunnar Jónatanss.
bóndi Guðbjartsson í Hjarðarfelli
og Gunnar Jónatansson í Stykkis-
hólmi. Er hinn síðar nefndi Eyfirð-
ingur, frá Litla-Hamri, en báðir eru
þeir nafnarnir í stjóm Búnaðarsam
bandsins. Leiðsögumaður í förinni
Rósa Jóhannesdóttir í Gaul.
að kynnisferðir sveitafólksins um
landið, hefðu veruleg áhrif til þess
að eyða héraðaríg og misskilningi,
og tengja vináttubönd í milli
sveita, sem áður höfðu lítil sam-
skipti. Gengdu þær því merku
menningarhlutverki. Auk þess, sem
þær víkkuðu sjóndeildarhring
manna, kynntu þeim framkvæmdir
og viðhorf annars staðar, og opn-
augu margra fyrir dásemdum
landsins sjálfs. Alls mun ferð þessi
taka 7 daga, og fóru þáttakendur
allt til Hallormsstaðar og hafa
hvarvetna hlotið ágætar móttökur.
KEA tók á móti gestmium.
Hér á Akureyri tók Kaupfélag
Eyfirðinga á móti gestunum um
hádegi á miðvikudag, og bauð til
hádegisverðar að Hótel KEA. Þar
flutti Jónas Kristjánsson mjólkur-
samlagsstjóri ávarp, og ræddi m.
a. um starfsemi samvinnufélaganna
hér, og flutti gestunum kveðjur
framkvæmdastjóra og stjórnar-
nefndarmanna félagsins, er voru
fjarverandi á aðalfundi SIS. Þarna
—
Kristjana Bjarnadóttir
frá Stakkhamri.
Lærdómsríkt aS koma í
samvinnuverksmiðjurnar.
— Við þekkjum að vísu vel
framleiðsluvörum samvinnuverk
smiðjanna, sagði Kristjana Bjarna
(Framhald á 7. síðu).
„Eg kem aftur!“ sagði
Alfur malpoki.
Eftir einn eða tvo áratugi, þeg-
ar „Hitaveita Akureyrar" verður
komin í framkvæmd með ærn-
um kostnaði fram yfir alla skyn-
samlega nauðsyn, taka gamlir
bæjarbúar að velta vöngum og
spyrja:
„En hví í ósköpunum var ekki
búið að gera þetta fyrir 20-—30
árum — ha-a?“
Því miður verð ég þá ekki við-
staddur til að svara, og ælla því
að „biðja um orðið“ í „Degi“ einu
sinni enn, meðan eg er á þessum
slóðum. —
Jarðhiti Akureyrar er sjaldan
nefndur nú orðið nema lítillega
upp á síðkastið í sambandi við
sundlaugarmál bæjarins. Þó kem-
ur fyrir, að stjómmálaflokkar
bæjarstjórnar hnippa ofurlítið
hver í annan — sennilega til að
minna á, að einn sé vel-vakandi,
en hinir allir sennilega vel-sofandi,
og er þá borin fram sem nýmæli
tillaga um að atbuga jarðhita í
bæjarlandinu! — Og þá hrökkva
sennilega hinir upp við vondan
draum: — Ha-a-a? Var verið að
nefna jarðhita? —■ Jarðhita!
Ekki nema það þó! — Síðan
halla þeir sér aftur útaf. — Og
alvörumálið mikla verður harla
þroslegt! ■—' En ’annars án gamans:
Hvað . líður raunverulega jarð-
hitámálum Akuréyrárbæjar? Er
ekki umhugsunarfresturinn senn á
enda — og komið að framkvæmd■
i?
Oefað hefur þessu máli verið
hreyft fleirum sinnum fyrir mína
tíð hér. á Akureyri, sem senn er
opðin 20 . ár. Og eg hefi a. m. k.
hreyft því í „Degi“ einum 3—4
sinnum í „minni tíð“, og stundum
af nokkru kappi. Því að mér varð
brátt Ijóst, að í Gleráréili átti
Akureyrarbær mikil verðmæti og
sjaldgæf að virkjunarskilyrðum og
aðstöðu allri.
Eftir eina af þessum ádrepum
mínum var „málið tekið fyrir“ í
bæjarstjóm (1940 eða ’41?), og
skömmu síðar tekið að bora uppi í
gili, —- og að því er mér virtist,
ófróðum manninum, — á allra
ólíklegasta stað. Enda báru hol-
urnar tvær — 80 og 30 m. djúpar
„engan árangur". En það var
einmitt sá árangur, sem ég hafði
búizt við þar. — Síðan var borað
ofurlítið — pólitískt — út í blá-
inn. — En það er önnur saga. —
Mér virtist þegar í upphafi
ljóst, að þarna kæmi jarðhiti að
ofan úr gilinu, en ekki að neðan.
Allt benti einnig til þess, að gamla
sundlaugarleiðslan, sem ung-
mennafélagar Akureyrar lögðu af
brennandi áhuga, en litlum efnum,
væri ofanjarðarvatn, hitað af mikl-
um jarðhita ofar í gilinu og dýpra.
Sennilega helzt upp undir Laugar-
hól, eða jafnvel ofar og sunnar.
Og sá jarðhiti hlýtur að vera all-
mikill til að hita ofanjarðarvatn
á jafnbrelðu svæði og þarna er,
svo að gamla laugarleiðslan fékk
þar vatn á fleiri stöðum frá 40 og
upp í 50 stig C. Og það víst án
allrar borunar.----------
Síðasta áratug hefur innlendri
borunartækni hríðfleygt fram. Nú
er „alls staðar borað“ — nema á
Akureyri. T. d. í Kópavogi, — og
í Vatnsmýrinni, þar sem gullið w>r
ekki, hérna um áijið. Og hVer vöit,
nema þeir komi þar nú niður á
sírennandi silfur jarðar, langtum
verðmætara en gullið, sem ekki
var! —
En hvað líður Akureyrarbæ?
Heléi Valtýsson.
BÍLAKAUP OG BÍLALEYFI.
Fley með spáný farartæki
fara hingáð annað vcifið,
þótt ótalmargir um þau sæki,
öllu færri hljóta leyfið.
Marga vagna af mörgum gerðum
má nú sjá á landsins vegum,
mjúka á skriði, skjóta í ferðiun,
með skræpu-litum ýmislegum.
Meðal hinna mörgu og fínu
má svo líta aðra, á glóðum,
aka í lcyfisleysi sínu
á lcifunum af gömlum skrjóðum.
Vegurinn milli vöggu og grafar
víða cr með slæmum gjótum —
þar verða lílta „leyfishafar“
að labba á sínum eigin fótum.
Á gjörðir minna mætu vina
mér er óhægt dóm að fella,
— það ásækir mig, eins og hina,
ólæknandii bíladclla.
DVERGUR.