Dagur - 11.03.1961, Blaðsíða 4

8
«
Baguk
FERÐAMANNABÆR
FERÐAMÁLIN og móttaka erlendra
ferðamanna hafa verið mjög á dag-
skrá hér á landi hin síðari ár, og í
því sambandi nefndar svimháar töl-
ur um tekjur nágrannaþjóðanna af
ferðamönum. Menn velta fyrir sér
spurningunum um það, hvort unnt sé
að gera fsland að verulegu ferða-
mannalandi, hvort það sé æskilegt, og
ef svo er, með hvaða ráðum sé þá
hægt að auka ferðamannastrauminn.
Án þess að velta vöngum yfir þessum
málum almcnnt, er það staðreynd, að
Akureyri er miðstöð ferðamála á
Norðurlandi nú þegar, og hingað
koma margir erlendir menn og konur
ár hvert, en dvelja hér lítt eða ekki.
Með þetta í huga knýr sú spurning
fast á, hvað hér beri að gera, til þess
að hafa aukin fjárhagsleg not af ferða
mönnum. En fyrirgreiðsla, sem ferða
menn kaupa á hverjum stað fyrir
peninga, er að sjálfsögðu utan ramma
hinnar góðfrægu íslenzku gestrisni,
sem aldrei hefur verið metin á fjár-
hagslegum grundvelli.
Sumir halda, að aðcins fáir hagnist
á ferðamönnum. Þetta er misskilning
ur og má í því sambandi nefna marga
ferðamannabæi, sem eiga aðalafkomu
sína undir því, að selja útlendingum
hvers konar þjónustu. En þótt Akur-
eyringar þurfi ekki að treysta á ferða
fólk í atvinnulegu tilliti, er ekki hægt
að láta þetta mál afskiptalaust. Nokk
ur atriði má nefna í sambandi við
aukna þjónustu við ferðamenn, sem
til bóta myndu horfa.
Hver einasti erlendur og líka inn-
lendur ferðamaður þarf að fá í hend-
umar þær upplýsingar, sem ferða-
menn yfirleitt óska eftir á hverjum
stað. Hér þarf að gefa út myndarlegan
bækling um Akureyri og Norðurland
þar sem skýrt er frá því helzta sem
vert er að skoða. Af mörgu er að taka
í því efni.
Koma þyrfti upp sameiginlegri
ferðamiðstöð í hjarta bæjarins, þar
sem öll tiltæk þjónusta væri veitt
ferðamönnum í sambandi við ferða-
lög. Föstum ferðum þyrfti að koma á
innan bæjar og í nágrennið og næstu
sýslur með hópfcrðabifrciðum, enn-
fremur ferðum á sjó. Þá þarf skíða-
hótelið að geta tekið á móti skíða-
fólki, heppilegir bátar þurfa að þjóna
þeim, sem sigla vilja eða stunda sjó-
stangveiði og hótclin verða að ráða
yfir góðum húsakosti og þjónustu.
Skipafélög og flugfélög þurfa að
leggja máli þessu góðan stuðning og
alþjóðaferðaskrifstofu verður að reka
í sambandi við umferðamiðstöðina.
Ferðamálafélagið, sem var byggt á
hugsjónum, en vantaði fjármagn og
atorku til að láta verulega gott af sér
leiða, dó jarðneskum dauða. Enginn
hefur kallað til arfs, en skylt er þó
að taka merkið upp að nýju.
Kaupfélög, kaupmenn, hótel, ferða
skrifstofur, bifreiðastöðvar, flugfélög,
skipafélög og fleiri aðilar þurfa að
taka höndum saman og e. t. v. að
fórna einhverjum fjármunum á bráð
til að hagnýta þá ágætu aðstöðu, sem
höfuðstaður Norðurlands hefur, fram
yfir flesta aðra bæi hér á landi, sem
ferðamannabær. í sumar mun verða
meiri ferðamannastraumur til Islands
en nokkru sinni áður. □
Friðlaugur
Hernitsson
Sýrnesi
Kveðja
frá vini
Það dimmir, og við skiljum ei þau sköp,
er skjótt og óvænt slokkna fjölmörg ljós.
