Dagur - 01.07.1959, Síða 7

Miðvikudaginn 1. júlí 1959
D A G U R
7
Margf er sér til gamans gert
>iiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiilmniii iin n,| iihi iiiiiiimifti*
s -
BORGARBÍÓ
I SÍMI 1 500 \
AKUREYRINGAR gera sér marga
hluti til gamans í tómstundum sín-
um, og þær eru margar lijá bæjar-
búum. Of margar tómstundir,
segja sumir og horfa vanþóknunar-
augum til ungra manna og kvenna,
sem nú hafa bæði tíma og tækifæri.
En sleppum því, þetta hefðum við
h'ka gert, ef. ...
Ég var að horfa út um eldhús-
gluggann núna rétt lyrir kosning-
arnar og dreypti á kvöldkaffinu..
Fuglarnir sungu enn sem ákafast
í garðinum nn'num og næstu görð-
um, eins og þeir eru vanir að gera
um þetta leyti árs, nær allari sólar-
hringinn. Skyndilega bréyttist söng-
urinn. Það var ekki um að villast að
eitthvað óvanalegt var að seiði.
Ég sagði við mitt jheimafólk með
sæmilegum virðuleik, að nú væri
kötturinn kominn í nágrennið, það
skyldi ég ábyrgjast. Mér brást það
ckki, að vizka mín vakti nokkra at-
hygli, svo sem til var ætlazt. Einn
meðlimur fjölskyldunnar sagði:
„Og hvernig veiztu það nú?“ Ann-
ar sagði: „Eitthvað er nú karlinn
farinn að sjá vel. Engan kött sé ég.“
Og kerla nn'n blessunin sagði: „Ó-
sköp geta kosningarnar gert menn
skrýtna." En ég lét sem ég heyrði
ekki hinar meinlegti athugasemdir,
en bað fólkið að taka eftir breyttum
söng fuglanna.
En til þess að fá skorið úr þessu
máli með lullri vissu, var það ráð
tekið að far-a út og gera nauðsynleg-
ar. athuganir.
Því miður sást nú kattarkvikind-
ið ekki. En skýringiu átti sér þó
eðlilegar rætur og ekki cyperkilegar.
Það var maður en ekki köttur, sem
sló felmtri á hina vængjuðu vini
mína í trjárium og'vár valdur að
breytfum sö.ng, Þartia var hann á
næstu lóð.dg. horfði upp í tré. Og
þrestirnir ætluðu alveg að rifna af
vonzku og stungu sér hvað eftir
annað niður að honum, tilbúnir að
Ititggva.
Maður þessi tók nú að bæra á
sér, haíði háf mikinn í hendi og
gerðist vígalegur. Tilburðir hans
voru næsta einkennilegir, og mér
sýndust þéir tæplega samræmast
eðlilegri hegðun fulltíða manns.
Þó var þetta hinn allra bezti ná-
granni minn og enginn sprellikarl.
En skýringin kom von bráðar. Ná-
granni minn heíur áhuga á fuglum
og fæst við fuglamerkingar. Hann
var einmitt að reyna að ná lítt íleyg
um þrastarungum þetta umrædda
kvöld, og það sem meira var, það
tókst honum.
En ekki fást allir við fugla-
merkingar. Eg var á leiðinni inn
og öll fjölskyldan eftir þessa
merkilegu uppgötvun, þegar
dularfullur náungi læddist hálf-
boginn fyrir húshorn i gagn-
stæðri átt. Grunsamlegt athæfi á
tólfta tímanum, finnst ykkur það
ekki? Það fannst mér. Innbrots-
þjófur, hugsaði eg. Jæja, það var
gott að hann var ekki að snudda
í kringum mitt hús.
Eg læddist í humáttina. Kann-
ski gæti eg gripið hann glóðvolg-
an, staðið hann beinlínis að verk
inu, þar sem hann væri að laum-
ast inn um kjallaraglugga í
mannlausri íbúðinni? Hættulegt
eða hvað? Til vonar og vara
greip eg arfasköfuna, sem eg
hafði gleymt að láta inn síðast.
Eg gægðist fyrir hornið, þar sem
maðurinn hvarf rétt áður.
Jú, einmitt. Þarna var hann
hálfboginn framan við gluggann
með ílát í hendinni. Jamm. Hafði
með sér ílát, ef að hann kæmi
ekki þýfinu í vasa sína. Skyn-
samlegt kannski.
