Dagur - 11.01.1967, Blaðsíða 4

1
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
Togaraúígerðin
SKIPASTÓLL íslendinga hefur
dregizt saman og var um áramótin
10 þús- brúttósmálestum minni en
fyrir ári síðan, enda liefur skipum
fækkað á fjórða tug á árinu. Hins
vegar eru mörg skip betur búin en
nokkru sinni áður og sækja sjóinn
fast, svo sem síldarskipin.
Af þeim nær 50 togurum, sem
þjóðin átti þegar þeir voru flestir,
voru aðeins 22 gerðir út þegar líða
tók á síðasta ár og flestir með fjár-
hagslegum harmkvælum. Jafnhliða
jókst hráefnisskorturinn lijá hrað-
frystihúsunum svo tilfinnanlega,
sem raun ber vitni. Togaranefndin
benti á úrræði, m. a. að opna þeim
betur landhelgina. Þótt togararnir
fengju meiri afla innan landhelginn-
ar um stundarsakir, eykst ekki fiskur
í sjó með þeim ráðstöfunum. Bjarg-
ráð til handa togaraútgerð lands-
manna liljóta að byggjast á efnahags-
legum aðgerðum, hins opinbera
fyrst og fremst, annars leggst öll tog-
araútgerð niður.
Hér á Akureyri eru gerðir út fjór-
ir gamlir togarar á vegum bæjarins
og með árlegum styrk úr bæjarsjóði.
Tajneksturinn er staðreynd, engu
síður en endurnýjunarþörf þessara
skipa. En útgerðin skilar 50 millj. kr.
í kaupgreiðslum á ári. Hraðfrystihús
og önnur aðstaða í landi er vel fallin
til togaraútgerðar. Staða þessa at-
vinnuvegar í bæjarfélaginu er nokk-
uð óljós, staða togaraútgerðar í land-
inu er það einnig, frá hagfræðilegu
sjónarmiði. Spumingunni um það,
hvort rétt sé eða æskilegt að reka at-
vinnufyrirtæki með halla ár hvert
hafa bæjarbúar á Akureyri svarað
með því að gefast ekki upp. En hve
langt má ganga í þá átt er ósvarað.
Er unnt að hagnýta eignir og að-
stöðu útgerðarinnar til að undir-
byggja annan atvinnurekstur, sem
tryggari væri og veitti álíka mikla
atvinnu, er einnig knýjandi spum-
ing.
Akureyringar bíða þess enn' að
þjóðfélagið leysi að sínum hluta þá
erfiðleika, sem em að knésetja alla
togaraútgerð í landinu. Það ætti þeg-
ar að liggja ljóst fyrir, að þennan
þátt fiskveiðanna má ekki láta niður
falla.
Ekki hefur orðið opinber ágrein-
ingur um togaraútgerðina á Akur-
eyri milli stjómmálaflokka í bæjar-
stjóm. Þess ætti að mega vænta, að
þegar rekstursgmndvöllur togaraút-
gerðar verður bættur, verði Akur-
eyringar fyrstir manna til að endur-
nýja togaraflota sinn og byggja
áframhaldandi útgerð á dýrmætri
reynslu sinni í þeim málum og á
þeirri aðstöðu í landi, sem fyrir
hendi er. □
Aðalsfeinn Tryggvason
verkstjóri
MINNING
LAUGARDAGINN 7. þ. m. var
til moldar borinn Aðalsteinn
Tryggvason verkstjóri, Kletta-
borg jþ hér á Akureyri. En hann
lézt þann 29. des. s.l. eftir stutta
sjúkdómslegu. Enda þótt vitað
væri, að Aðalsteinn gengi ekki
heill til skógar, hin síðustu ár,
grunaði þó engan að „hinn
slyngi sláttumaður“ kæmi svo
fljótt og kallaði hann hinu
hinzta kalli.
Aðalsteinn var fæddur hér á
Akureyri 21. sept. 1908, sonur
hinna mætu hjóna Tryggva
Jónssonar, er um fj öjjla ára
starfaði hjá Gefjun og konu
hans Laufeyjar Hrólfsdóttur.
Lézt Tryggvi á s.l. vori en Lauf
ey býr enn, í hárri elli, í húsi
þeirra, Ránargötu 7 • hér í bæ.