Hve margþætt eru lífsins tjón og töp
og tárin þung, sem vökva marga rós.
Á býli fögru brostinn strengur er
því bóndans örlög voru ráðin skjótt
Um ástvinanna hugi harmur fer
og húmsins raun er þung á kaldri nótt.
En bak við ský, er byrgja okkur sýn
mun birtast svið, er geymir sól og vor
og gleðibros og gæfa, sem ei dvín
— þar gróðurinn að nýju fyllir spor.
Og dyggum manni er gott að gista þar
sem gefast laun og vaxa dýrust blóm.
Þar mun og veitt við margri spurning svar
og margþætt skýrast rök við hinsta dóm.
Þú vaktir trúr á verði þínum hér
og verk þín tala skýrt — svo prúð og sönn.
Og saga þín og minning birtu ber
— þér blessun fylgi yfir tímans hrönn.
Það breiðist mjallar blæja um dalinn þinn,
hann býr þér hvílu við sitt mjúka skaut.
Og pabbi og mamma blessa soninn sinn
og systrahugir fylgja þér á braut.
Og sárin gróa á ný við yndi og yl,
frá ungu vori, er sigrar vetrarraun.
Og Ijúft þá ómar Laxár strengjaspil
— þá litkast heiði og gróður prýðir hraun.
J. Ó.
KVEÐJA
frá systurdóttur hans, sem fluttist í Sýrnes, bam að aldri,
er hún missti föður sinn.
Ég sé í anda sumarblóm í haga,
við sólarlag.
Þá var ég studd af þinni hlýju hendi
einn hryggðardag,
og þaggað gaztu grát míns litla hjarta
með gleðibrag.
Með góðleik þínum, gamansemi og hlýju
þú gafst mér þor
Þú sýndir mér hvar sóley spratt að nýju
um sólríkt vor.
Þú fylltir gleði, leik og björtu Ijósi
mín litlu spor.
En nú er horfin himinsólin bjarta
og hér er kalt.
Því þú ert farinn — liðinn lífs þíns dagur.
Hve lán er valt!
Þú varst mér lengi vinur, bróðir, faðir.
Þú varst mér allt.
En alla daga mun þó minning verma
og myndin þín.
Ég sé í anda sumarblóm í haga
er sólin skín.
Sem lítill þakkarkrans er þetta kvæði
og kveðja mín.
E. J.
Ýmsar samþykktir miðstjórnar Framsóknarflokksins
AÐALFUNDUR miðstjóm-
ar Framsóknarflokksins, haldinn
í febrúar 1961, ályktar:
I.
Þau stjórnmálasamtök, sem sant-
vinnumenn, ungmennafélagar og
aðrir framfarasinnaðir menn á ís-
landi hófu á síðari hluta annars
tugar þessarar aldar og nefndu
Framsóknarflokk, hafa frá upp-
hafi lagt kapp á að efla trú þjóð-
arinnar á land sitt og traust henn-
ar á sjálfri sér til manndómlegrar
menningarbaráttu og alhliða frarn
farasóknar um land allt.
íhaldsflokkurinn gamli missti
völd sín á þriðja tug aldarinnar,
fól sig undir nýju heiti og tók að
reka tækifærispólitík.
Þjóðin sótti stöðugt fram til
bætra lífskjara fyrir almenning og
meiri menntunar og félagsþroska.
Þegar komið var undir lok sjötta
tugar aldarinnar, hafði þjóðin náð
þeim árangri á sviði höfuðatvinnu
vega sinna: landbúnaðar, sjávar-
útvegs og iðnaðar, svo og í öflun
atvinnutækja, samgöngubótum,
húsabótum, aðstöðu til menntun-
ar o. s. frv., að telja má til fádæma
nieðal þjóða á svo skömmum tíma.
Framsóknarflokkurinn hefur
alltaf talið sér skylt að vera aflvaki
í framsóknarbaráttu þjóðarinnar,
eins og honum var þegar ætlað í
öndverðu. En til þess að neyta
sín hefur hann að sjálfsögðu orðið
að leita samstarfs við aðra stjórn-
málaflokka, því að um meirihluta-
aðstöðu hefur ekiki verið að ræða.
