Dagur - 07.06.1967, Blaðsíða 5

4

Skrifstofur, Ilafnarstræti 90, Akureyri
Símar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og óbyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar hi.
Sfjórnin helur
unnið sér fil
óhelgi
NÚVERANDI ríkisstjórn hefur
unnið sér óhelgi og það svo frek-
lega, að ekki sæmir að framlengja
setu hennar. Hún lofaði að stöðva
verðbólguna. Allir vita um efndim-
ar. Lofað var að lækka skatta og
álögur, en á tveim árum núverandi
fjármálaráðherra í ráðherrastól hef-
ur innheimta ríkissjóðs hækkað um
1200 milljónir króna.
Núverandi stjórn glúpnaði fyrir
Bretum eftir að sigur var unninn í
landhelgisdeilunni og afsalaði sér
einhliða útfærslurétti fyrir hönd
þjóðarinnar. Sumir hafa kallað þetta
nálgast landráð. Stjórnin leyfði
hemaðarframkvæmdir í Hvalfirði
að þjóðinni forspurðri, heimilaði
dátasjónvarp og opnaði landið fyrir
etlendum auðhring til atvinnu-
reksturs.
Ekkert vit er í því að fela umboð
áfram ríkisstjórn, sem gert hefur sig
bera að þvílíku gáleysi og undir-
lægjuhætti við erlerit vald.
Það er hægt að laga efnahags-
gmndvöll, sem brostið hefur. En
glatað stjómarfarslegt og menning-
arlegt sjálfstæði er torvelt að endur-
heimta.
Mesta áhugaefni þessarar ríkis-
stjórnar virðist hafa verið að hanga
við völd, hvað sem það kostaði. Til
þess hugsunarháttar má rekja þau
dæmi, sem að framan em nefnd um
undirlægjuháttinn. Hún lítur, ef
svo ber undir, á íbúa íslands, sem
áhöfn á lítilli kænu, sem réttast væri
— ef til vill — að tengja með dráttar-
taug hafskipi stórþjóðar. (Sbr. orð
menntamálaráðherrans í frægri
ræðu.).
Engin trygging er fyrir þv í, að þessi
ríkisstjóm, ef hún fær endurnýjað
umboð sitt, semji ekki íslendinga
inn í bandalög, sem taki af þjóðinni
sjálfstæði í mikilsverðustu málefn-
um. Vinni það til að fleyta sér í fjár-
málum, að undirgangast helsi er-
lends fjármálavalds.
Kjósendur, minnizt þess, að þeir,
sem berir em að ístöðuleysi gagri-
vart erlendu valdi eiga ekki að hafa
mannaforráð.
Látum dálitla stjóm gjalda óþurft-
arverka sinna og gefum henni langa
hvíld.
Séð yfir Dalvík.
(Ljósm.: E. D.)
Margskonar framkvæmdir á Dalvík
Blaðamaður skoðar staðinn og ræðir við sveitarstjórann
UTARLEGA við Eyjafjörð
að vestan stendur Dalvík, þar
sem áður hét Böggvisstaðasand-
ur. I>ar búa nú samkvæmt síðasta
manntali 1007 manns, og hafði
íbúunum fjölgað um 47 frá mann-
talinu næsta ár á undan. Fyrir
t þremur áratugum komst Dalvík
í fréttir vegna mikilla jarðskjálfta,
sem þar urðu og eyðilögðu hús.
Nú eru flest hús þar ný eða ný-
leg, og ber staðurinn engar menj-
ar þessara ógnvekjandi atburða.
Þúsund manna kauptún og þétt-
byggð vinaleg sveit renna saman
og mynda trausta heild dugandi
fólks, sem hefur áhuga á fram-
förum og vill vinna að þeim.
