Dagur - 17.07.1968, Síða 4

4
B
Skrifstoíur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Sírnar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsingar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar hi.
Kalkhungrið
FÁTT eða ekkert er nú meira um-
ræðu- og áhyggjuefni í sveitum þessa
lands en kalskemmdir á ræktuðu
landi. Þær eru svo stórkostlegar, að
naumast sýnist annað liggja fyrir
bændum á mestu kalsvæðunum, en
að flosna upp af jörðum sínum, ef
samfélagshjálp kemur ekki til, og
jafnframt von um, að takast megi í
framtíðinni að verja tún fyrir slík-
um skemmdum. í Strandasýslu, ofan
verðum Borgarfirði, Vestur-Húna-
vatnssýslu og Noxður-Þingeyjarsýslu
eru kalskemmdir mestar. Helming-
ur túna eða allt að þrem fjórðu hlut-
um í heilum hreppum þessara lands-
hluta gefa ekki uppskeru í ár.
Margir hafa tekið til máls um kal-
ið. Ýmsir kenna hinum einhæfa
köfnunarefnisáburði, kjama, um
þessar liörmungar, lélegum grasfræ-
blöndum, ónógri framræslu, svella-
lögum, frosthörkum og svo frv.
Hvorki var kjarni eða annar tilbúinn
áburður búinn að skemma túnin kal
árið mikla 1918. Og ekki var þá
óheppilegum grasfræblöndum um að
kenna, því hvorugt var þá í notkun
tekið hér á landi. Einhverju öðm
reiddust goðin þá. Hinu er ekki að
leyna, að einhliða notkun kjama,
sem er hreinn köfnunarefnisáburð-
ur, og góður sem slíkur, eykur sým-
stig jarðvegsins, sem er mjög mis-
munandi í ræktuðu landi en víða
óæskilega hátt til grasræktar. Þá er
þess einnig að geta, að þegar mjög
mikið er árlega notað af tilbúnum
áburði eingöngu, er hætt við að jarð
vegurinn tæmist af hinum ýmsu
snefilefnum, sem jurtunum er nauð-
synleg. En þau er ekki að finna í
þeim tilbúnu áburðartegundum,
sem hér liafa verið á markaðinum.
Fyrir leikmannssjónum er kalk-
skorturinn e. t. v. aðal orsök kals á
þessu ári, ásamt hinni hörðu veðr-
áttu. Og til þess benda tilraunir
Magnúsar Óskarssonar á Hvanneyri
mjög ákveðið. Þótt kölkun túna leysi
ekki allan vanda í þessu efni, ætti að
athuga, hvort nokkur ein aðferð til
úrbóta væri líklegri til að koma í veg
fyrir endurtekningu kalskemmd-
anna. Við eigum nógan skeljasand,
dæluskip til að koma honum í land
og kvamir til að mala hann. Til stór
átaka í flutningum til hinna ýmsu
hafna, þarf skipulag og fjármagn, ef
seðja á kalkhungur túna fyrir næsta
vetur.
Tíminn er naumur, markvissa bar-
áttu verður að hefja. Það er ekki
viturlegt að draga aðgerðir á lang-
inn. O
Forsetabúið á
Holdanautin. — Tapið aldrei
meira. —
Forsætisráðherra segir frá því
rjettilega, að „fyrir 2—3 árum“
hafi verið fengnir til þess þrír
„framúrskarandi hæfir menn“
að koma „betri skipan á“ bú-
skapinn á Bessastöðum. „Það
var farið eftir þeirra tillögum,“
en svo brá við, að „tapið á þess-
um búrekstri hefur aldrei verið
meira en eftir að þessar tillögur
náðu fram að ganga.“ Tölurnar
hjer að framan sanna þessi um-
mæli forsætisráðherrans greini-
lega,-
Þetta er uppákoma fyrir ráðu
neyti forsætisráðherra. Enginn
þarf að undrast þótt Bjarni
Benediktsson, sem óbúfróður en
velviljaður og hagsýnn maður,
grípi til þess örþrifaráðs að
leggjá búskap ríkisins á Bessa-
stöðum niður með öllu, þegar
slíkir hlutir gerast þar syðra.
Þá ráðstöfun hans ber þannig
að virða, þótt hún sje að mínu
áliti ekki hin rjetta lausn vand-
ans, því hjer fór algerlega að
vonum, um tapbúskapinn á
Bessastöðum hin síðustu ár.
