Dagur - 08.08.1964, Qupperneq 5

4
S
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1166 og 1167
Ritstjóri og óbyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Lífeyrissjóður
fyrir alla
ALL LANGT er nú liðið síðan ein-
stakar starfsstéttir eða starfsmenn ein-
stakra stofnana hér á landi byrjuðu
að koma sér upp sérstökum lífeyris-
sjóðum, sem tryggja mönnum það,
að þeir haldi tilteknum liluta af tekj-
um sínum þegar þeir láta af störfum
fyrir aldurs sakir eða vegna örorku.
Á þann hátt eiga menn rétt til mun
hærri bóta en þeir fengju hjá al-
mannatryggingunum einum. Lífeyr-
issjóður starfsmanna ríkisins og raun-
ar fleiri slíkir sjóðir, eru stofnaðir
með lögum. Aðrir hafa orðið til í
samningum milli launafólks og laun-
greiðenda. Greiðslum iðjalda til sjóð-
anna er að jafnaði skijit milli þeirra,
sem laun greiða og laun taka.
Þótt lífeyrissjóðum hafi fjölgað í
seinni tíð, eru þeir þó miklu fleiri,
sem ekki eru félagar í neinum líf-
eyrissjóði. Þar á meðal eru bændur,
sjómenn á bátaflotanum og allir al-
mennir verkamenn.
Árið 1957 fluttu nokkrir Fram-
sóknarmenn á Alþingi tillögu til
þingsályktunar um, að athugun færi
fram á því, hvort tiltækilegt væri að
stofna lífeyrissjóð fyrir „sjómenn,
verkamenn, bændur, útvegsmenn og
aðra þá, sem ekki njóta lífeyristrygg-
ingar hjá sérstökum lífeyrissjóðum“.
Hlaut sú tillaga samþykki Alþingis.
Vinstri stjómin skipaði síðan nefnd
til að athuga málið. Skilaði liún áliti
á árinu 1960, og var álit hennar já-
kvætt. Hiúsvegar hefur ekkert orðið
úr því enn hjá núverandi ríkisstjóm,
að láta undirbúa þetta mál frekar.
Af hálfu Framsóknarmanna hefur
þessu máli þó verið haldið vakandi,
og er það Ólafur Jóhannesson pró-
fessor, sem einkum hefur haft for-
göngu í því efni. Á Alþingi sl. vetur
var svo af hálfu flokksins flutt til-
laga á ný í málinu. Féllust stjórnar-
flokkamir þá á að afgreiða hana með
svohljóðandi þingsályktun 13. maí
síðastliðinn: *
„Alþingi ályktar að fela ríkis-
stjóminni að láta kanna til hlítar,
hvort ekki sé tímabært að setja lög-
gjöf um almennan lífeyrissjóð, sem
allir landsmenn, sem eru ekki nú
þegar aðilar að lífeyrissjóðum, geti
átt aðgang að.“ □
Samþykkt þessarar þingsályktunar-
tillögu sýnir, svo að ekki verður um
villst, að stjórnarflokkarnir þora nú
ekki að leggjast á móti almennum
lífeyrissjóði. En mál þetta þarf að
sjálfsögðu rækilegan undirbúning.
Hvort núverandi stjórn er til þess
treystandi er álitamál. En því mun
framtíðin svara. □
HALLDÓRA BJARNADÓTTIR:
Ákureyri - Höfu
ÞAÐ hefur oft verið minnst á
það í ræðu 'og riti hin seinni ár,
að Akureyri beri að efla til for-
ystu á ýmsum sviðum, svo bær-
inn geti með réttu talizt höfuð-
staður, hliðstæður Reykjavík.
Sannarlega er það vel til
fundið að gera hinn sumarfagra
stað við hið yzta haf að höfuð-
stað Norðurlands. — Hann hef-
ur þegar haft forystu um mörg
framfara- og menningarmál, en
mun, við betri skilyrði, ná enn
meiri fullkomnun, ef vel er að
unnið og merkið sett hátt.
Akureyringar sjálfir hafa ekki
haldið sér mjög fram til for-
ystu, en stolt og metnað eiga
þeir fyrir bæ sinn og hérað,
sem raun ber vitni.
Ég er einn af þeim Akureyr-
ingum, sem setja vildi merkið
hátt fvrir bæ og hérað, en aldrei
hafði ég nú hugsað svo hátt, eða
búizt við, að Akureyri eignaðist
Háskóla (University). — En
um það mál er nú skrafað í
fullri alvöru í seinni tíð.