í því samstarfi — og utan þess —
hefur flokkurinn oft átt undir
liögg að sækja íhalds- og öfga-
manna, sem löngum hafa truflað
heilsteypta lagasetningu og stjórn-
arathafnir.
II.
Árið 1956 var vinstri stjórn
mynduð fyrir forgöngu Framsókn-
arflokksins á þeim grundvelli, að
hafa samtök við samtök vinnandi
stétta um alhliða framfarir og
lausn verðbólguvandans, er að
sótti þá.
Þetta samstarf fór vel af stað.
Framfarir efldust, framleiðsla óx,
atvinnulíf blómgaðist, efnahags-
löggjöf var sett, byggð á áætlun
um efnahagslegt jafnvægi inn á
við og í skiptum við útlönd, sem
fullt útlit var fyrir að ætlaði að
standast.
Stjórnarandstaðan, Sjálfstæðis-
flokkurinn, barðist, eins og allt
væri leyfilegt, og náði samstöðu
við hægri öfl í Alþýðuflokknum
og kommúnista í Alþýðubandalag-
inu unt skæruhernað til að reisa
dýrdíðaröldu og synja að lokum
um allt samstarf við að bægja
þeirri öldu frá.
Vinstri stjórnin hafði heitið því
að gera ekki efnahagsráðstafanir
nema með samkomulagi við vinnu
stéttirnar, en Alþýðusambands-
þing neitaði um samþykki á ráð-
stöfunum og frest til að leita sam-
komulags.
Vinstri stjórnin hlaut þá sam-
kvæmt heiti sínu að segja af sér og
afhenda Alþingi umboð sitt að
þingræðislegum reglum.
III.
Þegar hér var komið, gekk Al-
þýðuflokkurinn Sjálfstæðisflokkn-
um algerlega á hönd, og um leið
sá þessi gamli íhaldsstefnuflokkur,
Sjálfstæðisflokkurjnn, sér leik á
borði til þess að taka upp stefnu
sína frá þriðjá tug aldarinnar.
Féllst á það við Alþýðuflokkinn
sem eins konar morgungjöf, að
breyta kjördæma'skipuninni í fá
stór hlutfallskjördæmi með upp-
bótarkjöri í ofanálag til að tryggja
smáflokki tilveru og draga úr á-
hrifum dreifbýlisins. Lét Alþýðu-
flokkinn að yfirvarpi stjórna ná-
lega árlangt. Myndaði svo opin-
berlega með honum sjö manna
ríkisstjórn þá, er nú situr og skírt
hefur sjálfa sig „viðreisnarstjórn".
IV.
Með myndun núverandi ríkis-
stjórnar urðu alger stefnuhvörf í
stjórnarfari landsins. 1 stað fram-
farastefnunnar kom samdráttar-
stefna íhaldsins, heimatilbúin
kreppa með hastarlegri gengisfell-
ingu, vaxtaokri, styttum lánatíma,
lánasamdrætti, flutningi sparifjár
í Seðlabankann í Rcykjavík til
bindingar, sölusköttum, ranglátri
skatta- og útsvarslöggjöf, ofsókn-
unt á hendur samvinnufélögum
og minnkuðum stúðningi við fram
kvæmdir almennings.
Allir höfuðatvinnuvegir lands-
manna eiga við stórkostlega hækk-
aðan rekstrar- og stofnkostnað að
stríða og lánsfjárskort.
Útgerðin fær ekki risið undir
kostnaði án þess að gerðar séu
nýjar ráðstafanir hennar vegna til
þess að forða henni frá gjaldþroti
og stöðvun. I útgerðinni og um-
hverfis hana liafa nú þegar bloss-
að upp vinnudcilur og vinnustöðv
anir til stórtjóns fyrir þennan at-
vinnuveg, einstaklinga og þjóðfé-
lagsheildina.
Framkvæmdir í landbúnaði
hafa minnkað stórkostlega. Eigna-
missir og u])])flosnun vofir yfir
mörgum bændum, nema skjót bót
verði á efnhagsmálununt ráðin.
Iðnrekendur hafa orðið að segja
upp starfsfólki í ýmsum greinum
iðnaðarins vegna þéss, live þar
þrengir að.
