Dagur - 15.03.1961, Side 4

4
5

llltlHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHIHHHHHHHHHHHHHHHHIHHHHIHHHHHHHHHHHHHHHHHHHIHHIHHHHHHHIIH*
lllillllllliHIIIHIHIIIIHIIIIIIIIHIHIIiilHlllllilllHHIHIIIHIHIItHIIIIHIIIIIIltnilÍlllllltllltllllHllllllllilHHHIIIillllltlllHIHHHIHIHIIHIIIIIIIIIIIIIIHIHIIIIIIIIIIIIHHHHIHIHIH
VANTRAUSTIÐ
í ÚTVARPSUMRÆÐU um vantraust
á ríkisstjórnina sagði Hermann Jónas
son m. a. þetta:
„Undanfarin ár hefur landhelgi
smærri og sumpart undirokaðra þjóða
sífellt verið að stækka. Þær hafa brot
ið sér leið og byggt á siðferðislegum
og landfræðilegum rétti — þótt ekki
hafi verið viðurkent sem alþjóðalög.
Þetta hefur ekki verið í andstöðu við
réttinn en ekki heldur samkvæmt
neinum viðurkenndum alþjóðalögum.
Við höfum verið í þessari fylkingu
þjóða, sem með siðferðilegum og land
fræðilegum rétti hafa verið að skapa
þessa þróun. Nú gerumst við einir
liðhlaupar úr þessari fylkingu og
verðum í þess stað forustuþjóð í því
að láta binda hendur okkar í þá tvö-
földu fjötra, að þurfa að sækja um
leyfi til frekari stækkunar — og það
til þeirrar þjóðar, sem hefur misboð-
ið okkur með ofbeldi. — Og ef Bret-
ar óska verðum við að fara fyrir al-
þjóðadómstól.
Og hvað yrði um framtíðarstækk-
un landhelgi ef forystuþjóðirnar í
þeirri baráttu gerðu sama og við —
afhentu vopn sín og létu binda hend-
ur sínar.
Bretar hafa fyrr og síðar haldið því
fram, að þeir ættu sögulegan rétt til
landgrunnsins kringum ísland — því
þeir hefðu byrjað að fiska þar löngu
á undan tslendingum. Með því að láta
fslendinga gangast undir tilkynning-
arskylduna eru Bretar að reyna að
láta líta svo út, að í þessu felist við-
urkenning þess að þeir eigi rétt til
landgrunnsins móts við íslendinga
sjálfa. í þessu felst stórkostleg hætta
síðar meir.
Það' var ófrávíkjanleg regla sem
Jón Sigurðsson setti í sjálfstæðisbar-
áttunni að afsala aldrei réttindum, —
hvaða fríðindi sem voru í boði.
Á þjóðfundinum 1851 var lagt fram
af Dana hálfu frumvarp um stjómar-
fyrirkomulag tslands. Ýmsum fríðind
um var heitið gegn réttindaafsölun.
Hótað var þá, að ef við íslendingar
ekki samþykktum þetta fnunvarp
íengjum við aldrei neitt.
fslendingar höfnuðu þessu boði —
og er sú saga kunn.
Um þetta segir Eiríkur Briem í
ævisögu Jóns Sigurðssonar:
„Hefðu íslendingar sætt sig við
frumvarp þetta, þá hefði verið úti um
öll þjóðleg réttindi þeirra“ og enn
fremur „þjóðlífi íslendinga hefði ver-
ið háski búinn, en honum var nú af-
stýrt“. —
Sagan sannaði eins og endranær
þótt bið yrði á — því að ofbeldið
guggnaði fyrir eiúhug og manndómi.
— Vegna þess að fslendinga skorti
hvorugt þá og síðar endurheimtum
við landið okkar. —
Landgrunnið okkar varð og verður
að endurheimta með sömu vinnu-
brögðum.