Svo vill til, að þegar frjettist
um hina „betri skipan" á Bessa-
stöðum 1965, er mjólkurfram-
leiðsla þar var lögð niður, og í
þess stað tekið til við holda-
nautabúskap, skrifaði jeg grein
í Suðurland og benti á, „að
holdanautabúskapurinn á Bessa
stöðum verður sennilega hvorki
fugl nje fiskur að óbreyttum
ástæðum.“ Þetta taldi jeg aug-
Ijóst mál, og undraðist stórum
þessa breytingu úr öskunni í
eldinn.
Búfræðilega og búnaðarlega
er hjer um mjög alvarlegt og
eftirtektavert mál að ræða.
Hvernig hljóðuðu áætlanir og
tillögur hinna þriggja framúr-
skarandi hæfu manna? Hverjar
voru hinar tölulegu áætlanir
þeirra? Að hvaða leyti hafa þær
staðizt, og að hvaða leyti hafa
þær brugðizt, og af hvaða ástæð
um? Þetta þurfa bændur lands-
EFTIR
ÁRNA G. EYLANDS
c—■ ■ ■-. .......‘J
Svo sem sjá má, er grein þessi
rituð snemma í júní, eða nokkru
fyrir forsetakosningarnar.
SÍÐARI HLUTI
ins að fá upplýst greinilega. Jeg
held að góð greinargerð um
þetta allt væri bændum meira
vh'ði heldur en eitt miðlungs
Búnaðarþing eins og þau gerast
í seinni tíð. Tölumar um þetta
á borðið, hjá hagfræðiráðunaut
Búnaðarfjelags íslands og í Ár-
bók landbúnaðarins, nú þegar
búið á Bessastöðum er lagt nið-
ur. Slíkur búnaðarfróðleikur og
reynsla má ekki liggja gleymd-
ur og grafinn, nú þegar öllu þarf
til að tjalda í landbúskapnum.
Ríkisbúin og bændumir. —
Búið. á Bessastöðum, tap og
gróði þar, er ekki neitt sjerstakt
undur, en það er annað sem er
stórt undur: Hvers vegna eru
ekki reikningar ríkisbúanna birt
ir árlega, með upplýsingum og
skýringum? Hvers vegna geng-
ur ekki Stjettarsamband bænda
eftir því að svo sje gert? Það
væri sannarlega þarft verk, og
viðeigandi væri að birta reikn-
ingana í Árbók landbúnaðarins,
sem Framleiðsluráð landbúnað-
arins gefur út ár hvert. Á því
væri meira að græða fyrir bænd
ur landsins og hagsmunasamtök
þeirra, heldur en góðum hluta
hins vonlausa fimbulfambs um
„vísitölubúið" makalausa, sem
„búið er til“ svo gersamlega út
í hött, að enginn, það jeg til veit,
getur gefið skýringu á því hvað
það er eða á að vera.
Er jeg nefni' ríkisbú, má telja
upp: Bessastaðabúið, Vífilstaða-
búið, búið á Hesti, bú Land-
græðslu íslands í Gunnarsholti,
skólabúið á Hvanneyri og skóla
búið á Hólum. Hefir afkoma
þessara ríkisbúa á undanförn-
um árum verið stórum betri en
Bessastaðabúsins? Fróðlegt
væri að fá að vita það. En það
er ekki nóg að einblína á loka-
tölur í reikningum ríkisins. Bú-
reikningaskrifstofan þyrfti að
vinna úr reikningum þessara
búa ár hvert og gera bændum
grein fyrir afkomu hinna mis-
munandi búgreina á búunum.
Það væri ekki lítill fróðleikur
fyrir bændur, að fá að vita allt
sem gleggst um kúabúið á
Hvanneyri, nythæð kúnna og
afkomu kúabúsins sem búgrein
ar. Hið sama er um fjárræktina
á Hólum, sem er góð fjárjörð.
Og þá er afkoma holdanauta-
ræktarinnar í Gunnarsholti.
Tölurnar á borðið um þessa
hluti!
í sambandi við þessi ákveðnu
ummæli mín er tvennt að taka
fram, svo að eigi valdi misskiln
ingi. Mjer kemur ekki til hugar
að ætlast til þess, eða reikna
með því að skólabúin á bænda-
skólunum beri sig reikningslega
eða skili arði, það væri víst til
ofmikils mælst — hjer á landi.