Á unglingsaldri réðst Aðal-
steinn sem starfsmaður til Ull-
arverksmiðjunnar Gefjunar og
var fljótlega sýnt það traust að
veita forstöðu einni aðaldeild
verksmiðjunnar, vefnaðardeild-
inni. Þessu starfi gegndi hann
svo í rúm 40 ár og sýnir sú
tryggð hans við starfið betur
en orð fá lýst, að deildarstjórn-
in var í höndum manns, sem fyr
irtækið gat ávalt treyst. Sýnir
það og ljóslega að rétt er hið
gamla orðtæki „að eplið fellur
sjaldan langt frá eikinni“ og að
Aðalsteinn hefir erft skapfestu
°g trygglyndi föður síns, sem
starfaði hjá Gefjun unz Elli
kerling knúði hann til að hætta
störfum. Mun og sá þáttur einn
ig vera til í ríkum mæli hjá
móður hans.
Eigi þarf að draga það í efa,
að á svo löngu starfstímabili
hafi Aðalsteini verið boðin
freistandi boð til annarra og
betur launaðra starfa en Gefjun
gat veitt honum, en ekkert slíkt
náði nokkum tíma tökum á hon
um, því trygglyndið við fyrir-
tækið og meðfædd skapfesta
stóð þar sem viti eða vörður,
er ávallt vísaði honum þá leið,
er halda skyldi.
fslenzkur iðnaður, sem í dag
má segja að enn sé á gelgju-
skeiði, þyrfti vissulega að eiga
marga slíka menn sem Aðal-
steinn var, því með marga slíka
innan sinna vébanda mætti ör-
ugglega ætla að honum vegnaði
betur í þeirri baráttu, sem hann
á nú við að stríða.
Ég, sem þessar línur rita, er
ekki viss um að allur almenn-
ingur geri sér grein fyrir, hve
margþættum hæfileikum sá
maður þarf að vera gæddur,
sem stjómar stórum hópi
manna við tæknivinnu eins og
vefnað og annað, sem honum
fylgir. Á þessu langa tímabili,
sem Aðalsteinn starfaði sem
deildarstjóri vefnaðardeildar
Gefjunar, hefir hann haft í þjón
ustu sinni hundruð karla og
kvenna á ýmsum aldursskeið-
um og að sjálfsögðu þarf eigi
að efa að þar hefir hann orðið
að kljást við mjög sundurleita
hjörð. Þarf oft mikla greind og
sálræna þekkingu til að ná
góðum árangri af störfum Pét-
urs og Páls og það þarf oft
mikla leikni til að gera þetta
á þann veg, að viðkomandi fyll
ist eigi þvermóðsku eða óvild
til stjórnandans. Þetta tókst Að
alsteini með miklum ágætum
og á þánn veg, að hann„ í stað
óvildar naut í sívaxandi mæli
vináttu þeirra og trausts allra
þeirra, er hann hafði yfir að
segja.
Ég þekkti Aðalstein fyrst og
fremst sem samstarfsmann í
verksmiðjunni. Mér er ljúft og
skylt að þakka honum alla okk
ar ágætu viðkynningu frá því
fyrsta til hins sí'Sasta. Ég minn-
ist til dæmis eigi, á rösku 30
ára samstarfi, lað okkur hafi
nokkru sinni greint á um eitt
eða annað, sem eigi tókst að
leysa þann veg að við báðir gát-
um fellt okkur við lausnina.
Sem verksmiðjustjóri Ullar-
verksmiðjunnar Gefjun, vil ég
þakka Aðalsteini öll hans ómet-
anlegu störf, trygglyndi hans og
trúmennsku. Þegar slíkir menn
sem Aðalsteinn Tryggvason
falla frá, sér maður óneitanlega
betur en í önn hversdagsleik-
ans, hvað við höfum misst. En
við sjáum einnig, að við hlið
okkar á þessu langa tímabili,
höfum við haft mannkostamann,
sem við aldrei munum gleyma.
Ég veit að ég mæli þar fyrir
munn allra samstarfsmanna Að
alsteins, þegar ég flyt eftirlif-
andi móður hans, eiginkonu og
börnum innilegustu samúðar-
kveðjur.
Arnþór Þorsteinsson.
Úr sveitinni
í sveitinni minni er fólkið
svo fátt
að félagslíf er ekki mikið.
Hann snjóaði um jólin af
austlægri átt
og enginn. komst neitt fyrir
vikið.