Eg hóstaði óvart. Hann leit á
mig stórum ásökunaraugum,
rétti upp vísifingurinn og sagði
usssss. Nú fór að verða gaman
Hann ætlaði sér kannski að gera
mig meðsekan upp á part af... .
Tveir, maður, þrír, maður,
sagði hann torkennilegri röddu.
Þetta var undarlega. Einmitt
þessi maður átti heima þarna í
húsinu, að vísu á efri hæðinni.
Fjórir, maður, og kannski fleiri,
nú er að verða líf í tuskunum,
sagði hann. Maðurinn var sýni-
lega orðinn brjálaður. Ekki vissi
eg, hvaða flokki hann tilheyrði.
(Þetta var rétt fyrir kosningarn-
ar!) Og svo skeði það. Hann þreif
báðum höndum niður í jörðina
og rak upp stríðsöskur mikið. Jú,
alveg kolvitlaus. hugsaði eg.
En maður skyldi aldrei gera of
skjótar ályktanir. Þetta var lax-
veiðimaður og hann var bara að
tína maðk.
Síðan eg sá þessa tvo menn
í garðinum verð ég ekki hissa á
neinu. Þótt annar horfði upp í
loftið og væri vægast sagt ekki
gáfulegur á svipinn, þegar hann
var að skyggnast upp eftir þrast-
arunganum í trénu í garðinum
og hinn væri furðu ískyggilegur
hvað látbragð snerti, þá voru
þessir menn aðeins að eyða frí-
stundum sínum á hinn heiðar-
legasta hátt.
Hér sést yfir Karibastífluna miklu í Afríku. Síórfljótið
Zambesi hefur verið stíflað til raforku- og ávcitufram-
kvæmda. — Er þetta með mestu mannvirkjum í heimi.
i Myndir vikunnar: f
| Litli prinsinn
f (Dangerous Exil). i
i Afar spennandi litmynd, er I
f gerist á tímum frönsku i
i stjórnarbyltingarinnar. i
iAðalhlutverk: |
1 Louis Jourdan,
i Belinda Lee, f
= Keith Michell.
f Bönnuð börnum. f
| Viltur er vindurinn |
(Wild is the wind).
f Ný, amerísk verðlaunafnynd. 1
iAðalhlutverk:
Anna Magnaní, i
f Anthony Quinn. f
f Blaðaummæli: „Mynd þessi \
f er afburðavel gerð og leikur- f
f inn frábær. . . . hef eg sjaldan i
| séð betri og áhrifaríkari i
f mynd. . . . “ — Ego Mbl. f
i Bönnuð börnum. i
Z s
r
- Ibúar jarðarinnar
Framhald af 4. siðu.
kong þar sem þéttbýlið er milli
2000 og 13.000 á ferkílómetra, þá
er þéttbýlið mest á eyjum eins og
Möltu, Bermuda og Ermarsunds-
eyjunum, þar sem þéttbýlið er
rúmir 500 íbúar á ferkílómetra.
Því næst koma Holland, Mauriti-
us, Belgía, Formósa og Puerto
Rico, sem hver um sig hafa yfir
250 íbúa á ferkílómetra.
Á hinum enda stigans eru land-
svæði eins og Spænska Sabara,
Grænland, Alaska og Ástralía,
þar sem að jafnaði býr einn
maður á ferkílómetra. Sé reikn-
að í álfum er Evrópa þéttbýlust.
Þar eru 84 íbúar á hvern ferkiló-
metra.
i ■ v;'
-Hví þarf að kjósa á
sunnudögum?
Framhald af 8. siðu.
andinn hvíld þann dag? Nei, en
hann þarf hvíld daginn eftir. Það
ættu þeir að leggja á hinni, sem
einkum stunda umhugsun um
velferð kjósenda.
Laugardagurinn er, eins og nú
er komið, orðinn hálfgerður frí-
dagur á sumrin, og hjá sumum
alger frídagur. Það er því lang-
bezt að hætta alveg þessum
sunnudagskosningum og kjósa
á laugardögum. Þá gætu menn
hlustað á úrslitin með góðri sam-
vizku og látið sér líða vel. Þá
gætu prestamir óáreittir messað
á hvíldardaginn, hverju ekki
veitir af, og þá myndu menn
mæta til starfs á mánudag full-
gildir til vinnu.
Við Akureyringar munum eiga
eina 5 þingmenn á næsta þingi.