En bændum eru upplýsingar um
þennan búskap jafn nauðsyn-
legar fyrir því, og sjerstaklega
sundurliðaðar upplýsingar um
aðalgreinar búskaparins. Hitt
er, að auðvitað má engum koma
til hugar að leggja niður búskap
á Hólum og Hvanneyri þótt bú-
in beri sig ekki. Búskapur á
bændaskólunum er nauðsyn,
sem kennsla og fyrirmynd. Hitt
er svo annað (vandræða)-mál,
að margir bændur virðast telja
að búskapurinn á bændaskólun
um sje ekki sú sýnikennsla sem
hann ætti að vera, og sem þeir
vilja gera kröfur til, að hann
sje. Engum kemur víst til hugar
að leggja niður búskapinn í
Gunnarsliolti, en sagt er, að bú-
ið á Vífilsstöðum eigi að leggj-
ast niður á þessu ári. Má segja
að það sje eðlileg ráðstöfun, eigi
nauðsyn að stunda þar ríkisbú-
skap lengur, enda þyrfti miklu
til að kosta þar um húsabætur,
ef svo ætti að vera framvegis.
Það sem hjer hefir verið sagt
um hin nefndu ríkisbú, á auð-
vitað einnig við, að nokkru leyti,
um tilraunabúin fjögur: á Sáms
stöðum, Reykhólum, Akureyri
og í Skriðuklaustri. Engin sann
gimi að ætlast til að þau beri
sig vel fjárhagslega, þetta eru
tilraunabú. En samt væri fróð-
legt fyrir bændur að fá árlega
yfirsýn um hvernig t. d. afkoma
sauðfjárræktarinnar í Skriðu-
klaustri er fjárhagslega, þar eð
þar er um allvænt fjárbú að
ræða.
Búskap og bústærð á öllum
þessum stöðum á að miða við
hvað hagkvæmast er talið vera
fyrir tilraimir og kennslu. Og
um leið verður að hafa hliðsjón
af því hvað er starfslega hag-
Bessastöðum
kvæmust stærð bús á liverjum
stað og. líklegust um afkomu.
Þess vegna eru ósköp til þess að
vita er samtök bænda eru að
ræða um það, og jafnvel að
þrýsta á landbúnaðarráðherra,
' Ámi G. Eylands.
um að láta draga saman búskap
á ríkisbúunum vegna offram-
leiðslu á búvörum. Og útyfir
tekur að heyra, að landbúnaðar
ráðherra hafi jafnvel látið að
nokkru undan þessum lákúru-
legu misskilningsóskum forráða
manna bænda.
Bessastaðabúið og bændurnir.
Þótt Bessastaðabúið hafi um
reikningsskil o. fl. nokkra sam-
stöðu með öðrum ríkisbúum, er
sjerstaða þess mikil og einstæð.
Þar bíður þjóðarsómi og sómi
bænda og íslenzks landbúnaðar
fremur en á nokkru öðru búi
ríkisins. Þessu má ekki gleyma.
Á mig verkar sú ákvörðun
rikisstjórnarinnar að leggja nið-
ur búskap á Bessastöðum, sem
hinn rammasti vottur urn skort
á trú á íslenzkan landbúnað.
Með þessari ákvörðun tel jeg að
bændum sje vansæmd gerð. Og
ef það er raunverulega svo, að
bændur telji þetta vel farið, þá
finnst mjer horfa til lítilla hluta
um metnað bændastjettarinnar.
Sökum vöntunar á nægurn
húsakosti, er bústærð á Bessa-
stöðum ekki vel heppileg. En
Bessastaðir er eins og fyrr sagt
snotur jörð og hæg og vel í
sveit sett. Hvar á íslandi er
hægt að búa við 30 mjólkurkýr
og einhvern stuðnings annarra
búgreina (á Bessastöðum ali-
fuglarækt), ef það er ekki hægt
á Bessastöðum? Það er land-
búnaðarleg uppgjöf og volæði
að leggja niður búskap á Bessa-
stöðum. Þess gerist engin þörf.
í þess stað þarf aðeins að halda
betur og röggsamlegar á, heldur
en gert hefir verið nú um sinn.
Að kippa þessu í lag á ekki að
vera neinn galdur nje ofverk
því ráðuneyti sem fer með mál-
efni forsetaembættisins og
Bessastaðabús, enda komi vilji
og áhugi forsetans til.