Sveitarstjórinn í Dalvik heitir
Hilmar Daníelsson, ungur mað-
ur, aðeins 29 ára gamall, ættaður
frá Saurbæ. Hann hefur dvalizt í
Dalvík í rúm sex ár, kvæntur
stúiku þaðan úr þorpinu, Guð-
laugu Björsdóttur, og eiga þau
fjögur böm. Hilmar er Samvinnu-
skólagenginn, og vann hann hjá
Kaupfélaginu fyrst eftir að hann
kom til Dalvíkur, en gerðist sið-
ar skrifstofustjóri á hreppsskrif-
stofu Dalvíkur, en tók við em-
bætti sveitarstjóra á síðasta
hausti.
Blaðamaður Dags leit inn á
skrifstofu Hilmars fyrir skömmu
og spurði hann frétta úr atvinnu-
og framkvæmdalífinu á Dalvík.
Sagði hann meðal annars:
— Atvinna Dalvíkurbúa bygg-
ist aðallega á sjávarútvegi. Hér
er starfrækt hraðfrystihús sam-
vinnumanna og í vetur hefur ver-
ið unnið að byggingu síldar-
bræðslu, sem var mikið nauð-
synjamál, þar sem Dalvíkingar
voru að mestu hættir að fá sild
til söltunar á sumrin, af því að
ekki var hægt að vinna hérna
sildarúrgang, og aðeins hægt að
Framsóknarflokkurinn,
einn íslenzkra flokka,
er af alíslenzkum rót-
um runninn. Hann er
óháður öllum útlend-
um „ismum”.
Hilmar Daníelsson.
taka hluta úr síldarskipunum, þ.
e. a. s. þá síld eina, sem hægt var
að salta, en annað urðu skipin að
sigla með til annarra hafna. Von-
ast Dalvikingar til þess, að með
tilkomu sildarbræðslunnar aukist
atvinnan til muna í sambandi við
sildveiðarnar á sumrin.
Dalvíkingum er nokkur vandi
á höndum í sambandi við höfn-
ina, því í rauninni er aðeins
ramminn kominn, en mikil þörf
er á að bæta aðstöðu bátanna, og
auka öryggi þeirra. Á vetrum
verða þeir að sigla til Akureyrar
og leita þar hafnar, í vondum
veðrum, því ekki er óhætt fyrir
þá að liggja á Dalvik. Sex bátar
eru gerðir út frá Dalvík á síld-
veiðar, en auk þess eru gerðir út
nokkrir smærri þilfarsbátar, hef-
ur þeim heldur fækkað undanfar-
in ár. Atvinna hefur verið með
betra móti í vetur, enda hafa tvö
togskip verið gerð þaðan út,
Björgúlfur og Björgvin og hafa
þau aflað allvel.
Arið 1963 var hafin bygging
íþróttahúss á Dalvík, sem reikn-
að er með að kosti 10 til 11 millj.
kr. fullbúið. Fyrstu tveir áfangar
hússins eru langt komnir, og hef-
ur verið byggður 18x20 m. leik-
fimisalur, böð, áhorfendasvæði,
sem rúmar 200 manns, stór for-
salur, snyrting, fundarherbergi og
áhaldageymslur. Um síðustu ára-
mót var kostnaður við húsið orð-
inn 6.5 millj. kr., en margt var þá
enn ógert. Þriðji og siðasti áfang-
inn við húsið verður að lengja
salinn um 12 metra, þannig að
hann nái fullri stærð, 18x32 m.
Aðstaða til íþróttaiðkana hefur
verið heldur slæm á Dalvík til
þessa, en menn vonast til þess að
mikið lifni yfir starfseminni með
tilkomu hins nýja húss. I sumar
verður ef til vill gerður æfinga-
völlur í þorpinu, malarvöllur, og
mun hann kosta um eina milljón
króna fullgerður.
Á síðasta ári voru hafnar
framkvæmdir við vitnsveitu í
Dalvík. Hingað til hafa Dalvík-
ingar orðið að láta sér nægja yfir-
borðsvatn, sem hefur að magni
til verið nóg, en oft á tíðum all-
óhreint. Nú hefur verið boruð 19
metra djúp hola við Brimnesá,
byggt dæluhús þar við og 250
rúmmetra vatnstankur, og verður
dæla sett niður í dæluhúsið
næstu daga. Kemur þá í Ijós,
hversu mikið vatn holan gefur
af sér, en reiknað er með að það
verði fullkomlega nóg fyrir Dal-
vik alla.
