Dagur - 22.12.1965, Síða 4

4
Skrifstofur, Ilafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-llGG og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar lií.
JÓLIN eru efst í huga manna þessa
síðustu daga. I»au skipta vetrinum í
tvennt og eru haldin á þeim tíma-
mótum, er skammdegið hefur náð
hámarki og dag fer aftur að lengja.
I umræðum er undirbúningur jól-
anna og sjálf hátíðahöldin oft vítt og
það að fundið, að fæðingarhátíð
Frelsarans snúist meira en góðu hófi
gegni um kaup og sölu, jólahátíðin
sé orðin ein allsherjar verzlunaraug-
lýsing, desembermánuður sölumán-
uður, jólin sjálf hátíð dýrra gjafa
og munaðar í mat, drykk og skemmt-
unum. Auðvitað hefifr hinn ytri
svipur jólanna tekið breytingum
eins og flestir aðrir þættir í lífsvenj-
um okkar liin síðari ár. En eins og
jafnan áður laðar þó liin mikla há-
tíð ljóssins frarn það bezta í hugar^
fari manna, og jólagjafirnar, sem
stundum er talað um í vandlætingár-
tón, eru þáttur af liinu góða í fari
manna, sprottnar af lönguninni til
að gleðja aðra. En undir niðri, mitt
í örin dagsins og jólaundirbúningi,
já, mitt í hinni miklu kauptíð og
skarkala, finna flestir einliverjar há-
leitar og göfugar kenndir, eitthvað
sem sprottið hefur af þeim frækorn-
um, sem kristnar mæður hafa sáð í
opinn barnshugann, er þær fóru með
bænir, kenndu börnunum þær og
sögðu þeim með sínum orðum sög-
ur af Jesús frá Nasaret og boðskap
hans. Vcra má, að einmitt þetta geti
skipt sköpum á lífsgöngu mannsins
og ráðið gæfu lians.
Hverjum manni er nauðsyn að
eiga eigin kjölfestu, eitthvað til að
standa á í lífinu, föstum fótum.
Ivristnir menn hafa góða leiðsögn í
boðskap leiðtoga síns og um leið fót-
festu sem enginn hefur ráð á að
hafna. Megi sú von fylgja jólakveðj
unni til lesendanna þessu sinni, að
mæður gefi börnum sínum nú, sem
fyrr hina æðstu og beztu jólagjöf,
frækorn af hinu mikla tré trúar og
kærleika.
Gleðileg jól!
Stórbor
eða landsbyg
TVENNT var það, sem aðallega
var talið niæla gegn sjálfstæði Is-
lands á 19. öld: Að þjóðfélag ís-
lendinga myndi skorta fé tif að
inna af hendi skyldur ríkisvalds,
og að Islendingar gxtu ekki varið
land sitt, ef hingað yrði farið með
hernaði af öðrum löndum. Ekki
virðist ástæða til að gera ráð fyrir
því nú, að fátæktin verði sjálf-
stæði þjóðarinnar að aldurtila. Af
styrjöld stafar Islendingum — eft-
ir reynslu að dæma — ekki meiri
liætta en öðrum fjölmennari þjóð-
um, en eiga eins og þær mikið
undir því, að komið verði á var-
anlcgum friði milli ríkja, og fá
þar þó víst litlu um þokað. En
sjálfstæði Islands er nú í hættu af
öðrunt ástæðum en þeim, er fyrr
voru nefndar. Það éykur á þessa
hættu, að sumum veitist erfitt að
átta sig á því, að hún sé fyrir
hencli. Hættan felst í því, að upp
vaxi stórborg, þar sem nú er höf-
uðsfaður íslands og nokkur nær-
liggjandi sveitarfélög, og að að-
dráttarafl slikrar stórborgar eyði
allri annarri landsbyggð að meira
cða minna leyti, cn sjálf bxði borg-
in tjón af.