Stjórnarandstaðan nú bauð fram
einhug til að standa gegn ofbeldi
Breta. Bretar voru að hopa — það
að standa nú einhuga á réttinum með
veit allur heimur. — En í stað þess
manndómi og fullkomna sigurinn —
eins og áður var gert — gugnar ríkis-
stjórnin og afsalar sérrétti okkar til
þess sem okkur er dýrmætast næst
landinu sjálfu—landgrunninu.11 □
„Hrafnaþing kolsvart í holti”
Daníel Ágústínusson, Jón
Skaftason og Ingvar Gíslason
flytja tillögu um að fela ríkis-
stjórninni:
1. Að láta fara fram rann-
sókn sérfróðra manna á því, úr
hvaða efni sé heppilegast að
gera varanlegar götur í kaup-
stöðum og kauptúnum.
2. Að undirbúa löggjöf — að
þeirri rannsókn lokinni — um
fjárhagslegan stuðning ríkis-
sjóðs við varanlega gatnagerð í
kaupstöðum og kauptúnum
landsins.
Lán til veiðafærakaupa.
Minni hluti allsherjarnefndar
sam. þings, þeir Gísli Guð-
mundsson, Björn Pálsson og
Hannibal Valdimarsson, hefur
skilað áliti um tillögu til þál.
um lón til veiðarfærakaupa, er
flutt var af Jóni Skaftasyni og
Gísla Guðmundssyni. I nefndar
áliti segir svo:
„Tillaga þessi er nú flutt í
annað sinn á Alþingi. Efni til-
lögunnar er að fela ríkisstjórn-
inni að láta athuga, hvort unnt
sé að skipuleggja hjá einni eða
fleiri lánastofnunum veitingu
fastra lána til kaupa á sérstak-
lega verðmiklum veiðarfærum,
sem hafa þá endingu, að fært
sé að taka þau að veði fyrir slík
um lánum.
Tillagan var flutt snemma á
þessu þingi og var á sínum tíma
send til umsagnar Landsbank-
anum, Útvegsbankanum, Lands
sambandi ísl. útvegsmanna og
Fiskifélagi íslands. Frá bönkun
um hafa ekki borizt svör, en
bæði Landssambandið og Fiski
félagið hafa mælt með því, að
tillagan verði samþykkt, Lands
sambandið með bréfi, dags. 14.
des. sl., og Fiskifélagið með
bréfi, dags. 19. jan. sl. Meiri hl.
nefndarinnar hefur samt, því
miður, ekki talið sér fært að
mæla með tillögunni.
Minni hl. telur hins vegar
sjálfsagt að fela ríkisstjórninni
að athuga málið, úr því að slík
athugun hefur ekki farið fram,
svo að kunnugt sé, síðan tillag-
an kom fram í fyrra, og fær
ekki skilið, að það geti verið
varhugavert á neinn hátt, að A1
þingi hlutist til um, að sú at-
hugun fari fram. Á s.l. hausti
var svo komið, að ríkisstjórn
varð að beita sér fyrir bráða-
birgðalausn í þessu máli að því
er varðaði áfallnar skuldir
vegna síldarnóta. Það er vissu-
lega engin furða, þó að menn
láti sér til hugar koma, að eðli-
legt gæti verið og framkvæman
legt að veita sérstök lán og með
sérstökum afborgunarkjörum t.
d. út á veiðarfæri, sem nú orðið
kosta 700—800 þús. kr. og eiga
að geta enzt í nokkur ár, og að
um það geti þá gilt almennar
reglur, sem hlutaðeigendum
séu fyrir fram kunnar. í grein-
argerð till. er svo að orði kom-
izt, að jafnvel þótt um sæmi-
lega veiði sé að ræða, virðist
auðsætt, að ekki sé kleift að
greiða að fullu svo verðmikil
veiðarfæri af afla eins árs, og
hefur sú skoðun vissulega mik-
ið til síns máls. Hér er þó ekki
lengra farið en að óska eftir at
hugun á málinu.“
Sjávarútvegur og fiskvinnsla.