Af öðrum opinberum fram-
kvæmdum má nefna, að í smíð-
um er prestssetur og verið er að
ganga frá lögregluvarðstofu, en í
áætlun er að byggja við hana
fangageymslu næsta vetur.
Nýr lögreglubill var keyptur til
Dalvíkur fyrir skömmu, og er
hann þannig búinn, að nota má
hann sem sjúkrabíl, en á síðasta
ári var keyptur snjóbíll, sem not-
aður hefur verið til sjúkraflutn-
inga og reynzt mjög vel. Allir
hrepparnir í Dalvíkurlæknishér-
aði stóðu að kaupunum á sjúkra-
snjóbílnum, og sýndi sig í vetur,
að hann hefur komið í góðar
þarfir, ef í nauðirnar rekur.
Undirbúningur að verulegum
gatnaframkvæmdum er hafinn í
Dalvík. Hafa verið fest kaup á
stórri gröfu, sem væntanleg er í
júlíbyrjun, og verður þá hafizt
handa um að skipta um jarðveg
í Hafnarbrautinni,og einnig verð-
ur skipt ur.i holræsi þar, en mið-
að er að því að síðar verði hægt
að koma varanlegu slitlagi á all-
ar götu þorpsins. Áætlun hefur
verið gerð um 850 metra kafla
Hafnarbrautarinnar, og kostnað-
ur við undirbúningsframkvæmd-
irnar, þ. e. gatnagerðina án slit-
lags, nemur 2.4 milljónum.
Vegurinn fyrir Ólafsfjarðar-
múla mun beina enn fleiri ferða-
mönnum til Dalvíkur en verið
hefur hingað til, þar sem nú er
hægt að aka hringinn til Ólafs-
fjarðar, og þaðan í Skagafjörð
eða öfugt. Eins og er liggur þjóð-
vegurinn í gegnum þorpið, en tal-
ið er mjög áríðandi að sem fyrst
verði hafnar framkvæmdir við
lagningu þjóðvegarins ofan við
Dalvík, eins og ráðgert hefur ver-
ið, og hefur Alþingi samþykkt
lántökuheimild til handa ríkis-
stjórninni fyrir fé í þennan veg,
en ekki hefur heyrzt neitt um
það, hvenær vinna við hann verð-
ur hafin. Aðstaða til móttöku
ferðamanna er ekki mikil enn
sem komið er í Dalvík. Þar rek-
ur Kaupfélagið kaffisölu, en ekk-
ert gistihús er á staðnum. Hins
vegar hafa Dalvikingar rætt um
að byggja heimavist við unglinga-
skólann, sem þá yrði hægt að
nota sem sumargistihús, eftir því
sem þörf krefði. Mikil aðsókn
hefur verið að skólanum af börn-
um úr nærsveitunum, en erfitt að
útvega þeim húsnæði, og er því
knýjandi þörf að koma heima-
vistinni upp sem allra fyrst.
Hingað til hefur ekki verið 4.
bekkur gagnfræðastigs í Dalvík,
(Framhald á blaðsíðu 7)
- —
Framsóknarmenn
treysla á úrræði sam-
vinnu og samhjálpar
til að leysa þau verk-
efni; sem hverjum ein-
stökum eru ofvaxin.
.. ■ —-- >
NÁMSFL0KKAR
AKUREYRAR
ÞRIÐJUDAGINN 16. maí luku
Námsflokkar Akureyrar starfi
að þessu sinni. Alls störfuðu 18
kennsluflokkar og námsgrein-
ar voru enska, danska, vélrit-
un, myndlist, skrúðgarðarækt
og algebra. Námskeiðstímabilið
var 10 vikur, 2 stundir á viku
í ensku, dönsku og myndlist,
auk vélritunar. í algebru voru
4 kennslustundir vikulega og
skrúðgarðarækt stóð yfir í 12
vikur og voru 2 stundir kennd-
ar á viku.
í námskeiðunum frá október
til desember tóku þátt 89 nem-
endur, og í námskeiðunum frá
janúar til maí var 101 nemandi.