Guð láti á gott vita!
Er það kannske upphaf að
mikilli reisn! Ekki gekk það nú
hljóðalaust hérna um árið, að
koma upp Háskóla í Árósum,
eða Verkfræðingaháskólanum í
Þrándheimi. — Og svo mætti
lengi telja. — Allt átti að vera
í höfuðstaðnum.
En allar menningarþjóðir hafa
komið sér saman um það á
seinni árum, að dreifa úr þétt-
býlinu og efla þá staði til for-
ystu, sem hæfilegir þykja.
Það verður gaman að sjá
hvað úr þessu verður. En und-
irstaðan er þegar lögð, að mörg-
um menningar- og menntamál-
um í hinum sumar- og vetrar-
fagra stað við yzta haf: Akur-
eyri.
- MEISTARAMÓT Á
NORÐURLANDI
(Framhald af blaðsíðu 2).
í hinum Siglufjörður, Ólafsfjörð
ur og Ungmennasamband Skaga
fjarðar.
Þetta fyrirkomulag á knatt-
spyrnumóti er alveg nýtt hér
norðanlands, enda hafa aldrei
áður verið skráð jafnmörg lið í
Knattspyrnumót Norðurlands,
sem nú.
Tveir fyrstu leikirnir verða á
milli Þórs og KA, Ólafsfjarðar
og UMSS.
Sundmótið að Laugalandi.
Sundmótið fer fram að Lauga
landi á Þelamörk 29. og 30. ág-
úst. Keppt verður í yfir 20
greinum karla og kvenna í
þrem aldursflokkum.
Ungmennasamband Eyjafjarð-
ar sér um mótið að þessu sinni,
Frjálsíþróttamótið á Akureyri.
Meistaramót Norðurlands í
frjálsum íþróttum verður hald-
ið á Akureyri sömu daga og
sundmótið, en á öðrum tíma
dagsins.
Þar eru skólar, miklir og
góðir, Lystigarður til fyrir-
myndar, fögur kirkja og ágætt
sjúkrahús.
Margt fleira mætti telja fram
bæ þessum til ágætis, ef við
ætti, svo sem upphaf Reglunn-
ar, samvinnustarfið og upphaf
æskulýðsstarfsins.
En hér skal nú staðar numið
að sinni, en staldrað við stund-
arkorn hjá Matthíasarbókhlöð-
unni, sem nú er í smíðum. -
Við það hús eru miklar vonir
bundnar.
Húsið rís nú hér á einum
allra fallegasta stað í bænum,
eins og sjálfsagt var og tilhlýði-
legt. — Sá staður var bókhlöð-
unni ætlaður fyrir 30 árum síð-
an en lengi drógst að byrja á
byggingunni, svo maður var
orðinn dauðhræddur um að
lóðin góða gengi úr greipum
hlöðunnar, í eftirsókn lóða, því
lengi drógst að byrja á verkinu.
Þá rann upp sá mikli dagur:
100 ára afmælisdagur kaupstað-
arins og þar með miklar fyrir-
ætlanir og framkvæmdir, ásamt
milljónagjöf frá ríkinu til Matt-
híasarbókhlöðunnar.
Það var ekki vonum fyrr, því
blessað safnið hafði verið á ein-
lægum flækingi í hálfa aðra
öld.
Safnið á það því skilið, að það
fái mikla og góða þjónustu eftir
öll þessi hrakningsár, enda
munu hlutaðeigendur hafa hug
á að svo megi verða og veita
því hin beztu skilyrði.
Húsið, höllin, sem bókavörð-
ur kallar, er nú að rísa á lóð
sinni við Brekkugötu: 30 metra
langt og 16 metra breitt, og von-
ir standa til að húsið verði fok-
helt í haust, svo þar megi starfa
áfram, þó vetur gangi í garð.
Akureyrarbær lagði bygging-
unni til, árið sem leið, eitt þús-
und krónur dag hvern, eða 365
þúsundir á árinu. Ríki og hérað
leggur einnig fram sinn skerf,
enda mun ekki af veita. Bygg-
ingin ein, og allur umbúnaður
bókasafns, kostar mikið fé, og
þá ekki síður öll þjónusta karla
og kvenna. — Til menntunar
manns í bókasafnsfræðum, ut-
anlands og innan, þarf að hugsa
með góðum fyrirvara. — Allt
kostar það mikið fé. En því má
treysta, að allur almenningur,
bæði þeir, sem fjárráðin hafa, og
aðrir hlutaðeigendur leggi fram
krafta sína til hins ýtrasta,
þessu máli til sigurs.
