Dagur - 04.12.1968, Qupperneq 5

4
5
Skrifstofur, Hafnarstræti 90, Akureyri
Simar 1-1166 og 1-1167
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
ERLINGUR DAVÍÐSSON
Auglýsiugar og afgreiðsla:
JÓN SAMÚELSSON
Prentverk Odds Bjömssonar h.f.
HÁLF ÖLD
ÍBÚAR landsins sem tóku á móti
fullveldinu 1. desember 1918, voru
tæplega 92 þúsundir talsins. í Reykja
vík áttu þá heimili aðeins 15.300
manns og á landsvæði því, sem nú er
kallað höfuðborgarsvæði eða Stór-
Reykjavík, um 18.000 íbúar.
Á þeim 50 árum, sem liðin eru síð-
an þjóðin varð fullvalda, hefur íbú-
um landsins fjölgað um 111.000 eða
rúmlega 120% og eru þeir nú rúm-
ega 200 þúsundir. Af þessum 111.000
eru nú nær 89 þúsundir á liöfuðborg-
arsvæðinu, en 22.000 samtals í öðr-
um landslilutum. Fólksfjölgunin á
Reykjavíkursvæðinu á þessurn 50 ár-
um er um 490% en á öllu landinu,
utan Stór-Reykjavíkur aðeins 30%.
Þessi hefur þá orðið þróun lands-
byggðar lijá fullvalda ríki í hálfa öld.
Og hið fámenna land hefur eignazt
stórborg, sem liefur sogað til sín
meira en helming þjóðarinnar og
heldur áfram að vaxa með ískyggi-
legum hraða. Hvað verður þá urn
aðra íslanclsbyggð, er slíku far fram?
Er borgríkið við Faxaflóa það sem
koma skal? Fyrir sjálfstæði íslands
og þjóðmenningu er hér um að ræða,
það sem meira máli skiptir en flest
annað á komandi tímum, þótt minna
hafi verið um rætt en skildi á nýliðn-
um fullveldisdegi.
Fjórir stóratburðir frá 1918 gnæfa
yfir aðra í sögunni: Þá varð ísland
frjálst og fullvalda ríki með milli-
ríkjasamningi við Danmörku, heim-
styrjöldinni lauk, spánska veikin
lagði 300 manns í gröfina hér á landi
einkum í Reykjavík og Katla gaus.
fs lá fyrir Norðurlandi og sjö barn-
dýr voru drepin. Þessir viðburðir eru
allir stórir og gleymast vart.
Síðan 1918 hafa ísendingar staðið
á eigin fótum. Stofnun lýðveldis 1944
er svo þáttur sjálfstæðisbaráttunnar,
sem forsjónin færð okkur að nokkru
leyti í hendur. Hið mikla framfara-
skeið nú í hálfa öld, er öllum ljóst
og óumdeilt. Allir fslendingar hafa
notið ríkulegra ávaxta frelsisins og
mesta góðæris í veðurfari, sem yfir
landið hefur gengið.