Af hálfu Framsóknarflokks-
ins hefur Skúli Guðmundsson
gefið út álit minnihluta fjár-
hagsnefndar neðri deildar um
frumvarp það, sem flutt er af
ríkisstjórninni til staðfestingar
á bráðabirgðalögum, er út voru
gefin 5. jan. sl. um lánveitingar
til fyrirtækja, er stunda sjávar-
útveg og fiskvinnslu, í þeim til
gangi að bæta fjárhagsaðstöðu
þeirra. Þar segir svo:
„Ymsar orsakir liggja til
þess, að sjávarútvegurinn á nú
í erfiðleikum, m. a. sú gífurlega
vaxtahækkun, sem ákveðin var
snemma á næstliðnu ári. Sú
ráðstöfun ríkisstjórnarinnar hef
ur lagt óviðráðanlegar klyfjar
á fjölda manna og fyrirtækja,
þar á meðal útgerðarfyrirtæki.
Þó að nú hafi verið ákveðin
nokkur vaxtalækkun, er þar
allt of skammt gengið til leið-
réttingar.
Viðskiptamálaráðherra gaf út
reglugerð 14. f. m. um fyrirhug
aðar lánveitingar samkvæmt
bráðabirgðalögunum. Er þar
fram tekið, eins og í lögunum,
að lán skuli aðeins veitt gegn
veði í framleiðslutækjum sjáv-
arútvegsins og sé bankaábyrgð
þar að auki til tryggingar lán-
unum. í reglugerðinni segir
enn fremur, að andvirði láns
skuli greitt í reikning viðskipta
banka þess, sem lánið ábyrgist,
enda geti hann gert það að skil-
yrði, að lánsfénu sé varið til að
greiða skuldir við hann eða aðr
ar skuldir til skamms tíma, sem
hann ákveður. Einnig segir í
reglugerðinni, að fjár til lánveit
inganna geti stofnlánadeildin
aflað með því að stofna til
skuldar við Seðlabankann,
enda sé svo um samið við við-
skiptabanka þeirra fyrirtækja,
er lán fá, að staða þessara
banka hjá Seðlabankanum
batni í samræmi við það. Þá
segir og, að umsóknir um lánin
skuli afhendast viðskiptabanka
umsækjenda, er síðan komi
þeim áleiðis til lánveitanda, og
hafa skuli „náin samráð“ við
banka um athugun á lánbeiðn-
um.
Samkvæmt því, er að framan
greinir, er það skilyrði fyrir
láni, að banki taki ábyrgð á
greiðslu þess, enda getur hann
tekið lánsféð upp í skuldir lán-
takandans eða ráðið því, hvaða
skuldir hann borgar með lán-
inu.
Það er til hagræðis fyrir út-
vegsmenn að fá lán til lengri
tíma til greiðslu á skyndilánum
í bönkunum, en þó alls ekki
fullnægjandi. Marga útvegs-
menn og fyrirtæki sjávarútvegs
ins skortir fé til greiðslu á
lausaskuldum við aðra en
banka og þurfa að nota væntan
leg lán til greiðslu á slíkum
kröfum. Lánin mega því ekki
vera þeim skilyrðum bundin,
að þau fari eingöngu til
greiðslu á bankaskuldum. Þá
virðist engin ástæða til að setja
það ófrávíkjanlega skilyrði fyr-
ir lánveitingu, að bankaábyrgð
sé til tryggingar á greiðslu.
Aðrar öruggar tryggingar ætti
einnig að taka gildar.
í frv. segir ekkert um það,
við hvað skuli miða upphæðir
ÞESSI 90 tonna bátur er í smíðum hjá Skipasmíðastöð KEA og var hann tekinn úr húsi fyrir
nokkrum dögum. Eigandi er Halldór Jónsson, útgerðarmaður í Ólafsvík. Bátur þessi mun
verða tilbúinn fyrir næstu síldarvertið. í kassa við stefni bátsins er aflvélin. (Ljósm. E. D.)
veittra lána. í brtt., er ég flyt,
legg ég til, að lánin verði við
það miðuð, að lántakendur geti
greitt lausaskuldir sínar, svó að
atvinnurekstur þeirra geti hald
ið áfram, enda sé verðmæti
þeirra eigna, er þeir setja að
veði, nægilegt til greiðslu á lán
unum eða settar aðrar trygging
ar, er sjóðsstjórnin metur gild-
ar.
