Dagur - 13.01.1960, Blaðsíða 8

8
Miðvikudaginn 13. janúar 1960
Baguk
Til vinstri snjótittlingshjón, en að
ofan er silkitoppa, fallegur og
sjaldgæfur fugl. Nokkrar silki-
toppur eru hér í bænum þessa
dagana. — (Ljósmynd: E. D.).
Vetrargestir í skrúðgörðum bæjarins
Trjá- og runnagróður laðar að sér fjölda fugla
hér í bænum ásamt mildri veðráttu staðarins
ÞEGAR snjór hj'lur jörð og
kuldinn herðir tökin heimsækja
smávaxnir gestir okkur. —
Engum troða þeir um tær, engott
þykir þeim að heimsækja örláta
menn og konur, sem hafa veit-
ingar við hæfi.
Þessir gestir eru snjótittling-
arnir, sem koma hundruðum, já
þúsundum saman til byggða
þegar harðnar um á fjöllum uppi.
Það er gaman að gefa þessum
litlu, fögru og harðgerðu fuglum
og það er líka kurteisisskylda að
gera það, ef við eigum að halda
áfram að heita gestrisið fólk.
Moð og salli felst til á sveita-
bæjum og er fátt eða ekkertbetra
góðgæti. 1 bæjunum verður að
grípa til annarra góðgerða, og er
þá gott að hafa ráð Kristjáns
Geirmundssonar, sem hér hafa
áður birzt. Þegar vetri léttir og
vorið kemur, hverfa snjótittling-
arnir. En þeir sem eiga leiðir um
fjöll og firnindi, finna þá á varp-
stöðvum sínum. Þar er gaman að
koma.
Þá eru snjótittlingshjónin
komin í sumarskartið, hafa að
nokkru skipt um lit og syngja
fögrum rómi, svo að undir tekur
í klettum og hæðum. Þau búa sér
hreiður í urðum, sem eru
óvinnandi ránfuglum og refum,
því að svo er þröngt inn að fara,
að stærri dýr komast hvergi. —
Stundum á valur eða hrafn
hreiður sitt í næsta kletti. Það
sýnist illt nágrenni. En þetta
kemur ekki að sök og hugsar
hver um sitt. Snjótittlingarnir,
sem sumir nefna sólskríkjur á
sumrin, eru hraðfleygir og skjótir
í snúningum og svo eru þeir ekki
matarmiklir fyrir átvöglin fálka
og krumma.
Geltir og talar
Blöð og útvarp hafa skýrt frá
því að i Englandi sé hundur einn,
sém lært hafi mannamál, og
maður nokkur, sem gelt hafi
ákaflega á 10 mínútna fresti. —
Mun hundinum hafa verið boðið
að koma fram í sjónvarpi í Pnrís
Þeir leika og róa
Húsavík 12. janúar. Síðustu
viku alla var róið, en afli er
fremur rýr.
í gær sýndi leikfélagið „Dele-
rium búbonis" undir stjórn
Ragnh. Steingrímsdóttur, og var
húsfyllir. Önnur sýning verður í
kvöld. Snjólaust og tíðin einstök.
En skyldi nokkur hugsa um
það, þegar hann er að gefa gest-
unum ofurlitla hressingu út á
snjóinn, að það væri gaman og
ómaksins vert að endurgjalda
heimsóknina næsta sumar, leggja
leið sína til fjalla og rifja upp
gömul kynni.
Ef heppnin er með, veður stillt,
sól á heiðum himni og sólskríkja
á hreiður á vegi manns, hefur
ævintýrið komið á móti manni.
Það nægir að horfa og hlusta á
hina skrautlegu, hraðfleygu og
fagnandi vini okkar. Sumarbún-
ingur þeirra er undrafagur,
söngurinn fullur af gleði. —
Sólskríkjurnar eru ekkert
hræddar og fljúga stundum
örskammt frá. Þær hafa mikið að
gera og það er fögnuður í hverri
hreyfingu. Einhvers staðar nærri
er gjóta milli steina, þangað
hverfa fuglarnir öðru hvoru. Sé
tíminn heppilegur og fundvísin
ekki fjarri, er hægt að ganga á
hreiðrið, leggja eyrað við jörð,
hlusta og heyra foreldrum fagn-
að. Og næsta vetur kemur öll
fjölskyldan í heimsókn. — Nú á
þessum árstíma eru fleiri gestir
en snjótittlingarnir. Skógarþrest-
irnir fóru ekki allir í haust og
hafa hér vetursetu. Svo hefur
það verið síðustu árin. Þeir lifa á
reyniberjunum á meðan þau
endast, eftir að jörð fer undir
snjó. Um fjölda þeirra er ekki
gott að fullyrða. ,
Þá eru auðnutittlingarnir hér
öðru hvoru í heimsókn, litlir en
kátir, og hanga stundum neðan í
trjágreinum þegar þeir leita sér
að fæðu. Víðirunnar eru þeirra
kjörstaðir. Þetta eru gæfir fuglar
og verpa snemma vors við annað
hvort hús hér í bænum, þar sem
tré eða runnar eru fyrir hendi.