En síðan var mokað og svefn-
inum létt
á „Sjallanum“ strákamir una,
og nú langar öldunga ýmsa á
sprett
sem æskunnar vitleysu muna.
Og ég er að verða svo leiður
í lund.
Mig langar við einhvem að
rífast.
Og ef að þeir boða ekki
bændaklúbbs fund
ég beinlínis hætti að þrífast.
En fyrst að þeir hafa nú heyrt
mína bón
ég held að þeir láti mig hjara.
Ég heiti á þá Ármann og
Eggert og Jón
og Aðalstein Limdúna-fara.
J. B.
LANDBÚNAÐURINN ÁRIÐ 1966
(Framhald af blaðsíðu 1).
vetur 1965: Nautgripir 59.542,
sauðfé 846.705 og 34.013 hross.
Sauðfé og hrossum fjölgaði, frá
fyrra ári. Til mjólkurbúa bár-
ust 11 fyrstu mánuði ársins
1966 tæplega 96 millj. kg. eða
4.05% minna en á sama tíma
1965.
í sláturhúsum var lógað
837.573 kindum eða 60.068 fleira
en árið 1965. Kjötmagnið var
11.845 lestir, sem er lítil magn-
aukning vegna þess hve fé var
rýrt. Meðalþungi dilka í land-
inu var 13.59 kg. Miklu fleiri
nautgripum var lógað en árið
áður. Færri nautgripir munu
hafa verið settir á vetur nú í
haust en í fyrra en álíka margt
sauðfé eða um 840—850 þúsund.
210—220 býli fengu á árinu
rafmagn frá Rafveitum ríkisins
og 200 bændur rafvæddu heim-
ili sín, einkum með díselstöðv-
um. Hafa nú 3300 býli fengið
rafmagn frá almenningssam-
veitum og rúmlega 1000 býli frá
einkastöðvum.
Minna var flutt inn af land-
búnaðartækjum en árið áður.
Þó voru 612 nýjar hjóladráttar-
vélar fluttar inn og 100 notaðar.
Inn voru einnig flutt 451
ámoksturstæki og 394 heyblás-
arar.
Efnahagur bænda þrengdist,
enda minnkaði mjólkurfram-
leiðslan, dilkar voru rýrari og
kartöfluuppskeran brást. En
allur tilkostnaður jókst.
Síðar í yfirlitsgreininni segir
búnaðarmálastjóri orðrétt:
„Verðbólgan, sem vaxið hef-
ur með óhugnanlegum hraða að
undanförnu, sérstaklega síðustu
3 árin, er höfuðorsök þess, hve
aðstaða landbúnaðarins til að
framleiða fyrir erlendan mark-
að hefur versnað. Á meðan verð
á landbúnaðarvörum hefur því
nær staðið í stað erlendis síð-
ustu 5—6 árin, hefur verðbólg-
an hér hækkað framleiðslu-
kostnað og verðlag allt um 10—
20% á ári. Allir atvinnuvegir,
sem framleiða fyrir erlendan
markað, hljóta að fara í strand,
ef verðbólgan fær að vaxa hér
mun hraðar en í viðskiptalönd-
um vorum. Nú vu-ðist röðin
komin að sjávarútveginum.
Hvað hann hefur getað staðið
af sér verðbólguóráðið undan-
farin ár má þakka frábærum
aflaárum í röð, samfara ört
hækkandi verðlagi á fram-
leiðsluvörum sjávarútvegsins
erlendis. Stöðvun verðbólgunn-
ar og síðan skipulögð verðhjöðn
un er það eina, sem getur bjarg
að afkomu útflutningsatvinnu-
veganna til frambúðar. Gildir
það jafnt um landbúnað sem
aðrar atvinnugreinar, sem
þurfa að selja framleiðslu sína
erlendis.