Verzlanir eiga í vök að verjast
vegna vaxtaokursins, lánsfjár-
kreppunnar og minnkandi við-
skipta sökum skertrar kaupgetu
almennings. Þrátt fyrir niður-
greiðslur, hækkun fjölskyldubóta
og hækkún prsónufrádráttar við
skattTagningu er kjaraskérðing
launafólks til jafnaðar orðin mjög
mikil í sartfanburði við launin í
október 1958. Kaupmátturinn hcf-
ur minnkað stórlcga, vinnustund-
um fækkað, því að atvinna hefur
dregizt saman og yfirvinna að veru
legu leýti vérið lögð niður. Laúna
ákvörðún' háiidá bændum er tengd
við tekjur launafólksins, svo að
jressi kjaraskerðing bitnar þannig
á þeim líkh.
Afleiðingar þessarar stjórnar-
stefnu eru: minni frantleiðsla,
minni þjóðartekjur. Hún leggst
hvarvetna á hið almenna framtak
landsmanna eins og mara, en kem-
ur þó hlutfallslega jryngst niður á
hinum efnaminnstu og þeim, sem
eru að hefja lífsstarí. Hún torveld-
ar æskufólki stofnun heimila og
hindrar það í að hefja atvinnu-
rekstur.
Ýmsir, sem ráðizt höíðu í að
koma sér upp húsnæði, eru vegna
kjaraskerðingarinnar, lánsfjár-
kreppunnar og vaxtaokursins að
missa húseignirnar.
Stjórnarstefnan breikkar bilið
milli fátækra og ríkra, og er lnin
því réttnefnd ójafnaðarstefna.
V.
Þessa afturhaldsstefnu verðvir
þjóðin að kveða niður og taka í
hennar stað upp frjálshuga, ráð-
deildarsama framfarastefnu, er sé
samboðin fólki, sem byggir lítt
numið land við fiskisælt haf — og
með ærin verkelni í hverri byggð.
Fram ber að stelna og miða fyrst
og fremst við að leita jafnvægis í
þjóðarbúskapnum og kjarabóta
með aukinni framleiðslu, nægi-
legri atvinnu fyrir alla og J)ar með
auknum þjóðartekjum og al-
mennri velmegun.
Aukning heildarfrainlciðslu.
Bersýnilegt er, að framleiðsla
Jrjóðarinnar verður ekki aukin,
svo sem nauðsyn krefur, eftir þeim
leiðum, sem hingað til hafa verið
farnar fyrst og fremst. Mikil fólks-
fjölgun og þörf á bættum lífskjör-
um kallar eftir að lagður verði
grundvöllur fyrir nýjar frarn-
leiðslugreinar.
Nágrannaþjóðir okkar leggja
nú höfuðáherzlu á að auka fram-
leiðsluafköstin og liafa í því efni
náð mjög góðunt árangri á undan-
förnum áruni með því að beita
fullkominni verktækni. Þetta ber
okkur einnig að gera.
Til þess að tryggja góð lífskjör
og stöðugt batnandi í iramtíðinni
Jrarf að keppa að þvf að tvöfalda
framleiðslu þjóðarinnar á næstu
tíu árum og byggja hana í vaxandi
mæli á verkmenningu og framtaki
þjóðfélagsþegnanna.
Sjávarútvegur og fiskiðnaður.
Öll rök hníga að J)ví, að út-
færsla landhelginnar auki fisk-
göngur á grunnmið og sjávarafli
vaxi og verði árvissari. Auknar
verði rannsóknir í Jrágu sjávarút-
vegsins og starfsemi, er miði að
verndun fiskstofna, Kemur Jtar til
greina, auk friðunar lirygningar-
stöðva og ungviðis, fiskrækt í stór-
um stíl.
Unnið verði að skipulagningu
fiskveiða með fyllstu hagnýtingu
atvinnutækja og liagkvæmri notk-
un fiskimiða að markmiði.
Leggja bcr mikla áherslu á, að
stórauka verðmæti sjávaraflans,
betri nýtingu og fullvinnslu hrá-.
efnisins.