Og þótt ekki takist að reka
búskapinn á Bessastöðum alveg
hallalaust, þá er það ekki nema
eðlilegt og gerir ekki svo mikið
til, að vert sje um að fárast. Ný-
lega átti jeg tal um þetta við
mætan bónda í Kjósarsýslu.
Bóndi sá er einn af þeim sem
sýnt hafa í verki, að það er hægt
að stunda búskap hjer í sveit-
um með hagnaði og myndar-
brag, og þar við bætist að mað-
urinn er ágætur sjálfstæðismað-
ur. Orð hans voru efnislega á
þessa leið:
Það er ekki hægt annað nje
sæmandi, en að hafa búskap á
Bessastöðum, forsetasetrinu,
myndarlegan búskap og snyrti-
legan í alla staði. Og það má
ekki horfa í það þótt einhver
rekstrarhalli verði á búinu.
Með tilliti til þess hve mikils
þarf með um góða umgengni og
búnaðarháttu og forsjá á for-
setabúinu, tel jeg viðunandi á
haldið, þótt halli á búskapnum
verði sem nemur kaupi bústjór-
ans. — Þannig mælti þessi
bóndi, sem vel veit hvað það
kostar að halda myndarbrag á
búskap og gefa sjer tíma til að
ganga með gestum um garða,
halda uppi góðri risnu o. s. frv.
Hjer var talað af víðsýni og
nokkrum metnaði fyrir hönd
bænda. Þessi hugsunarháttur
ætti erindi í Stjórnarráðið, í
stað .-uppgjafar við búskap hjá
forseta landsins.
Bessastaðabúið og forsetinn. —
Þegar Stefán Jóh. Stefánsson
árið 1948 tók aðalforsjá Bessa-
staðabúsins úr höndum land-
búnaðarráðuneytisins, með
nokkuð hastarlegum hætti, og
færði þá forsjá yfir til ráðu-
neytis forsætisráðherra, sem
hann veitti þá forstöðu sem ráð
herra, rökstuddi hann þá breyt-
ingu með því, að embætti for-
seta bæri um fyrirgreiðslur og
aðbúnað undir forsætisráðu-
neytið, búið á Bessastöðum bæri
undir forsetann, og þess vegna
færi bezt á því, að það heyrði
einnig um aðalforsjá undir for-
sætisráðuneytið. Vissulega gat
verið nokkuð til í þessu, en ekki
taldi jeg það þá nje tel enn nægi
lega ástæðu til að taka aðalfor-
sjá forsetabúsins úr höndum
landbúnaðarráðuneytisins eins
og þá stóðu sakir.
Hið eftirtektarverðu ummæli
Stefáns þáverandi forsætisráð-
HJALTI FRIÐGEIRSSON, RAUFARHÖFN:
Vorið heillar
Vorið heillar, svani seiðir,
söngfuglar með ljúfum hreim.
Fósturjörðin faðminn breiðir
fagnandi á móti þeim.
Listin háa, hljómar, stígur
hörpu frá með dýrðarklið.
Út í bláinn andinn flýgur
unað þráir, hvíld og frið.
Sólin vermir sunnan blæinn,
signir bæði haf og jörð.
Varpar geisla birtu á bæinn,
og byggðina við Eyjafjrð.
Æskumjmd frá Akureyri
anganrós og liljublað.
Hvar er hægt að finna fleiri
fögur blóm á einum stað.
Ferðaminning
Ennþá vaxa ættarlaukar,
enn er jörðin gróðurrík.
Á vorin fljúga villtir gaukar
með viðkomu í Reykjavík.
Borgin fögur, blóm og runnar,
bjartir dagar, geislaskraut.
Við hæsta unað hamingjunnar
hinnar dýpstu sælu naut.
Hamingjan er himinborin
en hún er eins og lítið strá,
langar til að vaxa á vorin
viðkvæm eins og fjólan blá.
Lífshamingja, liðnar stundir
Ijúfa bjarta æviskeið.
Ástarsæla og endurfundir
íslenzk voröld, nóttin heið.
herra, um að búið lieyrði undir
forsetann, eru dálítið annað, en
það sem nú er uppi á teningn-
um, þegar sagt er, um búskap-
inn á Bessastöðum, að nú eigi
„að hverfa frá þessari tilraun,
sem forsetaembættinu hefur
verið óviðkomandi---------“.