Við íslendingar erum ekki nema
rúmlega 190 þúsundir. Svo fá-
menn þjóð getur ekki gert tvennt
í senn; Að byggja upp stéxrborg
og að halda áfram að byggja land-
ið. Rúmlcga fjórði hluti Dana býr
í Stór-Kaupmannahöfn. En Danir
eru svo fjölmenn. þjóð, að náfega
3 milljónir byggja landið utan
höfuðborgarinnar, lítið lancl í
samanburði við ísland. I Stór-
Rjeykjavík býr nú meira en helm-
ingur Islendinga. Ekkert annað
ríki í viðri veriild, sem því nafni
nefnist, hefur slíkt hlutfall íbúa-
tölu milli einstaks borgarsvæðis
og annarrar landsbyggðar.
Menn verða að gera sér það
Ijóst, að íslendingar allir — eða
svo til — búsettir í einni stórborg
verða ekki sama þjóð og íslend-
ingar búsettir um allt ísland. Það
er fyrst og fremst landsbyggðin og
tilvera hennar, sem halda við á-
huganum fyrir landinu, landsið-
um og þjóðlcgri menningu. Stór-
borg, sent ekki hefur samband við
trausta landsbyggð í sínu eigin
landi, hlýtur í vaxandi mæli að
tileinka sér alþjóðleg viðhorf eða
viðhorf þeirrar útlendu stórþjóð-
ar, sem Jtar hefur greiðastan að-
gang. Kynni borgarbúa af óbyggðu
ættlandi verða aðcins svipur hjá
sjón í samanburði við kynni henn-
ar af bvggðu tandi.
A tækniöld þeirri, cr í hönd fer,
vcrður öll hin forna íslandsbyggð
tálin gott og heilnæmt framtíðar-
land. Þó að mestur hluti íslend-
< iíiga kunni að safnast saman í
é'inni stórborg, mun þetta heil-
næma framtíðarland ekki verða ó-
bvggt lil langframa. Ef íslenzkt
fólk yfirgefur stór og lífvænleg
landsvæði til sjávar og sveita
mtimi atðrir taka sér þar bólfestu,
er stundir liða, sennilega fyrr en
varir, og nýta auðlindir þeirra. I
mörgttm löndum býr fólk við land-
þrengsli. X’ess- eru dænti í seinni
tíð, að menn hafi komiö hingað í
atvinnuleit frá mjög fjarlægum
þjóðum. Landkynning vprra tíma
nær ekki til ferðamanna einna.
Það getur út af fyrir sig verið
örðug.t að stancla gegn innflutn-
ingi útlendra manna til óbyggðra,
kostaríkra landsvæða, cg að því
ge.tur komið. að sú afstaða verði
ekki lititi hírti auga á alþjóðavett-
vangi. Hitt er líka óvíst, að þjóð,
sem öl 1 cða mestöll býr í einni
stórborg, endist áhugi fyrir því,
að varðveita ísk’.nd fyrir íslend-
inga. Það getur verið, að mönnum
Gísli Guðnnmdsson,
alþingismaður.
dyldist það, er svo væri komið,
sent fæstum dylst nú, að útlendar
nýlendur í eyddum byggðum ís-
lendingá, hlytu að verða banabiti-
íslenzks borgríkis við Faxaflóa.
Einhver kann að segja, að þeir,
sem um þetta ræða, sjái ofsjónir.
En ekki veldur sá, er varir. Ilvað
sent því líður verður varla um það
deilt, aff meff byggð og athafna-
semi um land allt styrkja íslend-
ingar liiglegan og siðferðislegnn
rétt sinn til landsins — hvaff sem
fyrir kemur — en veikja þann rétt
aff sama skapi með því að leggja
landið í eyði að meira eða minna
leyti.
Af sumum hefur því verið hald-
iff fram, aff það sé okkur íslend-
ingtirn ofviða, svo fámenn sem við
erum, aff bvggja svo stórt land,
sem ísland er. Því er að vísu fljót-
svar.aff, aff þetta hafi þjóðin gert,
þegar hún var 3—4 sinnum fá-
mennari en hún er nú. Vera má
þó, að slikt svar þyki ekki einhlítt,
nú á tímum. A það mun vcrffa
bent, að þá hafi þjóðin átt við
þröngan kost að búa, og aff mcð
tilfxrshi fólks og mvndun þétt-
býlis hafi hagur hennar batnaff.