Samkvæmt annarri gr. frv. á
stjórn stofnlánadeildarinnar að
ákveða vexti af lánunum, að
höfðu samráði við ríkisstjórn-
ina. Ég legg til, að hámark vaxt
anna. v.erði 5%:
Frumvarp þetta er. aðeins um
nýjar lánveitingar til þeirra að
ila, er stunda sjávarútveg og
fiskvinnslu. En sjávarútvegur-
inn er ekki eini atvinnuvegur-
inn, sem nú skortir tilfinnan-
lega lánsfé. Svo er einnig um
landbúnaðinn. Vaxtahækkunin
og aðrar ráðstafanir í efnahags
málum á. næstliðnu ári hafa
lagt mikjar byrðar á bænda-
stéttina, og svo er komið, að
margir bændur geta því aðeins
haldið búrekstri sínum áfram,
að þeir fái lán með viðráðan-
legum vöxtum og borgunarskil
málum til greiðslu á lausaskuld
um, er á þeim hvíla. Þeir eiga
líka tvímælalaust rétt á svip-
aðri fyrirgreiðslu og útvegs-
menn. Og fyrirtæki, sem hafa
komið upp vinnslutöðvum fyrir
landbúnaðarafurðir, hafa yfir-
leitt fengið mjög lítil stofnlán
til þeirra framkvæmda og búa
því við fjárskort eins og eig-
endur fiskvinnslustöðvanna.
Það er óhjákvæmilegt að
gera ráðstafanir til að bæta
fjárhagsaðstöðu bænda og fyrir
tækja þeirra, á sama hátt og
gert er með þessu frv. fyrir út-
vegsmenn og þeirra fyrirtæki.
Ég ber því fram breytingartil-
lögu við frv. um að bæta inn í
það ákvæðum um sérstaka
stofnlánadeild fyrir landbúnað-
inn hjá Seðlabankanum. í til-
lögum mínum er gert ráð fyrir,
að sú lánadeild veiti lán til ein
stakra bænda, er skortir fé til
greiðslu á lausaskuldum, og
einnig til fyrirtækja, er eiga
vinnslustöðvar fyrir landbúnað
arafurðir1/ Sömu reglur gildi
um lánveitingarnar, lánstíma
og vexti, eins óg um lánin til
sjávarútvegsins.“
BreytingartiIIaga Skúla.
Sk. G. flytur. einnig af hálfu
flokksins svohljóðandi breyt-
ingartillögu:
„Ríkisstjórninni er heimilt að
ábyrgjast f. h. ríkissjóðs stofn-
lán samkvæmt þessum lögum,
allt að 30 millj. kr., sem veitt
kunna að verða með sérstöku
tilliti til þess að koma í veg fyr
ir, að atvinnufyrirtæki, sem
komið hefur verið upp með at-
beina sveitarfélaga til þess að
stuðla að jafnvægi í byggð
Á hinni fjölsóftu kirkjuviku á Akureyri voru 5 aðalræðumenn
Þórarinn Björnsson
Hólmfríður Jónsdóttir
Stefán Jónsson
Benedikt Arnkelsson
Bjöm O. Björnsson
*'T;^5>*N»»M»»»»UI»»HH»MM»m»»l»»MM»ltH»«IMHIimilM»*»*MIU»U»M*l»»I.»llll»»»IHII»IIM»H»H»IIIIMI»»imHIMHHIM»»»»»IIIIHI»IIIIIMUIUIII»IIIIIIIIIIMUimH»»MHIIMUIIII»HIIIMI»«lllll»II»»U»»»»»llll»»IM»l»IU»»M»IM»l»»MII»IUIIIIIIII|HIMI»»M»»»»»»»»»llimUMIII»»»W»*im»*tllll»»»»M»UIHMH»IIIH»IIIHIIIIIlll«JIIUI«
landsins, verði að hætta starf-
semi sinni í þessum tilgangi.
