Dagur - 14.09.1955, Blaðsíða 4

Dagur - 14.09.1955, Blaðsíða 4
4 DAGUR Miðvikudagirm 14. sept. 1955 DAGUR Ritstjóri: HAUKUR SNORRASON. Afgreiðsla, auglýsingar, innheimta: Erlingur Davíðsson. Skrifstofa í Hafnarstræti 90. — Sími 1166. Árgangurinn kostar kr. 75.00. Blaðið kemur út á hverjum miðvikudegi og á laugardögum þegar ástaeða þykir til. Gjalddagi er 1. júlí. PRENTVERK ODDS BJÖRNSSONAR H.F. Sáningin í vor og uppskeran í haust ÞESSA DAGANA eru landsmenn sem óðast að bera í lilöður uppskeru verkfallanna í vetur er leið. Mun mörgum lítast hún ekki ósvipuð heyjunum, sem sem legið hafa úti í votviðrunum sunnanlands í allt sumar. En þau eru, sem kunnugt er, ekki lengur græn, heldur kolmórauð. Af þeim leggur fúalykt cn ekki ilm gróandans. Þegar sáningin liófst undir verkstjórn kommúnista, virtust ýrnsir gera sér vonir um, að liaustverkin mundu verða með öðrum hætti, og hirtu þá ekkert um veðurspár. En í stað sólskinsins, sem kommúnistar lofuðu, hafa stórrigningar dunið yfir. Dýrtíð flæðir á ný yfir landið og sópar með sér því, Sem menn héldu að þeir mundu geta liirt í hlöðu fyrir sig. Þannig hlaut þessi leikur líka að enda, og engum mun liafa verið það ljósara en kommúnistum. Enda réðu þeir mestu í því pólitíska glæfraspili, að nota þörf lægst launuðu verkamannanna til þess að hleypa af stað kaupliækkunarskriðu handa öllum stéttum. Sú pólitík var utan og ofan við efnahagsgetu þjóð- félagsins, og því er nú komið sem komið er. En kommúnistar ætla ekki að gera það endasleppt í hræsni sinni og yfirdrepskap. Þegar öll kaupgjalds- og verðlagsmál eru úr skorðum fyrir ábyrgðarlausar aðgerðir þeirra, belgja þeir sig út af vandlætingu yfir því, að bændur landsins skuli ekki loka aug- unum fyrir vorverkuin forustumanna Alþýðusam- bandsins. Ekki er hægt annað að sjá á málgögnum kommúnista, en réttlætinu væri lielzt þjónað með því nú, að kaupgjaldi bænda væri lialdið í því sama og það var áður en verkföllin leystust, án tillits til þess, sem gerzt hefur síðan. Það skortir sem sé ekki, að nú sé rætt um aiurðahækkunina, sem varð í þess- ari viku, í þeim tón, sem hún sé upphaf nýrrar dýr- tíðaröldu, þegar staðreyndin er, að hækkun land- búnaðartaranna er afleiðing þess, sem gerðist fyrr á árinu. Þannig ástunda kommúnistar enn þá íþrótt, að snúa við staðreyndum. Aðfarirnar fyrr á þessu ári voru stríð gegn efnahagskerfi þjóðarinnar, en ekki nein jöfnun þjóðarteknanna. Og svo liefur nú farið í því stríði, eins og öllum öðrum eyðilegg- 1 ingarstyrjöldum, að heildin hefur tapað, einliverjir 1 fáeinir spekúlantar í pólitík og peningum liafa e. t. v. 1 auðgast um stundarsakir á aukinni fátækt annarra. p ÞESSIR MEGINDRÆTTIR í þróun efnahágs- málanna í sumar og haust voru nýlega dregnir fram í grein hér í blaðinu. Og voru kommúnistar sannar- lega kallaðir til ábyrgðar fyrir skemmdarverk sín. ' En það var líka rætt um þá staðreynd, sem öllum landsmönnum mun vera ljós, að ýmsir aðrir aðilar 1 í þjóðfélaginu hafa reynt að notfæra sér upplausnar- ástandið og