Matthíasarbókhlaða, helguð
okkar ástsæla þjóðskáldi, mun
verða miðstöð menningar og
mennta á Norðurlandi innan
tíðar.
Þess óskum við öll! □
Hvað þurfa síldarskipin að afla fil
að hafa fyrir kaupfryggingu?
MÖNNUM leikur alltaf nokkur
hugur á að vita um verðmæti
afla og tekjur manna á bátun-
um. Ekki beinist athyglin sízt
að því, hve mikið bátarnir á
síldveiðum þurfa mikið að afla
til þess að hafa fyrir kauptrygg-
ingu áhafnarinnar. Við leituð-
um til Landsambands íslenzkra
útvegsmanna í dag og spurðum
um þessi atriði. Veitti Kristján
Ragnarsson okkur góðfúslega
greinargóðar upplýsingar um
þetta. Tölurnar, sem á eftir
fara, miðast við mánuð, en
vandalaust mun hverjum sem
vill að gera sér nokkra grein
fyrir afkomu áhafna og útgerða
hinna einstöku báta við athug-
un á tölunum. Eftir því, sem
bezt verður séð af aflaskýrsl-
unni, sem birtist í blaðinu í gær,
hefur yfirgnæfandi meirihluti
flotans þegar aflað fyrir kaup-
tryggingu á tveggja mánaða út-
haldi, og vel það, því að meðal-
aflinn er kominn yfir 7000 mál
á skip eftir tæpa tvo mánuði.
Sést af töflunni, að aflaverð-
mæti á smæstu bátana þarf að
vera kr. 220.000,00 á mánuði til
að hafa fyrir tryggingunni en á
stærstu bátunum kr. 305.000,00.
Ennfremur sést, að hlutur há-
seta í máli og tunnu fer minnk-
andi eftir því sem báturinn er
stærri, enda skiptist þá hlutur-
inn í fleiri staði.
Að öðru leyti vísast til töflu
LÍÚ, sem fer hér á eftir:
Til þess að afla fyrir kauptryggingu miðað við einn mánuð þarf
að afla fyrir:
Á bátum undir 60 rúml. (10 menn) kr. 220.000,00 eða 1210 mál.
Á bátum 60—120 rúml. (11 menn) kr. 251.700,00 eða 1380 mál.
Á bátum 120—130 rúml. (12 menn) kr. 258.600,00 eða 1420 mál.
Á bátum 130—240 rúml. (13 menn) kr. 282.100,00 eða 1550 mál.
Á bátum yfir 240 rúml. (13 menn) kr. 305.600,00 eða 1680 mál.
Hlutur háseta úr máli í bræðslu og uppsaltaðri tunnu er eftir-
farandi: Uppsöltuð tunna Mál í bræðslu
Á bátum undir 60 rúmlestum Krónur 13,02 Krónur 7,53
Á bátum 60—120 rúmlestir Krónur 11,38 Krónur 6,57
Á bátum 120—130 rúmlestir Krónur 11,08 Krónur 6,40
Á bátum 130—240 rúmlestir Krónur 10,15 Krónur 5,87
Á bátum yfir 240 rúmlestir Krónur 9,37 Krónur 5,42
Framanrituð grein birtist í Alþýðublaðinu í Reykjavík, 5. ágúst
s.l., merkt G. O. □
!ur mm
i
FYRIR réttum hundrað árum
bjuggu á hálfu Ytra-Krossanesi
öldruð hjón, er 15 árum áður
höfðu flutzt þangað utan úr
Höfðahverfi, Ilálfdán Hallgríms
son og Ragnhildur Andrésdótt-
ir. Þau áttu nokkur böm og
meðal þeirra var Hálfdán, sem
þá nýlega var tekinn við búi á
hinum helmingnum af tengda-
móður sinni, sem jafnlengi for-
eldrum hans hafði búið á jörð
þessari, flutzt þangað utan frá
Böggvisstöðum í Svarfaðardal
með börnum sínum, 8 eða 9.