Ríkisábyrgð skal því aðeins
veitt, að fyrir liggi meðmæli
nefndar þeirrar, er úthlutar at-
vinnuaukningarfé samkv. 29.
gr. fjárlaga.“
Eyðing svartbaks.
Gísli Guðmundsson, Sigurð-
ur Ágústsson og Halldór E. Sig
urðsson flytja frv. um ráðstaf-
anir til að eyða svartbak. í
greinargerðinni segir svo:
Árið 1936 voru sett lög um
eyðingu svartbaks (veiði-
bjöllu). Með þeim lögum var
sýslunefndum og bæjai-stjórn-
um heimilað og — ef fyrir lá
áskorun a. m. k. 5 æðarvarps-
notenda — gert skylt að gera
samþykktir um eyðingu svart-
baks. Ábúendum jarða var jafn
framt gert skylt að eyða svart
bakseggjum, hverjum í sínu
landi. Væri ákveðið í samþykkt
að eyða svartbak með skotum,
skyldi ríkissjóður greiða helm-
ing skotmannslauna, að öðru
leyti skipt jafnt milli sveitar og
sýslu. Árið 1941 voru svo sett
ný tímabundin lög um eyðingu
svartbaks. Áttu þau fyrst að
gilda um tveggja ára skeið, en
voru síðar framlengd allt til árs
ins 1954. Þessi lög frestuðu
framkvæmd laganna frá 1936,
en lögin frá 1936 komu aftur til
framkvæmda, þegar úti var
gildistími laganna frá 1941, og
eru enn í gildi. Hins vegar eru
hin gömlu ákvæði frá 1936 um
greiðslu skotmannslauna úr rík
issjóði löngu orðin úrelt vegna
verðlagsbreytinga og sömuleið-
is ákvæðin um sektir fyrir að
vanrækja eyðingu svartbaks-
eggja o. fl. og lögin því gagns-
laus. í þessu frv. er lagt til, að
úr þessu verði bætt. Gert er ráð
fyrir, að skotmannslaun verði
8 kr. fyrir hvern skotinn svart-
bak — þar af helmingur úr rík-
issjóði —, og má ætla, að það
nægi til þess, að lögin geti bor-
ið árangur.
Flm. þessa frv. hafa aflað sér
vitneskju um dúntekju í land-
inu ár hvert á tímabilinu 1900
—1959, eða um 60 ára skeið.
Eins og sjá má á skýrslum á
fylgiskjali I. hefur dúntekja far
ið mjög minnkandi síðustu ára,
(Framhald á bls. 7)
- Nokkur mál algr. á Búnaðarþingi
(Framhald af bls. 1)
Allsherjarnefnd hafði fyrra
málið til meðferðar og lagði til
að það yrði afgreitt með eftir-
farandi ályktun, sem var sam-
þykkt samhljóða:
„Búnaðarþing beinir þeirri
áskorun til Stéttarsambands
bænda að það láti gera rann-
sókn á hlutdeild landbúnaðar-
ins í þjóðarframleiðslunni ssm-
anborið við aði'a atvinnuvegi.
Niðurstöður þessarar rannsókn
ar verði birtar almenningi.
Verði m. a. athugað eftirfar-
andi atriði:
1. Hvað landbúnaðarfram-
leiðslan er mikil að verðgildi og
hve mörg prósent hún er af
heildarframleiðslu þjóðarinnar.
2. Hvað gjaldeyriseyðsla
landbúnaðarins er mörg pró-
sent af innflutningi þjóðarinn-
ar.
3. Hvernig áfallnar ríkisá-
byrgðir skiptast milli atvinnu-
veganna síðustu ár.
4. Hvernig fjárveitingar rík-
isins skiptast milli höfuðat-
vinnuveganna.
5. Hvað framleiðsla landbún-
aðarins er mikil miðað við fólks
tölu, í samanburði við aðrar
framleiðslugreinar.“
Gunnar Guðbjartsson hafði
framsögu fyrir nefndinni.
Korn og kartöflur.