Vinna Jrarf að aukinni bátaút-
gerð sem víðast.
Hraða þart hafna- og lendinga-
bótum vegna útvegsins.
Landbúnaður.
Túnrækt verði stóraukin og tún
jarðvegsprófuð vegna áburðarvals.
Beitilönd rannsökuð með tilliti til
beitarþols, betri hagnýtingar, t. d.
með þurrkun mýra og notkun á-
burðar. Lagt verði kapp á bætta
nýtingu og geymslu heyfóðurs,
samfara fjölbreyttari ræktun fóð-
urjurta og framleiðslu fóðurbætis.
Framleiðsluvörur landbúnaðarins
verði fullunnar til sölu, svo sem
við verður komið, og aukin fjöl-
breytni framleiðslunnar og hún
kynnt á erlendum mörkuðum.
Gera þarf nákvæmar athuganir
á vötnum, ám og ósurn til lax- og
silungseldis og stuðla að J)ví, að
arðgæfar framkvæmdir í Jreim efn-
um geti liafizt sem fyrst.' Hraða
verður, svo sem frekast er unnt,
rafvæðingu dreifbýlisins.
Iðnaður.
Mikla áherzlu ber að leggja á
aukningu iðnaðar í landinu. Efla
þann arðgæfa iðnað, sem fyrir er,
og taka upp nýjan. Leggja mikla
stund á J)ær iðngreinar, sem sant-
keppnisfærastar eru við erlenda
framleiðslu og hagnýta, eftir því
sem hentar, erlend og innlend
hráefni.
Jafnframt ber að leggja áherslu
á virkjun vatnsafls og jarðhita í
landinu og láta, eftir því sem hægt
er, sitja fyrir þær virkjanir, sem
stuðlað geta að jafnvægi í byggð
landsins.
Stóraukna áherzlu Jjarf að
leggja á könnum markaða erlendis
íyrir íslenzkar iðnvörur.
Aukin fraiuleiðsla, framleiðni,
rannsóknir og vísindi.
Til þess að takast megi að tvö-
falda á einum áratug heildarfram-
leiðslu þjóðarinnar, verður bæði
að hagnýta betur þau atvinnutæki,
sem þegar eru til í landinu, og
bæta við nýjum.
Vafalaust er, að stórbæta má
hagnýtingu framleiðslutækja í
landinu. Hafa þarf að markmiði
árlega bætta framleiðni með vís-
indalegum rannsóknum og fram-
leiðniathugunum. Auka Jrarf veru-
lega fjármagn til rannsókna og
vísinda. Auka almenna verklega
fræðslustarfsemi og verkmenn-
ingu. Koma í veg fyrir að tækni-
menntaðir Islendingar kjósi held-
ur að starfa erlendis.
Fjárþörf.
Þjóðarframleiðslan árið 1960 hef
ur verið áætluð nálægt 7 milljörð-
um króna. Til Jress að auka hana
um aðra eins upphæð, telja fróðir
menn líklegt, að nauðsynleg fjár-
festing rnyndi nema talsvert á
annan tug milljarða króna, J)ó að
reiknað sé með eðlilegri árlegri
aukningu af bættum vinnubrögð-
um og skipulagningu (framleiðni-
aukningu).
Innlendur sparnaður.
Undanfarin ár hefur sparnaður
(heildarfjárfesting að frádregnu
erlendu fé) í landinu verið mjög
mikill. Vegna örrar verðbólgu hef-
ur J)ó of mikill hluti hans farið í
óhagnýta fjárfestingu.
Sparnaður hlýtur alltaf að verða
meginuppistaða fjármunamynd-
unar í landinu og gera verður al-
menningi fýsilegt að leggja fé sitt
í framleiðslufyrirtæki. Stuðla skal
að viðhaldi og stofnun slíkra fyrir-
tækja: samvinnufélagsfyrirtækja,
lilutafélagsfyrirtækja, sem bjóða
Frá vinstri: Guðbrandur Magnússon, Sigurjón Guðmundsson, Hermann Jónasson og Þráinn Valdi-
marsson. (Ljósmynd Tíminn, G. L)
almenningi hlutabréf sín til
kaups, og einkarekstursfyfirtækja.