Þegar horft er um öxl, til ára harð-
inda og fátæktar fyrir hálfri öld,
sýnist furðulegt, hve þá voru að vaxa
upp mörg skáld og listamenn í land-
inu, sem þjóðin hefur síðan notið í
ríkum mæli. En þegar skemmra er
litið, eða aðeins til síðasta áratugs,
sjáum við, að undan hallar í efna-
hagsmálum. Ef svo heldur sem horf-
ir, glötum við fljótt hinu dýrmæta,
efnahagslega sjálfstæði. Þar er full
þörf þáttaskila og e. t. v. eru þau
skammt undan. f von um það, fagn-
ar öll þjóðin hálfrar aldar fullveldi
og lítur vonglöð til næsta áfanga. □
GÍSLI GUÐMUNDSSON, ALÞINGISMAÐUR:
DAG einn í október vorum við
þingmenn úr Norðurlandskjör-
dæmi eystra ásamt forystumönn
um Akureyrarkaupstaðar, blaða
mönnum og allmörgum öðrum,
við vígslu nýju dráttarbrautar-
innar á Oddeyri, sem nú mun
vera hin stærsta á landinu, og
sáum hafskip dregið þar á land
í fyrsta sinn. Ollum, sem þarna
voru, þótti þetta mikill viðburð-
ur. Og í mínum huga var það
stund, sem adrei gleymist, þeg-
ar við, að þessu loknu, komum
inn í hina geysistóru og háreistu
skipasmiðju Slippstöðvarinnar á
Akureyri, og sáum þar standa
á salargólfi annað stálskip í
fullri hæð, þúsund lesta strand-
ferðaskip, sem nú er þar í smíð
um, og eru strandferðaskipin
raunar tvö, sem Slippstöðin er
að smíða, þó að hitt sé skemmra
á veg komið. Þegar ég virti fyr-
ir mér það, sem fyrir augu bar,
hér og þar í þessari tæknihöll,
þar sem málmraddir glumdu í
eyrum og vélvæddir kunnáttu-
menn sniðu stálið og suðu sam-
an, minntist ég þess, er einu
sinni var, og hugði mig sjá með
augum skáldsins „bljúga menn“
í „strandsiglingu" fyrir 70 árum
á skipum herraþjóðar, lítilsvirta
menn smáþjóðar, sem aldrei
hafði slík stórskip eignazt, hvað
þá smíðað. Og mér hlýnaði við
þá hugsun, sem á eftir fór: ís-
lendingurinn í dag-------þetta
getur hann.
í Slippstöðinni á Akureyri
vinna nú tvö hundruð manns.
Húsakostur og útbúnaður til
skipasmíði mun nú vera meiri
þar en annars staðar í landinu
og einsætt, að þar sé nú brautin
beinust er efla skal tækni og
þjálfun við smíði stórskipa á ís-
landi. En stálskipasmiðjur eru
fleiri hér á landi. Á nokkrum
stöðum hafa verið og eru smíð-
. aðir stálbátar, og sumir þessara
íslenzku stálbáta eru meðal
hinna stærstu í sildveiðiflotan-
um.
Eins og nú standa sakir er
búið að verja miklu fé til að
koma upp mannvirkjum til
skipasmíði, bæði smiðjum, skipa
skýlum og dráttarbrautum.
Margir hafa lagt sig fram til að
gera sig hæfa til að veita slíkum
fyrirtækjum forystu eða mennta
sig og þjálfa sem iðnaðarmenn á
þessu sviði. Það er nú staðreynd,
að skip úr stáli, smá og stór. er
hægt að smíða hér á landi. En
það er ekki nóg. Það þarf að sjá
um það nú fyrst og fremst, að
skipasmiðjurnar, sem búið er að
koma upp, hafi verkefni og að
þar verði ekki hlé á. Það er ekki
nóg að byrja að hugsa um áfram
haldandi verkefni, þegar búið er
að afhenda skipin, sem nú eru
í smíðum. Það þarf að hafa þá
fyrirhyggju, sem dugir til þess
að um leið og smíði skips er
lokið, sé þegar hægt að byrja
á öðru nýju. Takist það ekki fer
illa, og þá getur það orðið til
lítils, sem þegar hefir áunnizt.
Til þess að koma þessu í kring
getur verið nauðsynlegt að ríkis
valdið hafi að meira eða minna
leyti forgöngu um að skapa
skipasmiðjunum skilyrði til að
smíða fiskibáta, sem útgerðar-
fyrirtækjum verði gefinn kostur
á að eignast með viðráðanlegum
kjörum, þegar þörfin kallar. Og
þjóðfélagið getur líka þurft að
beina smíði hinna stærri skipa
í réttan farveg, nú þegar starfs-
skilyrði eru fyrir hendi. Mér
þykir undarlegt, ef ekki er t. d.
hægt að koma því svo fyrir, að
skip eins og hafrannsóknarskip-
ið, sem á að bera nafn Bjarna
Sæmundssonar, verði smíðað
hér. Heyrt hefi ég, að Eimskipa-
félag íslands, sem kallað var
óskabarn þjóðarinnar, hafi í
hyggju að láta smíða tvö eða
þrjú flutningaskip nú á næst-
unni. Því ekki að smíða þau hér,
eitt eða fleiri, þegar smíði
strandferðaskipanna tveggja er
lokið? Ég held, að þjóðin hafi
eignazt nýtt „óskabarn" þar sem
stálskipaiðnaðurinn er. Hví
skyldu íslendingar ekki geta orð
ið skipasmíðaþjóð sem um mun
ar? Ég held, að það hljóti að
vera framkvæmanlegt, ef sterk-
ur vilji er fyrir hendi.