Á 7. fundi búnaðarþings voru
3 mál tekin til fullnaðaraf-
greiðslu. Voru það í fyrsta lagi
þingsályktunai'tillaga frá stjórn
Búnaðarfélags fslands um af-
urðalán handa Grænmetisverzl
un landbúnaðarins. í annan
stað tillaga frá sömu aðilum um
að búnaðarþing skori á alþingi
að lögleiða frumvarp það um
kornrækt, sem fyrir liggur og
loks erindi frá Búnaðarsam-
bandi Eyfirðinga um, að sem
fyrst verði sett á fót rannsókn-
arstofa til þess að auðvelda bar
áttuna við júgurbólgu.
Eins og kunnugt er veita
bankarnir engin afurðalán út á
kartöflur og annað grænmeti.
Er vandséð hvað valda muni,
þegar þess er gætt, að afurðal.
eru veitt út á flestar aðrar fram
leiðsluvörur til sjávar og sveita.
Veldur þetta kartöfluframleið-
endum eðlilega verulegum erf-
iðleikum og er full þörf á að fá
úr þeim bætt.
Búnaðarþing samþykkti að
málið yrði afgreitt með eftirfar
andi ályktun:
„Búnaðarþing ályktar að
skora á rikisstjórnina að gera
ráðstafanir til þess að Græn-
metisverzl. landbúnaðarins og
umboð hennar, sem hafa full-
nægjandi geymsluskilyrði, geti
átt þess kost að fá hjá bönkun-
um afurðalán til þess að greiða
með kai'töflur, rófur og annað
grænmeti, sem hún tekur á
móti hjá bændum til sölu fyrir
þá. Skulu um þessi lán gilda
sömu reglur og lán þau, sem
bankarnir veita til þess að
greiða aðra landbúnaðarfram-
leiðslu, kindakjöt, mjólkurvör-
ur, ull, húðir ög gærur.
Þá beinir búnaðarþing því
éinnig til ríkisstjórnarinnar, að
hún geri ráðstafanir til þess að
fá því til vegar komið, að bank
arnir veiti afurðalán út á nauta
kjöt og hrossakjöt og gildi um
þau lán sömu reglur og um lán
út á kindakjöt.“
Framsögumaður allsherjar-
nefndar í þessu máli var Ingi-
mundur Ásgeirsson. Nokkrar
umræður urðu um málið og töl
uðu, auk framsögumanns þeir
Helgi Símonarson, Egill Jóns-
son og Einar Olafsson.
Ut af tillögu stjórnar Búnað-
arfélags íslands um kornrækt-
ina samþykkti búnaðarþing svo
fellda ályktun:
„Búnaðarþing skorar á yfir-
standandi alþingi að afgreiða
frumvarp það til laga um korn-
rækt, sem fyrir liggur og efnis-
lega er í samræmi við það frum
varp, er búnaðarþing sam-
þykkti 1959.
Tekin verði inn í lögin
ákvæði, er tryggi það, að stuðn
ingur sá við kornræktina, sem í
lögunum felst, nái einnig til
þeirra framkvæmda á þessu
sviði, sem gerðar hafa verið á
síðustu árum fyrir gildistöku
laganna.“
Klemenz Kr. Kristjánsson
hafði framsögu fyrir málinu af
hálfu jarðræktarnefndar, en
auk hans tók til máls Sveinn
Jónsson.
Júgurbólga.
Júgurbólga hefur verið að-
sópsmikil í kúastofni lands-
manna á undanförnum árum og
valdið mjólkurframleiðendum
verulegu tjóni. Og nú virðist
svo komið, að þau lyf, sem not-
uð hafa verið til þess að halda
í hemilinn á þessum leiða
kvilla, séu ekki jafn áhrifamik-
il og áður. Er því brýn þörf
nýrra aðgerða og róttækari en
fyrr. Búnaðarþing samþykkti
að afgreiða erindi Búnaðarsam
bands Eyfirðinga með eftirfar-
andi ályktun:
„Búnaðarþing felur stjórn
Búnaðarfélags íslands að leita
samvinnu við tilraunastöðina á
Keldum, Mjólkursamsöluna í
Reykjavík og mjólkurbúin í
landinu, í þeim tilgangi, að
stofnsett verði rannsóknarstofa,
sem aðstoð gæti veitt til lækn-
inga eða útrýmingar á júgur-
bólgu í kúm.