óvissuna í verðlagsmálum til að skara eld að sinni köku. Margar verðhækkanir hafa verið rökstuddar, og eru eðlilegar og óumflýjanlegar eftir að hrundið var af stað kapphlaupinu í milli kaup- i gjalds og verðlags, en aðrar ekki. Undir þeim síðar | töldu standa braskarar og spekúlantar í ýmsum greinum, og njóta einkum verndar Sjálfstæðisflokks- ' ins.. Þeir leggja flokknum til mikið fjármagn til 1 stórfelldrar áróðurs- og blekkingar-starfsemi á mörg- um vígstöðvum, og munu hafa ástæðu til að álíta, að það sé bezti business, sem þcir liafa gert árum saman. EN ÞEGAR þannig er minnt á vorverk konnnúnista og sumarveik þessara máttarstólpa, umhverfist Morgunblaðið gjörsamlega. Þetta lieitir á þess máli, að kommúnist- ar hafi verið leystir frá allri ábyrgð af þróun efnahagsmálánna, en Sjálfstæðismönnum kennd hún! Og síðan eys Mbl. blöð Framsóknar- manna auri í hamslausu reiðiskasti. Lesendum Mbl. mun koma þessi hárfína réttlætiskennd alveg á óvart. Þeim mun þykja sem viðbrögðin lýsi frekar vondri samvizku en sárs- auka sakleysingjans. Þjóðin veit líka mæta vel, að margir menn liafa starfað á akri dýrtíðarmál- anna í vor og sumar.. Sáðmenn- irnir voru alla tið auðþekktir. En sumir verkamenn að uppskeru- störfunum vilja dyljast. Það sann-- ar vonzkukast Mbl. liér á dög- unum. En svona uppþot breyta ekki staðreyndum. Nýliðarnir í I. deild. í VIKUNNI sem leið héldu um 3000 Reykvíkingar upp á íþrótta- völl sinn til þess að horfa á Akur- eyrarpiltana keppa í knattspyrnu við Akurnesinga. Þetta var í miðri viku að kalla, á kvöldverðartíma flestum heimilum. Samt kom þessi mannfjöldi á vettvang. Til þess munu hafa legið ýmsar ástæð- ur, en ein þó veigamest: Áhuga- menn um knattspyrnuíþrótt höfðu fullan hug á að sjá nýliðana í I. deild, og gera sér grein fyrir, hvers af þeim mætti vænta. Að loknum leik voru dómarnir vin- samlegir. Þarna eru strákar, sem ætla má að geti komist nokkuð langt. Þeir hafa marga ágæta kosti til brunns að bera. Líklega verða þeir skæðir keppinautar í næsta Islandsmóti. Þetta sagði almenn- ingur á knatspyrnuvellinum í Rvík, og geta norðanmenþ vel við unað. Á að láta staðar numið? KNATTSPYRNAN á Akureyri er því komin á dagskrá í íþrótta- heiminum, og það kemur fjölda bæjarmanna hér á óvart. Um langt árabil var aðstaða til íþróttaiðk- ana svo ófullkomin, að það orð fór smátt og smátt að komast á, að Akureyringar væru ekki hlutgeng- ir. En við hristum af okkur slénið og stofnuðum íþróttasvæðið og byggðum íþróttahúsið. Endurfæð- ingin gat ekki orðið með skjótum hætti, en nú erum við að byrja að sjá árangurinn. Ungir menn, sem vaxa upp við sæmilega aðstöðu til íþróttaiðkana, eru vissulega hlut- gengir á íþróttamótum. Æskan hefur, þegar á hólminn kemur, mikinn áhuga fyrir íþróttum, og er þess albúin að sækja fram. En er þá ekki allt gott og bless- að og getum við ekki haldið að okkur höndum úr því sem orðið er, og beðið eftir að sjá uppskeruna? Nei, ef við látum staðar numið nú, náum við ekki þeim árangri sem efni standa til. Enn