Ekkja þessi var Guðríður Bene-
diktsdóttir frá Litlu-Hámundar-
stöðum. Eiginmann sinn, Snorra
Flóventsson, skipstjóra, hafði
hún misst um Jónsmessuleytið
1842, en þá týndist hákarlaskip-
, ið Svarfdælingur með allri
áhöfn (11 mönnum, sem í
kirkjubókum eru allir taldir
drukknaðir). Um hvarf þessara
manna urðu óvenjuleg eftirmál,
þar eð vafi þótti á því nokkur,
að mennirnir hefðu drukknað,
en um þá óráðnu gátu verður
ekki fjallað í þessum þætti.
Kristín Snorradóttir og-Hálf-
dán Hálfdánarson bjuggu lengi
á Krossanesi og eignuðust
marga afkomendur. Móðir Krist
ínar, Guðríður, er um þetta
leyti (1863—4) að láta af bú-
skap, og er til heimilis hjá dótt-
ur sinni. Systkin Kristínar eru
sum einnig til heimilis hjá
henni, þeirra á meðal Hildur
Snorradóttir, sem þá er orðin
Ijósmóðir í Glæsibæjarhreppi,
þrítug að aldri (fædd 31. ókt.
1833). í sóknarmannatali Glæsi-
bæjarsóknar er hún fyrst titluð
yfirsetukona árið 1961, þá bú-
sett í Ytri-Skjaldarvík hjá öldr-
uðum kaupmannshjónum, sem
þangað höfðu flutt frá Akureyri
(Þórarni Thorarensen og konu
hans). Þessi ljósmóðir varð
, snemma allfræg fyrir nærkonu-
störf sín. Á síðustu áratugum
19. aldar mun hafa látið nærri
að nafn hennar væri á allra vör-
um hér um sveitir. En helzti
seint er nú brugðið við til að
rita æviþátt þessarar merku
konu, og því er það, að ég birti
þessi brot og sérstök tilmæli til
lesenda í greinarlokin.
II
Hildur Snorradóttir var
snemma á árum mjög umtöluð
sem nærfærniskona og Ijósmóð-
ir. Hún fór ung að taka á móti
börnum, heppnaðist það mjög
vel og gat sér þegar hinn bezta
orðstír. Ekki verður fullyrt,
hvernig sá orðrómur lagðist á,
að Hildi gæti ekki skeikað í nær
konustarfinu, en hitt ber öllum
heimildum (munnlegum) saman
um þennan átrúnað, og fullyrða
trúað því, að allt gengi örugg-
lega vel, væri altryggt, ef hún
kæmi nærri.
Margir, sem enn muna þessa
konu, en heyrðu þó mest um
hana talað, eru enn til vitnis
um þennan átrúnað, og fyllyrða,
að Hildar hafi verið leitað langt
út fyrir sitt umdæmi þess vegna
t. d. mjög mikið frá AkureyrL
éflir - Brol úr æviþælti
Var þetta allt að einu eftir að
Hildur var orðin gömul og hæp-
ið talið, að hún gæti innt starf-
ið af höndum, sökum vanmátt-
ar og hrumleika, jafnvel eftir að
hún hafði ekki um hönd tilskil-
inn þrifnað. Allt kom að einu,
því að aldrei misheppnaðist
fæðing, þegar Hildur Snorra-
dóttir var annars vegar. Hún
trúði því líka sjálf, að sér gæti
ekki skeikað og að ákveðin
trygging væri fyrir fullkominni
velfarnan þeirra sængurkvenna,
sem hún sæti yfir. Er enn til
frásagnar fullskýrt fólk, sem
heyrði hana sjálfa segja þetta og
aðra taka undir það. Ummæli
læknanna á Akureyri styrkja
þessar frásagnir. Fullyrt er, að
Guðmundur Hannesson hafi
sagt: „Ef hún Hildur Snorradótt
ir getur ekki hjálpað, þá get ég
það ekki frekar." Þorgrímur
Jóhnsen fékk Hildi áhöld, a. m.
k. töng til að nota við fæðingar
ög var slíkt þó ekki leyfilegt,
svona treysti hann henni. Sig-
urður Hjörleifsson, sem mælti
eftir Hildi með stuttri blaða-
grein, segir, að hjá henni hafi
sameinast „kraftur, stilling,
kjarkur og nákvæmni.“ Hann
segir einnig, að Hildur hafi ver-
ið „ein af þeim fáu, sem læknar
hafi trúað fyrir að brúka verk-
færi við barnafæðingar í forföll-
um sínum.“
Þessi ummæli héraðslæknis-
ins á Akureyri eru prentuð í
blaðinu Norðurlandi fáum dög-
um eftir lát hennar, og verða
ekki véfengd. Þar segir ennfrem
ur, að þessi kona hafi verið „af-
bragðs-yfirsetukona“ og muni
hafa „tekið á móti hátt á annað
þúsund börnum.“
Ég hef talað við þó nokkuð
marga, sem vita með vissu, að
Hildur var Ijósa þeirra. Sumt af
þessu fólki minnist þess sérstak
lega, að í foreldi-ahúsum hafi
verið talað um Hildi ljósmóður
af einstakri virðingu og þakk-
læti, svo ekki verði um villzt,
að almennur átrúnaður og að-
dáun ríkti um störf hennar.