Ekki verffur þessu néitað, og kem-
ur þó fleira til, sem stuðlað hefur
að hagsbótum, svo sem aukiff sjálf-
stæffi, bætt viffskipti, tækni og
verkkunnátta. Nú munu meiln
halda því fram, þeir er svo hugsa,
að ef þjóðin eigi að byggja landið
allt, hljóti jtað að verða á kostnað
lífskjaranna. Með því aff minnka
byggðina, með því að leggja jafn-
vel mestan hluta landsins í eyði
um sittn, geti hún tryggt sér miklu
betri lífskjör en ella, Jtcss vegna
eigi hún aff fara þannig aff. Land-
ið megi svo byggja upp á ný, þeg-
ar Jxjóðin sé orðin miklu fjöl-
mennari en nú, t.d. 1—2 milljónir.
I Jxessu sambandi kynni það aff
vera ómáksins vert aff velta fvrir
sér spurningunni: Hvað eru góð
lífskjör? Eða hvernig á að meta
lífskjör? Elvernig á að meta lífs-
kjör þjóðar eða stéttar? Og hvern-
ig á að meta lífskjör heimilanua
eða einstaklinganna í landinu?
Að lítt athuguðu máli munu
sumir segja, að þessu sé fljótsvar-
aff. Aff góff lífskjör séu háar tekj-
ur, miðað við vinnutíma, ásamt
fullkominni Jxjónustu hins opin-
bera á sem flestum sviffum, og að
Jjví rneiri sent þjóðartekjurnar
verði því betri geti sú þjónusta
orffið. En kemur hér ckki fleira
til? Er ekki t. d. frelsi eða ófrelsi
hluti af lífskjörum einstaklinga og
Jxjóða? Er ekki sjálfstæði íslands
og viðurkenndur eignarréttur á
landinu hluti af lífskjörum ís-
lendinga í nútíð og framtíð? Telst
ekki sú aðstaða, sem umhverfið
veitir, til að lifa heilbrigðu og
heilsusamlegu lífi til lífskjara?
Eru þaff t. d. góð lífskjör fyrir
börn að dvelja allan þroskaaldur
sinn — sumar sem vetur — innan
borgarmúra í stórborg, jafnvel
þótt fé sé fyrir hendi til að veita
þeim Jtað, sem borgin hefur að
bjóða? Fvrrum gat Jxaff ráðið
nokkru um mat á bújörffum, livort
„hættur“ voru Jtar miklar eða litl-
ar fyrir búpeninginn. I mann-
heimi vorra daga er líka misjafn-
lega „hættusamt". Mætti það ekki
ráða nokkru um mat lífskjaranna?
Þessum spurningum og öðrum
ber að svara, þegar borin eru sam-
an væntanleg lífskjör íslendinga í
stórborg og íslendinga í lands-
byggð. Það er ekki einhlítt sjónar-
mið, að íslendingum beri að
stefna aff því að hafa á hverjum
tíma hæstu tekjur í heimi á íbúa.
Því affeins er slíkt eftirsóknarvert,
aff Jjað verffi ekki um of á kostnað
annars, sem dýrmætt er og meta
má til lífskjara. Myndi meiri hluti
íslendinga greiða atkvæði með
því nú, að afhenda einhverju stór-.
veldi sjálfstæði Jijóðarinnar, gegn
Jjví, að Jjcim væru Jjar með tryggð-
ar hæstu meffaltekjur í heimi um
aldur og ævi, hcerri en annars
staffar? Ég held ekki.