Flestir tóku þátt í ensku-nám-
skeiðunum eða alls 97 manns.
Kennarar að þessu sinni voru
frú Guðbjörg Reykjalín, sem
kenndi vélritun, Einar Helga-
son kenndi á myndlistarnám-
skeiðinu, Jens Otto Mose kenndi
dönsku og ensku, Aðalgeir Páls
son kenndi algebru, Jón Rögn.
valdsson kenndi skipulagningu
og ræktun skrúðgarða og
(Framhald á blaðsíðu 7).
5
HALLAÐ RÉTTU MÁLI
GUÐMUNDUR HÁKONAR
SON hélt því fram í út-
varpsumræðunum s.I. föstu-
dagskvöld, að Karl Krist-
jánsson hefði í nefndaráliti
1957 lagt til að verkföll yrðu
bönnuð með lögum um 2ja
ára skeið.
.Þetta er að fara í öfugan
enda á frásagnarefni. Karl
Kristjánsson og félagar hans
Iögðu til, að allir kaupgjalds-
samningar yrðu gerðir til 2
ára og miðaðir við sama
byrjunartíma. Af því leiddi,
að verkföll máttu ekki vera
um 2 ára skeið. Þetta er það,
sem aðrar þjóðir keppa að
og þykir til fyrirmyndar.
Nefnd sú, sem Karl var
formaður í, endurskoðaði
vinnulöggjöfina í heild og
skilaði margþættum, sam-
ræmdum tillögum til breyt-
inga á löggjöfmni í frum-
varpsformi. — Frumvarpinu
fylgdi mjög ýtarleg greinar-
gerð, m. a. um fyrirkomulag
annarra þjóða á þessum mál
um.
Ekki er hægt að rekja
frumvarpið og greinargerð-
ina hér, en í niðurlagskafla
greinargerðarinnar segir orð
rétt:
„Allar breytingar sem
frumvarpið felur í sér, miða
að því, að samningar um
kaup og kjör megi takast á
réttlætisgrundvelli, og kom-
izt verði, svo sem unnt er,
AN VALDBEITINGAR, í
veg fyrir vinnustyrjaldir og
þær efnahagslegu sjálfs-
pyndingar, bræðraböl cg
þjóðarskaða, sem þeim fylg-
ir.“
í þessum crðum kemur
fram andi tillagna nefndar-
innar. Þarna var alls ekki
um ómannúðlegar tillögur
að ræða — síður en svo —
og alls ekki árás á verka-
lýðinn. □
Þjóðinni ber aS virða
landbúni
segir BALDUR HALLD0RSS0N á Hlíðarenda
BALDUR HALLDÖRSSON
bóndi á Illíðarenda við Akur-
eyri er myndarbóndi og skipa-
smiður að iðn. Oft standa bátar
í hlaði á Hlíðarenda og þaðan
heyrast hamarshögg á kvöldin.
Bóndinn á Hlíðarenda er starfs
maður mikiil, en gefur sér þó
tíina til að hugsa um landsins
gagn og nauðsynjar, og gera sér
grein fyrir þýðingarmestu þjóð-
málum og félagslegum viðfangs
efnum. Dagur kom nýlega að
máli við Baldur og fer viðtalið
hér á eftir.
— Hvernig finnst þér að búa
síðustu árin?
— Búskapurinn hefur alltaf
sínar björtu hliðar. Óhagstætt ár-
ferði eða skilningsleysi stjórnar-
valda megna ekki að svipta bónd-
ann ánægjunni af að vera þátt-
takandi í ævintýri vorsins, um-
gangast húsdýr sin, breyta órækt-
arlandi í gróin tún eða sjá hlöð-
ur sínar fullar að hausti.
— En því er ekki að neita, að
aukin tækni við búskap og auk-
in framleiðsla á einstakling hefði
étt að færa bændum betri af-
komu en raun ber vitni. Því
veldur m. a. síhækkandi rekstr-
arkostnaður og of dýrt og tak-
markað Iánsfé. Búskapurinn ber
ekki þá rentu, sem við þurfum
að greiða.