Erlent fjármagn.
Rétt er að gera ráð fyrir veru-
legum erlendum lánum, enda sé
þess gætt, að Jjeim sé varið til arð-
gæíra framkvæmda, er auki gjald-
eyrisöflun cða spari innflutning.
Höfuðáherzlu ber að leggja á
J)að, að atvinnurekstur í landinu
verði hér eftir sent hingað til í
höndum innlendra manna og rek-
inn með hag Islendinga einna fyr-
ir augum.
Að J)ví, er snertir Jrátttöku er-
lendra aðila, skírskotar fundurinn
til eftirfarandi ályktunar síðasta
flokksjrings Framsóknarmanna:
„Verði þá athuguð reynsla ann-
arra J)jóða af beinni erlendri fjár-
festingu í iðnaði og lagaákvæði og
reglur, sem um Jretta gilda, og hag-
nýtt með j)eim lagfæringum, sem
íslenzkum staðháttum henta.“
Tekur miðstjórnin fram, að liún
telur nauðsynlegt vegna fámennis
þjóðarinnar, að sérstaklega vel
verði um hnútana búið, ef til fram
kvæmda kenmr. Beinir hún J)ví til
þingmanna flokksins, að athuga,
hvort ekki beri að leggja hvert ein-
stakt mál fyrir Alþingi.
Fjámiál.
Fyrst og fremst er nauðsynlegt
að tryggja stöðuga og fulla at-
vinnu í landinu og sem bezt ltfs-
kjör almcnnings. Verðgildi gjald-
miðilsins sé haldið sem stöðug-
ustu.
Einnig verður að tryggja, að
framleiðsluaukning komi J)egar í
stað almenningi til góða sem auk-
in kaupgeta, annaðhvort með því,
að lækkað sé vöruverð eða hækkað
kaup í réttu hlutfalli við fram-
leiðniaukninguna á hverjum tíma.
Ber að leita um Jretta samninga til
langs tíma milli atvinnurekenda
og launjrega.
Gera verður nauðsynlegar breyt-
ingar á skatta- og félagalöggjöf til
})ess, að almenningur sjái sér hag
í að ávaxta fé sitt í framleiðslu-
fyrirtækjum.
Markaðsmál.
Nauðsynlegt er vegna útflutn-
ingsframleiðslunnar að leggja
kapp á að auka vöruvöndun og að
rannsaka markaðskröfur um vöru-
frágang og afla nýrra markaða.
Endurskoða þarf skipan Jteirra
mála.
Framkvæmdaáætlun.
Setja skal löggjöf um áætlunar-
gerð ríkisins um framleiðslu og
frantfarir lí landinu með tilliti til
vaxandi fólksfjölda og nauðsynjar
á jafnvægi í byggð landsins. Skal
löggjöfiil miðuð við, að tvöíaldað
verði framleiðslumagnið, eða verð-
mæti þess, á áratug. Áætlanir verði
endurskoðaðar, svo oft sem Jrurfa
Jrykir, og lagaðar eftir fenginni
rcynslu og nýrri Jrekkingu.
Þjóðin sé látin fylgjast með á-
ætlunargerðinni og framkvæmd
hennar.
VI.
Jafnframt ])ví, að skylt er að
standa gegn samdráttar- og sér-
hagsmunastefnu stórgróða-
manna, sem núverandi ríkisstjórn
gengur erinda fvrir, ber einnig að
stennua stigu fyrir ofbeldi og ein-
ræði kommúnismans.
Fundurinn telur, að íslendingar
eigi að sækja af alefli fram til
bættra lífskjara og uppbyggingar,
bæði á grundvelli félagshyggju og
lieilbrigðs einstaklingsframtaks, og
njóti bæði starfsformin frelsis í
])jóðfélaginu og stuðnings þess til
eðlilegrar þróunar og farsældar
fyrir sig og þjóðarheildina.
Mikill áliugi ríkti á miðstjórnar-
fundinum og gleði yfir vaxandi
fylgi. □
V E G I N N
MINKAELDI AÐ NÝJU.
Eitt sinn menn dreymdi um það ævintýri
að auðgast stórum á litlu dýri,
sem flutt var til íslands inn.