Já, auðvitað heyrði búið á
Bessastöðum undir forsetann
sem staðinn (jörðina) situr, svo
var það í tíð Sveins Björnsson-
ar, og lengur þó, hvað sem síðar
kann að hafa verið ákveðið á
æðstu stöðum. Þetta fyrirkomu
lag var alls engin „tilraun“, það
var eðlilegt og sjálfsagt.
Samband forsetans við búið á
Bessastöðum og áhuga-forsjá
hans á því sviði, er svo sjálfsagt,
að manni gæti jafnvel komið til
hugar að taka þar upp norska
konungáháttu um búskapinn, ef
ríkisstjórnin er ráðin í því að
afnema búskap á Bessastöðum
á kostnað ríkissjóðs. En hjer er
því miður ekki neinn til að ræða
það mál frekar.
Bessastaðir og 30. júní. —
Já, nú er illt í efni, dapurt
yfir og „hnípin þjóð í vanda“.
Búið er að ákveða að leggjá nið
ur búskap forseta og ríkis á
Bessastöðum. Nú á hinn væntan
legi forseti að sitja á Bessastöð-
um, í húsunum þar, sem eins
konar þurrabúðar-tómthúsmað
ur, eða ef til vill á hann að fá
að búa þar eins konar hús-
mennsku-búskap, svo sem verið
hefir hin síðustu ár, en jörðin
að standa að öðru leyti í eyði,
eða vera nytjuð af einhverjum
. Pjetri eða Páli. Hvar er þá kom
ið sæmd forsetasetursins Bessa-
staða, og hvar er þá komið
sæmd íslenzkra bænda og land-
búnaðar? Hart er að þurfa að
ganga til kosninga 30. júní með
þetta fram undan. Og þetta skeð
, iu' sama sumarið sem haldin er
mikil og vegleg landbúnaðar-
sýning í Reykjavík, og sama
sumarið sem sunnlenzkir bænd
ur efna til mikilla hátíðahalda
í tilefni af, að Búnaðarsamband
Suðurlands hefh' starfað í 60 ár.
Enn er hægt að söðla um til
heilla í þessu máli, hugsanlegt
ætti að vera, að fá ríkisstjórn-
ina til að hætta við að leggja
niður búskap á Bessastöðum, en
í þess stað að taka sig á og koma
búskapnum þar í sómasamlegt
horf, svo sem fyrr var. Og svo
er að kjósa þann mann sem for
Svo vel þarf að vera búið á
Bessastöðum, að forsetanum sje
það gleði og sæmd að ganga um
garða á búinu með gestum sín-
um tignum og ótignum, útlend-
um sem innlendum og sýna
þeim staðinn einnig frá þeirri
- hlið. Á búlausum Bessastöðum
hefir forsetinn ekkert að sýna
nema útsýnið, og það er ekki
nóg þótt fagurt sje. Bújöi'ðina
Bessastaði verður hann þá helzt
að reyna að fela fyrir gestum
sínum, eins og hún Eva óþvegnu
börnin sín forðum. í þessu sam-
bandi er þess að minnast, að
margir tignir gestir, sem for-
setann sækja heim, hafa áhuga
á búskap og búmenningu, hætt
er við að þeim komi búlausir
Bessastaðir undarlega fyrir sjón
ir, svo ekki sje meira sagt, og
eigi bágt með að skilja þá háttu
á setri forseta íslands, og því
síður einhvm beitarhrossabú-
skap á staðnum.
Að lokum þetta: Er ekki
nokkuð hart leikið að ákveða nú
seta, sem treysta má til að hafa
vilja og getu til þess að sitja for
setasetrið Bessastaði með sæmd
og sóma um búnaðarháttu, svo
sem annað er viðkemur því
virðulega embætti.
Afkoma forsetabúsins á Bessa
stöðum er og verður ávallt mjög
undir því komin, að ríkisstjórn-
(Framhald á blaðsíSu. 2)
- Baráttan harðnar
(Framhald af blaðsíðu 2).
Kjartan markvörð, en knöttur-
inn lendir í þverslá og hrekkur
út á völlinn, þar sem Kjartan
handsamar hann. Síðustu 10
mín. átti hvorugt liðið umtals-
verð tækifæri og lyktaði því
þessum leik með 1 marki gegn 1
og er það þriðja jafnteflið í röð,
sem ÍBA-liðið gerir.