— Finnst þér bændastéttin
njóta þeirrat virðingar í þjóðfé-
laginu, sem henni ber?
— Sem betur fer eru margir
enn, sem skilja nauðsyn þess, að
við framleiðum sjálf okkar land-
búnaðarvörur, svo sem framast
er unnt, eins og gert hefur verið
hér frá því landið byggðist. En
það eru því miður allt of margir,
sem misst hafa sjónar á því,
hvaða öryggi það er fyrir af-
skekkta þjóð, að vera sjálfri sér
nóg á þessu sviði.
— Þótt nýir atvinnuvegir hafi
komið til á síðustu érum, svo
sem iðnaður o. fl. má ekki gleyma
því, að undirstaða alls atvinnu-
lífs í landinu er öflun hráefn-
anna. Því eru það enn sem fyrr
landbúnaðurinn og sjávarútveg-
urinn, sem eru jöfnum höndum
undirstöðuatvinnuvegir þjóðar-
innar, og eiga að njóta virðingar.
Baldur Halldórsson.
— Hagskýrslur sýna, að bænd-
ur eru lægt launaða stétt lands-
ins. En ég er þess fullviss, að
þeir vildu heldur vinna fyrir hálf-
um launum, en liggja undir því
ámæli, að þeir séu eins konar
þurfalingar i þjóðfélaginu.
— Þeim, sem misst hafa trú á
íslenzkum landbúnaði, er e. t. v.
vorkunn, vegna þess ósæmilega,
en rakalausa áróðurs, sem for-
svarsmenn eins af stjórnmála-
flokkum landsins hófu fyrir
nokkrum árum gegn bændastétt
landsins, í því eina augnamiði,
að því er virtist, að auka á
sundrung á milli bænda og launa-
fólks í bæjunum,í von um aukið
atkvæðafylgi frá þeim síðar-
nefndu. Hjá bændum var engu
að tapa. En það nýtur enginn
lengi ávinnings af óheiðarlegum
málflutningi og sennilega kemur
það í Ijós í kosningunum.
— Hvernig þróun telur þú
æskilegasta í landbúnaði á næstu
árum?
— Til þess að tryggja öryggi
landbúnaðarins sem atvinnuveg-
(Framhald á blaðsíðu 6).
Bændum ber að sameinast til varnar
bændur kveðji sér hljóðs í blöð- geigvænlegu hættu sem nú vof-
að um opinberan stuðning. ir yfir íslenzkum landbúnaði.
Mér til sárra vonbrigða líða Eyfirzkir bændur ættu nú að
dagar og vikur án þess að að gera sér í hugarlund hvað
um, að nýju girðingamar komi það er að búa með sýkta gripi.
um og útvarpi og vari við þeirri (Framhald á blaðsíðu 7)
Góð gjöf þökkuð
SÍÐUSTU VIKUR liafa nýjar
girðingar risið á Grund í Eyja-
firði og fleiri bæjum. Inni í þeim
á að loka „Grundarpestina“ —
hringormasýktan búfénað, bæði
nautgripi og sauðfé. Girðingarn
ar eru þarfar en ná skammt til
varnar. Og verði ekki meira að
gert eru þær kák eitt. Ef ekki
verður róttækustu ráðum beitt
nú í sumar, má telja víst að
hinn nýji búfjársjúkdómur
hringormurinn (hringskyrfi)
breiðist út um liéraðið og síðan
um landið allt. Og þá búa bænd
ur þessa lands um ókomin ár
við nýjan, nær ólæknandi og
mjög hvhnleiðan búfjársjúk-
dóm. Rétt er að geta þess að
árið 1933 barst sami sjúkdómur
með erlendum nautpeningi hing
að til lands. Gripir þessir voru
einangraðir í Þemey. Þar sýkt-
ust nautgripir er fyrir voru, en
niðurskurður hefti útbreiðslu í
það sinn og talar það sínu máli
um hvað nú ber að gera.