Og við þessa gesti alla, sem að
nokkru eða öllu hafa vetursetu í
bænum, bætast svo gráþrestir.
Hundruð þeirra voru hér fyrir
jólin og eiu enn. Þeir eru grá-
leitir, stéllengri og fjörugri en
skógarþrestirnir, en ekki eins
gæfir. Rödd þeirra er hvell og
lítið eitt hlakkandi.
Starar og silkitoppur eru hér
öðru hvoru í vetur og svo hefur
einhverjum sjaldgæfum flæking-
um brugðið fyrir, sem blaðið
kann ekki frá að greina.
Að öllu samanlögðu er Akur-
eyri mikill fuglabær, einnig á
vetrum, og er það eflaust trjá-
gróðrinum mest að þakka.
Auk hinna frjálsbornu gesta,
sem hér hafa verið nefndir,
puntar Andapollurinn upp á
fuglalífið. Þar eru allmargir
sundfuglar — flestir að vísu al-
gengra tegunda og flestir einnig
hálfvilltir, koma og fara þegar
þeim býður svo við að horfa, en
njóta mikillar gestrisni og eru
settir til borðs með heimafuglun-
um vængstýfðu — öndum, gæs-
um og álftum.
Dúfunum var fækkað verulega
í sumar og eru þær nú aðeins til
yndisauka eftir að fjöldi þeirra
varð hóflegur.
Krummi á oft ferðir yfir bæinn
og er þó algengari í nágrenni
hans, þótt hann líti einnig vel
eftir í fjölmenninu. Fæstum er
hann aufúsugestur, en þó á hann
sér góðvini f bænum, sem gefa
honum daglega yfir vetrarmán-
uðina, en þar er þó aðeins um
undantekningar að ræða. —
Krummi svífur hátt yfir húsum
bæjarins og hefur ýmislegt að
segja, kannski eru það spekiórð,
sem fáir skilja og eflaust fer
hann líka með „spott og dár“, ef
marka má blæbrigðin í rödd
hans.
Veiðibjállan verpir í stórum
stíl í landi bæjarins og hefur lagt
undir sig hólma við ósa Eyja-
fjarðarár. Þar er grátt og kvikt
af veiðibjölluungum á vorin, en
endurnar víkja. Oft er silungs-
mergð við ósana, hið mesta hnoss
gæti, og svo er hægt að fá ódýra
máltíð á öskuhaugunum til við-
bótar. j
Uglur hafa stundum verið
langdvölum í Gróðrarstöðinni, og
einstöku sinnum sést smyrill á
ferð. Allir litlir fuglar óttast
hann, eins og fálkann, þá sjaldan
hann lætur sjá sig hér.
Síðar verður fuglalífið aftur
gert að umtalsefni, og þá birtur
árangur af talningu fugla 27. des.
síðastliðinn o. fl.
Nýr skólameistari á
Laugarvatni
Skólameistaraskipti hafa orðið
við Menntaskólann á Laugar-
vatni. Dr. Sveinn Þórðarson hef-
ur látið, af því starfi, svo sem
kunnugt er af fyrri fréttum.
Hinn nýi skólameistari er Jó-
hann Hannesson frá Siglufirði.
Hann hefur undanfarin ár starf-
að sem bókavörður við Fiskesafn
ið í íþöku í Bandaríkjunum og
jafnframt verið enskukennari við
Carnellháskóla.
Jóhann er kvæntur amerískri
konu, og eiga þau son og dóttur.
Hann tók við hinu nýja starfi nú
um.áramótin.
Viðgerðarstofa viðtækja starfar
áfram hér á Akureyri •
Ríkisútvarpið hefur starfrækt
tvær viðgerðarstofur til að ann-
ast viðgerðir á viðtækjum lands-
manna. Onnur var stofnsett í
Reykjavík fyrir nær 30 árum, en
hin á Akureyri 1935. Forstöðu-
maður hennar hér í -bæ fyrstu 3
árin eða svo, var Þórhallur Páls-
son, en vorið 1938 tók Grímur
Sigurðsson útvarpsvirki við því
starfi og hefur haft það æ síðan.
Rétt fyrir jólin auglýsti Ríkis-
útvarpið, að viðgerðarstofum
aess yrði lokað um áramótin.
Blaðið leitaði fregna af þessum
málum hjá Grími Sigurðssyni í
gær. Hann skýrði þá frá því, að
hann, ásamt öðrum starfsmönn-
um stofunnar, þeim Stefáni Sig-
urðssyni útvarpsvirkja og Gunn-
laugi Jóhannssyni rafvélavirkja,
myndu halda rekstri viðgerðar-
stofunnar áfram á eigin ábyrgð
og á sama stað og áður, í Skipa-
götu 13. En í það húsnæði flutti
viðgerðarstofan fyrir rúmu ári.
Eins og áður annast stofan við-
gerðir á nýjum viðtækjum, sem
ábyrgð fylgir. Gunnlaugur hefur
sérþekkingu í viðgerðum rönt-
gentækja og mun annast allar
viðgerðir á Philips-röntgentækj-
um hér norðanlands.