Skammsýnir menn eru oft
fljótir til að fordæma atvinnu-
greinar, sem eiga í tímabundn-
um erfiðleikum einkum, ef aðr-
ar atvinnugreinar ganga vel á
sama tíma. Vegna þess hve sjáv
arútvegurinn hefur staðið sig
betur en landbúnaðurinn und-
anfarin ár við framleiðslu fyrir
erlendan markað, hafa sumir
talið nauðsyn að fækka bænd-
um og skipuleggja landbúnað-
inn þannig, að ekki verði fram-
Dr. Halldór Pálsson,
búnaðarmálastjóri.
leitt meira af búvöru en þarf til
heyzlu innanlands. Slíkt væri
hið mesta óráð af eftirtöldum
ástæðum. í fyrsta lagi er þjóð-
arnauðsyn að framleiða nóg af
búvöru fyrir landsmenn og það
verður ekki gert í erfiðari ár-
um nema verulegur afgangur
verði í góðærum. í öðru lagi er
bundið rnjög mikið fastafjár-
magn í landbúnaðinum í mann
vúkjum og ræktun, sem stend-
ur ekki aðeins vaxtalaust held-
ur verður ónýtt, ef jarðir fara
í eyði. Það er auðveldai-a að
leggja bát eða loka verksmiðju
um nokkurt skeið, þótt illt sé,
heldur en yfirgefa vel uppbyggð
ar jarðir og eyðileggja bú. í
þriðja lagi er því miður engin
vissa fyrir því, að ætíð gangi
svo vel fyrir öðrum atvinnu-
greinum, sem framleiða til út-
flutnings, að ekki verði full
þörf á að hafa auðselda búvöru
eins og kjöt, ull, húðir og skinn
til útflutnings og gjaldeyris-
öflunar.
En á meðan landbúnaðurinn
á í þeim tímabundnu erfiðleik-
um, sem hann héfur átt í síð-
ustu árin, með að fá viðunandi
verð erlendis fyrir þann hluta
búvörunnar, sem ekki þarf til
innanlandsneyzlu, verða bænd-
ur og allir, sem að landbúnaði
vinna, beint eða óbeint, að sýna
fyllstu ábyrgð og haga þannig
framleiðslu og framkvæmdum
að sem hagkævmast verði bæði
fyrir bændur og -þjóðfélagið, én
jafnframt verða bændur að
krefjast fyllsta jafnréttis við
aðra þegna þjóðfélagsins á öll-
um sviðum, jafnt menningar-
og félagsmálalegum, sem efna-
hagslegum“. Q
Rannsókn kals í fúnum
Á ÖNDVERÐU Alþingi 1962
flutti Valtýr Kristjánsson í
Nesi tOlögu til þingsályktunar
um rannsókn á kali í túnum, en
Valtýr átti þá um tíma sæti á
þingi sem varamaður. Ástæðan
til þess, að þessi tillaga var
flutt þá, var m. a. sú, að sum-
árið 1962 urðu kalskemmdir í
túnum með mesta móti um
land allt. En sumarið 1965 urðu
einnig miklar kalskemmdh’,
einkum á Austurlandi, sem
kunnugt er. Enn er mönnum
líka í minni kalið mikla árið
1951, en þá rýmaði heyfengur
um ca. 300 þús. hesta.
Ekki náði tillagan um rann-
sókn kalsins samþykki þings-
ins í þetta sinn. Vildi meirihluti
allsherjarnefndar sameinaðs
þings láta vísa henni frá með
rökstuddri dagskrá og varð mál
ið ekki útrætt. En á næsta
þingi á eftir (1963) var tillagan
enn flutt og hlaut þá samþykki
og var afgreidd til ríkisstjórn-
arinnar sem ályktun sameinaðs
Alþingis um þetta mál.
Ekki er Degi kunnugt enn,
hvað rannsókn kalsins og ráð-
stöfunum í því sambandi hefur
miðað áfratn í höndum ríkis-
stjómarinnar og starfsmanna
hennar síðan Alþingi fjallaði
um málið. En sl. sumar var eft
irfarandi ályktun gerð á aðal-
fundi Ræktunarfélags Norður-
lands.
„Aðalfundur Ræktunarfélags
Norðurlands haldinn á Akur-
eyri 29. júní 1966 lítur svo á,
að kal í túnum sé eitt alvarleg-
asta vandamál, sem að íslenzk-
um landbúnaði steðjar, og að
reynsla undanfarinna ára sýni,
að engin önnur áföll valdi
meira og tiðara fjárhagstjóni.