VALUR VANN EYJAMENN.
Á Laugardalsvellinum í Rvík
léku sl. sunnudag Valur og Vest
mannaeyingar og lauk leiknum
með sigri Vals 4 mörk gegn 1.
Skoraði Hermann Gunnarsson
3 mörk Vals. í leikhléi var stað-
an 2:1 fyrir Val.
KR VANN FRAM.
Sl. mánudag léku KR og
Fram á Laugardalsvellinum í
Rvík. Leikar fóru svo að KR
sigraði með 3 mörkum gegn 1.
Eyleifur skoraði 2 markanna en
Þórólfur 1.

r3odað bindindismóf i
verzlunarmannahelöiRi
ii um
BARÁTTAN HARÐNAR.
Eftir sigur KR yfir Fram, má
segja að baráttan um íslands-
meistaratitilinn harðni að mun.
Akureyringar eru enn efstir
með 9 stig (6 leikir), þá koma
KR-ingar með 8 stig (6), í
þriðja sæti er Fram með 7 stig
(6), þá kemur Valur með 6 stig
(6), og ÍBK og ÍBV reka lestina
með 2 stig eftir 5 leiki.
Ekkert verður leikið í 1. deild
um næstu helgi, en 28. júlí kem
ur Valur norður og leikur við
ÍBA. Ekki er að efa að þeir leik
ir sem eftir eru verða hörku-
leikir og má búazt við fjölmenni
á völlinn.
Sv. O.
ÍSLENZKT bændaþj óðfélag hef
ur háð baráttu sína fyrir lífi og
tilveru í þúsund ár. Sókn og
sigrar manna á strönd og í dal
— manna, sem bæði höfðu kjark
og hugvit — gerðu fólkinu fært
að lifa í landi sínu og þroskast
í samskiptum við það.
Nú er kreppa að skella yfir
þjóðina, m. a. vegna þess að
valdamennimir hafa knúið
hana til að lifa eins og Hrafna-
Flóki forðum og nota óljós eða
beinlínis villandi hugtök hag-
fræðinga sinna, t. d. Jóhannesar
Nordals og Jónasar Haraldz
fyrir sínar kvöld- og morgun-
bænir. Stundum gæti maður
ætlað að þessir menn litu á þá,
sem framleiða verðmæti til
lands og sjávar, sem fjandmenn
sína, sem þurfi að fækka.
Eins og nú horfir, verður
naumast annað séð en margur
bóndinn flosni upp og verði
öreigi í næstu framtíð, vegna
kals og sprettuleysis. En kalið
virðist mér stafa af rangri stefnu
i búskap og ræktun, þar sem
náttúrulögmálin eru þverbrotin.
Nágranni minn einn, sem bar
kalk á ofurlítinn skika af túni
sínu, getur nú í dag horft á
árangurinn með nokkurri gleði,
ekki aðeins af því þar er lítt
sem ekki kalið, 'heldur líka af
því, að samkvæmt jarðvegs-
sýnishornum hefur sýrustig orð
ið hagstæðara til grasræktar og
grasið sjálft steinefnaríkara.
Skeljasandurinn liggur á botni
Faxaflóa og eflaust víðar hér
við land og þar er gnægð kalks
á öll þau tún á íslandi, sem þess
þurfa.
Bændur eru nú beðnir að
bera á harðvelli og friða þau
lönd, sem e. t. v. væri unnt að
nytja til slægna. Fyrir einum
mánuði hefðu þessi tilmæli ekki
verið hlægileg.
EINS og áður hefir verið skýrt
frá í blaðinu, verður efnt til
bindindismóts í Vaglaskógi um
verzlunarmannahelgina á veg-
um félagasamtaka í Eyjafirði,
Akureyri og Þingeyjarsýslu.
Verða þar margskonar skemmti
atriði, svo sem söngur, leik-
þættir, gamanvísur, upplestur,
fimleikasýning, glímusýning,
varðeldur, flugeldasýning,
íþróttakeppni, dans o. fl.
Frá mínum bæjardyrum þarf
í sumar að athuga tvennt:
Hið fyrra er að bæta úr kalk-
skortinum, svo sem áður er að
vikið. Hitt er, að bændur verki
eins mikið vothey og mögulegt
er nú í sumar, en með því er
hægt að auka notagildi og fóður
magn um allt að 50%, miðað
við þurrkvöll. Sláttutætari og
maurasýra koma þar í góðar
þarfir, ásamt nokkurri verk-
menningu. Vestfirzkir bændur
hafa sýnt og sannað, að það
þarf ekki vönduð og dýr hús til
að verka votheyið í, og þeir geta
fóðrað á votheyi einu saman og
fá þó vænstu dilkana á haust-
in.