Ekkert virðist hafa verið því til
frádráttar.
Þá muna það og nokkrir, hve
forspá Hildur var um sitthvað
er snerti starf hennar. Bendir
það ótvírætt til dulargáfna þess
arar Ijósmóður, þó að af þeim
fari annars ekki glöggar sögur.
Það kom oft fyrir, að Hildur
klæddist um miðjar nætur og
beið þess albúin, að verða sótt
til sængurkvenna. Brást það oft
ekki, að kannski aldrei, að
skömmu síðar, jafnvel á sama
klukkutímanum, væri barið að
dyrum, eða guðað á glugga og
beðið um ljósmóður. Einn minn-
ist þess, að Hildur hafi sagt,
eftir að hún var orðin mjög elli-
hrum, þegar einhver lét í Ijós,
að hún gæti þetta nú ekki leng-
ur:
„O, þetta fer allt saman vel.
Ég er ekki ein í ráðum. Mér er
hjálpað." Og svo fór allt vel!
Þessi ummæli Hildar höfða til
þess, að staflaust gekk um allt,
löngu áður en Hildur var göm-
ul orðin, að álfkona eða huldu-
kona væri að verki með henni.
Átti samstarf þeirra að hafa haf-
izt með því, að einhverntíma á
yngri árum Hildar, hafi þessi
hulda komið til hennar og beð-
ið hana að hjálpa dóttur sinni,
er væri í barnsnauð. Gerði Hild-
ur þetta, segir sagan. Huldan
kvaðst svo eigi geta launað
henni með öðru en því, að mæla
svo um (og leggja á?), að henni
skyldi jafnan vel heppnast nær-
konustörf, hversu lengi sem hún
við þau fengist. Og þetta reynd-
ust áhrínsorð, hvort sem sagan
er upprunnin í vöku eða
draumi.
III
Ég undirritaður hef dálítið
reynt að ná saman frásögnum af
lífi og starfi Hildar Snorradótt-
ur, en ekki orðið mikið ágengt.
Nokkrar upplýsingar liggja þó
fyrir nú, svo sem um dvalar-
staði og búskaparár þeirra
hjóna, Erlends Jónssonar og
Hildar, afkomendur þeirra,
skilnað þeirra o. fl. Nokkrir
hafa reynt að lýsa Hildi, en enga
hef ég fundið, sem muna hana
nema mjög aldraða, sem varla
er við að búast, þar sem hún er
sjötug orðin skömmu eftir alda-
mót. (Framhald á blaðsíðu 7).
NÍUNDI VIÐAUKI VIÐ
BARÐSTÚNSMALIÐ
ÉG get ekki látið hjá líða, að
votta hinum vísu feðrum kaup-
staðar okkar þakklæti mitt fyrir
það, hversu vel þeir hafa brugð-
ist við áskorunum mínum, um
að gefa skít í öll gömul loforð
og áætlanir, til þess að geta far-
ið dálítið myndarlega af stað
með væntanlegt listaverk á
Barðstúni. Strax daginn eftir að
fyrsta skóflustungan var tekin,
mátti sjá þar heljar mikla jarð-
ýtu að verki og bylti hún jarð-
veginum með slíkum krafti að
unun var á að horfa. Einn þröng
sýnn kunningi minn hafði orð á
því við mig, að réttara hefði nú
verið, að rista þarna þökur, þar
sem hörgull hefði varið á þeim
í bænum undanfarið. Ég bað
manninn að láta ekki svona
nokkuð út úr sér, ef hann vildi
teljast með öllum mjalla. Síðan
hefir verið unnið þama sleitu-
laust og hafa ýmsar stéttir átt
þarna fulltrúa sína — um lengri
eða skemmri tíma — svo sem
verkamenn, raflínumenn, iðn-
fræðingar o. fl.