En hefur sú skoðun Jjá við riik
aff styðjast, að íslendingar geti
aukið þjóðartekjur sínar með því
aff draga saman effa eyða lands-
byggð sína og efla með því stór-
borgarbyggff? Að óreyndu verðttr
það að teljast vafasamt, svo aff
ekki sé meira sagt. Talið er, að
borgarfjölmenni skapi hagkvæm
skilyrði til ódýrrar verksmiðju-
framleiffslu. En á slíkum stöðum
verffa einkáf jármunir manna að
jafnaði ódrýgstir. Það er staff-
reynd, aff I stórborgum fer meira
af vinnuafli í súginn en í dreif-
býli, þ. e. a. s. kemur ekki þeirri
starfsemi aff notum, sem er undir-
stáða þjóðarbúskaparins. Það er
staðfest mcff opinberum skýrslum,
að framleiöslumagn fámennra
byggðarlaga hér á landi, cr mjög
mikið í hlutfalli við fólksfjölda.
Ymsir valdaménn hafa haft orff
á Jjví í seinni tíff, að dýrt sé fvrir
svo fámenna þjóð, sem íslending-
ar eru, aff leggja viðunandi vegi
um land sitt og veita rafmagni um
strjálbýli. Hér er hreyft viff-
kvæntu máli, sem talið mun stór-
borgarsjónarmiðinu til stuðnings,
því aff vitað er, að Jjví aðeins verð-
ur byggð haldið um land allt, aff
takast megi aff ljúka nauðsynlcg-
um framkvæmdum á Jjcssum svið-
um á sem skemmstum tíma.
En Islendingar hafa engan hcr.
Viðhald og efling landsbyggðar er
landvörn þessarar Jjjóðar. Ef við
verffum eins miklu fé til jafnvæg-
isframkvæmda og margar aðrar
Jjjóffir til hermála miðaff við
fólksfjiilda og ríkistekjur, væri vel
unniff. Og hví skyldum við ekki
geta gert það? Vegir, rafvæðing
og ræktun ásamt höfnum við sjáv-
arsíffuna eru undirstöðufram-
kvæmclir, en Jjær einar nægja ekki
til aff tryggja byggð í landinu.
Hér Jjarf flcira til að koma, sem
ekki verffur rakið hér eða rætt.
Sumar Jjær leiðir, sem fara [jarf í
[jessu skyni, eru kunnar. Aðrar
nninu koma í Ijós, er tímar líða.
Miklar líkur eru til [jcss, að áratig-
ursríkt mýndi reynast að fela ein-
stiiðum landshlutum sjálfsstjórn í
sérmálum, skapa þar þannig valda-
og sérfræðimiðstöðvar í landshlut-
um og draga þannig úr aðdráttar-
afli höfuðborgarinnar. En um-
fram allt ættu menn um þessar
mundir að gjalcla varhuga við því,
aff stofna til umfangsmikilla at-
vinnulífsframkvæmda — stóriðju
— á skökkum stað. Á hijfuðborgar-
svæðinu er eins og sakir standa
cngin Jjörf á slíku. Með Jjvílíkri
ráffstöfun væri verið að ýta undir
Jjróun, scm er óæskileg fyrir Jajóð-
iná í hcild og stemma Jjarf stigu
fyrir, eftir því scm unnt er. Þeir,
sem kalla þaff hreppapólitík að
halda því fram, að staðsetning
skipti hér meginmáli, eru annað
hvort áhugalitlir um framtíð
landsbyggðar eða blindir fyrir af-
leiðingum verka sinna.
Satt er [jað, að erfitt er að stríða
gegn straumi. Og Jjó láta menn
sér ekki í augum vaxa nú á tím-
um, að hefta framrás fallvatna og
beina Jjeim jafnvel inn á nýjar
leiðir og aðrar en þær, sem Jjau
hafa fariff um aldir. Máttur vél-
tækninnar gerir Jjetta mögulegt.
Ilví skyldi þá ekki Jjjóðfélags-
tækni vorra tíma geta stillt þann
straum, sem ógnar landsbyggð ís-
lendinga og þar með sjálfstæði
Jjjóðarinnar?