Við þurfum ekki á að halda
„sameiginlegum markaði“ er-
lendis, til að koma út þeim skip
um, sem smiðjurnar okkar geta
framleitt fyrst um sinn. Ég hefi
með aðstoð fróðra manna gert
lauslega athugun á skipainn-
flutningi íslendinga síðasta ára-
tuginn, 1958—67. Á þessum tíu
árum hafa verið flutt inn 232
skip minni en 500 rúmlestir
(mest fiskibátar) og 29 skip,
sem eru stærri en 500 rúmlestir.
Samtals mun þessi innflutti floti
fiskiskipa, flutningaskipa og
skip til ýmissa annarra nota ná_
lega 86 þús. rúmlestir á einum
áratug. Miðað við verðlag og
gengi ársins 1967 hefir þessi inn
flutti skipastóll kostað okkur
yfir 5000 millj. króna (á gamla
genginu), að vísu mjög lauslega
áætlað. En þarna er a. m. k.
mikill markaður fyrir íslenzka
framleiðslu í landinu sjálfu.
Útlent spakmæli segir: Öll
byrjun er erfið. Þjóðin, sem
skóp þennan orðskvið, hefir um
langa hríð verið ein þeirra, sem
legst eru komnar í tækni og
margskyns framförum. í ís-
lenzka stálskipaiðnaðinum eru
auðvitað miklir byrjunarerfið-
leikar. Þegar við íslendingar
berum verð fyrstu stálskipanna
hér saman við skipaverð erlend-
is, verðum við jafnframt að hafa
hinn þjóðhagslega ávinning í
huga, atvinnuna og það, sem af
henni flýtur, gjaldeyrissparnað-
inn, verkmenninguna og reynsl
una, sem þjóðin eignast á þenn-
an hátt, og framtíð íslenzks þjóð
arbúskapar, sem krefst meiri
fjölbreytni í atvinnulífinu,
meira skapandi starfs, meiri
framleiðslu undirstöðuverð-
mæta. íslenzku fiskibátarnir
hafa reynzt vönduð skip og
sterk. Að því leyti hefir verið
vel af stað farið, og það er rétt-
mætt að vona, að þeirri þjóð,
sem nú getur smíðað góð skip,
muni einnig takast að smíða eins
ódýr skip og hver annar, er tím-
ar líða — og kannske fyrr en
varir.
Grein þessi um íslenzk stál-
skip, vígslu slippsins hér og
Slippstöðina var birt í iðnaðar-
blaði Tímans 1. nóv. sl.
- Húsmæðrafræðslan
(Framhald af blaðsíðu 8).
sig húsmæðramenntun og störf
þessa skóla varða, endurreisa
skólann á þann veg, að þar verði
byggð heimavist og skólinn
verði rekinn hliðstætt öðrum
húsmæðraskólum landsins og er
nú unnið að því máli.
Húsmæðraskólinn á Akureyri
hefur lánað Iðnskóla og Gagn-
fræðaskóla húsnæði til kennslu
undanfarna vetur. Nú er iðn-
skólahús að rísa við sömu götu
og væntanlega leysast þar hús-
næðisvandræði. Eykur það enn
áhuga kvenna, að hið ágæta
skólahús, sem upphaflega var
byggt til húsmæðrafræðslu ein-
göngu, geti sem fyrst þjónað því
hlutverki á ný að öllu leyti. Q
KVEÐJUORÐ
húsfreyja á Þverá í Öxnadal
í DAG, 28. nóv., verður gerð
jarðarför húsfreyjunnar frá
Þverá í Öxnadal, Önnu Sigur-
jónsdóttur. Hún andaðist 22.