Fundurinn bendir á rannsókn-
ir á eðli kalsins og ástæðum
hljóti að verða svo umfangs-
miklar og margþættar, að nauð
sýn sé, að einn eða fleiri sér-
fræðingar geti helgað sig þeim
eingöngu. Hann beinir því
þeh’ri eindregnu áskorun til
stjórnar Rannsóknarstofnunar
landbúnaðarins, að hún feli
þessar rannsóknir nú þegar sér
stökum sérfræðingi og verði
hann staðsettur þar sem að-
stæður geta orðið sem beztar
bæði með tilliti til rannsókna
og tilrauna á kalsvæðunum
sjálfum og vinna á rannsóknar-
stofum. Fundurinn beinir þeirri
áskorun til fjárveitingarvalds-
ins að það geri Rannsóknar-
stofnun landbúnaðarins þetta
fært með því að auka fjármagn
til hennar eða veita sérfjárveit
ingu til kalrannsókna“.
Þessi ályktun Ræktunarfé-
lags Norðurlands mun hafa
verið. send hlutaðeigendum,
framkvæmdastofnunum og al-
þingismönnum.
í tillögu Valtýs í Nesi o. fl.,
sem fyrr var nefnt var þess m.
a. óskað, að rannsóknin yrði
látin beinast að eftirfarandi
atriðum:
1. Áhrifum veðurfars og
snjóa- og svellalaga.
2. Eðlisfræðilegu ástandi jarð
(Framhald á blaðsíðu 7)
SMÁTT OG STÓRT:
Leikarar í Grænu lyftunni á sviðinu í Árskógi.
Græna lyftan sýnd í Árskógi
UNGMENNAFÉLAGIÐ Reynir
og kvenfélagið Hvöt í Árskógs-
hreppi frumsýndu gamanleik-
inn Grænu lyftuna eftir Avery
Hopwood, í Árskógi sl. föstu-
dag undir leikstjóm Júlíusar
Oddssonar Akureyri. Eru sýn-
ingar nú orðnar fjórar, sæmi-
lega sóttar og hafa hlotið góðar
undirtektir.
Þessi gamanleikur virðist
fyrst og fremst ætlaður til
stundargamans, eins og fleiri
leikir af slíku tagi og nær því
marki. Efni hans er ekki stór-
brotið, en skörp átök og mikill
misskilningur eiga sér stað, í
gegnum leikinn, sem skapar
spennu, en allt endar vel að lok
um. Mörg spaugileg atvik koma
fyrir í leiknum og smellin til-
svör, sem koma áhorfendum
auðveldlega í gott skap.
Leikendur eru: Jóakim Páls-
son, Heiðveig Friðriksdóttir,
Rafn Gunnarsson, Bryndís Frið
riksdóttir, Birgir Marinósson,
Olafía Halldórsdóttir, Jóhannes
Reykjalín og Gunnar Gústavs-
son. Aðstoðarmaður er Sigfús
Þorsteinsson. Eru hlutverk
þeirra misstór og verður ekki
lagður dómur á frammistöðu
hvers þeirra hér, en vel er farið
með mörg hlutverkin og geta
þeir aðilar sem í hlut eiga vel
unað þeim áragri, sem náðst
hefir eftir mikið erfiði, og eiga
þakkir skyldar fyrir framtak
sitt.
Ráðgerðar eru sýningar á
nokkrum stöðum í héraðinu á
næstunni og ætti fólk að nota
tækifærið og veita sér skemmti
lega kvöldstund með því að sjá
þennan gamanleik.
Leikhúsgestur.
LEIKFÉLAG ÓLAFSFJARÐAR:
OLDUR" dr. Jakobs Jónssonar
n
sýndar á Akureyri
LEIKFÉLAG ÓLAFSFJARÐ-
AR brá sér til Akureyrar eftir
nýárið og sýndi „Öldur“ eftir
dr. Jakob Jónsson, 5. og 6. janú
ar í Samkomuhúsinu. Leikstjóri
var Kristján Jónsson en Krist-
inn Jóhannsson málaði leik-
tjöld. Leikendur eru sex, Þor-
steinn Jónsson, Petrea Rögn-
valdsdóttir, Guðbjöm Am-
grímsson, Helga Björnsdóttir,
Hanna Brynja Axelsdóttir og
Ásgeir Ásgeirsson.
Áhugaleikfólki þykir alltaf
nokkurs um það vert að flytja
leikrit á sviði í stærri bæ en
heimabænum, og til þess þarf
nokkra djörfung. Sú djörfung
er nauðsynleg og leikfélögum,
sem nú vex hröðum skrefum
fiskur um hrygg um land allt,
er það kappsmál að skiptast á
heimsóknum, enda geta allir
nokkuð af því lært og mark-
miðið er stærra hverju sinni
þegar leikför er framvmdan.