Drjúgur hópur rafveitumanna
hefir lagt sitt af mörkum, tvær
vélgröfur hafa markað sín spor
og ekkí er mér grunlaust um,
að bæjarverkstjóri hafi verið
staðinn þarna að verki. Síðast
en ekki sízt, er svo það, að ég
tel mig hafa það eftir áreiðanleg
um heimildum, að bæjarverk-
fræðingur muni hafa séð sér
fært, að fórna alveg ótrúlega
miklum tíma í þetta þýðingar-
mikla verk. Það hljóta allir heil-
í DAG kl. 2 opnar Kristinn
G. Jóliannsson málverkasýn-
ingu í Landsbankasalnum. —
Kristinn er Akureyringum
kunnur, enda Akureyringur
sjálfur, en nú skólastjóri í
Ólafsfirði.
Sýning þessi er fimmta
sýning hans á Akureyri. En
tíu ár eru liðin frá því að
kostur þess gafst hér að sjá
verk hans.
Á sýningu Kristins eru 33
myndir, allar unnar með vatns
litum og tusch. Þær eru gerð-
ar tvö síðustu árin í Ólafs-
firði og einnig í Svarfaðardal.
Flestar myndanna lýsa líf-
inu í sjávarplássi, góðviðri og
gæftaleysi.
Ljósmyndin sýnir Kristinn
lijá einni myndanna á sýning-
unni. — Spor í snjónum lieitir
myndin. □
Málveraksýning Krisfins G. Jóhannssonar á Ák.
FRÁ FUNDI BÆJAR-
RÁÐS AKUREYRAR
BÆJARRÁÐ Akureyrar kom
saman á fund s.l. fimmtudag, og
afgreiddi nokkur mál.
Malbikun við kirkjuna. Erindi
hafði borizt frá sóknarnefnd Ak-
ureyrar um að bærinn léti mal-
bika í kring um kirkjuna. Sam-
þykkti bæjarráð að verða við
þeim tilmælum og skyldi verk-
inu lokið í sumar.
Land undir hesthús. Hesta-
mannafélaginu Létti var úthlut-
að allstóru svæði á Kjarnaný-
rækt undir hesthúsbyggingar.
Lóð fyrir verzlunarhús. Þá
var Helga Pálssyni kaupmanni
veitt lóð undir verzlunarhús á
horni Glerárgötu og Eyrar-
vegs. □
vita menn að sjá, að slíkur glæsi
bragur á framkvæmdum hlítur
að þarfnast mikilla fjárupphæða
og hrökkva hinar 75 þúsund kr.
— sem bæjarstjórnin pírði í
þetta — heldur skammt. Virðist
því vera um tvennt að ræða —
að bæjarstjórn geri hlé á sum-
arleyfi sínu og samþykki stór-
aukið framlag eða þá að leitað
verði til almennings um fjár-
framlög til þessa stórmerka
máls.
Búið er að staðsetja högg-
myndina „Systurnar“ austan við
Andapollinn, en hvers eiga þær
að gjalda, að þær skuli faldar
þar? Er ef til vill eftir að fjar-
lægja trén eða á að setja upp
skilti er vísa á felustaðinn9
Með beztu kveðju.
Dúi Bjömsson.
U M Ð A G i
G VEGINN,
LITLA HAFMEYJAN
Undur er margt við Eyrarsund,
yndi um fold og víði,
sem drjúgum hefir að Danagrund
dregið framandi lýði,
þar hefir listamannsins mund
mótað eitt herlegt smíði,
hafmeyjan litla, um langa stund,
var lýðfrægust Hafnar prýði.
Nú lieíir orðið atvik Ijótt,
sem um verður naumast þagað.
Einhver dóni, með illsku gnótt,
— hvers ódæði skjótt var klagað —
haldinn ágimdar-höfuðsótt,
hefir, það mjög íær bagað,
að hafmeynni starfað heila nótt
og höfuðið burtu sagað.
Nú drjúpir í hryggð liin danska strönd,
djásninu fræga rúin,
en dóninn með koparhaus í hönd
af hólmi er brottu flúinn,
leit að honum um höf og lönd
af hörku og dug er knúin,
svo skal með reiddan refsivönd
rummungi hegning búin.
Með frændþjóð vorri vér fimium til
og fordæmum hrekki slíka,
og reynum við þá, of hafsins hyl,
hryggð vorri og samúð flíka,
minnist þess og um aldabil
ættland vort, þjánar-ríka,
að hér urðu bols og höfuðs skil
á hinum og þessum líka.
DVERGUR.