þ. m. á sjúkrahúsinu á Akur-
eyri. Veikindi hennar voru lang
vinn og erfið. Þó banalegan sjálf
væri ekki mjög löng, hafði hún
lengi kennt meinsins og áður
dvahð á sjúkrahúsum. Veikindi
sín bar hún með þreki og æðru-
leysi og var jafnan hress í tali
og skapi á meðan hún hafði
fulla meðvitund.
Anna var fædd 7. sept. 1899
á Grjótgarði í Glæsibæjar-
hreppi. Þar bjuggu þá foreldrai'
hennar Sigrún Bjarnadóttir og
Sigurjón Árnason, bæði af kunn
um ættum þó ekki verði hér
raktar. Þau fluttu að Ási á Þela-
mörk þegar Anna var enn barn
að aldri. Hafa því allar bernsku-
minningar hennar vei'ið þaðan.
Ekki voru þær þó allar bjartar,
því enn var hún á barnsaldri
þegar hún missti móður sína.
Faðir hennar kvæntist aftur
Elínu Jónasdóttur. Ekki varð
sambúð þeirra löng, því Sigur-
jón missti einnig seinni konu
sína, en þá voru þær systur,
Anna og alsystir hennar Sigur-
rós, svo á legg komnar að þær
tóku við búsforráðum með föð-
ur sínum.
Anna var alla ævi mjög fróð-
leiksfús, en hafði ekki tækifæri
til skólagöngu á unglingsaldri,
þó mun hún hafa notið góðrar
bamakennslu, bæði hjá föður
sínum sem var vel áð sér og eitt
hvað hjá farkennara. Hún sótti
þó hjúkrunamámskeið sem
Steingrímur Matthíasson læknir
hélt um tíma á Akureyri. Því
var það, að þegar Hrefna kona
mín lá fyrir dauðanum vorið
1927 og hjúkrunarkona, sem ég
hafði fengið gat ekki verið leng
ur þá fékk ég Önnu í hennar
stað. Við háðum svo í samein-
ingu baráttu við veikindin, þó
starfið kæmi mest í hennar hlut.
Þá hófst vinátta okkar hjóna og
hennar, sem hefur haldizt til
leiðarlokanna.
Þetta sama vor var Ármann
Þorsteinsson frá Bakka í vinnu
hjá mér á Þverá. Faðir hans var
góður vinur minn og ég hafði
verið kennari Ármanns öll skóla
skylduár hans og síðar í ungl-
ingaskóla og jafnan getist vel að
honum. Þessar vikur sem þau
Anna og Ármann voru samtímis
á Þverá hygg ég að þau hafi
fyrst kynnzt að ráði, þó þau hafi
sennilega þekkzt í sjón áður.
Síðar lágu leiðir þeirra meira
saman.
Veturinn 1928—29 gekk Anna
í Ljósmæðraskólann í Reykja-
vík og tók ljósmæðrapróf um
vorið. Gegndi síðan ljósmóður-
starfi í mörg ár með góðum
árangri og við vinsældir. Sagði
þó því starfi af sér fyrir nokkr-
um árum, er hún tók að reskj-
ast.
Árið 1933 giftust þau Anna og
Ármann Þorsteinsson frá Bakka
og hófu þá búskap á Ási, tóku
við af föður hennar.
Þegar svo var komið fyrir
mér að ég átti aðeins tvo kosti
að velja, að leggja niður þau
opinberu störf, sem ég gegndi
og kröfðust stöðugrar fjarveru
frá heimilinu, eða þá að hætta
búskap, kaus ég síðari kostinn
og varð raunar að gera það, því
hins var lítill eða alls enginn
kostur. En mér var ekki sama
hverjir tækju við af okkur
Hrefnu. Ég vildi alveg ákveðið
fá þau Ármann og Önnu til þess.