Leikrit dr. Jakobs Jónssonar
„Öldur“ var samið fyrir aldar-
fjórðungi og hefur allvíða ver-
ið sýnt. Það hefur boðskap að
flytja og er stórbrotið, ástríðu-
fullt og jafnvel öfgakennt og
ekki laust við bláþræði. En
áhrifamikið er það í sínu óhrjá
lega umhverfi, og við undirleik
brims og storma.
Þorsteinn Jónsson leikur Ás-
um síðastliðna helgi
mund formann, hinn heil-
steypta, hrjúfa, kjarnakarl.
Petrea Rögnvaldsdóttir leik-
ur konu - hans, trúaða, lífs-
reynda og vitra sjómannskonu.
Guðbjöm Arngrímsson leikur
son þeirra hjóna, ungan en upp
kominn efnismann.
Helga Björnsdóttir leikur
Helgu fósturdóttur þeirra
hjóna, hina geðríku og ást-
föngnu heimasætu.
Hanna B. Axelsdóttir leikur
hina hrokafullu og óhamingju-
sömu sýslumannsdóttur, Erlu
að nafni.
Ásgeir Ásgeirsson leikur Val
lögfræðing, síðar settan sýslu-
mann, sem sefur hjá Ei’lu en
elskar Helgu, þar til höfundur
lætur taflið snúast við í mann-
skaðaveðri.
Allt gerir þetta fólk hlutverk
um sínum góð skil og sumt með
ágætum, en framburður mætti
þó vera betri og sitt hvað má
að sjálfsögðu að finna. En sem
heild voru sýningar þessar góð-
ar og benda til þess, að á sviði
leiklistar séu Ólafsfirðingar
mörgum öðrum liðtækari. Þökk
sé þeim fyrir komuna til Akur-
eyrar, fyrir að leggja rækt við
þessa grein menningarmála og
fyrir það að taka athyglisvert
íslenzkt verkefni til meðferðar.
E. D.
(Framhald af blaðsíðu 8)
er á lofti haldið, hefur þróazt
hugniyndin um eina allsherjar-
lausn. Menn tæpa á lausnar-
orðinu, velta því í munni sér,
segja hver öðrum það og bera
það öðru hverju fram opinber-
lega. Þetta lausnarorð er:
Ábyrgur bæjarstjórnarmeiri-
hluti.
ÁBYRGUR MEIRIHLUTI
Með ábyrgum meirihluta í bæj
arstjórn hyrfi svefninn í bæjar-
framkvæmdum. Meirihlutinn
cfldist til dáða, leitaði og fyndi
úrræði, en mimiihlutinn héldi
uppi hollri og örvandi gagn-
rýni, segja þessir menn, og
vissulega hafa þeir töluvert til
síns máls. Ágætur borgari
barði í það sama borð og þess-
ar línur eru skrifaðar á, og
sagði: „Þrengingar Ú. A. væru
engar til ef við bara ætturn
ábyrgan meirihluta í bæjar-
stjóm“. Svona nýtur liinn svo-
kallaði „ábyrgi meirihluti"
mikils trúnaðar meðal ýmissa
bæjarbúa. Og ekki eru þeir í
nokkrum vafa um það, fulltrú-
ar minnstu flokkanna í bæjar-
stjórn. Þegar þeir lofsyngja
meirihlutahugsjónina liafa þeir
.einnig þetta í liuga: Við eigum
2 af 11 í bæjarstjórn. Ef við
ættum 2 af 6 í bæjarstjórnar-
meirihluta þá væri okkar hlut-
ur stærri.
HVORT ER STERKARA?
En rétt er í þessu sambandi að
benda á eftirfarandi: Það er
„sterkara“ þegar öll bæjar-
stjóm stendur að þýðingar-
miklum samþykktum, saman-
ber fjárhagsáætlun bæjarins,
en ef aðeins naumur mcirihluti
SKJALDARMERKI
AKUREYRAR
SÉRSTAKT MERKI hefur ver-
ið notað sem „skjaldarmerki“
Akureyrarkaupstaðar. Nú hef-
ur sama merki eða svipað verið
sett á ölflöskur hjá Sana h.f. á
Akureyri og hefur mörgum
gramizt þetta og fundizt stuld-
ur.