þarf að endur- bæta aðstöðuna til íþróttaiðkana, og vafalaust verður það gert eftir því sem tækifæri leyfa. En það sem nú kallar að, er, að tryggja eftir föngum, að knattspyrnuíþrótt- in geti þróast hér með eðlilegum hætti, og hvert ár skilað nokkrum framförum. Þjálfun skortir. ÞEGAR AKURNESIN GAR heimsóttu okkur hér í sumar, birt- ist hér í blaðinu samtal við farar- stjóra þeirra og við kunnasta knattspyrnudómara landsins. Þeir voru sammála: Akureyringa skortir fyrst og fremst aukna þjálfun undir góðri leiðsögn. Sama heyrðist eftir kappleikinn í Reykjavík á dögun- um. Til þess að liðið fái fullnýtt þá möguleika, sem nú eru fyrir hendi, þarf að ráða hingað kennara í vetur, til þess að vera með knatt- spyrnumönnunum, æfa þá og þjálfa. En til þess þarf fé. Það fé geta þeir ekki lagt fram sjálfir. Þeir leggja fram tíma sinn og áhuga. Hér þurfa aðrir bæjarmenn að sýna áhuga sinn í verki. Við er- um nógu fjölmennir, Akureyring- ar, og nægilega vel stæðir, til þess að halda uppi kennara fyrir kapp- lið bæjarins, er hefur þegar getið sér gott orð og er af öllum, sem til þekkja, talið líklegt til markverðra sigra ef það fær að njóta hentugrar aðstöðu. Fyrir knattspyrnuíþróttina hér í dag virðist þetta vera mál mál- anna. Vonandi verða bæjarmenn samtaka um að hrinda því í fram- kvæmd. Vinsæll vinnuflokkur við Skjálfandafljótsbrú. Vinnuflokkurinn við Skjálfanda- fljótsbrúna nýju býr í tjöldum á eystri bakka árinnar og þar er eldhús og matskáli. Þessi 20 manna hópur „útilegumanna“ hef- ur þótt góður í nágrenni og laus við það óorð, sem því miður hefur stundum loðað við hliðstæða vinnuflokka. Sólbrenndir merin með sigg í lófum voru að leggja frá sér verk- færin kl. 12 á hádegi fyrra laug- ardag. Það voru hraustlegir karl- menn á ýmsum aldri. Ilmurinn frá eldhúsi gaf til kynna að góð máltíð væri í vændum. Og aðspurður um mataræði, svaraði einn verkamað- urinn „stutt og laggott": „Lax í dag og lambakjöt á morgun.“ Lítil telpa hljóp í milli tjald- anna. Hún var enn á þeim aldri að mega klæðast eftir veðrinu. Lítill skyrtugopi og spenna í óstýrilátu hári var kappnóg í logni og brenn- andi sólskini. „Hún er nú það, sem allt snýzt um,“ sagði annar brúar- maður. Og sú litla hljóp berfætt á hvössu hraungrjótinu áleiðis til brúarinnar. En það var ekki alltaf logn Bárðardal í sumar. Stundum var nær óstætt veður og fyrir kom að menn urðu að skríða eftir brúnni, vegna veðurofsans. — Ofurlítið af urriða er þarna í Fljótinu. En hann er ekkert keppikefli fyrir aðra, en þá, sem eru nokkuð langt leiddir af veiðiáhuga og verða að „tala við sinn urriða á kvöldin“. Nú sjást hópar af gæsum á leið til Norður-Evrópu. Stundum setj- ast þær á árbakkana og eru föngu- legar á að líta. Og nú fyrir skömmu tóku rjúpurnar að flykkjast í þús- undatali niður á láglendið. Þær eru fljótar að finna skárstu berja- móana og hreinsa þá. Ungarnir eru orðnir fullvaxnir. Víða gera rjúp- urnar sig heimakomnar á bæjum. Bárðdælskur bóndi sagði að á morgnana væru hóparnir heima við bæi og