Menn veigra sér við að nefna
hlutina réttum nöfnuni. Yfir-
dýralæknir hefur lagt til að rót-
tækar aðgerðir verði fram-
kvæmdar og á þar við niður-
skurð og telur hann líklegastan
til að fullur árangur náist. Aðr-
ar aðferðir tefja aðeins mismun
andi fyrir útbreiðslu veikinnar.
Ef niðurskurður verður ekki
framkvæmdur nú í vor, er eina
tækifærinu, sem talið er líklegt
til fulls sigurs, að eilífu glatað.
Bændastétthi má ekki sofa á
verðinum heldur verður hún
að rísa upp og krefjast þeirra
aðgerða sem líklegast er að
árangur beri. Ekkert annað er
afsakanlegt vegna fraintíðarinn
ar. Þröng eru þau sjónannið að
niðurskurður á nokkrum bæj-
um kosti of mikla fjármuni og
verður að liugsa stærra þegar
annað eins er í húfi. Bænda-
stéttin ein gæti jafnvel greitt
Á BORÐINU fyrir framan mig,
stendur blómavasi með sautján
rauðum og hvítum nellikkum.
Þær hvítu eru tíu og þær rauðu
sjö. Ég virði þessi blóm fyrir
mér um stund. Þau tala til mín
sterku máli í sakleysi sínu, feg-
urð og hreinleika. En innán
stundar taka þéSsi'blóm á sig
aðra mynd. Ég er staddur í
Upsakirkju og það eru 25 ár
síðan. Það er annar hvítasunnu-
dagur, sem að þessu sinni ber
upp á 25. maí. 3 kringum litla
altarið í Upsakirkju, stendur
hópur ungmenna, tíu stúlkur og
sjö drengir. Þessi ungmenni éru
þangað komin til áð staðfesta
skím sína og þetta er önnur
fermingin, sem ég þá ungur og
óreyndur framkvæmi. Daginn
áður, eða á hvítasunnudag hafði
ég fermt heima á Völlum. Það
fer notaleg kennd væntumþykju
og vináttu um hug minn, er ég
virði fyrir mér þennan hóp, og
hóp þeirra barna er ég fermdi
að þessu sinni á hinum kirkjun
um líka. Ég gekk ekki til þessa
verks, eins og einhvers verks,
sem þurfti að koma frá, heldur
sem verks er ég yrði að leggja
hug og hjarta í. Og það fylgdi
hugur máli er ég talaði til ferm
ingarbarnanna og bað fyrir
þeim. Hvað ég sagði þá er nú
sjálfsagt löngu gleymt, en ég
vona að bænir og blessunar-
óskir hafi borið einhvem árang
ur og þau hafi orðið böm þeirr-
ar lífshamingju og þeirrar lífs—
gleði, sem ég bað þeim.
í gæi'kvöldi, þann 25. þ. m.
heimsóttu mig tvær stúlkur úr
þessum fyrsta fermingarbama-
hópi að Upsum, og nú orðnar
virðulegar frúr. Þær færðu mér
blómin sem áður getur og þar
að auki málverk, mynd úr Svarf
aðardal, málaða af einum úr
hópnum, Brimari Sigurjónssyni
á Dalvík. Þessi gjöf er gefin
mér í nafni allra fermingar-
barnanna að Upsum 25. maí
1942. Gjöfin kom mér algerlega
óvart. En hún gladdi mig mikið
og tilgangur þessara lína er að
færa hópnum öllum kærar þakk
ir fyrir þann hlýhug og þá vel-
vild, sem þessi gjöf sýnir. Það
er alltaf dálítið erfitt að taka
við gjöfum, sem maður á ekki
skilið, en það er, eða getur ver-
ið gaman þegar þær eru fram
bornar af góðum hug. Ég þakka
ykkur af heilum hug, kæru
fermingarböm, og minnist ykk-
ar og fermingardagsins ykkar
með þakklæti. Ég færi ykkur og
fermingarbörnunum frá Völl-
um, Urðum, Stærra-Árskógi og
Hrísey hugheilar hamingjuósk-
ir með afmælið. Og ég kveð
ykkur með upphafslínum ferm-
ingarsálmsins, sem sunginn var
við fermingu ykkar.