Á komandi árum munu mikil
örlög ráðast í Jjcssu landi. Það
mun Jjá ráffast, hvort hér verður
stórborgarjjróun eða landsbyggö-
arþróun, og framtíð þjóðarinnar
mun cftir því fara. í þjóðmálum
fslendinga cr þaff þetta, sem nú
skiptir mestu máli. Allir þeir, sem
í alvöru og af alefli vilja styöja
landsbyggðarþróunina, ættu að
skipa sér undir merki hennar og
láta ekki fornar væringar eða á-
greining um minni mál dreifa
kröftum sínum.
Þann misskilning ber aff varast,
að barátta fyrir landsbyggðarþró-
un hljóti jafnframt aff verða bar-
átta viff Reykvíkinga og nágranna
Jjeirra. Svo er ckki. Fjölcli fólks á
höfuffborgarsvæðinu óskar ein-
mitt cftir beirri Jjróun og gerir
sér, cins og fjöldi fólks annars
staðar á landinu, fulla grein fyrir
aðsteðjandi hættu.
G. C.
5
I
4-
4
©
Í
í-
t=>
I
F
&
l
l
Í
É
&
‘ 4
Jóla- og áramótakveðja
til Akureyrar
frá bæjarstjóra Álasimds
í SÍÐASTA bréfi frá góðum bréfavini mínum S. Krabbe
Kmulsen, „ráðsmanni" (þ. e. bæjarstjóra) í Álasundi biður
hann mig að lokum að bel-a Akureyrarbæ bezlu jóla- og
nýárskveðju sína! Honum þykir vænt um vinabæinn Akur-
eyri, enda mun undan hans rifjum runnin upphaflega sú
tillaga á sínum tíma að kjósa Akureyri í röð vinabæjanna. —
Ég tel rétt að drepa hér á nokkur atriði úr bréfi bæjar-
stjórans:
Krabbe Knudsen hefir nú sagt af sér og fær lausn úr emb-
ætti sínu frá áramótum, enda verður hann 69 ára um þær
mundir. Hefir hann þá verið starfsmaður bæjarstjórnar
Álasunds um 40 ára skeið, og ráðsmaður full 20 ár, að ég
hygg. Kveðst hann hlakka til að setjast að á sumarbýli sínu
að Orskógi, sumarljúfri sveit all-langt fyrir austan Álasund,
þav sem Stórifjörður þverbeygir til suðausturs, og fjalla-
sýnin að austanverðu er frábærlega hrikafögur, er hún
speglast í breiðum firðinum.
Þarna kveðst bæjarstjóri munu fá gott næði til að stunda
„föndur" sitt, listmálningu, og lesa eitthvað af allmiklum
bókakosti sínum, sem orðið hefir að hírast nær óhreyfður í
hillum árum sáman, sökum anna starfsins. —
Rétt eftir áramótin á bæjarstjóri langferð fjrrir höndum.
Hefir einn af vinum hans, útgerðarmaður mikill, boðið hon-
um í 6 vikna ferð til Brazilíu með einu af stórskipum sínum
(27000 tonna fleytu). Hlakkar Krabbe Knudsen til ferðar
þessarar, enda mun honum sjómennskan í blóð borin sem
og flestum Sunnmæringum.
Helgi Valtýsson.
<r
©
f
©
-'c
*
4
©
A
<■
©
4
t
©
4
%
E
?
t
&
Utsvörin á
Akureyri
(Framhald af blaðsíðu 8.)
Jjar af er 1,1 millj. kr. hlutur
bæjarins af benzínskatti. Með
líku áframhaldi- ættu götur bæj
arins að taka miklum breyting-
um til batnaðar á næstu árum.
Veltur nú á miklu að hagsýni
sé gætt í vinnubrögðum og
skipulagningu við gatnagerðina
svo árangur verði svo sem upp
hæðin gefur vonir um.
Til nýbygginga eru veittar
nær 11 millj. kr. Má þar nefna
framlög til eftirtalinna bygg-
inga: ^
1) Slökkvistöð og skrif-
stofuhús 1,5 millj. kr., sem gert
ÖKUÞÓE, tímarit Félags ís-
lenzkra bifreiðaeigenda 1.—2.
tbl. 1965 er nýkomið út. Ritið
er 136 bls. að stærð og er rit-
stjóri þess Valdimar J. Magnús
son.