Það var eins og mér findist að
ég liti næstum á þau sem fóstur
börn. Þetta tókst. Þau fluttu að
Þverá vorið 1935 og bjuggu þar
síðan þar til fyrir rúmum tveim
árum að eldri sonur þeirra tók
þar við jörð og búi, en þar áttu
þau þó áfram heima og ég býzt
við að svo verði um Ármann
áfram. Þau Anna og Ármann
eignuðust 2 syni: Hermann nú
bónda á Þverá, kvæntur Ásdísi
Magnúsdóttur og Ólaf Þorstein,
kvæntan Önnu Árnadóttur. Þau
búa í Glerárhverfi og eiga ung-
an son Ármann að nafni. Mér
er vel kunnugt um að hjóna-
band þeirra Önnu og Ármanns
var jafnan hið ástúðlegasta.
Skyggði þar ekkert á nema van
heilsa Önnu hin síðari ár.
Ekki varð ég fyrir vonbrigð-
um með búskap þeirra Ármanns
og Önnu á Þverá. Þau hafa búið
þar vel og bætt jörðina mikið,
bæði húsakost og ræktun. Gest-
risin hafa þau og verið og þar
hef ég jafnan verið velkoininn
gestur og haft mikla ánægju að
koma á æskustöðvarnar, enda
aldrei liðið svo ár að ég hafi
ekki gert það. Anna var hjúkr-
unarkona og ljósmóðir. Ekki að
eins að lærdómi heldur öllu eðli,
t. d. tók hún jafnan kaupstaða-
börn til sín á sumrin og annað-
ist þau sem móðir. Veit ég að
þau munu nú sakna eins og aðr-
ir sem hana þekktu.
Anna Sigurjónsdóttir var góð
um gáfum gædd og hafði mik-
inn áhuga á ýmsum félagsmál-
um og stjómmálum, sem ekki
var þó mjög algengt um konur
af hennar kynslóð, þó þær hefðu
hlotið kosningarétt þegar Anna
var enn unglingur. Hún var
jafnan órög við að láta skoðanir
sínar í Ijósi og tók oft til máls
á mannfundum, líka stjórnmála
fundum og sagðist oftast vel.
Hún fylgdi Framsóknarflokkn-
um fast að málum og er ég
einnig í þakkarskuld við hana
fyrir öflugt fylgi á meðan ég
fékkst við þau mál.
Nú er Anna á Þverá sofnuð
síðasta blundinn, þann sem við
öll eigum fyrir höndum. Hennar
er saknað af mjög mörgum. Sár
asti harmurinn er þó kveðinn að
eiginmanni hennar, sonum og
öðrum nánustu vandamönnum
hemiar. Nokkur huggun munu
þó hugljúfar minningar um
hana vera, svo og sannleikur
hins fornkveðna að „gott er
sjúkum ‘að sofa.“ Við hjónin er-
um meðal þeirra sem sakna
Önnu sárt. Við sendum ástvin-
um hennar, eiginmanni hennai’,
sonum og tengdadætrum og
systkinum hennar okkar hjart-
anlegustu samúðarkveðju. Við
kveðjum hana með söknuði og
innilegu þakklæti fyrir öll okk-
ar kynni við hana í rúmlega
40 ár.
- HANNIBAL
(Framhald af blaðsíðu 1).
verðtryggingar launa, og það er
óhjákvæmilegt verkefni alþýðu
samtakanna að tryggja sjómönn
um þann rétt.
Jarðarför Önnu fór fram í
dag, fimmtudag 28. nóv. að
Bakka í Öxnadal að viðstöddu
fleira fólki en ég hef nokkru
sinni séð saman komið þar. Ekki
komst nema nokkur hluti við-
staddra í kirkjuna. Þetta hafði
verið séð fyrir. Hátalari var
hafður í íbúðarhúsinu á Bakka.
Það fylltist alveg af fólki og þar
heyrðist öll athöfnin vel. Séra
Birgir Snæbjörnsson jarðsöng.
Á eftir var gestunum boðið yfir
að Þverá og voru þar rausnar-
legar veitingar á boðstólum.
Akureyri 28. nóv. 1968.
Bernharð Stefánsson.