ekki síit í görðunum. Þær eru fundvísar á lausa, þurra mold og sand og baða sig þar í ákafa eins og hænsn. Súrkál Nýlenduvörudelidin og útibúin. Sjálfsagt að lialda áfram að kjósa fegurðardrottning - segir Arna Hjörleifsdóttir Fegurðardrottning íslands 1955, uiigfrú Arna Hjör- leifsdóttir, helúr dvalið hér í bænúm áð. undauförnu og starfað á ljósm’yndastpfunni Filman. Blaðið, notaði tækifærið til að riá tali af henrii og spyrja liana um framtíðarfyrirætlanirnar. — Þær eru einfaldlega, að starfa áfram, sagði hún. Eg verð liér frarn til næstu mánaðamóta, en byrja ]iá starf lijá Flugfélagi íslands og verð flugþerna. En hvað um samkeppnina i Lonfion? Eg fæ leyíi frá störfum hjá Flugfélaginu til þess að koma þar fam. Sjálf keppnin hefst 21. október, en keppendur eiga 'að vera mættir tii leiks hinn 15. október. Um framtíðina að keppninni lokinni vill hún af eðlileg- um ástæðum lítið ræða. Úrslitin þar eru óráðin gáta, og um þau mál betra að spjalla seinna. Frk. Arna sagði blaðinu, að hún gæti ekki fallist á iá skoðun, að hentast væri að leggja niður feg- urðardrottningar- kjör, en raddir um það skjóta upp kolli annað slagið. Því skyld- um við ekki mega hafa slíka sam- keppni eins og aðrar þjóðir. Að vísu væri það rétt athugað, að að- staðan, sem í boði væri á sjálfri sam- keppninni, væri ófullkomin, en úr bvl mætti baeta, og engin ástæða þess vegna að leggja árar í bát á þessum vettvangi frekar en á öðrum sviðum. Fegiirðardrottningin kemur til Akureyrar að lokinni keppnini i Reykjavík. Og eigum við að reikna með þvi, að Akureyri verði enn sigurseel? — Því ekki það?, segir fegurðardrottningin. Eg tel enga ástæðu til að örvænta í því efni. Hér er nóg af fallegum stúlkum. Hún sagði blaðinu, að ástæðulaust væri fyrir urigar stúlkur að óttast þessa samkeppni. Sín reynsla væri sú, að úrslitin vektu forvitni fólks að sjá sigurvegar- ann — fólk veitir manni aukna athygli, það er greini- legt, sagði hún. Hins vegar hefur hún ekki orðið fyrir neinum beinum óþægindum af völdum úrslitanna. Mætti e. t. v. geta þess til, að viðbrigðin séu ekki mikil. Fallegum stúlkum er alltaf veitt athygli. En auk þess sem Arna bendir á, að okkur sé raunar ekkert vandara um en öðrum þjóðum, að lofa tallcg- um ungum stúlkum að koma fram og hljóta viður- kenningu fyrir fegurð og yndisþokka, er og þess að geta, að til mikils er að vinna fyrir þær, sem sigra. Hér heima fá þær góð verðlaun og tilboð í atvinnu. Erlendis munu veitt 6 verðlaun, og að þessu sinni eru 1. verðlaun 1000 sterlingspund og ágætur einkabíll a£ Triumph-sportgerð. Og svo opnast möguleikar til starfa og frama til allra átta. Samborgar fegurðardrottningarinnar samfagna henni með unninn sigur og óska henni góðs gengis, er á hólminn kemur í London. Hvernig sem allt veltur þar, geta íslendingar verið stoltir af því að eiga þar svo glæsilegan fulltrúa.

x

Dagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagur
https://timarit.is/publication/256

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.