Grávara var þá í geypiverði,
og góð voru talin af þessum merði
státs-klæða skreytiskinn.
Sá óróabelgur varð aldrei taminn,
og aðeins trúlega geymdur og haminn
undir loku og lás.
Marga smuguna minkur fór um
og margan eiganda hryggði stórum
aðkoma að auðum bás.
Á veginum margur vandi leyndist,
og von um skjótfenginn gróða reyndist
oft svo báglega blind.
Vonbrigðin urðu þá ótta blandin
er hún rann, eða hljóp, út í sandinn
sú torgeymda tekjulind.
í frelsinu honum fjölgaði óðum
og frekur hann gjörðist á veiðislóðum,
því hann er mjög fyrir mat.
Menn réðu á bót, er bjarga kynni,
og bönnuðu að loka minkinn inni,
og við það, að sinni, sat.
En nú, er þjóðin er vanda vaíin
og válegum skuldabyrðum kafin
öldungis upp fyrir haus,
þá verður maður nú víst að játa
að við höfum naumast eíni á að láta
slik gersemi ganga laus.
Smíðum nú ógrynni ágætra búra,
því úti í haganum minkar kúra
og axla sín ágætu skinn.
Gnótt er af þeim, eins og getur að framan,
— nú getum við barasta hóað þeim saman
og rekið þá aftur inn.
Dvergur.
Amma sagði sannleikann
DÖNUM varð nýlega illa bilt
við vegna hræðilegs morðs kyn
ferðislegs eðlis, sem framið var
í Álborg. Blöðin hafa skrifað
um málið, greinarhöfundur tjáð
sig. Þetta sé af mörgum or-
sökum, svo sem of seinum lok-
unartímum kaffihúsa og félags-
böllum, eggjandi klæðnaði, létt
úðugu sambandi kvenna við
menn sem þær ekki þekkja o.
s. frv.
„Þann tíma sem ég hef fylgzt
með umsögnum um málið, hef
ég haft það á tilfinningunni, að
einungis „Amma“ á Eneborgs-
vegi hafi hreyft við sannleikan-
um — að maðurinn hafi verið
drukkinn . . . .“ skrifar einn af
pennum dagblaðsins Aktuelt og
bætir síðan við: „Við stöndum
við rætur meinsins, en að kippa
þeim upp virðist álíka erfitt og
að klifra upp til tunglsins.
Áfengið skipar, hér í landinu,
nokkum veginn sama sess eins
og hin heilaga kýr í Indlandi.
Flestir kirkjumeðlimir — það á
jafnt við fríkirkju sem þjóð-
kirkju — með fjölda presta í
broddi fylkingar vilja sannar-
lega hafa sitt öl eða snafs í
íriði, vel vitandi að með því
troða þeir á tilliti til náungans
inn leið og þeir hafa að engu
tröllaukið vald eftirdæmisins.
Ríkið er beinlínis áhugasamt.
Það vantar peninga í ríkiskass-
ann — mikla peninga — og
sem örlítinn plástur á sárið,
sem hljóðdeyfi á rödd sam-
vizkunnar, er árlega veitt fjár-
upphæðum til stofnunar og
reksturs á drykkjumannahæl-
um, þar sem reynt er að hjálpa
þeim vesalingum sem áfengið
hefur eyðilagt.
Hin stóru bruggfyrirtæki —
öl auðvaldið — verða að græða
mikið til að geta látið af hendi
milljónir til góðgerðastarfsemi
og menningarmála.
Það er eins ljóst og dagurinn
að heilbrigður ungur maður
mundi aldrei fremja svona dýrs
legan glæp ódrukkinn.
Nú situr hann og grætur
óhamingju sína, meðan Bakkus
konungur hlær í skeggið og leit
ar eftir nýjum efnivið í næsta
glæp. ,
Hverjum á næst að hrinda út
í slíka takmarkalausa óham-
ingju?
Hvaða heimili á að fara for-
görðum vegna drykkjuskapar?,
Hvern skal drepa eða lim-
lesta í brjálæðislegum bílslys-
um þar sem Bakkus situr við
stýrið? (Framh. á 7. síðu.)N