í ritinu er ársskýrsla félags-
ins fyrir starfsárið 1964—1965,
þar sem rakin eru störf félags-
ins og viðhorf. Einnig er allítar
leg grein um tildrög og stofnun
Hagtryggingar, auk ritstjórnar-
greinar. Þá ritar formaður fé-
lagsins dr. Arinbjörn Kolbeins-
son greinargerð frá Alþjóða-
þingi um umferðaröryggi.
Valdimar Kristinsson við-
skiptafræðingur ritar grein um
Hringveg um landið. Auk þess
er í ritinu þýddar greinar þ. á.
m. mjög ítarleg og fróðleg grein
um lijólbarða, mismun í
munstri og lögun, og meðferð
þeirra til aukins notagildis.
er ráð fyrir að tekið verði að
láni.
2) Gagnfræðaskóli, viðbygg-
ing 1,3 millj. kr.
3) Bókasafnsbygging 1 piillj.
kr.
4) Fjölbýlishús 1 millj. kr.
5) Iðnskóli 1,5 millj. kr.
6) Skólabygging í Gleráx--
hverfi 1 millj. kr.
7) Viðbygging við Sjúkrahús
ið 1 millj. kr.
Ekki mun ráðgert að bygging
húsa þeirra er um getur í tveim
síðustu liðum hefjist á árinu,
en framlögin eiga að auðvelda
undirbúningsvinnu og reka á
eftir ríkisvaldinu að samþykkja
nauðsynleg leyfi og veita fé til
þeirra að sínum hluta. Á þess-
um lið er einnig % millj. kr.
ætlað til íþróttahúss en auk
þess er byggingarstyrkur til
íþróttafélaga ætlaður y2 millj.
kr- o
13* +
| Gleðileg jól! |
-J. eg
| Farsælt nýtt ár!%
1
Þökk fyrir viðskiptin
á árinu.
■í-
1
*
4
©
4
4
<■.
©
e 4
0 J;! ■>■ ©'l- r'-'r &■? ©-r
é Bíla-
t
og vöruafgreiðsla
Höskuldar.
HEIMASÍMI MINN
verður framvegis
2-12-19
Guðmundur Tryggvason,
bifreiðastjóri.
- Frá bæjarstjórn
(Framhald af blaðsíðu 8.)
öflunarleið sú, sem fram kem-
ur í frumvarpi ríkisstjórnarinn-
ar til að mæta halla á rafveitum
ríkisins, sé mjög hæpin og hljóti
að torvelda mjög rekstur ein-
stakra rafveitna í landinu.
Fundurinn bendiá á, að ekki
liggur fyrir nokkur viðhlítandi
greinargerð um rekstur ríkis-
rafveitnanna, þar sem gert sé
Ijóst af hverju hinn mikli halli
stafi. Þannig er með frumvarp-
inu verið að heimta skatt af raf
magnsnotendum án þess kunn-
ugt sé til hvers honum sá varið.
Fundurinn leggur þvd til:
1. Fram fari nákvæm rann-
sókn á öllum rekstri ríkisraf-
veitnanna og gerðar verði á hon
um Jjær skipulagsbreytingar,
sem lækka mætti kostnaðinn,
t. d. með því að fela bæjarraf-
veitum rekstur héraðsveitnanna
eins og Rafveita Sauðárkróks
hefir þegay boðizt tiL Sama hátt
má hafa á víðar.