Og enn vil ég minna á, að
strax í sumar og haust þarf að
vinna land til grænfóðurræktar
sumarið 1969. Á vorin er of
seint að brjóta landið til þeirrar
ræktunar og þá vinnst oft ekki
tími til að koma húsdýraáburð-
Framkvæmdanefnd mótsins
leggur sérstaka áherzlu á að
bæta aðbúnað mótsgesta sém
mest, þannig að ; þéir geti átt
sem þægilegasta og skemmtileg
asta dvöl í Vaglaskógi um verzl
unarmannahelgina.
Fyrri sameiginlegu bíndindis-
mót þeirra aðila sem nú standa
að þessu móti í Vaglaskógi hafa
verið fjölmenn og tekizt vel að
flestu leyti.
inum í flögin, þótt það sé nauð-
synlegt.
Búskapur á íslandi er nú að
komast í einskonar sjálfheldu,
sem e. t. v. lýsir sér bezt í því,
að á sl. ári voru keypt inn meira
en 50 þús. tonn af kjamfóðri-.
Við verðum að gera okkur
ljóst, að veðurfarið, sem við höf
um átt við að búa er bara rniðl-
ungs-veðurfar, þegar litið er
yfir lengri tíma. Neikvaéð stjórn
arstefna og þeir búskaparhættir,
sem brjóta hin einföldustu en-
þýðingarmiklu náttúrulögmál,
mega ekki leiða til meiri ófarn-
aðar en orðið er. Það getur orð-
ið dýr tálvon að hugsa sem svo,
að þetta ástand batni af sjálfu
sér. Og það er betra að gera sér
það ljóst áður en.þjóðin flosnar
upp. En eins og ætíð áður reyp-
ir nú á mannglldið, ekki sízt af
því, að „forystusauðirnir“ eru
orðnir bæði villtir og þreyttir.;
Einar Petersen.
Meðfylgjandi mynd sýnir
hluta mannfjöldans sem sótti
bindindismótið 1966. □
Dr. Ingimar Jónsson.
- ÍÞRÓTTAALDA
(Framhald af blaðsíðu 1).
svo þjálfun fyrir aðra.
Unglingum er ætlaður tími
dag hvern frá kl. 5 en þeim
eldri eftir klukkan hálf níu,
Ætla má, ef svo tekst sem til er
ætlast, að áhugi á fjölþættu
iþróttalífi muni stóraukast og
er þá betur af stað farið.
Þá mun Ingimar kenna leiki
og íþróttir við nýstofnaðan
vinnuskóla. En þar eru um 60
börn.
í haust verður haldið nám-
skeið fyrir leiðbeinendur á
íþróttasviðinu og verður það
einskonar félagsmálanámskeið
um leið.
Undirbúnin er firmakeppni i
knattspyrnu, sem væntanlega
hefst í næsta mánuði og keppt
um veglegan verðlaunagrip.
Námskeið og nýjungar njóta
starfskrafta Ingimars Jónssonar,
sem íþróttasíða Dags býður vel-
kominn til starfs. □
Merktur lax
f SUMAR er búizt við, að nokk
uð veiðist af merktum laxi í
ám landsins. Þurfa veiðimenn
að skila merkjunum til veiði-
málastofnunarinnar.
Og í sumar munu 10 þúsuncl
laxaseiði í göngustærð merkt,
þ. e. klippt, því þau eru of smá-
vaxin til að bera merki. Endur-
heimt merkja og vitneskja um
merkta laxa er þýðingarmikil).
þáttur fiskræktai' og ættu veiði-
meim að skilja það manna beziij
Þar sem framkvæmdum er nú að mestu lokið við húsnæði skáta í
„HVAMMr1, þá vilja félögin vekja athygli á, að þar er hægt að fá
leigðan vistlegan sal fyrir allt að 60—70 manna fundi. Einnig er
hægt að fá aðgang að eldhúsi, ef óskað er. — Allar upplýsingar
veittar hjá Dúa Björnssyni, sími 1-25-17. (Fréttatilkynning)
Það er svo bágt að standa f stað