- SJÓNVARPIÐ
(Framhald af blaðsíðu 1).
gætu nú notið. Hve margir hafa
setið við þessi 12—14 þús. sjón-
varpstæki, sem talin eru- vera
hér, skal ósagt látið, en margir
hafa þeir verið.
Víðast sást sjónvarpið mjög
vel og það er nú meira umræðu
efni en nokkuð annað liér um
slóðir, bæði tæknileg atriði,
kostnaður og dagskráin sjálf.
Við vildum ekki bíða litasjón-
varpsins. En njótum nú þess
sem kostur er, hver sem fram-
vinda sjónvarpsmála verður. □
ELDRI-DAN S A
IvLÚBBURINN!
Dansleikur í Alþýðuhús-
inu laugardaginn 7. des.
Hefst kl. 9 e. h. Miða-
sala opnuð kl. 8 e. h.
Notið tækifærið.
Síðasti klúbbur á þessu
ári.
Góð rnúsik!
Stjórnin.
Ályktun 31. þings ASÍ um
kjaramál mótast af þeim við-
horfum, sem við blasa í þessum
efnum og segir svo í rökstuðn-
ingi fyrir ályktun í kjaramál-
um:
„Það sem nú blasir við er:
1. Almenn launaskerðing um
að minnsta kosti 15—20%.
2. Ógild grundvallaratriði
allra samninga verkalýðsfélaga
og atvinnurekenda.
3. Afnám samningsréttar ein-
stakra verkalýðsfélaga og lög-
binding kaupgjalds.
4. Stórfelld varanleg lækkun
sjómannakjara."
--------„Yfirvofandi er því
kreppuástand og óbærileg al-
menn Iífskjaraskerðing“ —
„Verkalýðshreyfingin hafnar
■með öllu leiðum samdráttar og
kjaraskerðingar sem færum leið
um til þess að rétta við efnahag
þjóðarinnar —“
Ályktun þings ASÍ í kjara-
málum er svohljóðandi:
1. Verðtrygging launa er al-
gert grundvallaratriði, réttur
sem verkalýðsfélögin geta ekki
hvikað frá. Samkvæmt því
kerfi, sem um hefur verið samið
að undanförnu, eiga vísitölubæt
ur á laun að greiðast á þriggja
mánaða fresti, og slík ákvæði
eru algerlega óhjákvæmileg til
þess að vernda hagsmuni verka
fólks í þeirri óðaverðbólgu, sem
nú er framundan. Fyrir því skor
ar þingið á öll verkalýðsfélög að
búa sig undir sameiginlega bar-
áttu til þess að tryggja það, að
verðbætur á laun verði greidd
áfram ársfjórðungslega.
2. Reynslan hefur sannað, að
sú stefna er rétt og óhjákvæmi-
leg að dagvinnutekjur einar
saman nægi verkamannafjöl-
skyldu til framfæris, og barátta
fyrir framkvæmd þeirrar stefnu
er lífsnauðsyn þúsunda manna
um land allt.
3. Réttur fiskimanna til
óskerts afla’hlutar er sambæri-
legur rétti landverkafólks til
4. Atvinnuskorturinn að rmd-
anförnu hefur bitnað mjög
harkalega á öldruðu fólki, sem
sagt hefur verið upp vinnu á
undan öðrum, og er nú ætlað að
lifa af smánarlega lágum elli-
launum. Því er krafan um líf-
eyrissjóð fyrir alla landsmenn
nú brýnni en nokkru sinni fyrr.
5. Það er alvarleg staðreynd
að íslenzkt verkafólk hefur að
undanförnu dregizt aftur úr
stéttarsystkinum sínum á Norð-
urlöndum að því er varðar fé-
lagsleg réttindi. Því ber að
leggja áherzlu á styttingu vinnu
vikunnar í áföngum og aukin
orlofsréttindi.
6. í sambandi við nauðsynlega
endurskoðun á rekstri og fyrir-
komulagi fiskvinnslustöðva ber
að koma á kauptryggingu starfs
fólks.
Full atvinna er ófrávíkjanleg
mannréttindi í nútímaþjóðfélagi.