Blessun yfir barnahjörð,
Ijúfi faðir, legg nú þína, j
lát þeim ævinlega skína
þinnar líknar ljós á jörð.
Megi góður Guð blessa ykkur
og ástvini ykkar alla.
VöIIum, 26. maí 1967.
Stefán Snævarr.
r, ..... ■ ?
íhaidssfefna allra landa
miðar að því að gera
þá ríku ríkari.
... .................-
VANDAMÁL UNGLINGA
eru mörg og vandræði, sem af
þeim hljótast, eru hvarvetna.
Úrbóta er brýn þörf. Þetta eru
staðreyndir, sem við okkur
blasa í dag og fáum dettur í
hug að andmæla.
HVAR LIGGUR SÖKIN?
Hjá unglingum, sem eru illa inn
rættir og illa upp aldir og hafa
síðan slæm áhrif á aðra ungl-
inga, munu flestir álíta. Þetta
er að einhverju leyti rétt, en
ræturnar liggja þó dýpra. At-
ferli hinna fullorðnu á sinn
stóra þátt í framkomu ungling-
anna. Allt of fáir gera sér það
Ijóst, en þó blasa dæmin hvar-
vetna við manni, sem vill leiða
hugann að því. Vissir menn
stunda beinlínis þá iðju að af-
vegleiða unglinga, og þeir menn
sjá vissulega árangur verka
sinna, þótt hinir, sem vilja virki
lega leiðbeina unglingum og
vera þeim góð fyrirmynd, sjái
sjaldnast árangur af sínum verk
um. Það er Ijótt, ef satt er, sem
heyi'zt hefur, að löggæzlumaður
hafi orðið sannur að sök um að
útvega unglingum áfangi með
ólöglegum hætti.
ALMENNIN GSÁLITIÐ
er svo rotið á þessu sviði upp-
eldismálanna, að . fullorðnir
menn, sem leiða unglingana út
í óreglu, þurfa ekki að óttast
álitshnekki af þeim sökum,
enda fara þeir margir hverjir
ekki í launkofa með þá iðju
sína. Eitt kvöld hitti ég mann
á förnum vegi, sem var að fara
á ball með þreiUur unglingum;
Ég bað hann að gera mér greiða
næsta dag. Hann kvað það al-
veg sjálfsagt, ef hann yrði ekki
of timbraður til að geta það. —
Unglingarnir, sem þá voru með
honum, eru nú rpjög efnilegir
drykkjumenn.
LÖGGJAFARVALDIÐ
hefur séð þann kost vænstan að
vernda unglingana með lögum
fyrir spillandi áhrifum hinna
fullorðnu. Unglingum innan 16
ára aldurs er bannað með lög-
um að vera á opinberum dans-
leikjum, svo siðspillandi eru
hinir fullorðnu, sem þó eiga að
vera fyrirmynd æskunnar og
búa hana undir að taka við
stjórn landsins.
ÚRBÆTUR
eru nauðsynlegar, en vonlausar
með þeim aðferðum, sem hing-
að til hefur verið beitt. Illgresi
verður ekki upprætt, nema með
því að ná fyrir rætur þess. Svo
er einnig um allar meinsemdir.
Rætur spillingarinnar meðal
imglinga liggja meðal hinna
fullorðnu. Þær rætur þarf að
eyðileggja. Þá fyrst má vænta
árangurs af því að aga unglinga
og böm.
Aðferðum manna við að
kenna hinum ungu góða siði
má líkja við garðeiganda. sem
slítur ofan af arfanum í garði
sínum, þá hverfur arfinn í bOi,
en hann skýtur fljótt upp koll-
inum aftur.
Ég hef reynt að vera stutt-
orður núna, en væntanlega
heyrið þið meira frá mér
seinna, því næmi til að sýna
fram á ósóma hinna fullorðnu í
garð hinna ungu, eru hvarvetna
í kringum okkur og handhæg
til að opna augu þeirra, sem
vilja hafa þau lokuð fyrir stað-
reyndum.
Angantýr H.
Hjálmarsson.