Umrætt skjafdarmerki hefur
ekki verið löggilt. En það er
notað sem slíkt óg þess vegna
er furðulegt að fyrirtæki skuli
setja það á sína framleiðslu,
eða líkt merki, þótt það kunni
að vera löglegt. Hins ber svo að
geta, að margnefnt Akureyrar-
merki, sem hér um ræðir er
ónothæft vegna þess hve líkt
það er þýzka skjaldarmerkinu.
Vilji kaupstaðurinn nota sér-
stakt bæjarmerkí, þarf það að
vera löggilt merki og pðrum
óheimilt.
Akureyrarmerkið var fyrst
notað sem slíkt 1930 í sambandi
við Alþingishátíðina og er gert
af Tryggva Magnússyni. í sam-
bandi við bæjarafmælið og síð-
ar hefur bæjarráð veitt nokkr-
um aðilum leyfi til að nöta það
á minjagripi. En ölbruggarar
hafa ekki sótt um slíkt leyfi og
er tiltæki þeirra mjög gróft. Q
samþykkir. Það er líka sterkara
ef nota má það orð, og síður
hætt við mistökum, ef bæjar-
fulitrúar tileinka sér vissan
sveiganleika . í samstarfi við
urlausn sameiginlegra hags-
munamála — séu a. m. k. öðr-
um þræði samvinnumenn i
bæjarsíjórnannálunt —. En
stundum dugar þetta ekki til
þegar skoðanamunur er mikill
bæði hvað snertir markmið og
leiðir.
r n
ÞEGAR AGREININGUR RÍS
Segjum nú svo, að upp rísi veru
legur ágreiningur um framtíð
togaraútgerðar á Akureyri,
ntilli stjórnmálaflokka. Tökum
dæmi. Framsókn vill endurnýja
skipaflotann og kaupa nýja
skuttogara í stað hinna görnlu,
en til að fullkomna dæmið ger-
um við ráð fyrir að íhaldið
krefjist þess, að útgerðarfélagið
verði lagt undir uppboðshaniar
inn. Aðrir flokkar tækju svo
einnig afstöðu. í máli sem
þessu, þar sem skoðanir væru
algerlega andstæðar, væri eðli-
legt að myndaðist bæjarstjóm-
armeirihluti og að milli þessara
tveggja stefna væri kosið í al-
mennum bæjarstjórnarkosning
um. Annað dæmi: Segjuin að
framkvæmdaáæflun Akureyrar
kaupstaðar, sem verið er að
semja, hljóti sfuðning og and-
stöðu, sem skiptist flokkslega.
Þá væri eðlilegt, að margnefnd
ur ábyrgur meirihluti myndað-
ist um slíkt stórmál og er það
í samræmi við venjulegar lýð-
ræðisreglur.
BYGGINGARVfSITALAN
Samkvæmt nýútkomnum Hag-
tíðindum er vísitala byggingar-
kostnaðar nú 298, þegar miðað
er við 100 árið 1955. En um
áramótin 1959—60, rétt fyrir
„viðreisn“ var byggingarvísi-
lalan 132. Á viðreisnartímabil-
inu hefir því byggingarvísitalan
hækkað úr 132 upp í 298 eða
um 124%. fbúð, sem kostaði 400
þús. kr. „fyrir viðreisn“, kostar
nú samkvæmf þessu 896 þús. kr.
KAUPGJALD I 10 ÁR
Lágmarkskauptaxti Dagsbrún-
ar í Reykjavík að viðbættu
orlofsfé, tillagi í orlofsheimila-
sjóð og styrktarsjóðsgjaldi, sem
birt er í Hagtíðindum, hefir í
árslok undanfarin 10 ár verið
sem hér segir:
f árslok 1957 kr. 19.92
f árslok 1958 — 25.29
f árslok 1959 — 21.91
í árslok 1960 — 21.91
f árslok 1961 — 24.33
f árslok 1962 — 26.54
f árslok 1963 — 34.45
í árslok 1964 — 36.52
f árslok 1965 — 44.32
1 árslok 1966 — 49.38
Rétt er að geta þess til skýr-
ingar, að meðaltal lágmarks’
kauptaxtans allt árið 1958 var«
kr. 21.30, en hækkaði síðar
hluta ársins, einkum í byrjui
desembermánaðar. Kaup.
greiðsluvísitala var svo lækkuí
með lögum árið 1959.