Því miður eigurn við þá ekki
fleiri. Eg skora nú á þessa fimm-
menninga að sjá svo til, að næstu
kosningar verði á laugardegi. —
Þeir, sem því kæmu fram, ættu
skilið að fá fjölda atkvæða fyrir
það eitt.
Kjósandi.
Ur ýmsum átíum
Bandaríski gervihnötturinn Könnúður IV sézt hér uppi á Júpíter-
eldflaug, en vísindamenn frá eldflaugnarannsóknarstöð háskólans í
Kaliforníu standa umhverfis.
Frá Canaveralhöfða
Htnir nýju kjósendur
í nýloknum kosningum fékk Framsóknarflokkurinn all-
margt atkvæða einungis vegna kjördæmamálsins. Margir hafa
metið tryggð við ætíhaga og almcnna skynsemi meira en
þjónustu við sinn gamla ílokk. Þetta ber að þakka. Þeir menn,
sem hverju sinni kjósa eftir málcfnum en ekki flokkum, eru
hinn heilbrigðasti kjarni hverrar lýðræðisþjóðar. í
f þetta sinn fylgdu þcssir menn Framsóknarflokknum, og
vonandi ber flokkurinn gæfu til þess framvegis að berjast
ætíð fyrir þeim málum einum, að þessir nýju kjósendur hans
geti átt með honum samleið.
ChurcbiII svaiar.
Winston Churchill var i jármála-
ráðherra í Bretlandi á þriðja tug
:ildarinnar,-og þá var hann éitt sinn
í vpizlu ‘óg' léúti" við' hliðina á frú
nokkurri, sem liafði geysilegan á-
huga á stjórnmáluni. Hún lét stöð-
ugt múðan mása, lét skoðanir sínar
óspart í ljós og var með sífelldar
fyrirspurnir, Churchill til mikilla
leiðinda.
Að lokum greip hún í handlegg
hans og sagði áköf: •
„Já, og svo er það ástandið í
Austurlöndum! Það mál verður nú
að leysa! Eftir hverju bíður stjórn-
in? Eftir hverju Itíðið þér, herra
Churchill?“
„Eg bíð nú eftir kartöflunum,“
var svarið.
Eitt sinn var Churchill beðinn
að segja nokkur orð við hátíðlegt
tækifæri. Hann álti aðeins að tala
í tíu nunútur, og hann ætti nú að
geta séð af svo stuttri stund, hélt
undirbúningsnefndin.
„Já, en ég verð að fá að vita um
þetta að minnsta kosti hálfum mán-
uði áður,“ sagði Churcliill, „svo að
ég geti búið mig undir."
„Hálfurn mánuði!" hrópuðu nú
nelndarmcnn. „Hve langan tírna
I. O. G. T. — FyrirhuguS er
skemmtiferð templara um næstu
helgi. Nánar auglýst í VarSborg
og í síma 1528, íimmtudag og
föstudag. — Nefndin.
þyrftuð þér þá til undirbúnings á
klukkustundar ræðu?“
„Þrjá daga,“ svarað'i Churchill,
nelndarmönnum til mikillar u'ndr-
unar.
„En ef þér ættuð nú að halda
jtriggja klukkustunda ræðu, Sir
Winston?"
„Þá gæti ég byrjað strax!“
Blómasending.
Enska skáldið og leikarinn Noel
Coward (f. 1899) bjó eitt sinn á
gistihúsi i París. Það var verið að
setja á svið leikrit eltir hann. Dag
nokkurn, eftir um jrað bil vikudvöl
á gistihúsinu, lór Goward til dyra-
varðarins, lékk lionum nafnspjald-
ið sitt og sagði:
„Viljið jri'r nú gera svo vel að
senda fallegan blónrvönd til síma-
stúlkunnar hérna og láta jretta
nafnspjald fylgja með. Látið svo
færa kostnaðinn á reikninginn
minn.“
„Hún verður mjög hrærð yfir
þessari hugulsemi yðar,“ sagði dyra-
vörðurinn.
„Hrærð,“ endurtók Goward og
lyfti brúnum, „ég hélt, að hún væri
dáin.“
Nýtízkuheimilið.
Enska skáldið Graham Grccn (f.
1904) hel'ur eitt sinn lýst nútíma-
heimilinu 'á þennan hátt:
" „Það er staðurinn, jrar sem mað-
urinn bíður Jress á kvöldin, að kon-
an sé tilbúin, svo að Jrau geti farið
út.“