Hinir nýju eigendur vænta
þess, að njóta vinsamlegra og
góðra viðskipta. Almenningur
mun fagna því, að eiga aðgang að
viðgerðarstofu viðtækja, hér eftir
sem hingað til, og ekki sízt vegna
þess, að stofan hefur hinum fær-
ustu mönnum á að skipa, er
áður hafa aflað sér vinsælda.
Marianne Koeh
sem leikur aðalhlutverk í mynd-
inni „Sumar í Salzburg“, sem
sýnd verður í Borgarbíói síðari
hluta þessarar viku, hafði ekki í
hyggju að verða leikkona, og það
var einskær tilviljun, sem réði
því, að hún kom fram í kvik-
myndinni „Der mann der zwei-
mal leben wolte“, en það varð þó
upphaf margra leiksigra. Fimm
árum síðar fékk hún verðlaun
fyrir bezta leik í aukahlutverki í
myndinni „Des Teufels General".
Marianne Koch fæddist í
Miinchen 19. ágúst árið 1931. —
Móðir hennar var píanóleikari, og
á heimilinu ríkti áhugi fyrir
fögrum listum.
Kðupfél. verkamanna opnar úfibú
Síðastliðinn laugardag opnaði
Kaupfélag verkamanna Akur-
eyrar nýtt útibú í Byggðaveg 145.
Eru þar til sölu matvörur, eins
og í venjulegum nýlenduvöru-
búðum, en auk þess mjólk á
flöskum, rjómi og skyr. Einnig
gosdrykkir, tóbaksvörur, ávextir
og fleira.
Búðin er hin smekklegasta og
er til hagræðis nærliggjandi
íbúðarhverfum.
Fé lieimtist af fjalli
Lómatjörn 10. janúar. — f vet-
ur hafa menn vitað um mókoll-
ótta á með tveimur lömbum, sem
hefur haldið sig í Hvalvatnsfirði
austanverðum, eign Höskuldar
Guðlaugssonar, Réttarholti. Kom
Móra heim í fyrstu göngum og
var þá rúin, því að ekki hafði
hún náðst til rúnings í vor.
Eftir þetta hvarf Móra úr
heimahögum með bæði lömbin,
sást í báðum seinni göngum á
fyrrnefndum slóðum, en tókst að
sleppa í bæði skiptin.
í desember tókst leitarmönn-
um, sem voru fjórir saman, hinir
vöskustu menn, að komast það
nærri henni, að þeir héldu að
þeir hefðu loksins yfir-
höndina. V.ar hún þá stutt frá
Kaðalstöðum þegar þeir komu á
vettvang, en komst í fjallið fyrir
ofan, sem er allbratt. Komust
leitarmenn fyrir hana og náðist
hún niður á flatlendið, og voru
nú hinir vonbeztu yfir, að nú
væri Móra sigruð. Hugðust þeir
handsama hana úti í fjörunni
norðan við Kaðalstaði, í aðhaldi
nokkru eða bás austur við fjallið,
en þegar minnst varði tókst
Móru að skjótast fram hjá leitar-
mönnunum öllum, náði fjallinu,
sem er þarna snarbratt, og á
þessum tíma svellað og flughált,
og skildu með það leiðir hennar
og lambanna annars vegar og
leitarmannanna hins vegar. —.
Héldu leitarmenn heim við svo
búið og héldu sín jól.
Að morgni 7. jan. boðar fjall-
skilastjórinn að gerð skuli ein
herferð enn að Móru. Veðurstof-
an spáir rakinni suðvestanátt,
sjólag muni vera gott í Fjörðum
til lendingar. Að þessu sinni fara
6 menn. Beztu fjárhundar sveit-
arinnar eru fengnir með í förina,
og nú skal það duga.
í birtingu rennir bátui’inn með
leitarmenn upp í fjöruna við
Bjarnarfjall, þar sem Móra hafði
sloppið síðast. Er Móra viðstödd
lendinguna með bæði lömbin, en
er nógu fljót að komast í fjallið,
en nú er þíðviðri og fjallið ekki
eins hættulegt og áður fyrir leit-
armenn. Ráðast 4 til atlögu við
Móru, en 2 gæta bátsins. Tekst
þeim að komast upp fyrir hana,
en þá sér Móra að leita verður
að nýju vígi, tekur á rás úr fjall-
inu með undra hraða vestur yfir
fjarðarbotninn, yfir Ósinn úr
Hvalvatni og út og upp í Þor-
geirshöfðann. Eru þar klettar
illfærir og það virðist Móra hafa
vitað. Tekst þar mikil viðureign,
sem endaði þannig, að Móra
er yfirunnin þar í klettaskoru og
annað lambið. Hitt telja leitar-
menn að hafi annað hvort hrapað
í sjó eða þá, sem þeir telja lík-
legra, að það hafi komizt undan
og sé enn á lífi.
Fjórar kindur aðrar fundu leit-
armenn svo á Þönglabakka, 2
héðan úr hreppi og 2 úr Kinn.
Er það fé talið mjög vel útlítandi,
þótt liðið sé að miðjum vetri.