2. Með frumvarpinu verður
raforkusala til hitunar skatt-
lögð svo mjög að slík rafmagns
sala er stórfelldlega torvelduð,
en hún er mikilvægur þáttur í
rekstri og afkomu sumra raf-
veitna, einkum þó Rafveitu Ak-
ureyrar og Hafnarfjarðar. Skap
ar þetta vandkvæði bæði í
augnablikinu og í sambandi við
framtíðarvirkjanir, en í fram-
tíðinni verður sala raforku til
hitunar sífellt mikilvægari þátt
ur í rekstri rafveitnanna, en
t
Oheppnar hreindýra-
skyttur
Það bar við á Harðangursöræf-
um í Noregi nú í haust, að tveir
menn fóru á fjöilin og skutu
2 hreindýr. En veiðitíminn var
þá útrunninn. Menn þessir fóru
langleiðina á bifreið, því vegur-
inn austur yfir fjöllin var rudd-
ur. Þeir snéru nú bifreið snmi
við þótt þröngt væri milli ruðn-
inganna og héldu heim nieð
feng sinn. En hrátt komst það
upp, að hreindýrajjjófar hefðu
verið á ferð. Og svo undarlega
vildi til, að sönnunargagn
fannsí. Það var bílnúmerið, sem
eftir varð í snjóruðningnum,
þar sem veiðimennirnir höfðu
snúið við bíl sínum. Má um
þeíta atvik segja, að ekki eru
allar ferðir til fjár, því háar
sektir liggja við lireindýradrápi,
meðan dýrin eru friðuð.
DAGUR kemur næst út mið-
vikudaðinn 5. janúar. Blaðið
biður velvirðingar á, að ekki
hefur tekizt að birta allt aðsent
efni, vegna rúmleysis. Q
TAPAÐ
Gult, rósótt
PENINGAVESKI
úr plasti tajoaðist í bæn-
um sl. mánudag. — Vin-
samlegast skilist á afgr.
Dags.
með umræddri skattlagningu, á
þennan eina hitagjafa, getur
rafmagn til hitunar torveldlega
keppt við olíu í því efni og
þannig hefir hún í för með sér
bæði aukna dýrtíð og gjaldeyr-
iseyðslu.
3. Þá bendir fundurinn á að
óeðlilegt sé með öiiu að undan-
Jjiggja Áburðarverksmiðju rík-
isins umræddum skatti.
Með tilliti til undanfarandi
athugasemda og þess að endur-
skoðun á rekstri ríkisrafveitn-
anna tekur verulegan tíma,
leggur fundurinn áherzlu á að
ef nefnt frumvarp verður sam-
þykkt nú þegar, þá verði baétt
inn í Jjað því ákvæði að lögin
gildi aðeins til ársloka 1966, og
verði sá tími notaður til þess að
gera ítarlega rannsókn á rekstri
rafveitna ríkisins og hagræð-
ingu á skipulagi þeirra til ódýr-
ari og hagkvæmari reksturs.
Bygging skóla í GlerárhverfL
Fræðsluráð samþykkti ein-
róma á fundi sínum 9. des. sl.
eftirfarandi tillögu frá Sigurði
Óla Brynjólfssyni:
„Þar sem sýnt er, að mjög
langur aðdragandi er að bygg-
ingu skólahúsa, leggur Fræðslu
ráð til við bæjarstjórn, að nú
þegar verði hafinn undirbún-
ingur að bvggingu nýs barna-
og unglingaskóla í Glerárhverfi.
Verði sá undirbúningur m. a.
fólginn í því, að fá byggingu
hans tekna inn á framkvæmda-
áætlun ríkisins um skólabygg-
ingar, og ákveðin verði staðsetn
ing hans og fyrirkomulag.
Byggingarframlag verði kr.
100.000.00 á árinu 1966.“
f
<r
©
4
4
I
X
?
l
<■
©
4
t
|
f
t
?
H'-
4
©
4
4
?
f
©
GLEÐILEG JÓL!
Farsælt komandi ár!
Þökkurn viðskiptin á liðna árinii.
f
?
f
?
f
?
f
©
4-
f
?
r
Oíafur Þcrsteinsscn & Co. h.f.
SKÚLAGÖTU 26 - REYKJAVÍK
f
?
f
?
Símar 1-58-98 og 2-35-33
4 f
© <?

B0SCH KÆLISKÁPAR, 180 og 240 lítra
Nokkur stykki fyrirliggjandi.
Seldir með afborgunum.
Enn fremur:
„VASKEBjÖRN" ÞVOTTAVÉLAR
JÁRN- 0G GLERVÖRU DEILÐ