Alþýðusambandsþing leggur á
það sérstaka áherzlu, að verka-
lýðshreyfingunni ber að berjast
fyrir þeim réttindum" o. s. frv.
ÐEFA
mótorhitarar
STÆRÐIR:
500 WÖTT
700 WÖTT
1000 WÖTT
1500 WÖTT
VÉLADEILD
EITT HERBERGI OG
ELDHÚS TIL LEIGU
í Fjólugötu 7.
Ung, barnlaus hjón
VANTAR ÍBÚÐ
nú þégar. — Ennfremur
HERBERGI
til leigu í nágrenni MA.
Uppl. í síma 1-20-39 á
kvöldin eftir kl. 6.
EINBÝLISHÚS
á Ytri-Brekkunni til
sölu.
Uppl. eftir kl. 5 e. h.
Sími 1-23-83.
fbúð! — Til sölu er
ÍBÚÐARHÆÐ
á Syðri-Brekkunni.
Freyr Ófeigsson, hdl.,
Sími 2-13-89.
HERBERGI
lil leigu.
Sírni 1-13-94.

TIL SÖLU:
SKODA STATION,
árgerð 1958. Selst ódýrt,
Uppl. í Kotárgerði 5,
milii kl. 7 og 8 á kvöldin.
TIL SÖLU:
WILLY’S JEPPI,
árgerð 1966.
Uppl. í síma 1-12-54
milli kl. 17 og 19.
VINSÆLUSTU OG BEZTU BARNA- 0G UNGLINGABÆKURNAR1968
Guðjón Sveinsson:
ÓGNIR EINIUALS
Ný bók um þá félaga, Bolla, Skúla
og Adda, sem eru nú á leið í úti-
legu í afskekktutn eyðidal inni á
öræfum, þcgar þeir verða varir við
grunsamlegar mannaferðir. I*ctta
er franuirskarandi skemmtileg og
spcnnandi unglingabók.
VERÐ KR. 220.00 án söluskatts.
Ulf Uiler:
VALSAUGA OG MINNETONKA
I þcssari bók lenda þeir félagar,
Valsauga og Símon Henson í
margvíslegiun hættum og mann-
raunum. Sögumar um Valsauga
era ósviknar indíánasögur, scm all-
ir strákar eru hrifnir af.
VERÐ KR. 180.00 án söluskatts.
AKUREYRI • STOFNSETT 1897
BÓKAFORLAG ODDS BJÖRNSSONAR *
Jenna og Hrciðar Stefánsson:
STÚLKA MED LJÓSA LOKKA
Þetta cr framhald af bókinni
„Stelpur í stuttum pilsum“, sagan
af Emniu, unglingsslúlku í Reykja-
vík, sem á við margs konar vanda-
niál að gltma. Afbragðs bók fyrir
unglinga.
VERÐ KR. 170.00 án söluskatts.
Ármann Kr. Einarsson:
ÓLI OG MAGGI finna gullskipið
Þctta cr 7. bókin í flokki óla-bók-
anna, og sú bókin, scm allir ung-
lingar hafa beðið eftir mcð cinna
tncstri eftirvæntingu. Var liollcnzka
kaupfarið í raun og veru grafið í
sandinn, þar sem þeir vora að leita?
Hafði það flutt með sér slík auð-
æfi, sem af var látið? Ráðgátan
Ieysist í þessari bók.
VERD KR. 200.00 án söluskatts.
KAUP - SALA!
Vil kaupa vel með farna
BARNAKERRU.
Vil selja sem nýtt
BORÐSTOFUBORÐ.
Upjrl. í síma 1-21-10.
DRÁTTARVÉLA-
HJÓLBARÐAR
á gimla
verðinu
STÆRÐIR:
11x28
10x28
9x24
8x24
400x19
750x16
600x16
400x12
VÉLADEiLD
YOKOHAMA
SNJÓ-
HJÓLBARÐAR
í eftirtöldum
stærðum:
550x12
520x13
640x13
520x14
700x14
500x15
640x15
670x15
600x16
650x16
700x16
750x16
750x20
VÉLADEILD