Jafnframt vinni stjórn B. í.
að því, að alþingi veiti til þessa
nauðsynjamáls nægilegan stuðn
ing.“
Kristján Karlsson var fram-
sögumaður búfjárræktarnefnd-
ar.
Vothey.
Eftirgreind mál voru tekin til
fullnaðai'afgreiðslu á 8. fundi
búnaðarþings: Erindi Búnaðar-
sambands Suðurlands um að
auka tilraunir með íblöndunar-
efni til votheysgerðar og álykt-
. unartillaga frá allsherjarnefnd
um að rannsakaðir verði lifn-
aðarhættir grágæsa og þess
freistað, að finna ráð við því
tjóni, er þær valda.
í erindi Búnaðarsambands
Suðurlands er bent á, að áhugi
manna á að bæta votheysgerð-,
ina með íblöndunarefnum og
þá einkum maurasýru hafi far-
ið vaxandi hin síðari ár. Hins
vegar sé sýran það dýr, að notk
un hennar auki verulega kostn
aðinn við votheysgerðina. Bún-
aðarsambandið beinir því þeirri
ósk til búnaðarþings, að það
beiti sér fyrir auknum tilraun-
um með íblöndunarefni, að af-
numdir séu tollar á þeim og að
kaupfélögin hafi þau jafnan til
sölu. Þá verði og leitað leiða til
þess að koma í veg fyrir lister-
ellosis í sauðfé.
Búnaðarþing afgreiddi málið
með svofelldri ályktun:
„Vegna þess að tilraunir þær
og athuganir, sem fram hafa far
ið undanfarin ár, hafa sýnt, að
íblöndun maurasýru í vothey
bætir verkun heysins og eykur
fóðurgildi þess, felur búnaðar-
þing stjórn Búnaðarfélags ís-
lands að vinna að því, að tollum
af efni þessu verði aflétt, og
jafnframt verði tryggt, að
maurasýra verði til sölu á
heppilegum stöðum á landinu,
þegar á næsta sumri.
Enn fremur telur búnaðar-
þing að nauðsynlegt sé, að til-
raunum með efnaíblöndun í vot
hey verði haldið áfram, til frek
ara öryggis fyrir þessa heyverk
unaraðferð."
Jóhannes Davíðsson hafði
framsögu fyrir búfjárræktar-
nefnd í málinu en aðrir tóku
ekki til máls.
Grágæsir.
Tillaga allsherjarnefndar
varðandi grágæsirnar er svo-
hljóðandi:
„Búnaðarþing felur stjórn
Búnaðarfélags íslands að hlut-
ast til um það við dr. Finn Guð
mundsson, náttúrufræðing, að
hann leiti eftir því, hvort er-
lendir vísindamenn mundu fáan
legir hingað til rannsóknar á
lifaðarháttum grágæsa á Fljóts
dalshéraði og víðar. Markmið
rannsóknanna sé að finna ráð
við því tjóni, er þær valda.
Enn fremur er stjórn félags-
ins falið að leita eftir við land-
búnaðarráðuneytið um ein-
hverja fyrirgreiðslu við slíka
vísindamenn, ef til kæmi og
þess yrði óskað.“
Sveinn Jónsson mælti fyrir
tillögunni en aðrir ræðumenn
voru: Ingimundur Ásgeirsson,
Klemenz Kr. Kristjánsson og
Þorsteinn Sigurðsson. Tillagan
vai' samþykkt samhljóða.
Ástæðan fyrir því, að í til-
lögunni er talað um erlenda vís
indamenn en ekki innlenda er
vöntun á innlendum fagmönn-
um í þessum efnum. Dr. Finn-
ur Guðmundsson telur hins veg
er ekki útilokað að fá hingað
menn frá enskri vísindastofnun,
sem leggur sérstaka stund á
rannsóknir á öndum og gæsum
og hefur m. a. tekið þátt í rann,
sóknum á heiðagæsinni hér. ^